Από το ξεκίνημα της κρίσης το 2010, μέχρι την εποχή των αυθεντικών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αυτή δηλαδή που ξεκινάει μετά το ξεκαθάρισμα από τους διαφωνούντες της ομάδας Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου κ.λπ. κάθε φορά που η Βουλή ψήφιζε νέα μέτρα, είτε αυτά ήταν μνημόνιο είτε ήταν «μεσοπρόθεσμο», η Κοινοβουλευτική Ομάδα που στήριζε την εκάστοτε κυβέρνηση είχε απώλειες. Πάντα υπήρχαν βουλευτές που διαφωνούσαν και καταψήφιζαν, με συνέπεια την αποδυνάμωση της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Ακόμη και όταν ο πρωθυπουργός ή οι πολιτικοί αρχηγοί έθεταν θέμα κομματικής πειθαρχίας, υπήρχαν πάντα βουλευτές, αλλά και υπουργοί, που πρόβαλλαν ηθικά διλήμματα για τη φιλοσοφία των μέτρων ή πολιτικές διαφωνίες για τις περικοπές που έφερναν, με συνέπεια να διαγράφονται από την Κοινοβουλευτική τους Ομάδα ή να παραιτούνται από το κόμμα και την κυβέρνηση. Ο κανόνας ίσχυσε απαρέγκλιτα όλες τις φορές και μάλιστα από βουλευτές που είχαν εκλεγεί με κόμματα που δεν έλεγαν στον λαό ότι θα σκίσουν τα μνημόνια και θα στείλουν σπίτι τους την κυρία Μέρκελ και τον κύριο Σόιμπλε.
Ολα αυτά μέχρι την εποχή των αυθεντικών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οπου για πρώτη φορά στα κοινοβουλευτική χρονικά μια ετερόκλητη και ανομοιογενής Κοινοβουλευτική Ομάδα ψηφίζει όσα ψήφισαν όλες μαζί οι προηγούμενες κυβερνήσεις στα χρόνια των μνημονίων και άλλα τόσα! Χωρίς κοινή ιδεολογική βάση και πολιτική συγγένεια, σε αντίπαλα στρατόπεδα όλα τα χρόνια, με ασθενική πλειοψηφία, η κυβέρνηση μέσω των βουλευτών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περνάει από τη Βουλή, με μεγάλη ευκολία και χωρίς άγχος τα πλέον ακραία και ανάλγητα μέτρα. Μια ματιά στον προϋπολογισμό του 2018, που ψηφίστηκε προχθές «και με τα δύο χέρια» από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αρκεί.
Είναι η πρώτη φορά που μεταξύ των βουλευτών της πλειοψηφίας δεν βρέθηκε ποτέ έστω ένας που να διαφωνήσει πολιτικά ή να έχει ηθικά διλήμματα. Ενας που η συνείδησή του να του λέει πως αυτό που κάνει είναι αντίθετο με τις αρχές του. Εστω από τα εκ μεταγραφής στελέχη, που έφυγαν λόγω μνημονίων από τα «μνημονιακά» κόμματα και βρήκαν καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα είναι υπουργοί, οπότε και ψηφίζουν και εφαρμόζουν οι ίδιοι τα μέτρα!
Υπάρχει λοιπόν μια σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση με το παρελθόν. Εδώ έχουμε μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με μια νέα πολιτική κουλτούρα, που δύσκολα μπορεί να υπερασπιστεί με ρεαλιστικά και πολιτικά επιχειρήματα τον εαυτό της. Που χωρίς αναστολές και προφάσεις κάνει τη «βρόμικη δουλειά» που δεν έκαναν οι προηγούμενοι. Το αντάλλαγμα δεν μπορεί να είναι η ηθική τους ανταμοιβή, αφού οι άνθρωποι πήγαν κόντρα σε όσα πίστευαν και σε όσα έκαναν τους ανθρώπους που τους ψήφισαν να πιστέψουν.
Η αλήθεια είναι πως αν γίνουν εκλογές, έτσι όπως διαμορφώνεται σήμερα το πολιτικό τοπίο, το πιθανότερο είναι να καταφέρει να επανεκλεγεί -και αυτό με μεγάλη δυσκολία- μόλις ο ένας στους τρεις βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Κάτι που για τους κακεντρεχείς δίνει την απάντηση σε όλες τις απορίες και τα ανωτέρω ερωτήματα.
Απρόκλητη επίθεση δέχτηκε δημοσιογράφος του «Φιλελεύθερου», χθες το απόγευμα στο σταθμό του μετρό στην Ομόνοια. Συγκεκριμένα, άτομο αγνώστων στοιχείων (και ιδιότητας) επιτέθηκε και κτύπησε στο πρόσωπο συντάκτρια της εφημερίδας, που εκείνη την ώρα επέστρεφε από ρεπορτάζ. Παρά το κυνηγητό των ανθρώπων που ήταν αυτόπτες μάρτυρες στο περιστατικό, κατάφερε να διαφύγει. Το περιστατικό ερευνά η αστυνομία. Περίεργες εποχές, περίεργα γεγονότα.
Μετά τον Βασίλη Μπεσκένη, που αποχαιρετήσαμε με οδύνη χθες, ένας ακόμη συνάδελφος, ο Δημήτρης Αλειφερόπουλος, έφυγε από τη ζωή. Μόλις στα 47 του χρόνια, αφήνοντας πίσω του τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά τυου. Τον Δημήτρη τον γνωρίσαμε από το πολιτικό ρεπορτάζ. Σε όλα τα μέσα ενημέρωσης που εργάστηκε, πάντα διακρινόταν για τον επαγγελματισμό του, την ορθή κρίση και την ακεραιότητά του. Και πάνω απ' όλα για το ήθος του. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.
Ακόμη και όταν ο πρωθυπουργός ή οι πολιτικοί αρχηγοί έθεταν θέμα κομματικής πειθαρχίας, υπήρχαν πάντα βουλευτές, αλλά και υπουργοί, που πρόβαλλαν ηθικά διλήμματα για τη φιλοσοφία των μέτρων ή πολιτικές διαφωνίες για τις περικοπές που έφερναν, με συνέπεια να διαγράφονται από την Κοινοβουλευτική τους Ομάδα ή να παραιτούνται από το κόμμα και την κυβέρνηση. Ο κανόνας ίσχυσε απαρέγκλιτα όλες τις φορές και μάλιστα από βουλευτές που είχαν εκλεγεί με κόμματα που δεν έλεγαν στον λαό ότι θα σκίσουν τα μνημόνια και θα στείλουν σπίτι τους την κυρία Μέρκελ και τον κύριο Σόιμπλε.
Ολα αυτά μέχρι την εποχή των αυθεντικών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οπου για πρώτη φορά στα κοινοβουλευτική χρονικά μια ετερόκλητη και ανομοιογενής Κοινοβουλευτική Ομάδα ψηφίζει όσα ψήφισαν όλες μαζί οι προηγούμενες κυβερνήσεις στα χρόνια των μνημονίων και άλλα τόσα! Χωρίς κοινή ιδεολογική βάση και πολιτική συγγένεια, σε αντίπαλα στρατόπεδα όλα τα χρόνια, με ασθενική πλειοψηφία, η κυβέρνηση μέσω των βουλευτών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περνάει από τη Βουλή, με μεγάλη ευκολία και χωρίς άγχος τα πλέον ακραία και ανάλγητα μέτρα. Μια ματιά στον προϋπολογισμό του 2018, που ψηφίστηκε προχθές «και με τα δύο χέρια» από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αρκεί.
Είναι η πρώτη φορά που μεταξύ των βουλευτών της πλειοψηφίας δεν βρέθηκε ποτέ έστω ένας που να διαφωνήσει πολιτικά ή να έχει ηθικά διλήμματα. Ενας που η συνείδησή του να του λέει πως αυτό που κάνει είναι αντίθετο με τις αρχές του. Εστω από τα εκ μεταγραφής στελέχη, που έφυγαν λόγω μνημονίων από τα «μνημονιακά» κόμματα και βρήκαν καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα είναι υπουργοί, οπότε και ψηφίζουν και εφαρμόζουν οι ίδιοι τα μέτρα!
Υπάρχει λοιπόν μια σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση με το παρελθόν. Εδώ έχουμε μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με μια νέα πολιτική κουλτούρα, που δύσκολα μπορεί να υπερασπιστεί με ρεαλιστικά και πολιτικά επιχειρήματα τον εαυτό της. Που χωρίς αναστολές και προφάσεις κάνει τη «βρόμικη δουλειά» που δεν έκαναν οι προηγούμενοι. Το αντάλλαγμα δεν μπορεί να είναι η ηθική τους ανταμοιβή, αφού οι άνθρωποι πήγαν κόντρα σε όσα πίστευαν και σε όσα έκαναν τους ανθρώπους που τους ψήφισαν να πιστέψουν.
Η αλήθεια είναι πως αν γίνουν εκλογές, έτσι όπως διαμορφώνεται σήμερα το πολιτικό τοπίο, το πιθανότερο είναι να καταφέρει να επανεκλεγεί -και αυτό με μεγάλη δυσκολία- μόλις ο ένας στους τρεις βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Κάτι που για τους κακεντρεχείς δίνει την απάντηση σε όλες τις απορίες και τα ανωτέρω ερωτήματα.
Απρόκλητη επίθεση δέχτηκε δημοσιογράφος του «Φιλελεύθερου», χθες το απόγευμα στο σταθμό του μετρό στην Ομόνοια. Συγκεκριμένα, άτομο αγνώστων στοιχείων (και ιδιότητας) επιτέθηκε και κτύπησε στο πρόσωπο συντάκτρια της εφημερίδας, που εκείνη την ώρα επέστρεφε από ρεπορτάζ. Παρά το κυνηγητό των ανθρώπων που ήταν αυτόπτες μάρτυρες στο περιστατικό, κατάφερε να διαφύγει. Το περιστατικό ερευνά η αστυνομία. Περίεργες εποχές, περίεργα γεγονότα.
Μετά τον Βασίλη Μπεσκένη, που αποχαιρετήσαμε με οδύνη χθες, ένας ακόμη συνάδελφος, ο Δημήτρης Αλειφερόπουλος, έφυγε από τη ζωή. Μόλις στα 47 του χρόνια, αφήνοντας πίσω του τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά τυου. Τον Δημήτρη τον γνωρίσαμε από το πολιτικό ρεπορτάζ. Σε όλα τα μέσα ενημέρωσης που εργάστηκε, πάντα διακρινόταν για τον επαγγελματισμό του, την ορθή κρίση και την ακεραιότητά του. Και πάνω απ' όλα για το ήθος του. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου