21/12/12

ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ!

21 Δεκεμβρίου 2012
Αυτό το κράτος έχει τη μοναδική ικανότητα να βασανίζει τους πολίτες του. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς την οδύσσεια των ανθρώπων, που θέλησαν να πουλήσουν ένα κληρονομικό διαμέρισμα, 50 τ. μ.

Η πρώτη κατραπακιά τους ήλθε όταν ο μηχανικός που το έλεγξε, διαπίστωσε πως τα δύο μικρά μπαλκονάκια των 80 εκατοστών στον ακάλυπτο, είχαν ενωθεί (πριν από 40 χρόνια). Ήταν ο πρώτος Γολγοθάς που έπρεπε να ανεβούν, καθώς σύμφωνα με τη συμβολαιογράφο (που επικαλέστηκε τον νομο), το τετραγωνικό μέτρο του αέρα που κατέλαβε το μπαλκόνι, ανήκει σε όλους τους ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας, είναι δηλαδή κοινόχρηστο. Ως εκ τούτου, πρέπει να γίνει τροποποίηση της σύστασης των κοινόχρηστων χώρων της πολυκατοικίας. Που σημαίνει πως αρκούσε ένας να διαφωνήσει, ή να συμφωνήσει, αλλά να ζητήσει αναθεώρηση στα κοινόχρηστα των προηγούμενων 40 χρόνων, για να μην γίνει η πώληση! Τόσο απλά..

Η δεύτερη κατραπακιά ήλθε, όταν μπήκαν στη διαδικασία της φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας. Όσο αυτονόητο και απλό ακούγεται, τόσο παράλογο και τυραννικό αποδείχθηκε, καθώς τους ζήτησαν να γυρίσουν τον χρόνο δεκαεπτά (!) χρόνια πίσω και να προσκομίσουν βεβαίωση, πως η μητέρα τους, από την οποία κληρονόμησαν το σπίτι, είχε πληρώσει τον φόρο, όταν της έγινε εν ζωή δωρεά του διαμερίσματος. Όμως για να τους δοθεί το χαρτί αυτό, σύμφωνα με την βλοσυρή υπάλληλο της εφορίας, έπρεπε να φέρουν πιστοποιητικό θανάτου της μητέρας τους και πιστοποιητικό εγγύτερων συγγενών, προκειμένου να βεβαιωθεί... πως είναι παιδιά της μητέρας τους! Παράλογο; Εντελώς!

Δεν αρκούσε ούτε η αστυνομική ταυτότητα, που βεβαίωνε την ιδιότητά τους, ούτε το χαρτί της αποδοχής της κληρονομιάς! Δεν αρκούσε ούτε η βεβαίωση της ίδιας της εφορίας, πως όταν το ακίνητο πέρασε τους ίδιους, πριν λίγους μήνες, είχαν πληρωθεί όλοι οι αναλογούντες φόροι και δεν υπήρχε καμία οφειλή από το παρελθόν!

Το ίδιο και με το ΙΚΑ. Οι άνθρωποι απευθύνθηκαν στο ΙΚΑ της περιοχής τους (Ν. Κόσμος), απ' όπου πήραν τη σχετική βεβαίωση, την οποία όμως το ΙΚΑ Καλλιθέας (που βρίσκεται το ακίνητο) δεν αναγνώριζε. Έπρεπε υποχρεωτικά να παρουσιαστούν μαζί (!) ενώπιον της υπαλλήλου και να χάσουν άλλο ένα μεροκάματο.

Αυτά και άλλα πολλά, μέχρι να συγκεντρώσουν τα δεκάδες απίθανα χαρτιά που τους ζητήθηκαν. Οι άνθρωποι έφτασαν σε απόγνωση, χάλασαν την ψυχική τους υγεία, στήθηκαν για ώρες σε ουρές, έχασαν μεροκάματα, έσπασαν τα νεύρα τους, τσακώθηκαν με αγενείς και βλοσυρούς υπαλλήλους, για να καταφέρουν να μεταβιβάσουν ένα διαμέρισμα μικρής αξίας.

Αναλογιστείτε λοιπόν, τηρουμένων των αναλογιών, την τύχη αυτών που θα θελήσουν να επενδύσουν στη χώρα μας. Τι τυραννία και τι κόλαση τους περιμένει, από μια απάνθρωπη κρατική μηχανή και ένα σαδιστικό γραφειοκρατικό λαβύρινθο! Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους. Δυστυχώς τίποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν διδαχθήκαμε από το παρελθόν.

20/12/12

ΑΠΕΧΘΕΙΑ ΣΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΞΕΒΟΛΕΥΕΙ!

20 Δεκεμβρίου 2012
Το ότι έχουμε έχουμε μια απέχθεια στις μεταρρυθμίσεις και σε ότι μας ξεβολεύει, είναι γνωστό. Όπως επίσης και το ότι ζούμε στο βασίλειο του λαϊκισμού και της υπερβολής. Η επικείμενη επαναφορά της βάσης του 10, για την εισαγωγή των υποψηφίων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι ένα ακόμη πεδίο αντιπαράθεσης.

Η υπόθεση επανήλθε στο προσκήνιο, μετά το σχετικό αίτημα προς τον υπουργό Παιδείας, των προέδρων διαφόρων ΤΕΙ της χώρας. Όπως είπαν,η άμεση επαναφορά της βάσης του 10 θα λύσει πολλά προβλήματα. Το γεγονός πως υπάρχουν εισακτέοι σε Πανεπιστημιακές σχολές και σε σχολές των ΤΕΙ, με βαθμό 4 και 5, σημαίνει υποβάθμιση των σπουδών, καθώς, όπως είναι φυσικό, είναι αδύνατον να παρακολουθήσουν την εκπαιδευτική διαδικασία.

Για όσους δεν θυμούνται, η υπόθεση αυτή “πηγαίνει και έρχεται” κάθε τρεις και λίγο. Για την ιστορία, η βάση του 10 επανακαθιερώθηκε (αφού πρώτα χάλασε ο κόσμος) το 2006 από την Μαριέτα Γιαννάκου και καταργήθηκε, τέσσερα χρόνια αργότερα, από την Άννα Διαμαντοπούλου. Ήταν πάντα αντικείμενο διαμάχης μεταξύ “προοδευτικών” και “συντηρητικών”, όχι απαραίτητα για λόγους που έχουν να κάνουν με την εκπαίδευση!

 Για παράδειγμα ο ισχυρότερος μοχλός πίεσης για την κατάργησή της, ήταν οι τοπικές κοινωνίες, που θέλουν με κάθε τρόπο να παραμείνουν σε λειτουργία περιφερειακά ΤΕΙ, στα οποία συνήθως καταλήγουν “μονοψήφιοι” υποψήφιοι. Ο λόγος είναι πως οι σπουδαστές λογίζονται αποκλειστικά ως “έσοδο”, αφού θεωρούνται εμπορικό και οικονομικό αντικείμενο! Στη ίδια πλευρά είναι και οι καθηγητές (δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), που ισχυρίζονται ότι το μέτρο θα “στείλει” χιλιάδες υποψήφιους σε ΙΕΚ και κολέγια και έτσι θα μείνουν κενές θέσεις στα ΤΕΙ!

Αλλά και έτσι να είναι γιατί είναι κακό; Τα χρήματα που δαπανά επί δυο- τρία χρόνια, στην νόμιμη και την παράνομη παραπαιδεία των φροντιστηρίων και των ιδιαίτερων μια οικογένεια, αρκούν για να φοιτήσει ένα παιδί σε όποιο κολέγιο θελήσει. Και γιατί ένα εξωτικό ΤΕΙ της περιφέρειας, που φτιάχτηκε για να δουλεύουν τα σουβλατζίδικα και να νοικιάζονται οι γκαρσονιέρες στην εκλογική περιφέρεια του καταφερτζή πολιτικού, να είναι καλύτερο από ένα κολέγιο;

Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, πως τον πρώτο λόγο έχουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, οι πρόεδροι των ΤΕΙ που υφίστανται τις συνέπειες. Αλλά και έτσι να μην είναι, για πόσο ακόμη η χώρα αυτή θα πορεύεται ανάλογα με το τι βολεύει τον καθένα και όχι με την κοινή λογική; Αν δεν είχε καταργηθεί (με έωλα επιχειρήματα) η βάση του 10, σήμερα ίσως δεν θα υπήρχε λόγος να μιλάμε για καταργήσεις και συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών.

Απλώς θα είχαν κλείσει όλα εκείνα τα τμήματα! Έτσι δεν θα υπήρχε και λόγος μαζικών μεταγραφών σπουδαστών χαμηλής στάθμης σε κεντρικά ΤΕΙ, για την εισαγωγή στα οποία ο μέσος όρος βαθμολογίας είναι τρεις και τέσσερις φορές μεγαλύτερος!!

18/12/12

ΤΩΡΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ!

18 Δεκεμβρίου 2012
Η πιο κρίσιμη φάση σε μια διαστημική αποστολή, είναι η στιγμή της επανεισόδου του διαστημοπλοίου στη γήινη ατμόσφαιρα. Οι συνθήκες που επικρατούν σε αυτή τη φάση είναι τρομακτικές, λόγω της τριβής του σκάφους στην ατμόσφαιρα και των θερμοκρασιών που αναπτύσσονται! Μάλιστα στιγμιαία, σε αυτή τη διαδικασία, χάνεται η επικοινωνία με το κέντρο ελέγχου και περιμένουν όλοι με αγωνία τη στιγμή που θα αποκατασταθεί η επαφή. Οι Σοβιετικοί παλαιότερα και οι Αμερικανοί σχετικά πρόσφατα, ακριβώς σε αυτή τη φάση έχασαν διαστημόπλοια και είχαν ανθρώπινες απώλειες, παρότι νωρίτερα όλα είχαν πάει καλά στο διάστημα, οι εργασίες είχαν ολοκληρωθεί με επιτυχία και ήταν όλοι ευτυχείς και ικανοποιημένοι, πριν ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής στην γη.

Είναι μεταφορικά, ακριβώς η ίδια ακριβώς φάση, στην οποία ετοιμάζεται να εισέλθει η χώρα και μαζί της η κυβέρνηση. Είναι η στιγμή που θα κριθούν όλα, καθώς κυβέρνηση και κοινωνία θα βρεθούν απέναντι σε ακραίες καταστάσεις. Είναι η ώρα να δοκιμαστούν σε εντελώς οριακές συνθήκες, οι δυνατότητές της κυβέρνησης και παράλληλα οι αντοχές της κοινωνίας. Αν υποθέσουμε πως μέχρι τώρα διασφαλίστηκε η παραμονή μας στην ευρωζώνη, τακτοποιήθηκε (προσωρινά) το πρόβλημα με το δημόσιο χρέος, λύθηκαν τα προβλήματα της χρηματοδότησης της χώρας, εγκρίθηκαν από το κοινοβούλιο τα απαραίτητα μέτρα, τα οποία φτάνει η ώρα που πρέπει να γίνουν πράξη.

Δηλαδή να εφαρμοστούν νόμοι, να υλοποιηθούν μεταρρυθμίσεις και να προχωρήσουν αποκρατικοποιήσεις, σε συνθήκες ακραίας λιτότητας, της μεγαλύτερης λιτότητας από την εμφάνιση της κρίσης! Πρέπει να γίνουν νέες περικοπές στους μισθούς, να βγουν μερικές χιλιάδες ακόμη δημόσιοι υπάλληλοι σε διαθεσιμότητα, να αυξηθεί η φορολογία και να γίνουν περαιτέρω περικοπές σχεδόν παντού! Η ανεργία θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, η ύφεση θα μεγαλώσει και ένας θεός ξέρει τι άλλο κρύβει το επόμενο εξάμηνο.

Πλέον την ευθύνη έχει αποκλειστικά η κυβέρνηση, που θα κρατάει το πηδάλιο. Οι χειρισμοί από εδώ και πέρα, θα είναι δικοί της. Πρέπει να υλοποιήσει μια σειρά από μέτρα και συγχρόνως να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις σταθεροποίησης της οικονομίας! Και ας μην ξεχνάμε πως η κρατική μηχανή υπολειτουργεί, οι ποιοτικοί δείκτες υποχωρούν (χαρακτηριστικότερη όλων η διαφθορά, που μέσα σε ένα χρόνο η χώρα υποχώρησε 14 θέσεις στο σχετικό πίνακα των χωρών!) και υπάρχει έντονη καχυποψία και γενικευμένη απαξίωση του πολιτικού κόσμου.

Όμως ότι ήταν να γίνει στο εξωτερικό για την αποφυγή της ελληνικής χρεοκοπίας έγινε. Από εδώ και πέρα το παιγνίδι μεταφέρεται εντός, στη διακυβέρνηση της χώρας! Με την αγωνία να μην υπάρξει πολιτική ή κοινωνική χρεοκοπία. Μέχρι την ώρα που θα φανεί φως στον ορίζοντα και θα αναθαρρέψει η ψυχολογία μας, υπάρχει μακρύς και δύσβατος δρόμος. Το ακόμη χειρότερο είναι, πως δυστυχώς είναι μονόδρομος!