1/3/13

ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΑΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΤΡΩΓΑΝ!

1 Μαρτίου 2013 

Μέχρι πριν λίγα χρόνια το να κλέβεις το κράτος, ήταν ένα είδος “μαγκιάς”. Ήταν μια πρακτική που σιωπηλά αποδεχόταν η κοινωνία. Έμοιαζε σχεδόν φυσιολογικό να συμβαίνει τόσο στα υψηλά, όσο και στα χαμηλότερα κλιμάκια της εξουσίας. Το ότι υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις πως κάποιοι πολιτικοί είχαν πλουτίσει υπερβολικά, χωρίς αυτό να δικαιολογείται από τα εισοδήματά τους, ήταν κοινό μυστικό.

Όμως αυτός δεν ήταν λόγος να ασχοληθεί μαζί τους η δικαιοσύνη. Έτσι συνέχιζαν να επιβραβεύονται από το εκλογικό σώμα και να επανεκλέγονται, παρά τις ενδείξεις, τους ψιθύρους, τις καταγγελίες και τα σχετικά δημοσιεύματα! Και κάπως έτσι, με τη “λαϊκή βούληση” κατοχύρωναν τα πλούτη τους! Το επιχείρημα “ο λαός μίλησε”, έχει ακουστεί πολλές φορές στο παρελθόν, από τα χείλη πρωθυπουργών, υπουργών, νομαρχών, δημάρχων κλπ.

Η αλήθεια ήταν πως την εποχή του δικομματισμού και της τυφλής πολιτικοποίησης, υπήρχε μια Θεοκρατική αντίληψη για τους “δικούς μας”. Ο τίτλος “αγωνιστής της παράταξης”, ισοδυναμούσε με αθωωτική απόφαση του λαϊκού δικαστηρίου. Δεν είναι τυχαίο πως τα αδικήματα που βαραίνουν τον Άκη, σύμφωνα με τη δικογραφία, χρονικά διατρέχουν ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής του καριέρας, στο οποίο εκτέθηκε με επιτυχία στις εκλογές! Ήταν για κάποιους ο μάγκας που ήξερε να ζει τη ζωή του!

Αντίστοιχα ο καταδικασθείς τέως δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, παρότι υπήρχαν σοβαρές καταγγελίες για διασπάθιση δημόσιου χρήματος, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της καριέρας του, έκανε πάντα περίπατο στις εκλογές. Θυμηθείτε τη ροζ βίλα της Εκάλης, μια υπόθεση που έβγαζε μάτια (και που έμεινε στο σκοτάδι), η οποία δεν στέρησε σε κανέναν από τους πρωταγωνιστές της, τίποτα. Πρόεδροι, πρωθυπουργοί, βουλευτές, celebrities, που ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο, όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν πρόβλημα, αντιθέτως δοξάστηκαν!

 Οι κομματικές παρωπίδες που φορούσαμε, δεν μας άφηναν για πολλά χρόνια να δούμε την πραγματικότητα. Τα κόμματα έφτασαν να χρωστούν 250 εκατομμύρια ευρώ (!!!), γιατί πολύ απλά κανείς δεν ενοχλήθηκε από τον προκλητικό τρόπο που σπαταλούσαν το δημόσιο χρήμα. Θυμηθείτε τα γιγάντια high- tech εκλογικά περίπτερα των κομμάτων, στις μεγάλες πλατείες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και τις προεκλογικές συγκεντρώσεις- show (τα κόμματα φώτιζαν με προβολείς ολόκληρη την Αθήνα) που ήταν ένδειξη πολιτικής ευρωστίας και ισχύος!

Ακόμη χειρότερα, θυμηθείτε τα ακίνητα -φιλέτα, αξίας εκατομμυρίων, που χρησιμοποιούσαν ως εκλογικά κέντρα οι συνήθως πρώτοι σε σταυρούς βουλευτές. Έκλειναν ολόκληρες επιχειρήσεις, προκειμένου ο χώρος να διατεθεί στους βαρόνους της πολιτικής, έναντι εκατομμυρίων, που ποτέ δεν μάθαμε που τα έβρισκαν! Είναι πολλά τα παραδείγματα, που μαρτυρούν ανοχή της δικαιοσύνης αλλά και της κοινωνίας, απέναντι σε όσους δεν σεβάστηκαν το δημόσιο χρήμα.

Επιτέλους ήλθε η ώρα, πολλοί να χάσουν τον ύπνο τους! Είναι σκληρό να επιχαίρει κανείς για μια βαριά καταδίκη, αλλά είναι καιρός κάτι να αλλάξει. Και στην κοινωνία, αλλά και στη δικαιοσύνη!

ΥΓ.1  Αν ο Παπαγεωργόπουλος δεν ήταν δήμαρχος αλλά υπουργός, δεν θα είχε καμία εκκρεμμότητα με την δικαιοσύνη, όσο μεγάλη και αν ήταν η τρύπα στα δημόσια οικονομικά.
ΥΓ.2  Μπορεί να μην τα φάγαμε μαζί, αλλά όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, επιβραβεύαμε αυτούς που τα έτρωγαν!

28/2/13

ΞΕΜΕΙΝΑΜΕ ΑΠΟ ΑΝΤΟΧΗ!

28 Φεβρουαρίου 2013

Τον περασμένο Νοέμβριο γράφαμε για το καλό και το κακό νέο, που θα έφερνε η καινούργια χρονιά. Το καλό νέο ήταν πως η χώρα μας θα διασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρωζώνη και πως θα αποφύγει τον ακαριαίο θάνατο!

Το κακό νέο, όπως γράφαμε, είναι πως το το 2013 θα είναι μια δραματική χρονιά, και ιδιαίτερα το πρώτο εξάμηνο, θα είναι το “χειρότερο εξάμηνο που έχουμε ζήσει”. Δηλαδή αυτό που είπε με άλλα λόγια ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδος, μιλώντας στη γενική συνέλευση των μετόχων. Όπως είπε, “πριν έναν χρόνο πολλοί προεξοφλούσαν ως αναπόφευκτη τη χρεοκοπία και την έξοδο της χώρας μας από την ευρωζώνη”. Και η αλήθεια είναι αν γυρίσει κανείς το χρόνο πίσω, θα διαπιστώσει πόσο αρνητικό ήταν το κλίμα τέτοια εποχή πέρυσι, καθώς διεξαγόταν η σύνοδος του Eurogroup, που θα αποφάσιζε, σε κλίμα διαφωνιών και αντεγκλήσεων, νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους.

Αν πάμε ακόμη πιο πίσω, τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα. Τέτοιες μέρες το 2011, πλήθαιναν οι φωνές (εν όψει της συνόδου κορυφής του Μαρτίου), για την αποβολή της χώρας μας από την ευρωζώνη και την εγκατάλειψη στην τύχη της. Μεταξύ αυτών η Γερμανική Κεντρική Τράπεζα (Bundesbank), πολλά θεσμικά όργανα Ευρωπαϊκών χωρών, αλλά και κορυφαίοι αναλυτές και αρθρογράφοι. Όλα αυτά είχαν δημιουργήσει ένα εφιαλτικό κλίμα για τη χώρα μας και τις προοπτικές της. Αυτή λοιπόν είναι η καλή όψη των πραγμάτων, η οποία ασφαλώς και δεν είναι τόσο καλή, όσο θα θέλαμε.

 Το τρισχειρότερο όμως είναι πως η κακή εκδοχή των πραγμάτων, είναι πολύ χειρότερη όχι μόνο απ’ όσο θα θέλαμε, αλλά απ’ όσο αντέχουμε! Η ύφεση σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος θα βαθύνει και άλλο, η ανεργία θα μεγαλώσει, οι μισθοί θα υποστούν νέα μείωση και οι δείκτες που μετρούν τη φτώχεια θα αυξηθούν. Πρόκειται ουσιαστικά για μια νέα λιτότητα, μέσα στη λιτότητα! Ή αλλιώς, “το τμήμα της κρίσης που απομένει, παρότι μικρότερο, θα είναι εξίσου δύσκολο, καθώς η προσπάθεια θα πρέπει να καταβληθεί επιπλέον των θυσιών που ήδη έγιναν”, για να χρησιμοποιήσουμε ακριβώς τα λόγια του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος.

 Μπορεί το 2014, που θα είναι η χρονιά ανάκαμψης, να είναι ημερολογιακά κοντά, πρακτικά όμως μοιάζει υπερβολικά μακριά. Όπως ένας δρομέας μεγάλων αποστάσεων, που έχει καλύψει το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής, όμως τα τελευταία μέτρα πριν τον τερματισμό φαντάζουν ατέλειωτα! Έτσι και εμείς, που δυστυχώς ξεμείναμε από δυνάμεις και αντοχή. Το δεύτερο εξάμηνο και η προσδοκία κάποιων μέτρων ανακούφισης, δεν αποτελούν προσδοκία. Η κρίση πλέον δεν είναι ούτε οικονομική, ούτε κοινωνική. Είναι ανθρωπιστική! Έτσι οφείλει να την διαχειριστεί από εδώ και πέρα η κυβέρνηση. Και σε αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απόλυτο δίκαιο να επιμένει!