26/3/13

ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΠΑΣΟΥΝ ΟΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΤΟΥ ΛΑΙΚΙΣΜΟΥ

26 Μαρτίου 2013 
Η Ευρώπη αποτελείται από δύο κατηγορίες χωρών. Τις χώρες που τις κυβερνούν γκάνγκστερ και τις χώρες που τις κυβερνούν φοβισμένες και παραδομένες κυβερνήσεις. Χώρες στην Ευρώπη, με κανονικές κυβερνήσεις δεν υπάρχουν!

Η κατηγοριοποίηση αυτή, χωρίς διευκρινήσεις για το ποιες ανήκουν στη μία και ποιες στην άλλη κατηγορία, έγινε από τον θυμωμένο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αμέσως μετά την πρώτη ομόφωνη απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο.

Για καλή της τύχη η Ρωσία γλύτωσε την μήνιν του Αλέξη Τσίπρα, αφού δεν είχε γίνει ακόμη γνωστή η στάση της απέναντι στην Κύπρο. Όπως τη γλύτωσε και η Κίνα (λόγω απόστασης από την Ευρώπη). Ωστόσο με βάση τα κριτήρια του Αλέξη Τσίπρα, οι δύο αυτές χώρες είναι ή φοβισμένες, ή γκάνγκστερ, όπως άλλωστε και όλες οι χώρες της υφηλίου, που δεν έτειναν χείρα βοηθείας στην Κύπρο!

 Στη διεθνή σκηνή από καταβολής των κρατών, υπάρχει το απαράβατο αξίωμα, πως στη διπλωματία δεν υπάρχουν συμπάθειες και φιλίες, υπάρχει μόνο ταύτιση συμφερόντων. Εάν θέλεις να βελτιώσεις τη θέση σου και να δώσεις διεθνή υπόσταση στις απόψεις σου, πρέπει να φροντίσεις να δημιουργήσεις το κατάλληλο περιβάλλον, με σχεδιασμένη, επίπονη και οργανωμένη προσπάθεια. Και επειδή ποτέ δεν ξέρεις αν θα το πετύχεις, φροντίζεις να έχεις καλυμμένα τα νότα σου, με εναλλακτικές λύσεις.

Δυστυχώς στην περίπτωση της Κύπρου, δεν ίσχυσε ούτε το ένα ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος, πως η προηγούμενη κυβέρνηση Χριστόφια, είχε εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια να σωθεί η παρτίδα και είχε αφήσει εγκληματικά εκτεθειμένη την Κύπρο. Το διεθνές ρεζιλίκι μιας χώρας, που αρχικά συμφωνεί στο Eurogroup, την επομένη απορρίπτει (με πανηγυρισμούς) τη συμφωνία, στη συνέχεια διασύρεται στη Ρωσία (και πιθανότατα και αλλού) εκλιπαρώντας για βοήθεια που κανείς δεν της δίνει και στο τέλος επιστρέφει από εκεί που ξεκίνησε, για να συμβιβαστεί με μια απόφαση πολύ χειρότερη από την αρχική, προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά και από την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος!

Η Κύπρος απογυμνώθηκε! Εμφανίστηκε διεθνώς χωρίς ερείσματα, χωρίς υποστηρικτές, χωρίς συμμάχους.Το πλήγμα που δέχτηκε ήταν χειρότερο και από την απόφαση του Eurogroup. Στο μεταξύ, το Ισραήλ -με την αμερικανική διαμεσολάβηση- τα βρήκε με την Τουρκία (γεγονός που μπορεί να αποτελέσει αφορμή για τα χειρότερα σενάρια από εδώ και πέρα), η Ρωσία αποδείχθηκε πως ήταν απολύτως συντεταγμένη με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες (ο Πούτιν δεν βγήκε καν στο τηλέφωνο), οι αγορές αγνόησαν (χωρίς πρόβλημα) τις απειλές της Κύπρου, τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων δεν αποδείχθηκαν αρκετά ώστε να αποτελέσουν διπλωματικό χαρτί, ο ευρωπαϊκός νότος ήταν απών.

Η επόμενη ημέρα, αφήνει βαθιά τα σημάδια της και αποκαλύπτει γυμνή την αλήθεια. Με πορδ € ς. δεν βάφονται αβγά! Τουλάχιστον μετά το πατατράκ της Κύπρου, ας ελπίσουμε πως θα σωπάσουν, έστω για λίγο, οι κραυγές του λαϊκισμού! Κάτι είναι και αυτό.   

21/3/13

ΠΩΣ ΝΑ ΧΑΡΙΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΑΣ!

21 Μαρτίου 2013

Κάποτε, την εποχή της μεγάλης φούσκας του χρηματιστηρίου, ήταν οι περίφημες ΕΛΔΕ, που είχαν ξεφυτρώσει σαν μανιτάρια σε κάθε γειτονιά της Αθήνας και μάζευαν τα λεφτά των αφελών. Χωρίς περιορισμούς και με ελάχιστες προϋποθέσεις, λιγότερες απ’ ότι για ένα κομμωτήριο, όποιος ήθελε μπορούσε εύκολα να ανοίξει μια ΕΛΔΕ μεταφέροντας με τον τρόπο αυτό το χρηματιστήριο, σε κάθε γειτονιά της χώρας.

Το 2000 υπήρχαν στην επικράτεια, σε καθεστώς αδιαφάνειας και χωρίς κανέναν έλεγχο, περισσότερες από 1500 τέτοιες εταιρίες, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, ώστε να χαθούν χιλιάδες περιουσίες! Όταν αργότερα έσκασε οι φούσκα του χρηματιστηρίου, εξαφανίστηκαν οι ΕΛΔΕ, αφήνοντας όμως πίσω τους αμέτρητα οικογενειακά δράματα.

 Σήμερα, την εποχή της ανέχειας, τις ΕΛΔΕ έχουν αντικαταστήσει τα “ενεχυροδανειστήρια”. Οι μεν ΕΛΔΕ πουλούσαν πανάκριβα αέρα κοπανιστό, τα δε ενεχυροδανειστήρια αγοράζουν για ένα κομμάτι ψωμί, χρυσό! Τότε οι ΕΛΔΕ εκμεταλλεύονταν την άμετρη φιλοδοξία του εύκολου πλουτισμού, σήμερα τα ενεχυροδανειστήρια εκμεταλλεύονται την απόγνωση χιλιάδων συνανθρώπων μας.

Ένας φίλος, ειδικός (εξ’ επαγγέλματος) στα πολύτιμα μέταλλα, έκανε το εξής απλό πείραμα. Έβαλε σε μια θήκη 6-7 κοσμήματα, ένα από αυτά μάλιστα κάλπικο και πήγε σε κάμποσα καταστήματα αγοράς χρυσού, στην περιοχή της Αττικής. Η τιμή που του έδωσαν σε όλες τις περιπτώσεις ήταν γύρω στο 10% της ονομαστικής τους αξίας, με εξαίρεση αυτά που είχαν πολύτιμους λίθους, για τα οποία η τιμή ήταν ακόμη μικρότερη! Και το πιο απίθανο όμως ήταν, πως κανείς τους δεν αναγνώρισε το κάλπικο νόμισμα!

Οι πληροφορίες λένε πως οι τζίροι που κάνουν καθημερινά οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις, είναι τεράστιοι και πως η μεγαλύτερη ποσότητα του χρυσού, φεύγει παράνομα και πουλιέται στο εξωτερικό, κυρίως στην τουρκική αγορά. Εννοείται πως η πολιτεία είναι αδύνατον να ελέγξει μια αγορά που γιγαντώνεται ανεξέλεγκτα μήνα με τον μήνα, αφού δεν υπάρχουν κανόνες. Ο καθένας μπορεί να ανοίξει ένα ενεχυροδανειστήριο, με απλές διαδικασίες, απλούστερες από ότι απαιτούνται για ένα ψιλικατζίδικο.

Αλλά και να ήθελε η πολιτεία, πως να ελέγξει επιχειρήσεις που τους επιτρέπεται(;) να λειτουργούν εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο; Σε ποιους πελάτες απευθύνονται; Ποιος θα πάει και γιατί ξημερώματα να πουλήσει χρυσό; Ποια κρατική υπηρεσία και ποιος ελεγκτικός μηχανισμός εποπτεύει την αγορά (ξημερώματα); Ποιος παρακολουθεί αν τηρούνται οι νόμιμες διαδικασίες, αν τα κοσμήματα που αγοράζονται τις μικρές ώρες δεν είναι προϊόν παράνομης δραστηριότητας, δεν είναι κλεμμένα;

Αν πάει το μυαλό σας στο κακό, δεν είστε οι μόνοι! Θα περίμενε κανείς η πολιτεία αυτές τις δύσκολες εποχές, να προστατεύει τους πολίτες από τις παγίδες που παραμονεύουν. Θα μπορούσε να το κάνει αύριο το πρωί, βάζοντας αυστηρές προϋποθέσεις για την λειτουργία των συγκεκριμένων επιχειρήσεων. Γιατί δεν το κάνει; Ποιος κερδίζει από αυτή τη φάμπρικα; Πάντως όχι το κράτος!

19/3/13

Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΠΑΛΕΥΤΑΙ, Ο ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΟΧΙ!

19 Μαρτίου 2013

Ακόμη χειρότερος από την ανέχεια, είναι ο εξευτελισμός. Πόσο μάλλον όταν προέρχεται από το κράτος, που το χρυσοπληρώνεις με τους απανωτούς φόρους και τα χαράτσια. Η περιφρονητική συμπεριφορά προς τους πολίτες, ξεπερνά πλέον κάθε όριο και έχει χάσει την επαφή με τη λογική.

Εικόνα πρώτη: Τρίτη, λίγο πριν το μεσημέρι και η ουρά έξω από τη ΔΕΗ Καλλιθέας, σχεδόν κυκλώνει το τετράγωνο. Η αναμονή πρέπει να ξεπερνά τις τρεις ώρες ορθοστασίας στο δρόμο, ευτυχώς με ανεκτές καιρικές συνθήκες. Οι πρώτοι που κατάφεραν να εξυπηρετηθούν, ήταν έξω από το κατάστημα από τις πέντε το πρωί! Οι περισσότεροι είναι ηλικιωμένοι.

Εικόνα δεύτερη: Τετάρτη πρωί και η ουρά έξω από το ΤΣΕΜΕΔΕ, στην Κολοκοτρώνη, ξεπερνά τα τριάντα- σαράντα μέτρα. Οι τυχεροί που θα καταφέρουν να εξυπηρετηθούν, είναι αυτοί που έχουν στηθεί έξω από την κλειστή πόρτα, από τις 6 το πρωί, δύο ώρες πριν αρχίσει η εξυπηρέτηση του κοινού. Εδώ οι περισσότεροι είναι νέοι, που θα πρέπει να χάσουν μισό μεροκάματο, για να εξυπηρετηθούν από το ταμείο τους.

Εικόνα τρίτη: Πέμπτη πρωί και η τηλεόραση μεταδίδει εικόνες από τα γραφεία του ΟΠΑΔ στην οδό Ηπείρου. Η ουρά είναι ατέλειωτη. Δείχνει να ξεπερνά τα 40- 50 μέτρα. Οι πρώτοι τυχεροί που θα εξυπηρετηθούν έχουν στηθεί εκεί από τα μεσάνυχτα. Εννοείται πως πολλοί απ’ αυτούς θα χρειαστεί να ξαναέλθουν. Αυτοί είναι οι κανόνες!

 Εικόνα τέταρτη: Παρασκευή γύρω στις 11 το πρωί, στο ΙΚΑ Καλλιθέας. Ο υπάλληλος στις πληροφορίες, ενημερώνει όσους ρωτούν για την ανανέωση του βιβλιαρίου υγείας, πως μοναδικός τρόπος είναι να βρίσκονται έξω από το ΙΚΑ, πολύ πριν ξημερώσει. Στις τρεις, τέσσερις τα ξημερώματα, ώστε να πάρουν σειρά, καθώς οι αριθμοί τελειώνουν πριν ανοίξει η πόρτα!

Πρόκειται για αληθινή ύβρι! Για βάναυση και ατιμωτική συμπεριφορά του κράτους, προς τους πολίτες. Ένα μαρτύριο, που υπομένουν στωικά χιλιάδες Έλληνες, σε κάθε συναλλαγή τους με το κράτος, καθώς δεν έχουν άλλη επιλογή. Αν αντιδράσουν, θα τιμωρηθούν από τον βλοσυρό υπάλληλο, με την ποινή να στηθούν ξανά και ξανά στην ουρά.

Αθροίστε και τους συμπολίτες μας που βρίσκονται σε ανέχεια και που προσδοκούν στη στήριξη και τη βοήθεια της πολιτείας, για να έχετε το άθροισμα της δυστυχίας! “Η κόλαση λοιπόν, είναι η πατρίδα μας” που έλεγε και ο ποιητής! Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα, δεν μπορεί παρά να είναι γνωστή στους πάντες. Στον πρωθυπουργό, τους υπουργούς, τους διοικητές των διαφόρων οργανισμών και των ασφαλιστικών ταμείων.

Όλοι γνωρίζουν την τυραννική συμπεριφορά του κράτους και των λειτουργών του, απέναντι στους πολίτες. Σύμφωνοι, λεφτά δεν έχουν να δώσουν. Ανθρωπιά έχουν να δώσουν; Η κοινωνία είναι καζάνι που κοχλάζει. Η φτώχεια αντέχεται, ο εξευτελισμός όμως όχι!

14/3/13

Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΤ

14 Μαρτίου 2013 
Όσοι παρακολουθούν τα δρώμενα στα ΜΜΕ, διαβάζουν καθημερινά για τα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν στην ΕΡΤ. Είναι μάλλον η χειρότερη περίοδος στη μακρόχρονη ιστορία της και λίγο απέχει η δημόσια ραδιοτηλεόραση από την απόλυτη απαξίωση.

 Η ΕΡΤ παραμένει ακέφαλη, η τηλεθέαση έχει συρρικνωθεί σε ποσοστά κάτω του 10% αθροιστικά και για τα τρία κανάλια, ενώ υπάρχουν καταγγελίες για κακοδιαχείριση και καταχρηστικές προσλήψεις, που προκάλεσαν την παρέμβαση του εισαγγελέα. Γιατί άραγε όλα αυτά τα προβλήματα;

Η απάντηση είναι γιατί έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Γιατί η ΕΡΤ ποτέ μέχρι σήμερα, δεν αφέθηκε να δουλέψει ως αυτόνομος οργανισμός, όπως οι άλλοι οργανισμοί του Δημοσίου. Όπως για παράδειγμα τα ΕΛΤΑ, η ΕΥΔΑΠ, ο ΟΛΠ, το ΜΕΤΡΟ κλπ. Για όλες τις κυβερνήσεις η ΕΡΤ ήταν μια ειδική περίπτωση, που έκανε κουμάντο ο εκάστοτε Υπουργός Τύπου, (μια “πρωτοτυπία” που ίσχυε μόνο σε παλαιοκομμουνιστικά καθεστώτα) για προφανείς λόγους.

Ενώ για παράδειγμα θεωρείται αδιανόητο ο εποπτεύων υπουργός, ή η κυβέρνηση αν προτιμάτε, να διορίζει με παχυλές συμβάσεις, τους δικούς της σταθμάρχες του ΜΕΤΡΟ, ή τους δικούς της εργοδηγούς στην ΕΥΔΑΠ, ή τους δικούς της μηχανοδηγούς στον ΟΣΕ,(που θα άλλαζαν, μόλις άλλαζε ο υπουργός) στην ΕΡΤ ήταν αυτονόητο πως τις θέσεις ευθύνης, θα καταλάμβαναν δεκάδες εκλεκτοί του υπουργού, με τα ίδια ή και λιγότερα προσόντα από αυτά του προσωπικού, με αμοιβές όμως διπλάσιες, πενταπλάσιες, ή δεκαπλάσιες!

Έτσι σιγά σιγά απαξίωναν τους υπαλλήλους, που γνώριζαν πως η δική τους μοίρα είναι να έχουν δεύτερο ρόλο. Οι προβεβλημένες θέσεις και οι θέσεις ευθύνης ήταν καπαρωμένες! Θα πείτε η ΕΡΤ χρειάζεται στελέχη, για να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό! Ουδέν αναληθέστερο. Συνήθως εισρέουν άνθρωποι με μηδενική εμπειρία και ανύπαρκτοι στην ελεύθερη αγορά,(με κομματικές πλάτες όμως) οι οποίοι αμείβονται πλουσιοπάροχα, καλή ώρα όπως οι περιπτώσεις που έχουν καταγγελθεί επωνύμως!

Η μοναδική έντιμη λύση για την ΕΡΤ (και την κυβέρνηση), είναι να αποφασίσει αύριο το πρωί, να αποδεσμεύσει τη δημόσια ραδιοτηλεόραση από τον στενό εναγκαλισμό και να την απαλλάξει από τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενους προβεβλημένους “αστέρες” Το βραδινό δελτίο της ΕΡΤ3, στο οποίο δεν συμμετέχουν τηλεπερσόνες και δεν διαφημίζεται, έχει σχεδόν πάντα μεγαλύτερη θεαματικότητα από το πολυδιαφημισμένο κεντρικό δελτίο της ΝΕΤ. Οι αντικαταστάτες της πολύ πρωινής εκπομπής της ΝΕΤ, παρά τα προβλήματα, έχουν αντίστοιχα, αν όχι καλύτερα ποσοστά, από το προηγούμενο προβεβλημένο δίδυμο.

Η ΕΡΤ έχει και την τεχνογνωσία και τους ανθρώπους, για όλες τις θέσεις. Είναι ανέντιμο τα λεφτά που πληρώνουν οι πολίτες, να καταλήγουν στις τσέπες ατάλαντων κομματικών ρουσφετιών, ή να μοιράζονται σε αποτυχημένους πολιτευτές. Υπάρχουν προσωπικότητες της επιστήμης και της τέχνης, σπουδαίοι και πρωτοπόροι συμπατριώτες μας, που δικαιούνται και μπορούν (με τα μισά λεφτά) να δώσουν νόημα και ενδιαφέρον στο απαξιωμένο τηλεοπτικό προϊόν. Σε αυτούς και μόνο σε αυτούς οφείλει να ανοίξει τις πόρτες της η ΕΡΤ. Όλα, μα όλα τα άλλα, μπορεί να τα κάνει μόνη της και μάλιστα πολύ καλύτερα!

8/3/13

Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΠΕΛΕΚΥΣ!

8 Μαρτίου 2013
Είναι πάγιο αίτημα της κοινωνίας η κάθαρση! Η αυστηρή τιμωρία των ενόχων σκανδάλων, στα οποία ενεπλάκησαν πολιτικοί και ζημίωσαν τη χώρα με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Το προκλητικά προστατευτικό πλαίσιο του νόμου περί ευθύνης υπουργών, (συνταγματικά κατοχυρωμένο μάλιστα, για να μη μπορεί να αλλάξει) ίσως είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο απ’ όλα.

Ήταν το όχημα, ή το εύρημα, ή η νομική ασπίδα, που έθετε στο απυρόβλητο ενόχους κραυγαλέων σκανδάλων. Είτε με την σχεδόν άμεση παραγραφή των αδικημάτων (και των κακουργημάτων), είτε με τις περίπλοκες κοινοβουλευτικές διαδικασίες για την παραπομπή των ενόχων, που λόγω πολιτικών συγγενειών, των σκοπιμοτήτων, ή των προσωπικών σχέσεων, δεν τελεσφορούσαν σχεδόν ποτέ! Το πολιτικό σύστημα είχε ανακαλύψει τον τέλειο νόμο!

Μέχρι που η κοινωνία πήρε χαμπάρι την κοροϊδία, καθώς τα δεδομένα άλλαξαν δραματικά και οι συνέπειες της ασυδοσίας και της αυθαιρεσίας του πολιτικού κόσμου, δεν άφησαν κανέναν αλώβητο. Παρόλα αυτά τα αντανακλαστικά του πολιτικού κόσμου αποδείχθηκαν ανύπαρκτα. Ούτε οι μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από το κοινοβούλιο, ούτε τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών, ούτε η γενικευμένη κατακραυγή της κοινωνίας, δεν στάθηκαν ικανές συνθήκες, να μπει τουλάχιστον το νερό στο αυλάκι και να αλλάξει ρότα το πολιτικό σύστημα.

Αντιθέτως το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να ομφαλοσκοπεί και να αναλώνεται σε κομματικές διαμάχες! Αν κάτι άλλαξε προς τη σωστή κατεύθυνση, αυτό είναι η στάση της δικαιοσύνης. Είναι η πρώτη φορά, που ο πέλεκυς του νόμου πέφτει βαρύς! Το γεγονός πως το δημόσιο χρήμα, αντιμετωπίζεται από τους δικαστές ως υπέρτατο αγαθό και όσοι το καταχράστηκαν ως στυγνοί εγκληματίες, είναι αντίβαρο στην ολιγωρία και την ανεπάρκεια του πολιτικού κόσμου.

Άνθρωποι που θεωρούσαν τους εαυτούς τους υπεράνω του νόμου, που πολιτεύτηκαν με έπαρση και αλαζονεία, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα και κανέναν, επιτέλους για πρώτη φορά βρέθηκαν ενώπιον του φυσικού δικαστή! Και η δικαιοσύνη δεν τους χαρίστηκε, λαμβάνοντας προφανώς υπόψη και τη συγκυρία, το κοινό περί δικαίου αίσθημα και την ιερότητα του δημόσιου χρήματος.

Η αλήθεια είναι ότι το ποινικό δίκαιο αφήνει τα περιθώρια στο δικαστή, αφού προσμετρήσει τις παραμέτρους, να επιλέξει μεταξύ του ανώτατου και του κατώτατου ορίου επιβολής της ποινής. Στις πρόσφατες περιπτώσεις, Τσοχατζόπουλου και Παπαγεωργόπουλου, η δικαιοσύνη ήταν αμείλικτη και δεν χαρίστηκε! Όπως και με τα πόθεν έσχες των Δούκα, Βουλγαράκη και Παπαντωνίου. Το κλίμα έχει αλλάξει και επιτέλους κάποιοι έχουν χάσει τον ύπνο τους!

Το γεγονός πως καθημερινά σύρονται στα δικαστήρια μεγαλόσχημοι οφειλέτες του δημοσίου και πως κάποιοι κατοικούν ήδη στον Κορυδαλλό, ανατρέπει το μύθο των ισχυρών που έχαιραν παντοτινής ασυλίας. Είναι σημαντικό όμως να μην χαθεί το μέτρο, καθώς ήδη κάποιοι ψελλίζουν περί βεντέτας. Αυτό είναι και το μοναδικό επιχείρημα της “άλλης πλευράς”. Όπως και να έχει όμως, η δικαιοσύνη επιτέλους κάνει αυτό, που όφειλαν να κάνουν οι πολιτικοί!

7/3/13

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ!

7 Μαρτίου 2013
Είναι γνωστό πως η τηλεόραση, δεν φημίζεται ούτε για τη διακριτικότητά της, ούτε για τον ανθρωπισμό της.

Αντιθέτως οι τηλεοπτικοί σταθμοί είναι επιχειρήσεις, που λειτουργούν σε συνθήκες σκληρού ανταγωνισμού, με σκοπό να αυξήσουν την θεαματικότητά τους, προκειμένου να προσελκύσουν περισσότερη διαφήμιση, άρα έσοδα.

Επειδή όμως αυτός ο ανταγωνισμός θα μπορούσε, αν δεν υπήρχαν κανόνες, να εξελιχθεί σε κανιβαλισμό, έχουν θεσπιστεί δικλίδες ασφαλείας, τόσο από την πολιτεία (μέσω της Δικαιοσύνης), όσο και από διάφορους φορείς, όπως οι δημοσιογραφικές ενώσεις ( ΕΣΗΕΑ) και οι Ανεξάρτητες Αρχές ( ΕΣΡ, Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων). Παρόλα αυτά η χώρα μας, δεν φημίζεται για την αυστηρή τήρηση της δεοντολογίας από τα κανάλια και τους επαγγελματίες του κλάδου.

 Ένα από τα ζητήματα που τέθηκαν εκ των πραγμάτων τον τελευταίο καιρό, είναι οι τρομακτικές κοινωνικές συνθήκες, που έχουν διαμορφωθεί από την ακραία φτώχεια που πλήττει εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας. Είναι οι άνθρωποι που συνωστίζονται καθημερινά στα συσσίτια, που συχνάζουν στα κοινωνικά παντοπωλεία και τα κοινωνικά ιατρεία, που δίνουν αγώνα για μια σακούλα με τρόφιμα απ’ αυτές που μοιράζουν (με προσβλητικό τρόπο κάποιες φορές) αγροτικοί συνεταιρισμοί, που περιμένουν έξω από τα σούπερ μάρκετ τις συσκευασίες με τα ληγμένα τρόφιμα πριν καταλήξουν στους κάδους απορριμάτων, που συλλέγουν τα απομεινάρια από τους πάγκους των λαϊκών αγορών!

 Για όλους αυτούς που βρίσκονται σε κατάσταση κοινωνικής εξαθλίωσης ή ενδείας, το ΕΣΡ ζήτησε με οδηγία του από τα κανάλια να μην προβάλουν την εικόνα του προσώπου τους , παρά μόνο αν συναινέσουν οι ίδιοι! Γιατί σύμφωνα με το ΕΣΡ, “στοιχείο της προσωπικότητας του ανθρώπου, που προστατεύεται από το Σύνταγμα, είναι και η εικόνα του”. Με άλλα λόγια ζητάει να μην διαπομπεύονται προσωπικότητες και να μην αποκαλύπτεται η ταυτότητά των ανήμπορων ανθρώπων, αν οι ίδιοι δεν το επιθυμούν. Λογικό και αυτονόητο θα πείτε! Δεοντολογικό και ανθρώπινο!

 Όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυρία Δούρου, που καταγγέλουν το Ε.Σ.Ρ. για απροσχημάτιστη απόπειρα να φιμωθεί η ενημέρωση στο όνομα της προστασίας του ατόμου! Ότι δηλαδή με τη σύσταση αυτή προς τα κανάλια το ΕΣΡ "κλείδωνει την ενημέρωση μέσα από την απόκρυψη εικόνων που αποκαλύπτουν το βαθμό της εξαθλίωσης των πολιτών.” 

Στο παρελθόν έχουν δικαίως κατηγορηθεί τα ΜΜΕ για ροπή προς τον λαϊκισμό και για έλλειψη ευαισθησίας σε κοινωνικά ζητήματα. Και κάποιες φορές μάλιστα το πλήρωσαν ακριβά. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει κόστος, παρότι πρόκειται για τυφλό λαϊκισμό, που ισοπεδώνει ανθρώπινες προσωπικότητες, στο βωμό της εικόνας.  “Σε μια περίοδο που η κοινωνία δοκιμάζεται από το μνημόνιο, που μεγάλα τμήματά της φτωχοποιούνται, εκείνο που προέχει πάνω από όλα - λέει ειρωνικά ο ΣΥΡΙΖΑ- είναι η... προστασία της εικόνας της προσωπικότητας του ατόμου!

Ε λοιπόν ναι. Η προστασία της προσωπικότητας του ατόμου, προέχει! Και τώρα και πάντα! Αρκεί να μπορεί κανείς να αντιληφθεί τη δυστυχία αυτών των ανθρώπων και το συναίσθημα της δημόσιας διαπόμπευσης! Χρειάζεται ευαισθησία και ανθρωπιά, για να διαχωρίσεις την κομματική σπέκουλα από το ανθρώπινο δράμα.

6/3/13

ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ; ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ;

6 Μαρτίου 2013
Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της χώρας, είναι η αδυναμία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή και να αυξήσει τα έσοδα του κράτους!

Κάτι που αυτή τη στιγμή,δεν είναι απλή ανάγκη, αλλά όρος επιβίωσης. Για την αδυναμία αυτή ευθύνεται όμως ένα άλλο πρόβλημα! Οι αντιπαραγωγικές και ξεπερασμένες δομές του δημοσίου, που εξακολουθούν, σε πείσμα των καιρών, να λειτουργούν σε πρότυπα άλλων, ανέμελων εποχών.

Όμως και για το πρόβλημα αυτό, ευθύνεται ένα ...τρίτο πρόβλημα, που είναι η κατάληψη του κράτους και όλων των κρίσιμων “πόστων”, κάθε φορά από το κόμμα που κέρδιζε τις εκλογές. Ο κομματικός στρατός καταλάμβανε τον κρατικό μηχανισμό και δημιουργούσε το κομματικό κράτος, που με τη σειρά του έστηνε τις πελατειακές σχέσεις! Όλα αυτά έχοντας πάντα κατά νου το κομματικό συμφέρον και τη διατήρηση στην εξουσία.

Αυτό είναι σε λίγες γραμμές το παραδοσιακό Ελληνικό γαϊτανάκι, που σήμερα έχει εκπλήξει με την πολυπλοκότητα και την αναποτελεσματικότητα του, όσους προσπαθούν να καταλάβουν γιατί δεν αποδίδει η κρατική μηχανή. Μέχρι σήμερα δεν επιχειρήθηκε ποτέ κάποια έντιμη και σοβαρή προσπάθεια, ώστε να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος και να απεγκλωβιστεί το δημόσιο από τον σφικτό κομματικό εναγκαλισμό. Οι μηχανισμοί και τα μεγάλα συμφέροντα που δημιουργούσαν οι πελατειακές σχέσεις, ήταν φραγή σε κάθε προσπάθεια.

 Και έτσι φτάσαμε σήμερα, με το πιστόλι στον κρόταφο, να τίθεται θέμα ανασυγκρότησης του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Προτάθηκε μια ευρέως διαδεδομένη και δοκιμασμένη λύση, που έχει θεσμοθετηθεί από όλες σχεδόν τις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Η δημιουργία ενός αυτόνομου και ανεξάρτητου οργάνου, της Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων εν προκειμένω, με σύγχρονη οργάνωση και επαρκή στελέχωση, που θα ασχολείται αποκλειστικά με τα έσοδα του κράτους και θα αποδεσμεύσει τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, από την πολιτική εξουσία. Τι ποιο λογικό, στην κατεύθυνση της αύξησης των εσόδων και της πάταξης της φοροδιαφυγής!

Μόνο που “πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις”, η νεοσύστατη Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, βρέθηκε με κομμένα χέρια και πόδια, καθώς κρίθηκε “ανώριμη” να διαχειριστεί τα μοναδικά εργαλεία που διαθέτει σήμερα ο κρατικός μηχανισμός, για τον σκοπό αυτό. Δηλαδή το ΣΔΟΕ και τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων! Αυτομάτως αυτό που υποτίθεται συμφώνησαν να δημιουργήσουν, από την ανάγκη αύξησης των δημόσιων εσόδων, το αναιρούν αυτοστιγμεί!

Μετατρέπουν την νεοσυσταθείσα Γραμματεία, σε έναν τυπικό δημόσιο οργανισμό, που δεν έχει ούτε μια πιθανότητα στο εκατομμύριο, να επιτύχει τους στόχους του! Η επιλογή αυτή, που έγινε με το πρόσχημα της μη “παραχώρησης υπερεξουσιών” σε ένα μη εκλεγμένο πρόσωπο, όπως είναι ο Γενικός Γραμματέας Δημόσιων Εσόδων, προδίδει δυστυχώς την αντίληψη που υπάρχει στον πολιτικό κόσμο!

Το παράλογο, παράδοξο και ύποπτο γεγονός, είναι πως οι μοναδικοί μηχανισμοί του κράτους, για τη συλλογή των φόρων και την πάταξη της φοροδιαφυγής, δεν αποτελούν την αιχμή του δόρατος στην αντιμετώπιση μιας χρόνιας γάγγραινας, αλλά είναι όργανο άσκησης εξουσίας! Και όμως....

1/3/13

ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΑΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΤΡΩΓΑΝ!

1 Μαρτίου 2013 

Μέχρι πριν λίγα χρόνια το να κλέβεις το κράτος, ήταν ένα είδος “μαγκιάς”. Ήταν μια πρακτική που σιωπηλά αποδεχόταν η κοινωνία. Έμοιαζε σχεδόν φυσιολογικό να συμβαίνει τόσο στα υψηλά, όσο και στα χαμηλότερα κλιμάκια της εξουσίας. Το ότι υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις πως κάποιοι πολιτικοί είχαν πλουτίσει υπερβολικά, χωρίς αυτό να δικαιολογείται από τα εισοδήματά τους, ήταν κοινό μυστικό.

Όμως αυτός δεν ήταν λόγος να ασχοληθεί μαζί τους η δικαιοσύνη. Έτσι συνέχιζαν να επιβραβεύονται από το εκλογικό σώμα και να επανεκλέγονται, παρά τις ενδείξεις, τους ψιθύρους, τις καταγγελίες και τα σχετικά δημοσιεύματα! Και κάπως έτσι, με τη “λαϊκή βούληση” κατοχύρωναν τα πλούτη τους! Το επιχείρημα “ο λαός μίλησε”, έχει ακουστεί πολλές φορές στο παρελθόν, από τα χείλη πρωθυπουργών, υπουργών, νομαρχών, δημάρχων κλπ.

Η αλήθεια ήταν πως την εποχή του δικομματισμού και της τυφλής πολιτικοποίησης, υπήρχε μια Θεοκρατική αντίληψη για τους “δικούς μας”. Ο τίτλος “αγωνιστής της παράταξης”, ισοδυναμούσε με αθωωτική απόφαση του λαϊκού δικαστηρίου. Δεν είναι τυχαίο πως τα αδικήματα που βαραίνουν τον Άκη, σύμφωνα με τη δικογραφία, χρονικά διατρέχουν ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής του καριέρας, στο οποίο εκτέθηκε με επιτυχία στις εκλογές! Ήταν για κάποιους ο μάγκας που ήξερε να ζει τη ζωή του!

Αντίστοιχα ο καταδικασθείς τέως δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, παρότι υπήρχαν σοβαρές καταγγελίες για διασπάθιση δημόσιου χρήματος, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της καριέρας του, έκανε πάντα περίπατο στις εκλογές. Θυμηθείτε τη ροζ βίλα της Εκάλης, μια υπόθεση που έβγαζε μάτια (και που έμεινε στο σκοτάδι), η οποία δεν στέρησε σε κανέναν από τους πρωταγωνιστές της, τίποτα. Πρόεδροι, πρωθυπουργοί, βουλευτές, celebrities, που ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο, όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν πρόβλημα, αντιθέτως δοξάστηκαν!

 Οι κομματικές παρωπίδες που φορούσαμε, δεν μας άφηναν για πολλά χρόνια να δούμε την πραγματικότητα. Τα κόμματα έφτασαν να χρωστούν 250 εκατομμύρια ευρώ (!!!), γιατί πολύ απλά κανείς δεν ενοχλήθηκε από τον προκλητικό τρόπο που σπαταλούσαν το δημόσιο χρήμα. Θυμηθείτε τα γιγάντια high- tech εκλογικά περίπτερα των κομμάτων, στις μεγάλες πλατείες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και τις προεκλογικές συγκεντρώσεις- show (τα κόμματα φώτιζαν με προβολείς ολόκληρη την Αθήνα) που ήταν ένδειξη πολιτικής ευρωστίας και ισχύος!

Ακόμη χειρότερα, θυμηθείτε τα ακίνητα -φιλέτα, αξίας εκατομμυρίων, που χρησιμοποιούσαν ως εκλογικά κέντρα οι συνήθως πρώτοι σε σταυρούς βουλευτές. Έκλειναν ολόκληρες επιχειρήσεις, προκειμένου ο χώρος να διατεθεί στους βαρόνους της πολιτικής, έναντι εκατομμυρίων, που ποτέ δεν μάθαμε που τα έβρισκαν! Είναι πολλά τα παραδείγματα, που μαρτυρούν ανοχή της δικαιοσύνης αλλά και της κοινωνίας, απέναντι σε όσους δεν σεβάστηκαν το δημόσιο χρήμα.

Επιτέλους ήλθε η ώρα, πολλοί να χάσουν τον ύπνο τους! Είναι σκληρό να επιχαίρει κανείς για μια βαριά καταδίκη, αλλά είναι καιρός κάτι να αλλάξει. Και στην κοινωνία, αλλά και στη δικαιοσύνη!

ΥΓ.1  Αν ο Παπαγεωργόπουλος δεν ήταν δήμαρχος αλλά υπουργός, δεν θα είχε καμία εκκρεμμότητα με την δικαιοσύνη, όσο μεγάλη και αν ήταν η τρύπα στα δημόσια οικονομικά.
ΥΓ.2  Μπορεί να μην τα φάγαμε μαζί, αλλά όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, επιβραβεύαμε αυτούς που τα έτρωγαν!

28/2/13

ΞΕΜΕΙΝΑΜΕ ΑΠΟ ΑΝΤΟΧΗ!

28 Φεβρουαρίου 2013

Τον περασμένο Νοέμβριο γράφαμε για το καλό και το κακό νέο, που θα έφερνε η καινούργια χρονιά. Το καλό νέο ήταν πως η χώρα μας θα διασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρωζώνη και πως θα αποφύγει τον ακαριαίο θάνατο!

Το κακό νέο, όπως γράφαμε, είναι πως το το 2013 θα είναι μια δραματική χρονιά, και ιδιαίτερα το πρώτο εξάμηνο, θα είναι το “χειρότερο εξάμηνο που έχουμε ζήσει”. Δηλαδή αυτό που είπε με άλλα λόγια ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδος, μιλώντας στη γενική συνέλευση των μετόχων. Όπως είπε, “πριν έναν χρόνο πολλοί προεξοφλούσαν ως αναπόφευκτη τη χρεοκοπία και την έξοδο της χώρας μας από την ευρωζώνη”. Και η αλήθεια είναι αν γυρίσει κανείς το χρόνο πίσω, θα διαπιστώσει πόσο αρνητικό ήταν το κλίμα τέτοια εποχή πέρυσι, καθώς διεξαγόταν η σύνοδος του Eurogroup, που θα αποφάσιζε, σε κλίμα διαφωνιών και αντεγκλήσεων, νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους.

Αν πάμε ακόμη πιο πίσω, τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα. Τέτοιες μέρες το 2011, πλήθαιναν οι φωνές (εν όψει της συνόδου κορυφής του Μαρτίου), για την αποβολή της χώρας μας από την ευρωζώνη και την εγκατάλειψη στην τύχη της. Μεταξύ αυτών η Γερμανική Κεντρική Τράπεζα (Bundesbank), πολλά θεσμικά όργανα Ευρωπαϊκών χωρών, αλλά και κορυφαίοι αναλυτές και αρθρογράφοι. Όλα αυτά είχαν δημιουργήσει ένα εφιαλτικό κλίμα για τη χώρα μας και τις προοπτικές της. Αυτή λοιπόν είναι η καλή όψη των πραγμάτων, η οποία ασφαλώς και δεν είναι τόσο καλή, όσο θα θέλαμε.

 Το τρισχειρότερο όμως είναι πως η κακή εκδοχή των πραγμάτων, είναι πολύ χειρότερη όχι μόνο απ’ όσο θα θέλαμε, αλλά απ’ όσο αντέχουμε! Η ύφεση σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος θα βαθύνει και άλλο, η ανεργία θα μεγαλώσει, οι μισθοί θα υποστούν νέα μείωση και οι δείκτες που μετρούν τη φτώχεια θα αυξηθούν. Πρόκειται ουσιαστικά για μια νέα λιτότητα, μέσα στη λιτότητα! Ή αλλιώς, “το τμήμα της κρίσης που απομένει, παρότι μικρότερο, θα είναι εξίσου δύσκολο, καθώς η προσπάθεια θα πρέπει να καταβληθεί επιπλέον των θυσιών που ήδη έγιναν”, για να χρησιμοποιήσουμε ακριβώς τα λόγια του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος.

 Μπορεί το 2014, που θα είναι η χρονιά ανάκαμψης, να είναι ημερολογιακά κοντά, πρακτικά όμως μοιάζει υπερβολικά μακριά. Όπως ένας δρομέας μεγάλων αποστάσεων, που έχει καλύψει το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής, όμως τα τελευταία μέτρα πριν τον τερματισμό φαντάζουν ατέλειωτα! Έτσι και εμείς, που δυστυχώς ξεμείναμε από δυνάμεις και αντοχή. Το δεύτερο εξάμηνο και η προσδοκία κάποιων μέτρων ανακούφισης, δεν αποτελούν προσδοκία. Η κρίση πλέον δεν είναι ούτε οικονομική, ούτε κοινωνική. Είναι ανθρωπιστική! Έτσι οφείλει να την διαχειριστεί από εδώ και πέρα η κυβέρνηση. Και σε αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απόλυτο δίκαιο να επιμένει!

22/2/13

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ!

22 Φεβρουαρίου 2013

Είναι ενδεικτική της ολοκληρωτικής μεταστροφής του πολιτικού κλίματος στη χώρα μας, η απόλυτη και καθολική αδιαφορία της κοινής γνώμης, για το επικείμενο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.

Πρόσωπα και πράγματα που για “ψύλλου πήδημα” κάποιες εποχές, γίνονταν πρωτοσέλιδα, προκαλώντας μακροσκελείς αναλύσεις και ατέλειωτες ώρες τηλεοπτικής φλυαρίας, σήμερα δεν αφορούν και δεν απασχολούν κανέναν!

Αν πράγματι σε κάτι είναι χρήσιμο το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ την άλλη βδομάδα, είναι για να συνειδητοποιήσουν επιτέλους όσοι εξακολουθούν να θεωρούν τους εαυτούς τους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής και παράγοντες του τόπου, πως δεν υπάρχουν πουθενά στον πολιτικό χάρτη! Οι περισσότεροι αν δεν έχουν παντελώς λησμονηθεί, είναι γιατί αποτελούν κόκκινο πανί για την κοινωνία! Αποτελούν μέρος μιας κακής ανάμνησης και δυσάρεστη εμπειρία, που δύσκολα σβήνει από το υποσυνείδητο.

 Όμως η σημερινή τους εμμονή να συνεχίσουν να διεκδικούν (χωρίς ερείσματα ασφαλώς) κάποιο ρόλο στην πολιτική ζωή, εκτός από τον ασύλληπτο βαθμό του εθισμού τους στην εξουσία και την ογκώδη άγνοια της κοινωνικής πραγματικότητας, αποκαλύπτει πόσο αδιαπέραστοι είναι στα εξωτερικά ερεθίσματα. Κοινώς χοντρόπετσοι! Άνθρωποι που δυσκολεύονται να κυκλοφορήσουν στο δρόμο, αφού προκαλούν την αντίδραση, ή τα ειρωνικά σχόλια όσων τους αναγνωρίζουν, εμφανίζονται ως οι υποψήφιοι μελλοντικοί αναμορφωτές της χώρας.

Όλο αυτό θα ήταν μια ωραία πλάκα και οι γραφικοί τύποι, που το μόνο που έμαθαν στη ζωή τους είναι το παρασκήνιο και τα πολιτικά μαγειρέματα, θα ήταν απλώς μια καρικατούρα της κοινωνίας, αν προηγουμένως δεν είχαν διαχειριστεί τα κοινά και δεν είχαν υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας. Δεν είχαν υπογράψει συμφωνίες πολλών εκατομμυρίων, προκειμένου να έχουν την κάθε είδους εύνοια των μεγάλων και ισχυρών, δεν είχαν φτιάξει νόμους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους, ώστε να εξυπηρετούν τα πολιτικά τους σχέδια, δεν είχαν διαμορφώσει συνειδήσεις.

 Είναι λογικό θα πείτε, ένα πολιτικό κόμμα μετά μια μεγάλη ήττα, να επιχειρήσει να επαναπροσδιορίσει τις αρχές και την ταυτότητά του και να αναζητήσει τρόπο να αναδιοργανωθεί από τις στάχτες του. Ακόμη πιό λογικό όμως είναι, ένας πολιτικός φορέας που διαχειρίστηκε την εξουσία και έχει τεράστιες ευθύνες για το σημερινό κατάντημα, να κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό και να επιδείξει την αγωνία και την ευαισθησία του, για τα προβλήματα της χώρας.

Αντ’ αυτού βλέπουμε το μόνο τους μέλημα, να είναι η καρέκλα! Και για το λόγο αυτό, οι μισοί να ανταλλάσσουν βαριές κουβέντες με τους άλλους μισούς, με καταγγελίες για μεθοδεύσεις και καπελώματα και στο μεταξύ να πλακώνονται στο ξύλο. Ενώ οι απλήρωτοι εδώ και ένα χρόνο εργαζόμενοι στο χρεοκοπημένο οικονομικά ΠΑΣΟΚ, να απειλούν πως δεν θα επιτρέψουν να διεξαχθεί το συνέδριο. Ίσως, ποιός ξέρει, κάποια στιγμή να τους απασχολήσουν και τα προβλήματα της χώρας.
ΥΓ. “Ο θάνατος αξίζει περισσότερο από μια άθλια ζωή, γιατί παύει να υποφέρει κανείς, αφού δεν έχει πια το αίσθημα της αθλιότητάς του.” Ευριπίδης

19/2/13

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΟ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ;

19 Φεβρουαρίου 2013

Αυτό που συνέβη στη Χαλκιδική, στα μεταλλεία χρυσού, δεν είχε προηγούμενο! Θα μπορούσε λογικά να είχε συμβεί σε μια αφρικανική χώρα, ή σε μια “μπανανία” της λατινικής Αμερικής, τις προηγούμενες δεκαετίες όμως!

Όχι σε μια Ευρωπαϊκή χώρα, όπως θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι η χώρα μας. Αντίστοιχα περιστατικά είναι αδιανόητα σε μια χώρα όπως η δική μας, όπου οι θεσμοί και τα δικαιοδοτικά όργανα λειτουργούν, όπως για παράδειγμα η δικαιοσύνη και, που έχουν αποδείξει στο παρελθόν, πως ιδίως σε θέματα περιβάλλοντος, υπάρχει υπερβολική αυστηρότητα.

Δεν είναι ούτε μια, ούτε δύο οι φορές, που επενδύσεις ελληνικές ή ξένες, εκατομμυρίων ευρώ, δεν προχώρησαν γιατί μπλοκαρίστηκαν για περιβαλλοντικούς λόγους, από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ως εδώ καλά, όσες διαφωνίες και αν υπάρχουν σε κάποιες περιπτώσεις του παρελθόντος. Η υπόθεση όμως των μεταλλείων χρυσού της Χαλκιδικής δεν είχε τέτοια προβλήματα, παρότι ήταν μια επένδυση που χρειάστηκε να περάσει από σαράντα κύματα, να βαλτώσει στη γραφειοκρατία και λίγο πριν αποσυρθεί το ενδιαφέρον των επενδυτών, να δοθεί το πράσινο φως από την πολιτεία. Αλλά τέλος πάντων είναι λογικό να υπάρχουν και αντιδράσεις και διαφωνίες. Δεν είναι λογικό όμως να αγγίζουν ή και να ξεπερνούν τα όρια της τρομοκρατίας και της άγριας εγκληματικότητας και μάλιστα να συνυπολογίζονται στις διαμαρτυρίες της τοπικής κοινωνίας.

Τρεις απογευματινές εφημερίδες χθες, στην πρώτη σελίδα τους, περίπου δικαιολόγησαν την εισβολή των ενόπλων κουκουλοφόρων και τις εγκληματικές πράξεις τους. Η μια έγραφε πως η επαναλειτουργία των μεταλλείων “πυροδοτεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις” και βάζει στο ίδιο τσουβάλι την ”επίθεση των αγνώστων”(sic), τις απειλές του σωματείου εργαζομένων και τις διαμαρτυρίες των κατοίκων. Η δεύτερη μιλάει για επιχείρηση τύπου Χόλιγουντ, από μια ομάδα ατόμων που “ακινητοποίησαν” (sic) τους φύλακες και πυρπόλησαν τα οχήματα και η τρίτη για σκηνικό έντασης με μολότοφ, αποκαΐδια και μαζικές προσαγωγές από την αστυνομία. Δηλαδή τίποτα αποτρόπαιο, τίποτα εγκληματικό! Από όλα αυτό φοβίζει περισσότερο. Η πολιτικοποίηση και η αδιανόητη ανοχή στη βία των ενόπλων κακοποιών, που από τύχη δεν είχε ανθρώπινα θύματα.

 Προκαλεί μεγάλη ανησυχία και ο απόηχος εκτός Ελλάδας, στα αυτιά όσων θελήσουν να επενδύσουν τα χρήματά τους στη χώρα μας. Κάτι που το έχουμε ανάγκη, όσο το οξυγόνο που αναπνέουμε! Αν η πολεοδομία έδιωξε τους Καταριανούς εκατομμυριούχους από την Οξιά, για 10 (!) στρέμματα πουρνάρια (από τα 4500 στρέμματα του νησιού) είναι μικρό το κακό. Απλώς σιχτίρισαν (μαζί τους και οι κάτοικοι της Ιθάκης που έχασαν μια μεγάλη ευκαιρία για το νησί τους) από την μαζοχιστική γραφειοκρατία και έφυγαν! Η Χαλκιδική όμως είναι άλλης τάξης θέμα, καθώς δεν αποκαλύπτει μόνο μια αποθεσμοποιημένη χώρα, αλλά και μια κοινωνία που έχει χάσει και το μέτρο και τον προσανατολισμό της!

14/2/13

Βαριά βιομηχανία, ελαφριά μυαλά!

14 Φεβρουαρίου 2013
Ο τουρισμός, όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται, είναι η “βαριά” βιομηχανία της χώρας. Προσφέρει το 18% του ΑΕΠ, σχεδόν 36 δισ. ευρώ, μαζί με 750.000 θέσεις εργασίας. Στις παρούσες δραματικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, η πολιτεία θα όφειλε να προστατέψει σαν κόρη οφθαλμού, το υπερπολύτιμο αυτό προϊόν.

Να κάνει τα πάντα ώστε να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της χώρας μας, έναντι των ανταγωνιστών της και να εκμεταλλευτεί το συγκριτικό πλεονέκτημα που της δίνει το μοναδικό φυσικό περιβάλλον.
Όσοι βρέθηκαν στο πρόσφατο Ελληνορωσικό Φόρουμ για τον τουρισμό, που διοργάνωσε το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος, έφυγαν με την πικρή γεύση της απογοήτευσης. Ο λόγος είναι οι αδυναμίες που επισήμαναν οι Ρώσοι tour operator, οι οποίες περιορίζουν το τουριστικό κύμα προς της Ελλάδα.

Για να γίνει αντιληπτό, όταν εμείς πανηγυρίζουμε γιατί το 2012 αυξήθηκαν οι αφίξεις Ρώσων τουριστών κατά 14%, την ίδια χρονική περίοδο στην “εμπόλεμη” Αίγυπτο και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η αύξηση ήταν 35%! Για όσους ισχυρίζονται πως η υποχρεωτική έκδοσης βίζας (λόγω συνθήκης Σέγκεν) αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα, η απάντηση είναι πως η αύξηση των Ρώσων τουριστών στην Ισπανία και την Πορτογαλία την ίδια χρονική περίοδο, ξεπέρασε το 30%. Ακόμη και η Τουρκία, μια χώρα που δεν έχει τη συγγένεια και τους δεσμούς που έχει η χώρα μας με τη Ρωσία, προσελκύει τέσσερις φορές περισσότερους Ρώσους τουρίστες από εμάς.

 Το πλεονέκτημα του μοναδικού φυσικού περιβάλλοντος και οι δεσμοί των Ρώσων με την Ελλάδα, χάνονται στη στενομυαλιά, τη γραφειοκρατία και τις συνήθεις αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού. Ας μην σταθούμε στα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν με την έκδοση της βίζας και τα οποία θα μπορούσαν να λυθούν, αν απλώς αντιγράφαμε τον τρόπο με τον οποίο τα έχουν λύσει οι Ευρωπαίοι ανταγωνιστές μας στη Μεσόγειο.

Ας σταθούμε στην πρώτη εικόνα που συναντούν οι Ρώσοι τουρίστες στην Ελλάδα, μόλις βγουν από το αεροπλάνο, όπως την περιέγραψαν από το βήμα του Ελληνορωσικού φόρουμ, οι Ρώσοι ταξιδιωτικοί πράκτορες που είναι και οι αποδέκτες των παραπόνων. Στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου και της Κω, όπως έλεγαν, η ουρά για τον έλεγχο των διαβατηρίων φτάνει στην πίστα του αεροδρομίου, καθώς επιφορτισμένοι για τη δουλειά αυτοί είναι συνήθως, ένας- δυό αστυνομικοί.

Ηλικιωμένοι, μικρά παιδιά, άνθρωποι κουρασμένοι από το πολύωρο ταξίδι, είναι αναγκασμένοι να υφίστανται το βασανιστήριο της υποδοχής στον προορισμό των διακοπών τους, κάτω από τον καυτό ήλιο! Οι μέχρι τη στιγμή εκείνη λαλίστατοι υπουργοί, που ήταν παρόντες στο φόρουμ και είχαν εκφωνήσει, νωρίτερα τις συνήθεις μεγαλοστομίες και τα ευχολόγια, δεν είχαν να απαντήσουν τίποτα! 

Το 2013 λέει, προσδοκούμε νέα αύξηση του τουριστικού ρεύματος από τη Ρωσία και είμαστε σε εγρήγορση ώστε να ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια. Άραγε στα μέτρα που θα παρθούν, να είναι ένας -δυό αστυνομικοί παραπάνω στον έλεγχο διαβατηρίων; Δεν μοιάζει καθόλου σίγουρο ούτε καν αυτό!

12/2/13

Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΩΝ!

12 Φεβρουαρίου 2013
Χρόνια ακούμε και διαβάζουμε για τους “ανεγκέφαλους” των γηπέδων! Το ακούσαμε ακόμη μια φορά, με αφορμή τις θλιβερές εικόνες από τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ, στο κλειστό γήπεδο του Ελληνικού. Είναι ένα λεκτικό εφεύρημα, που βολεύει όσους έχουν συμφέροντα στο χώρο του αθλητισμού, καθώς “λειαίνει” και απενοχοποιεί, ένα τρομακτικά βίαιο κοινωνικό φαινόμενο.

Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμη και χθες το μεσημέρι, αθλητικός συντάκτης ιδιωτικού καναλιού, επέμενε να κάνει λόγο για “ανεγκέφαλους” και για εικόνες που δυσφημούν το “άθλημα”, μη θέλοντας ή αδυνατώντας να κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος, αλλά και το είδος της δυσφήμισης! Πρόκειται για τεράστια ανοησία, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν “ανεγκέφαλοι”, ούτε χαζοί, ανόητοι, κακοί, εχθροί του αθλητισμού και άλλες σαχλαμάρες που ακούμε συνήθως. Δεν πρόκειται καν μειοψηφίες. Αντιθέτως μιλάμε για ανθρώπους με άγρια και ανεξέλεγκτα ένστικτα, που αποτελούν την πλειοψηφία στις τάξεις των οργανωμένων οπαδών των ομάδων.

Όποιος δεν έχει πάει στη γήπεδο, ιδιαίτερα αν δεν έχει βρεθεί στις κερκίδες σε κάποιο ντέρμπι, είναι αδύνατον να αντιληφθεί την ένταση, το μέγεθος και την ανεξέλεγκτη βιαιότητα που έχει το φαινόμενο. Παρόλα αυτά, η παρουσία τους στα γήπεδα είναι κάτι που δεν σοκάρει και δεν προκαλεί αναστολές και διλήμματα. Τρανή απόδειξη πως, παρότι από την πρώτη στιγμή που οι δύο στρατοί των οπαδών βρέθηκαν απέναντι και άρχισαν τον επικίνδυνο για τους ίδιους αλλά και για τους παίκτες πόλεμο, με ανταλλαγές φωτοβολίδων και με πέτρες, δεν υπήρχε λόγος να μην ξεκινήσει ο αγώνας! Το σκηνικό της βίας και της ακραίας χυδαιότητας που επικρατούσε στο κλειστό του Ελληνικού, όπως αντίστοιχα γίνεται άλλες φοράς στο ΣΕΦ ή το ΟΑΚΑ, δεν ήταν σοβαρός λόγος να ακυρωθεί το παιγνίδι!

Δυστυχώς και μόνο το γεγονός πως ο αγώνας ξεκίνησε, σε μια ατμόσφαιρα που θύμιζε σκηνές από τη Βαγδάτη και την Καμπούλ, δείχνει πόσο αρρωστημένη είναι η αντίληψη που έχουμε για το επιτρεπτό και το ανεπίτρεπτο! Η βία και γενικότερα η εκνομή συμπεριφορά, όσους κινδύνους και αν γεννά, όσο θλιβερή εικόνα και αν παράγει εντός και εκτός συνόρων, ελέγχεται απλώς ως πειθαρχικό παράπτωμα και μόνον, από τα αρμόδια όργανα της πολιτείας! Είναι λυπηρή η διαπίστωση, πως η χώρα μας κατατάσσεται (και) στον τομέα αυτόν, μεταξύ των υπανάπτυκτων χωρών του τρίτου κόσμου. Πουθενά αλλού στον πολιτισμένο κόσμο, δεν συμβαίνουν παρόμοια γεγονότα, σαν αυτά που προκαλούν οι καθ’ ημάς “ανεγκέφαλοι”.

Αλλά μήπως και οι εικόνες των κουκουλοφόρων στις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, όταν αποφασίζουν να δράσουν συχνά πυκνά, διαφέρουν; Είναι παρόμοιες, όπως παρόμοιες είναι και οι αντιδράσεις σε μερίδα των ΜΜΕ και των πολιτικών κομμάτων, που όπως κάνουν και τα οπαδικά έντυπα, διστάζουν να χαρακτηρίσουν έστω και “ανεγκέφαλους” όσους πρωταγωνιστούν. Δυστυχώς μας έχει πάρει ο κατήφορος και δεν υπάρχουν φρένα!

8/2/13

ΠΟΙΟΙ ΘΕΣΜΟΙ, ΠΟΙΟΙ ΝΟΜΟΙ;

8 Φεβρουαρίου 2013
Ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα αμαρτήματα, που δείχνει πόσο λάθος δρόμο έχουμε πάρει εδώ και χρόνια, είναι η ευκολία με την οποία μια κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα, η οποία διεκδικεί τα αιτήματα της, θέτει σε ομηρία ολόκληρη τη χώρα, προκειμένου να εκβιάσει την ικανοποίηση τους.

Ποντάρει στα αδιέξοδα και τις δυσκολίες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα δημιουργήσει στην καθημερινότητα όλων των υπολοίπων, ώστε να εξαναγκάσει την εκάστοτε κυβέρνηση να υποχωρήσει και να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της. Είναι περίπου αυτονόητο στη χώρα μας, πως όποιος έχει τη δύναμη και την οργανωτική δυνατότητα, θα επιχειρήσει να επιβάλει δυναμικά τις απόψεις (ή το “δίκιο” του) στις πλάτες όλης της υπόλοιπης κοινωνίας, όσες φορές χρειαστεί.

Και μάλιστα προσπαθώντας να καρπωθεί τις αντιδράσεις που θα υπάρξουν στον υπόλοιπο κόσμο, από τα προβλήματα που θα προκληθούν. Ότι δηλαδή δεν φταίνε οι απεργοί, αλλά φταίει η κυβέρνηση που δεν τους ικανοποιεί και τους εξωθεί με τον τρόπο της στα άκρα. Εδώ υπάρχει μια χρήσιμη και κρίσιμη λεπτομέρεια.

Η άρχουσα πολιτική τάξη, που υποτίθεται είναι ο αντίθετος πόλος, είναι τόσο αντιδημοφιλής, παρηκμασμένη και αναξιόπιστη, που στις περισσότερες περιπτώσεις, αν επιλέξει να ταυτιστεί με κάποιον η κοινωνία, αν όχι όλη, όμως σίγουρα ένα μεγάλο ποσοστό, αυτός είναι οι απεργοί- διαδηλωτές και όχι η υποτιθέμενη νομιμότητα. Άλλωστε την νομιμότητα ο πολιτικός κόσμος την έχει γραμμένη στα παλιά του τα παπούτσια, όπως έχει αποδειχθεί από τη σωρεία των σκανδάλων που αποκαλύπτονται και την προκλητική ατιμωρησία!

Άλλωστε το πρόβλημα είναι βαθύτερο, καθώς η νομιμότητα έχει άλλο (προκλητικά ευνοϊκό) πλαίσιο για τους πολιτικούς και άλλο για τους πολίτες. Είναι τόσο αποκρουστική σήμερα η πολιτική και ο τρόπος που ασκείται, που o κόσμος ακόμη και αν δυσανασχετεί ή ταλαιπωρείται υπερβολικά, δεν αντιδρά και δέχεται ως αυτονόητη οποιαδήποτε κινητοποίηση των εργαζομένων.

 Αυτός όμως είναι ο πραγματικός λόγος που με τόση ευκολία και κόντρα στην κοινή λογική, κλείνουν εθνικοί οδοί και κόβεται στα δύο η χώρα, σταματούν τραίνα και παραλύει η πρωτεύουσα, δένουν τα καράβια και απομονώνονται τα νησιά. Ακόμη και όταν δεν υπάρχουν ρεαλιστικά αιτήματα, αλλά μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις, πίσω από τις οποίες κρύβονται πολιτικά κόμματα.

 Όσο ο πολιτικός κόσμος δεν μπορεί ή δεν θέλει να αντιληφθεί πως στις παρούσες ακραίες συνθήκες, ο κόσμος δεν ανέχεται άλλο τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που ίσχυαν μέχρι σήμερα, η κοινωνία θα έχει τους δικούς της κανόνες, ακόμη και αν λειτουργούν εις βάρος της.

Όσο συνεχίζεται η διστακτικότητα να θεσπιστούν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και να γίνουν τολμηρά βήματα, ικανά να επουλώσουν το κύρος και την αξιοπιστία της πολιτικής, τόσο θα εντείνονται τα φαινόμενα περιφρόνησης των θεσμών και των νόμων!

7/2/13

ΤΗΛΕΠΟΛΙΤΙΚΗ (ΟΙ)!

7 Φεβρουαρίου 2012
Υστερία που δεν αντέχεται άλλο! Καθημερινή βαρβαρότητα που εισβάλει βιαίως στα σπίτια μας, μέσα από τα τηλεοπτικά πάνελ. Φωνές, τσακωμοί, αντεγκλήσεις, πανικός! Οχλοβοή χωρίς καμία ουσία και νόημα, χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Το κακό έχει παραγίνει τελευταία.

Μια ομάδα 15-20 πολιτικών, 3-4 από κάθε κόμμα, εναλλάσσονται πλέον καθημερινά στα τηλεοπτικά πάνελ και μονοπωλούν αυτό που τα κανάλια έχουν βαφτίσει “ενημέρωση”, έχοντας άποψη για ότι συμβαίνει. Για την ακρίβεια έχοντας παγιωμένη άποψη για όλα, το μόνο που κάνουν είναι να επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους κάθε φορά. Παίρνουν θέσεις μάχης, έτοιμοι να κονταροκτυπηθούν, κάνοντας πάνω κάτω τον ίδιο διάλογο, με τους ίδιους αντιπάλους, καθημερινά.

Όπως οι επαγγελματίες τενίστες που περιφέρονται στα διάφορα τουρνουά και αναμετρούνται συνεχώς μεταξύ τους, όπως οι πιλότοι της φόρμουλα ένα, που συναγωνίζονται σε διαφορετική πίστα κάθε βδομάδα, έτσι και ο ουλαμός των τηλεοπτικών μονομάχων, περιφέρεται από (τηλεοπτική) αρένα σε αρένα. Ατέρμονοι διάλογοι, ατέλειωτοι μονόλογοι, ανεξέλεγκτες κοκορομαχίες, που οι παρουσιαστές των εκπομπών είτε δεν μπορούν, είτε δεν θέλουν να τιθασεύσουν.

Με την άνεση μάλιστα που έχουν αποκτήσει από την καθημερινή τους έκθεση στο φακό, οι φωνακλάδες και ευερέθιστοι πολιτικοί, αρχίσουν τον τσακωμό με το καλημέρα. Και αφού χαλάσουν τον κόσμο, ανταλλάξουν σκληρές κουβέντες, φεύγουν μετά το τέλος της εκπομπής μονοιασμένοι και πάνε για καφέ, μέχρι την επόμενη μονομαχία. Πρόκειται για αποκλειστικά Ελληνική πατέντα, καθώς πουθενά αλλού δεν υπάρχει αυτό το μοντέλο τηλεοπτικής ενημέρωσης.

Δεν το έχουν επιλέξει τυχαία τα κανάλια αυτό το μοντέλο, καθώς διασφαλίζει ικανοποιητικές τηλεθεάσεις και κυρίως δεν στοιχίζει σχεδόν τίποτα. Είναι με διαφορά, το φτηνότερο είδος τηλεοπτικής παραγωγής. Όμως το χειρότερο όλων, δεν είναι το χαμηλό επίπεδο του κλισέ διαλόγου και η απαράδεκτη εικόνα ανθρώπων που τσακώνονται δημοσίως από το πρωί μέχρι το βράδυ με κάθε ευκαιρία. Είναι το γεγονός πως ένας σοβαρός άνθρωπος, που δεν είναι στο χαρακτήρα του να ανταλλάσσει δημοσίως ύβρεις, που δεν είναι εθισμένος στο στο μοιρολόι και τις κατάρες, που δεν αρέσκεται στην ελαφρότητα της σκέψης και τον εντυπωσιασμό, δύσκολα έχει βήμα στο δημόσιο διάλογο! Είτε γιατί δεν θέλει, είτε γιατί δεν μπορεί.

Καλώς η κακώς το δημόσιο βήμα που προσφέρει η τηλεόραση, είναι το μαζικότερο και με τη μεγαλύτερη διείσδυση στην κοινωνία! Και έτσι η εικόνα που παγιώνεται σιγά σιγά στην κοινωνία, είναι πως στη χώρα κυριαρχούν φαφλατάδες πολιτικοί που ξημεροβραδιάζονται στα κανάλια και τίποτα άλλο. Πως δεν υπάρχουν προσωπικότητες με όραμα και με βάθος σκέψης που μπορούν να εμπνεύσουν την κοινωνία, πως δεν υπάρχουν επιστήμονες αφοσιωμένοι στο καθήκον τους που προσφέρουν στον τόπο, πως δεν υπάρχουν δημόσιοι λειτουργοί που στέκονται στο ύψος τους, πως δεν υπάρχουν πολιτικοί που να αγωνιούν για τον τόπο.

Όλα έχουν κοντύνει στο μπόι των τηλε-πολιτικών. Σε μια εποχή τόσο δύσκολη και με τόσο σοβαρά γεγονότα, είναι μεγάλη ατυχία όλα αυτά να τα παρακολουθούμε στο μέγεθος που μπορεί να χωρέσουν στην οθόνη της τηλεόρασης.

1/2/13

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΜΝΗΣΙΑ

1 Φεβρουαρίου 2013
Ώστε λοιπόν η υπόθεση της εν ψυχρώ δολοφονίας των τριών νέων ανθρώπων, στο κατάστημα της Marfin στη Σταδίου δεν έχει κλείσει; Το αποτρόπαιο έγκλημα που έγινε ενώπιον του πολυπληθούς, αδρανούς και συνένοχου πλήθους, δεν ξεχάστηκε από τις διωκτικές αρχές και τη δικαιοσύνη; Ο φάκελος δεν μπήκε στο αρχείο;

Περίεργο, γιατί για εμάς όλους έχει κλείσει! Ούτε που θυμόμαστε το περιστατικό. Και όταν λέω εμείς, εννοώ εμείς όλοι! Δεξιοί και αριστεροί, προοδευτικοί και συντηρητικοί, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί! Η συλλογική μνήμη, για έναν περίεργο λόγο, το έχει διαγράψει. Ίσως άραγε γιατί το έγκλημα δεν έχει το σωστό πολιτικό χρώμα; Ποιος ξέρει; Πάντως δυόμισι χρόνια μετά, είναι σαν να μην έγινε ποτέ.

Αν αναζητήσετε στο διαδίκτυο, την ημέρα της θλιβερής επετείου, ανακοινώσεις κομμάτων, δηλώσεις πολιτικών και κινητοποιήσεις φορέων και οργανώσεων, δεν θα βρείτε απολύτως τίποτα. Ούτε μισή γραμμή! Ειδικά η δεύτερη επέτειος της τραγωδίας, πέρασε εντελώς σιωπηλά. Οι μόνοι που εξακολουθούν να νιώθουν τη συντριβή και την οδύνη είναι οι συνάδελφοι, οι συγγενείς και οι φίλοι, που σε στενό κύκλο τους θυμούνται κάθε χρόνο, με ενός λεπτού σιγή στον τόπο της τραγωδίας. Κανείς άλλος! Ούτε η πολιτεία, ούτε ο πολιτικός κόσμος, ούτε οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα συνδικάτα, ούτε οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Σε αντίθεση με άλλα τραγικά περιστατικά, όπως η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη, που οδήγησε στη “εξέγερση του Δεκέμβρη” και που είναι η αφορμή, με την καθοδήγηση των κομμάτων της αριστεράς, για μαζικές διαδηλώσεις και έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις κάθε χρόνο. Στο άκουσμα της είδησης πως οι αρχές βρίσκονται κοντά στους ενόχους, ήταν σαν να ξυπνήσαμε από τον βαθύ λήθαργο. Οι δουλειά που έχουν κάνει οι ανακριτές είναι ως φαίνεται σπουδαία, καθώς διεξήχθη κάτω από αντίξοες συνθήκες!

Βρήκαν στόματα ερμητικά κλειστά και χρειάστηκε να μελετήσουν υλικό από αμέτρητες φωτογραφίες και βίντεο για να εντοπίσουν τους ενόχους. Μετά από 32 μήνες προσπαθειών, έχουν φτάσει κοντά στους κουκουλοφόρους διαδηλωτές- δολοφόνους της εγκύου Αγγελικής Παπαθανασοπούλου και των συναδέλφων της Παρασκευής Ζούλια και Επαμεινώνδα Τσάκαλη. Οι πραγματικοί συνένοχοι και οι ηθικοί αυτουργοί, όσοι γνωρίζουν γιατί ήταν αυτόπτες μάρτυρες, σιωπούν.

Ας ελπίσουμε η δικαιοσύνη να πάει την υπόθεση μέχρι το τέλος και οι ένοχοι να βρεθούν στη φυλακή. Ο φόβος είναι, πως ενώπιον του δικαστηρίου, ελλείψει μαρτύρων που να αναγνωρίσουν τους δράστες κάτω από τις κουκούλες, υπάρχει πιθανότητα να απαλλαγούν λόγω αμφιβολιών, όπως πολλές φορές έχει συμβεί στο παρελθόν για άλλα παρόμοια περιστατικά.

Ας γνωρίζουν από τώρα οι δικαστές, πως είναι πολύ πιθανό να συναντήσουν την καχυποψία, ίσως και την αντίδραση μερίδας του πολιτικού κόσμου. Μακάρι τίποτα απ΄όλα αυτά να μην βγει αληθινό, αλλά η ευκολία με την οποία λησμονήσαμε τους τρεις νεκρούς, είναι κακός οιωνός!

31/1/13

Το άγριο come back του ΚΚΕ!

31 Ιανουαρίου 2013
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι διαδηλωτές του ΠΑΜΕ είναι έξω από το κτίριο της ΓΑΔΑ και διαμαρτύρονται για την προσαγωγή των συντρόφων τους, που το πρωί επιχείρησαν να καταλάβουν το γραφείο του υπουργού Εργασίας, ή κατά μια εκδοχή να “διαμαρτυρηθούν”. Το ΚΚΕ επισήμως, “καταγγέλλει τους τραυματισμούς, τις συλλήψεις, την άγρια επίθεση που δέχτηκαν δεκάδες συνδικαλιστές εργατικών σωματείων και ομοσπονδιών από δυνάμεις των ΜΑΤ στο υπουργείο Εργασίας, οι οποίοι πήγαν να διαμαρτυρηθούν (sic) για τις νέες προκλητικές δηλώσεις του υπουργού για το Ασφαλιστικό!”

Τι προκλητικό είχε κάνει ο κ. Βρούτσης και προσέβαλε το ΠΑΜΕ τόσο, ώστε να το εξωθήσει στην κατάληψη του υπουργείου εργασίας; Είχε πει πως: “το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας οικοδομήθηκε διαχρονικά στη βάση πελατειακών αντιλήψεων και πως σήμερα είναι ένα μωσαϊκό εξαιρέσεων και ειδικών καθεστώτων και γι' αυτό χρειάζεται η αναμόρφωσή του επί το δικαιότερον”.  Αν αυτή η δήλωση του κ. Βρούτση, οδήγησε, σύμφωνα με τα λεγόμενα τους, στην κατάληψη του υπουργικού γραφείου, εάν ποτέ στο μέλλον επιχειρηθεί να γίνει πράξη η “αναμόρφωση επί το δικαιότερον” του ασφαλιστικού, λογικά θα πρέπει το ΠΑΜΕ να προχωρήσει στην κατάληψη όλων των Υπουργείων, του Μεγάρου Μαξίμου, της Βουλής, του Προεδρικού Μεγάρου και ενδεχομένως της ΓΑΔΑ! Αυτή μοιάζει σαν μια λογική αναλογία.

 Πάντως για την ώρα, όπως θα συνέβαινε σε οποιοδήποτε ευνομούμενη δημοκρατίας της υφηλίου, τους καταληψίες τους έβγαλαν σηκωτούς από το υπουργείο και τους οδήγησαν για τα περαιτέρω στην ΓΑΔΑ. Εκτός αν κάποιος πιστεύει πως κακώς τους απομάκρυναν σηκωτούς και κακώς τους προσήγαγαν. Πως το σωστό θα ήταν να τους αφήσουν ανενόχλητους, μέχρι να αποφασίσουν οι ίδιοι να αποχωρήσουν και να τους ευχαριστήσουν που είχαν την καλοσύνη να επιτρέψουν στον υπουργό να πάει στο γραφείο του.

 Τα πράγματα τελικά είναι όμως είναι πιο απλά! Γιατί; Γιατί απλώς ήταν σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η κατάλληλη ώρα για ένα come back του ΚΚΕ. Να κάνει ντόρο και να ακουστεί ξανά, μετά από μια σύντομη περίοδο περισυλλογής! Αλίμονο αν η διαπίστωση ενός υπουργού, πως το ασφαλιστικό χρειάζεται αναμόρφωση, είναι λόγος για τέτοιου είδους φασαρία. Είναι απλώς μια καλή αφορμή για επαναστατική γυμναστική, τώρα που ο αντίπαλος, που λίγο έλειψε να θέσει εκτός βουλής το ΚΚΕ, δείχνει κάποια μικρά σημεία κόπωσης.

Κάτι τα ταξίδια Τσίπρα σε ΗΠΑ και Γερμανία και οι απόψεις που διατύπωσε, κάτι η μικρή υποχώρηση στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι οι εσωτερικές γκρίνιες και αντιθέσεις στην επίσημη γραμμή της Κουμουνδούρου, “ξύπνησαν” ως φαίνεται τα αντανακλαστικά του ΚΚΕ. Μετά το πατατράκ των εκλογών και τις απογοητευτικές δημοσκοπήσεις, αποφάσισε να βγει προς άγραν πελατείας και συλλογής δυσαρεστημένων ψηφοφόρων.

Η κυβέρνηση και η κάθε κυβέρνηση, ίσως τελικά αξίζει να συνδράμει σε αυτές τις δραστηριότητες του ΚΚΕ και να τις αξιοποιήσει προς όφελος του λαού,  αναδεικνύοντας τις ως τουριστική ατραξιόν για την πρωτεύουσα! Πάντα άλλωστε έχει ενδιαφέρον το αυθεντικό folklore!

29/1/13

ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ!

29 Ιανουαρίου 2013
Έχουμε δημιουργήσει παράδοση στη μετριότητα, καθώς οι προδιαγραφές και οι απαιτήσεις για να φτάσει κανείς ψηλά, σπάνια έχουν να κάνουν με τα πραγματικά προσόντα, αλλά συνήθως με μια σειρά από προϋποθέσεις, που ελάχιστα αφορούν την ουσία!

Για παράδειγμα η μισή κυβέρνηση Παπανδρέου, μήπως και παραπάνω, αποτελείτο από γνωστούς και φίλους του πρωθυπουργού. Αυτό ήταν το “προσόν” που τους κατηγοριοποιούσε και το κοινό χαρακτηριστικό τους! Ουδέποτε είχαν δρέψει δάφνες, ούτε είχαν τις περγαμηνές, καθώς οι περισσότεροι ήταν ανύπαρκτοι στην πολιτική ζωή και στον επαγγελματικό ή ακαδημαϊκό χώρο!

Έτσι φτάσαμε να προσδοκούμε τη σωτηρία της χώρας, από μια παρέα, κατά τεκμήριο ανεπαρκών, έως εγκληματικά αδαών ανθρώπων. Και το πρόβλημα ήταν διττό, καθώς μαζί με την ασημαντότητα τους, συνυπήρχε και η άγνοια κινδύνου. Για παράδειγμα ο Υπουργός Οικονομικών, με μηδενική εμπειρία, παντελώς άσημος και χωρίς κύρος, περιδιάβαινε στις συνόδους των υπουργών και διαπραγματευόταν με τα μεγαθήρια της Ευρώπης, με τα προφανή αποτελέσματα. Ποιος να του δώσει σημασία και γιατί;

Άλλο παράδειγμα ήταν ο περίφημος Δρούτσας στο Υπουργείο Εξωτερικών, Αληθινό κελεπούρι απέναντι στα αρπακτικά της διπλωματίας σε Ανατολή και Δύση! Βάλτε στο νου σας πόσα τέτοια παραδείγματα υπάρχουν,όχι μόνο στην κυβέρνηση Παπανδρέου αλλά στις περισσότερες κυβερνήσεις αυτού του τόπου. Είτε ήταν προσωπικά ρουσφέτια πρωθυπουργών, είτε εξυπηρετούν το κόμμα. Ποτέ όμως τη χώρα.

Άλλωστε και οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, Παπανδρέου και Καραμανλής, ως προσόν δεν είχαν αποκλειστικά το όνομά τους; Και αν τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα και τόσο κραυγαλέα στην κορυφή της πυραμίδας, εύκολα συμπεραίνουμε τι συμβαίνει στη βάση της, δηλαδή στον κρατικό μηχανισμό. Πρόσφατη είναι η ομολογία πως ο μέχρι πρόσφατα επικεφαλής του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, δεν ξέρει να χειρίζεται κομπιούτερ, προαπαιτούμενο ακόμη και για να δουλέψεις υπάλληλος σε πάρκινγκ!

 Θέλετε το καλύτερο; Σε Γενική Γραμματεία κρίσιμου υπουργείου, τεχνοκρατικού χαρακτήρα μάλιστα, προΐστανται σήμερα τρεις θεολόγοι(!), που ούτε ακουστά δεν είχαν, για τα θέματα που κλήθηκαν να χειριστούν. Τυχαία και οι τρεις, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν συνδεθεί με μητροπολίτη νομού της Πελοποννήσου!

 Οπότε γιατί να είναι περίεργο, πως ακόμη και στις ιδιόμορφες συνθήκες που παλεύει να επιβιώσει η χώρα, να εξακολουθεί να μην τίθεται θέμα αξιοκρατίας και να υπάρχει ποσόστωση μεταξύ των τριών κομμάτων, στις προσλήψεις υψηλόβαθμων στελεχών της κρατικής μηχανής. Κριτήριο καταλληλότητας παραμένει η κομματική ταυτότητα και όχι τα αντικειμενικά προσόντα.

 Οπότε με όλα αυτά τα δεδομένα, γιατί να μην αρκούν τα “αγγλικούλια” του Αλέξη Τσίπρα και η θητεία του στο 15μελές του σχολείου του, για να γίνει αύριο πρωθυπουργός; Και ας μην έχει κολλήσει ούτε μισό ένσημο στη ζωή του και ας μην έχει ακαδημαϊκές περγαμηνές. Οι άλλοι δηλαδή ήταν καλύτεροι; Αυτά που χρειάζεται τα έχει!

25/1/13

ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ;

25 Ιανουαρίου 2013
Δηλαδή εάν δεν ήταν η συγκεκριμένη κυβέρνηση και ήταν στη θέση της μια άλλη, ακραιφνώς “φιλολαϊκή” και “προοδευτική”, με τους όρους της εποχής, τι διαφορετικό θα έκανε με τους εργαζόμενους στο ΜΕΤΡΟ; Πως θα διαχειριζόταν την υπόθεση του μισθολογικού κόστους, με το δεδομένο πως σήμερα λεφτά δεν υπάρχουν, ούτε για να καλυφθούν οι στοιχειώδεις ανάγκες του κράτους.

Μόλις και με το ζόρι ο κρατικός μηχανισμός στέκεται στα πόδια του. Τα καύσιμα δεν επαρκούν για τις ένοπλες δυνάμεις και γίνονται δραματικές περικοπές, στα νοσοκομεία δεν υπάρχουν πιστώσεις για τα απαραίτητα αναλώσιμα, τα σχολεία δεν έχουν χρήματα για να ζεστάνουν τις παγωμένες σχολικές αίθουσες! Για να συνεχίσει να λειτουργεί, όπως λειτουργεί σήμερα το κράτος, σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, έχουν υποστεί δραματικές μειώσεις.

Για να μη μιλήσουμε για τον ιδιωτικό τομέα των δύο εκατομμυρίων ανέργων, που έχει συνθλιβεί, μεταξύ άλλων και από το ασήκωτο βάρος του δημόσιου τομέα. Εκεί η κατάσταση δεν είναι δραματική, είναι τραγική! Άραγε σε αυτές τις συνθήκες, ποιος έχει το δικαίωμα να μιλάει για εξαθλίωση, επειδή θα χάσει ένα μέρος του εισοδήματός του; Ποιος έχει το ηθικό ανάστημα να εκβιάζει την κοινωνία, επειδή θα απολέσει τα κεκτημένα; Αν κάποιος έχει διαφορετική άποψη, να μας πει τουλάχιστον από που να κόψει δαπάνες το κράτος, ώστε να συνεχίσει να αμείβει πλουσιοπάροχα τους εργαζόμενους στο ΜΕΤΡΟ.

Μέχρι το 2009, την εποχή της απόλυτης αμεριμνησίας μας, για κάθε 100 ευρώ που εισέπραττε το κράτος από τη φορολογία, τα 75 πήγαιναν χοντρικά σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα. Για όλα τα υπόλοιπα, περίσσευαν μόλις 25 ευρώ. Η αύξηση του μισθολογικού κόστους την περίοδο 2000- 2009 στη χώρα μας, ήταν 67,53%, (όταν αντίστοιχα στη Γερμανία για το ίδιο διάστημα ήταν 15,79%, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ.

Υπήρχε χρήμα με ουρά για να πληρώνουμε αδρά μισθούς και συντάξεις. Όποιος είχε τα μέσα και τον τρόπο να πιέσει περισσότερο, έπαιρνε και τη μερίδα του λέοντος. Και έτσι φτάσαμε στους παχυλούς μισθούς στον ΗΣΑΠ και το ΜΕΤΡΟ και στις κραυγαλέες μισθολογικές ανισότητες και παραδοξότητες. Μόνο που ποτέ δεν είχαμε αναρωτηθεί, από που προέρχονταν αυτά τα χρήματα! Ποιος τα έδινε και που τα έβρισκε. Το μάθαμε με επώδυνο τρόπο πριν δυόμισι χρόνια!

Σήμερα οι δυνατότητες της οικονομίας μας είναι κουκιά μετρημένα. Για να πάρει κάτι παραπάνω κάποιος, θα πρέπει να το στερηθεί κάποιος άλλος. Με το δεδομένο αυτό, ας μας πουν όσοι έχουν άλλη άποψη, από που θα βρουν τα χρήματα να πληρώνουν τους ίδιους μισθούς στο ΜΕΤΡΟ και το κυριότερο πως θα πείσουν όλους τους άλλους εργαζόμενους, πως δεν θα ισχύσει το ίδιο γι αυτούς. Δεν χωράει κουβέντα πως η κυβέρνηση δεν δικαιούται, ακόμη και αν το θέλει, να κάνει ούτε μισό βήμα πίσω.

24/1/13

ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΓΙΑ ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ!

24 Ιανουαρίου 2013
Θυμάμαι την τεράστια έκπληξη, όταν προ καιρού (αρκετούς μήνες πριν) επισκέφτηκα στο γραφείο του ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος, που ήταν αρμόδιο από κορυφαία θέση για την είσπραξη των εσόδων του δημοσίου. Ο λόγος ήταν πως πουθενά στο γραφείο του, δεν υπήρχε ηλεκτρονικός υπολογιστής. Παντού, σε κάθε σημείο υπήρχαν σκόρπια χαρτιά και ντάνες από ντοσιέ δεμένα με σπάγκους και κορδόνια.

Ήταν σίγουρο πως θα περνούσαν βδομάδες μέχρι να μπορέσει να ενημερωθεί για όλα αυτά! Η εντύπωσή ήταν πως τα περισσότερα, καθώς ήταν πολυκαιρισμένα, πρέπει να βρίσκονταν καιρό σε “ακινησία”. Υποτίθεται πως σε μια τόσο πολυσύνθετη θέση, με τέτοια ευθύνη και σε τόσο κρίσιμο για τις περιστάσεις που βρίσκεται η χώρα πόστο, το πρώτο που θα περίμενες να δεις στο γραφείο του, είναι όχι μία, αλλά πολλές οθόνες υπολογιστών, από τις οποίες να είναι σε θέση να παρακολουθεί σε ζωντανό χρόνο την πορεία είσπραξης των κρατικών εσόδων από τα δημόσια ταμεία, να ανταλλάσσει σε μηδέν χρόνο διαβαθμισμένες πληροφορίες με τις υπηρεσίες που εποπτεύει, να δίνει κατευθύνσεις και γενικά να έχει επαφή και συνεργασία με τον κρατικό μηχανισμό. Δηλαδή τις μεγάλες εφορίες, το ΣΔΟΕ, την Οικονομική Αστυνομία, τα Τελωνεία κλπ.

 Τα θυμήθηκα όλα αυτά διαβάζοντας τις προάλλες το υπόμνημα προς τους οικονομικούς εισαγγελείς του πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ Ιωάννη Διώτη, στο οποίο αυτοχαρακτηρίζεται αδαής περί τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, προκειμένου να τεκμηριώσει πως δεν ήταν σκόπιμη η καταστροφή του πρωτότυπου USB που περιείχε τη λίστα Λαγκάρντ. Ότι δεν διέπραξε το κακούργημα της νόθευσης εγγράφου, απλώς ήταν άσχετος και τα έκανε θάλασσα. Αυτό ήταν όλο!

Δηλαδή ο άνθρωπος που του έχει εμπιστευτεί η πολιτεία να αντιμετωπίζει το οικονομικό έγκλημα και να εποπτεύει εξειδικευμένες υπηρεσίες, δεν είναι σε θέση να ανοίξει ένα USB, κάτι που ξέρει και ο τελευταίος πιτσιρικάς! Προκαλεί θλίψη η εξιστόρηση της υπόθεσης από τον ίδιο (αν είναι όντως έτσι), με τη γραμματέα του να ψάχνει μαγαζί να του αγοράσει USB για να του αντιγράψει το αρχείο, προκειμένου να του ρίξει ο ίδιος “μια ματιά”, αλλά όπως λέει ο ίδιος, ούτε αυτό δεν ήξερε να κάνει σωστά.

 Αν ήμασταν σοβαρή χώρα, όλοι όσοι διαχειρίστηκαν τέτοιες υποθέσεις, θα έπρεπε πρώτα απ’ όλα να τιμωρηθούν αυστηρά για ανεπάρκεια, ανοησία, εγκληματική αφέλεια και παιδαριώδη άγνοια. Και μετά για όλα τα υπόλοιπα και πολύ σοβαρά, που διερευνά εις βάρος τους η δικαιοσύνη. Είτε όλα αυτά είναι αλήθεια, είτε φτηνές δικαιολογίες, το σίγουρο είναι πως φανερώνουν το μπάχαλο, τον αδιανόητο ερασιτεχνισμό και την έλλειψη διαδικασιών και κανόνων, εκεί που υποτίθεται πως δίνεται η μάχη κατά της φοροδιαφυγής.

Μόνο με θαύμα θα μπορούσε να αλλάξει κάτι για να αυξηθούν τα έσοδα από τη φοροδιαφυγή, ώστε να μην υποχρεωθούμε να μην μειώσουμε περαιτέρω τις δημόσιες δαπάνες (και μαζί μισθούς και συντάξεις). Και ως γνωστόν θαύματα σήμερα, δύσκολα γίνονται!

11/1/13

ΚΑΝΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ. ΜΠΟΡΕΙΣ!

11 Ιανουαρίου 2013
Γιατί είναι πρόβλημα η εκκένωση από την αστυνομία δημόσιων κτιρίων, που παράνομα είχαν καταλάβει εδώ και χρόνια ομάδες αντιεξουσιαστών; Ακόμη και αν μέσα δεν υπήρχαν ούτε ρόπαλα, ούτε αντιασφυξιογόνες μάσκες, ούτε πρώτες ύλες για μολότοφ, παρά μόνο λουλούδια, βιβλιοθήκες και αίθουσες μπαλέτου! Επί της ουσίας, το πρόβλημα είναι το ίδιο.

Εκτός αν τίθεται θέμα χρησικτησίας, όπως ευθέως έθεσε σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ και διάφορα στελέχη του στις δημόσιες τοποθετήσεις τους, με το επιχείρημα πως τα συγκεκριμένα κτίρια τελούν υπό κατάληψη πολλά χρόνια. Δηλαδή επειδή το κράτος δεν αντιδρούσε μέχρι τώρα, δεν έπρεπε να αντιδράσει ποτέ! Για την ιστορία και η βίλα “Αμαλία” και η κατοικία της Μαρίας Κάλλας, είναι κηρυγμένα ως ιστορικά διατηρητέα κτίρια.

 Αλλά ακόμη και αν δεχτούμε πως το κράτος έπρεπε να κάνει στις συγκεκριμένες περιπτώσεις τα στραβά μάτια, με ποια κριτήρια θα πρέπει να γίνεται αυτό; Ποιος είναι αυτός που θα κρίνει, ποια από τα υπό κατάληψη δημόσια ακίνητα είναι εστίες ανομίας ή εστίες συνάθροισης και συλλογικότητας, όπως υποστηρίζουν για τη βίλα Αμαλία κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Ποιοι λοιπόν και με ποιες προϋποθέσεις δικαιούνται να καταπατούν και να κατέχουν αυθαίρετα και χωρίς προϋποθέσεις δημόσια περιουσία;

Πόσα από τα 28.264 ακίνητα του δημοσίου, που σύμφωνα με πρόσφατη καταγραφή του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) βρίσκονται “υπό κατοχή” τρίτων, καλώς έχουν; Πόσα από τα 3.152 δημόσια ακίνητα, που σύμφωνα με την ίδια καταγραφή μπορούν εύκολα να αξιοποιηθούν και να αποφέρουν σχεδόν 10 δισεκατομμύρια στα δημόσια ταμεία, δικαιούται να διεκδικήσει πίσω το κράτος;

 Αλλά ας πούμε πως τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύει και, ο πραγματικός λόγος είναι αυτός που ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Πως δηλαδή η έφοδος της αστυνομίας έγινε για αντιπερισπασμό, προκειμένου να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από τα μεγάλα προβλήματα. Αν είναι έτσι όμως, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ σήκωσε το θέμα τόσο ψηλά και το έκανε σημαία; Είναι τόσο αφελείς εκεί στην Κουμουνδούρου και έπεσαν στην παγίδα της κυβέρνησης; Μάλλον όχι!

Αλλά και για αντιπερισπασμό να το έκανε το κράτος, η μαζική επίθεση ανακατάληψης της βίλας “Αμαλία” από τις ομάδες των κουκουλοφόρων με τα ρόπαλα, ήταν επίσης στο πλαίσιο του αντιπερισπασμού; Εν κατακλείδι, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν χώροι, αποθήκες πολεμοφοδίων και το κράτος να σφυρίζει αδιάφορα όπως έκανε μέχρι χθες (για αδιευκρίνιστους λόγους).

Κάποια στιγμή οφείλουμε να συμφωνήσουμε ως κοινωνία και ως πολιτικά κόμματα, τι είναι επιτρεπτό και τι όχι. Τι προάγει και τι εναντιώνεται στο δημόσιο συμφέρον. Δεν μπορεί θέματα όπως η εκκένωση των συγκεκριμένων κτιρίων, να είναι το ζήτημα που μονοπωλεί το δημόσιο διάλογο και πυροδοτεί συγκρούσεις αντιπαραθέσεις και ένταση. Είναι μεγάλη πολυτέλεια για τη χώρα!

10/1/13

ΣΕ ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΣΚΟΙΝΙ!

10 Ιανουαρίου 2013
Το γεγονός πως το 2013 είναι κρίσιμη χρονιά, είναι αυτονόητο. Όπως επίσης και πως ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς, ισορροπεί στο χείλος του γκρεμού. Είναι όλες αυτές οι μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις (όσες με δυσκολία έχουν επιζήσει έως τώρα) που θα δώσουν τη μεγάλη μάχη της επιβίωσης.

Ανάμεσά τους και δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, που ζουν από τον τουρισμό. Πέρυσι ο κλάδος του τουρισμού, παρά τη μείωση των αφίξεων (σε αντίθεση με όλους τους ανταγωνιστές μας που είχαν αύξηση) συνεισέφερε στο ΑΕΠ της χώρας με περίπου 35 δισ. ευρώ και “προσέφερε” 740.000 θέσεις εργασίας (το 16% της συνολικής απασχόλησης). Οι ενδείξεις για το 2013 είναι παραπάνω από ενθαρρυντικές. Τα πρώτα στοιχεία από μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις, δείχνουν πως πρόκειται για καλή χρονιά, με σημαντική αύξηση των κρατήσεων.

Αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για αύξηση της τουριστικής κίνησης κατά 20% το 2013, αυτό θα σημάνει 50.000 νέες θέσεις εργασίας και σημαντική ώθηση σε ένα μεγάλο πλήθος οικονομικών δραστηριοτήτων. Πέρα από τις αμιγώς τουριστικές επιχειρήσεις (καταλύματα, εστίαση, ακτοπλοΐα, αερομεταφορές, ταξιδιωτικά γραφεία, ενοικίαση αυτοκινήτων και σκαφών, διοργάνωση συνεδρίων κλπ), θα επωφεληθούν η αγορά ακινήτων, οι κατασκευές, ο πρωτογενής τομέας (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία), το λιανικό εμπόριο, η βιομηχανική παραγωγή, κλπ. Επίσης αυξημένα θα είναι και τα έσοδα του κράτους από τους φόρους που θα καταβάλουν οι επιχειρήσεις! Έχει υπολογιστεί πως για κάθε 1000 ευρώ αύξησης της τουριστικής δαπάνης, στο ΑΕΠ της χώρας προστίθενται 2.200 ευρώ (πρόσφατη μελέτη του ΙΟΒΕ).

Όλα αυτά όμως με μια προϋπόθεση: Να μην συμβούν στη χώρα ξανά, σοβαρά επεισόδια και βανδαλισμοί, όπως συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια. Την επομένη του εμπρησμού της ΜΑΡΦΙΝ στη Σταδίου, που είχε ως αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο των τριών υπαλλήλων (Μάιος 2010), μεγάλη ξενοδοχειακό συγκρότημα, έχασε σε ένα 24ωρο 1750 διανυκτερεύσεις, πολλές από τις οποίες μάλιστα ήταν προπληρωμένες. Προτίμησαν οι συγκεκριμένοι τουρίστες να χάσουν τα λεφτά τους και να επιλέξουν άλλο (ασφαλέστερο) προορισμό, παρά να έλθουν στη χώρα μας!. Οι εικόνες των επεισοδίων και οι αναφορές στο διαδίκτυο και τις εφημερίδες που κάνουν τον γύρο του κόσμου κάθε φορά, λειτουργούν αποτρεπτικά για τον υποψήφιο επισκέπτη της χώρας μας.

Τα επισημαίνουμε όλα αυτά, καθώς όπως φαίνεται μπαίνουμε σε περίοδο μεγάλης έντασης. Κατ’ αρχήν πολιτικής έντασης, με απροσδιόριστη διάρκεια και δυναμική και ίσως απρόβλεπτες εξελίξεις. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα βγάλει στο τέλος η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, που θα κυριαρχεί για τους επόμενους μήνες. Αντίστοιχα, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι συνέπειες θα υπάρξουν για την κοινωνική ειρήνη και συνοχή, από το γεγονός πως μέχρι το καλοκαίρι τα προβλήματα των πολιτών θα ενταθούν! Το σίγουρο είναι πως συνεχίζουμε να βαδίζουμε σε τεντωμένο σκοινί, ακόμη και αν οι προϋποθέσεις είναι ασύγκριτα καλύτερες από πέρυσι!

8/1/13

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙ ΜΠΟΡΕΙ!

 Το ερώτημα είναι θέλει; Και αν όχι γιατί;

                                                                       8 Ιανουαρίου 2013
Τελικά για να δουλέψει αυτό το κράτος, συνήθως χρειάζεται μια “ώθηση”. Είτε μια έκτακτη αφορμή, ένα γεγονός που να ταράξει τα νερά και να αλλάξει τις ισορροπίες, ή μια “έξωθεν” ισχυρή πίεση! Όλα αυτά για να βγει η κρατική μηχανή από την ύπνωση, ηθελημένη ή αθέλητη και να ξεκινήσει να εργάζεται αποτελεσματικά.

Τα περιστατικά που συνηγορούν σε αυτή την κατεύθυνση είναι άπειρα. Θέλετε ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα; Η εικόνα έξω από την πλαϊνή (πολυσύχναστη) πύλη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου επί της οδού Στουρνάρη, θύμιζε για πολλούς μήνες τριτοκοσμική χώρα. Πολλές δεκάδες ή και εκατοντάδες μερικές φορές, εξαθλιωμένοι χρήστες ναρκωτικών, πωλητές λαθραίων τσιγάρων, έμποροι ναρκωτικών, μικροπωλητές που διακινούσαν προϊόντα παρεμπορίου,πόρνες και προαγωγοί, συγκροτούσαν ένα ετερώνυμο πλήθος, που μοναδικό κοινό χαρακτηριστικό είχε την παραβατικότητα και την παρανομία.

 Μάλιστα προξενούσε εντύπωση το γεγονός πως όλο αυτό το παράλογο σκηνικό, εξελισσόταν έξω από την ορθάνοικτη και αφύλακτη πύλη του Πολυτεχνείου. Εννοείται πως τα μαγαζιά που απέμειναν να λειτουργούν στο απέναντι πεζοδρόμιο, που κάποτε συγκροτούσαν εμπορική πιάτσα, ήταν μονίμως άδεια. Ποιος θα τολμούσε άλλωστε, ειδικά μετά τη δύση του ήλιου, να πλησιάσει στην περιοχή; Εντύπωση προκαλούσε επίσης το γεγονός πως στις συνεχείς εκκλήσεις των επαγγελματιών και των κατοίκων της περιοχής, η αστυνομία συστηματικά “κόφευε”.

Ακόμη και οι πρόσφατες επιχειρήσεις του “Ξένιου Δία”,που καθάρισαν πολλά σημεία της πρωτεύουσας, την περιοχή αυτή δεν την άγγιξαν. Ώσπου πριν λίγες ημέρες δύο αστυνομικοί, που είχαν την απρονοησία να βρεθούν στην περιοχή, ξυλοκοπήθηκαν άγρια από πωλητές λαθραίων τσιγάρων και χρειάστηκε να νοσηλευτούν στο στρατιωτικό νοσοκομείο. Αυτή ήταν η αφορμή ώστε μέσα σε ελάχιστο χρόνο, να λυθεί ο γόρδιος δεσμός και η περιοχή να απελευθερωθεί από τα δεινά της.

Ότι δεν έγινε χρόνια τώρα, παρά τις εκκλήσεις επιχειρηματιών και κατοίκων, έγινε σε ένα 24ωρο μετά το περιστατικό του σοβαρού τραυματισμού των νεαρών αστυνομικών. Το ερώτημα όμως είναι γιατί; Γιατί η προκλητική αδιαφορία και η αδυναμία αντίληψης του μεγέθους του προβλήματος τόσο καιρό; Γιατί έπρεπε να καταρρεύσει η εμπορική δραστηριότητα στην περιοχή, οι κάτοικοι να φοβούνται να βγουν από το σπίτι τους, τα ναρκωτικά και τα λαθραία τσιγάρα να πωλούνται προκλητικά ελεύθερα και τελικά να συμβεί αυτό που συνέβη, για να γίνει το αυτονόητο;

Αρκούσε, όπως αποδείχτηκε, η πρόθεση από τον αρμόδιο υπουργείο, να καθαρίσει η περιοχή και τίποτα περισσότερο. Το συγκεκριμένο περιστατικό είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Δείχνει το μέτρο μέχρι χθες, της αδιαφορίας, της ανικανότητας και της έλλειψης αντίληψης της πραγματικότητας από την πολιτεία.

Ο κύριος Δένδιας ως Κερκυραίος άλλωστε, γνωρίζει πως όταν πριν χρόνια συμμορίες Αλβανών ενόπλων κτυπούσαν συστηματικά τουριστικές εγκαταστάσεις στη νησί σκορπίζοντας τον τρόμο, χρειάστηκε το αίμα ενός παλικαριού του λιμενικού, για να αντιδράσει αποτελεσματικά το κράτος. Ας μην γυρίσουμε σε εκείνες τις εποχές.

 ΥΓ. Άραγε η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ δεν είναι αντίστοιχο παράδειγμα; Αν δεν είχε προκύψει με καθυστέρηση δύο χρόνων, το "ατύχημα" της αποκάλυψής της, θα ασχολιόταν κανείς με το περιεχόμενό της και θα αναζητούσε πολιτικές και ποινικές ευθύνες; Ούτε υπήρχε περίπτωση να αναζητήσουν οι φορολογικές αρχές της χώρας την προέλευση των χρημάτων που κατατέθηκαν στην Ελβετική τράπεζα.