Η ΑΝΑΔΡΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΗΣ ΜΑΡΕΒΑΣ

Η κυρία Μαρέβα Μητσοτάκη είναι μια επιτυχημένη επιχειρηματίας. Στο παρελθόν έχει διατελέσει για σειρά ετών, υψηλόβαθμο στέλεχος σε πολυεθνικές εταιρίες και έχει διαχειριστεί με επιτυχία θέσεις ευθύνης. Ποτέ δεν κατηγορήθηκε για κάτι, τίποτα δεν υπήρξε που να σκίασε τις δραστηριότητές της. Αντιθέτως έχει πολλαπλώς επαινεθεί για το αποτέλεσμα της δουλειάς της.

Όλα αυτά μέχρι την ημέρα που την ανακάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι τη στιγμή που στοχοποιήθηκε από τα σκοτεινά κέντρα του παρακράτους και από την κυβερνητική προπαγάνδα του Μαξίμου. Ο μοναδικός λόγος για όλα αυτά, είναι η σχέση της με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτή είναι η μοναδική ιδιότητα που την κατέστησε αντικείμενο ενός πρωτοφανούς σε ένταση βρώμικου πολέμου. Χωρίς να υπάρχει το παραμικρό στοιχείο εναντίον της κυρίας Μαρέβας Μητσοτάκη, που να δίνει αφορμή, να κινεί υποψίες ή να προκαλεί, έγινε αντικείμενο ενός οργανωμένου σχεδίου, που στοχεύει στην ηθική εξόντωσή της, πάσει θυσία. Μηχανισμοί κάτω από την ομπρέλα και το σχεδιασμό του Μαξίμου, επιχειρούν στο πρόσωπό της να πλήξουν στο σύνολό της της αξιωματική αντιπολίτευση.

Τα βρώμικα παιγνίδια και οι σκοτεινοί κύκλοι είναι το κυρίαρχο στοιχείο της πολιτικής της κυβέρνησης. Στην εποχή ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ η λάσπη και η στοχοποίηση μέχρι εξοντώσεων του αντιπάλου, δεν είναι μια συγκυριακή επιλογή. Είναι ένα οργανωμένο σχέδιο και μια στρατηγική επιλογή. Χωρίς αναστολές και επιφυλάξεις. Με τη συμμετοχή του παρακράτους και με τη στρατολόγηση συγκεκριμένων μέσων ενημέρωσης.

Η περίπτωση της Μαρέβας Μητσοτάκη είναι η πιο χαρακτηριστική της επίδειξης του πρωτοφανούς αμοραλισμού και της έλλειψης ελάχιστης αξιοπρέπειας στον τρόπο άσκησης της πολιτικής αντιπαράθεσης από την πλευρά του Μαξίμου. Ο τρόπος και η πρακτικές που έχουν θέσει σε λειτουργία, είναι ο ορισμός του πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Πρόκειται για μια πολύ καλά οργανωμένη επίθεση λάσπης από έναν παρακρατικό μηχανισμό προπαγάνδας.

Έχουν επιχειρήσει πολλές φορές με έναν τρόπο που παραπέμπει στα σκληρά κομμουνιστικά καθεστώτα να καταστήσουν την κυρία Μητσοτάκη ως αντιπερισπασμό σε κάθε δύσκολη στιγμή για τη διακυβέρνηση της χώρας και τα πεπραγμένα τους. Είτε για το ανύπαρκτο σκάνδαλο με το διαμέρισμα στο Παρίσι, είτε για τη δήθεν σχέση της με τον Σφακιανάκη, είτε για οτιδήποτε μπορεί πρόσκαιρα να δημιουργήσει εντυπώσεις. Λίγο έλειψε να πουν πως ήταν αυτή που θα πουλούσε τα βλήματα του Πάνου Καμμένου στη Σαουδική Αραβία. Αλλά είπαμε, ξέρουν πως λένε ψέματα, αλλά αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο.

Την πρωτοφανή σε μέγεθος ανηθικότητα αποκαλύπτει η συμπεριφορά του ίδιου του πρωθυπουργού και των ανθρώπων του περιβάλλοντος του στο Μαξίμου. Είναι η χωρίς προσχήματα επιχείρηση από τον Αλέξη Τσίπρα και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο σε κάθε ευκαιρία από του βήματος της βουλής, της δημόσιας διαπόμπευσης της κυρίας Μητσοτάκη. Τι και αν την επόμενη στιγμή καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος όλα τα επιχειρήματα. Τι και αν αποδεικνύεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο η εμμονή στο ψεύδος και η ανηθικότητα. Αυτό δεν τους εμποδίζει, ξανά και ξανά, να επιχειρούν με τον ίδιο μονότονο τρόπο να καταστήσουν την κυρία Μητσοτάκη το κύριο πρόβλημα της χώρας.

Όσο τα πράγματα θα επιδεινώνονται για την κυβέρνηση, όσο θα καταρρέει το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα, όσο τα σκάνδαλα θα τους πνίγουν, όσο οι υποχωρήσεις σε κάθε απαίτηση των δανειστών θα γίνονται χωρίς αντιστάσεις, όσο τα πραγματικά προβλήματα στην κοινωνία θα διογκώνονται, τόσο θα αναζητούν τρόπους διαφυγής, σε πρακτικές που παραπέμπουν σε σκληρό και αδίστακτο παρακράτος.

Ξεχνούν όμως πως υπάρχει ένα πάγιο αξίωμα στην πολιτική. Πως για να μπορείς να μιλάς δυνατά, να καταγγέλεις και επιχειρείς να καταστείς κήρυκας ηθικής, πρέπει αν μη το άλλο να είναι καθαρή η φωλιά σου και πάλλευκο το μητρώο σου.

Παραβλέπουν τέλος τις γκρίζες ζώνες, που αφορούν πρόσωπα και πράγματα στο στενό περιβάλλον του Μαξίμου. Δεν αντιλαμβάνονται πως με δική τους ευθύνη, κινδυνεύουν να συμπαρασύρουν όλο τον πολιτικό βίο της χώρας σε μια λασπομαχία που στο τέλος θα καταλήξει να τους πνίξει!

ΥΓ. Ειλικρινά, θα περίμενε κανείς πως η παρουσία ενός νέου και καλλιεργημένου ανθρώπου στο αξίωμα του κυβερνητικού εκπροσώπου, θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός διαφορετικού σε ένταση και ήθος πολιτικού λόγου. Δυστυχώς πήγαμε ένα ακόμη βήμα πίσω!

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος