5/10/12

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ

5 Οκτωβρίου 2012
Το ότι μερικές εκατοντάδες μπρατσωμένοι διαδηλωτές, μπούκαραν με το έτσι θέλω στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, σπάζοντας τα ρολά και τα κάγκελα της εισόδου, δεν είναι κάτι αναμενόμενο και συνηθισμένο. Το γεγονός πως αν ήθελαν και το προσπαθούσαν λίγο περισσότερο, θα μπορούσαν πιθανόν να φτάσουν ακόμη και σε διαβαθμισμένους χώρους του ΓΕΕΘΑ, επίσης δεν το λες φυσιολογικό.

Ούτε το γεγονός πως παρότι γνώριζαν οι ιθύνοντες της αστυνομίας την ώρα και το είδος της διαδήλωσης, δεν είχαν φροντίσει για τη φύλαξη του χώρου. Ως γνωστόν οι άνδρες των ενόπλων δυνάμεων, δεν μπορούν να επέμβουν κατά των πολιτών- διαδηλωτών, παρά μόνο σε εξαιρετικές καταστάσεις. Αυτό είναι άλλωστε το γεγονός που εκμεταλλεύτηκαν οι διαδηλωτές.

Τουλάχιστον όμως η αστυνομία κάποια στιγμή ξύπνησε και έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει και εκκένωσε το χώρο του στρατοπέδου. Αυτοί που δεν ξύπνησαν από τον βαθύ τους ύπνο, ήταν ολόκληρη η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, που επέδειξε επικίνδυνη ανωριμότητα, εκθέτοντας τις ένοπλες δυνάμεις και διακυβεύοντας το κύρος τους. Βάζοντάς τον αρχηγό του ΓΕΕΘΑ, μόνο εναντίον όλων, να αναμετρηθεί με τους διαδηλωτές και με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ενέπλεξε σε μια αντιπαράθεση, αποκλειστικής αρμοδιότητας των πολιτικών, τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.

Η εικόνα του αρχηγού του ΓΕΕΘΑ, που αγωνίζεται με την ντουντούκα να μιλήσει στο πλήθος και είναι βορά στα γιουχαΐσματα και τα χαχανητά των διαδηλωτών, ήταν θλιβερή! Και για τον ίδιο και για το στράτευμα. Αν αυτό συνέβαινε σε κάποια εξωτική χώρα και το παρακολουθούσαμε στις ειδήσεις, θα γελούσαμε με όσα βλέπαμε. Όμως συνέβη εδώ και αφορά τη χώρα μας! Αντίστοιχα και η εικόνα του άτακτου πλήθους, που καταλαμβάνει με ευκολία το Πεντάγωνο.

Όσο και αν προσπαθήσετε δεν θα βρείτε ανάλογο παράδειγμα πουθενά αλλού στις πολιτισμένες χώρες, όπου υπάρχουν απαραβίαστες κόκκινες γραμμές. Ίσως οι διάφορες εκδοχές του παραλόγου που ξεπηδούν και αναδεικνύονται καθημερινά, να οφείλονται αποκλειστικά στη στοχοπροσήλωση της κυβέρνησης, αποκλειστικά σε ότι έχει να κάνει με τα προβλήματα της οικονομίας και με την εκταμίευση της επόμενης δόσης.

Η υπέρμετρη αφοσίωση σε αυτόν τον στόχο, να έχει δηλαδή αδυνατίσει, άλλες πτυχές του κυβερνητικού έργου και να έχει παραλύσει θεσμικές λειτουργίες, που έχουν χαρακτηριστεί ως δευτερεύουσες. Αυτό είναι το καλό σενάριο, γιατί αν όντως είναι έτσι, όταν με το καλό όλες αυτές οι “σοβαρές” εκκρεμότητες της κυβέρνησης διευθετηθούν, έχουμε ελπίδα να ξαναγίνουμε κανονικό κράτος.

Δεν είναι όμως έτσι και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Η παρούσα, είναι κυβέρνηση δύο ταχυτήτων. Υπάρχουν οι υπουργοί αιχμής, για να διαχειριστούν τα θέματα πρώτης γραμμής και οι υπουργοί που απλώς συμπληρώνουν το υπουργικό συμβούλιο, προκειμένου να τηρηθούν εσωκομματικές ισορροπίες και προεκλογικές υποχρεώσεις! Ας καταλάβουν όμως οι πολιτικοί αρχηγοί, πως αυτό που είδαμε χθες, ήταν σκηνές από τα προσεχώς και ας λάβουν τα μέτρα τους.

4/10/12

ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ

4 Οκτωβρίου 2012
Ακόμη και αν υπήρχε κάποιος, που συστηματικά και μεθοδευμένα θα επιχειρούσε να ρίξει λάδι στη φωτιά, δεν θα μπορούσε να κάνει τόση ζημιά, όση έκανε από μόνος του ο πολιτικός κόσμος. Όσο πλησιάζει η ώρα να έλθει στη βουλή το πακέτο των σκληρών μέτρων, το ένα αυτογκόλ σημειώνεται μετά το άλλο. Ίσως ο φόβος της αποκάλυψης της αλήθειας στο μέλλον, με επαχθέστερους όρους, να είναι η αιτία που πολλά βγαίνουν στο φως τώρα και όχι αργότερα!

Υποθέσεις που εμπλέκουν θεσμικούς παράγοντες και αποκαλύπτονται φόρα παρτίδα, γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, είτε που εμφανίζονται με ένα θολό περίβλημα, ώστε να βγει η μισή αλήθεια. Η πρώτη περίπτωση είναι η λίστα Λαγκάρντ, που αίφνης, μετά τη φασαρία που δημιουργήθηκε, θυμήθηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος πως την είχε ξεχασμένη στο σπίτι. Η δεύτερη περίπτωση είναι οι 32, ή 34, ή 36 πολιτικοί (ποιος να ξέρει αλήθεια πόσοι είναι) που ελέγχονται για αδικαιολόγητο πλουτισμό και, που κανείς δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει με κατηγορηματικό τρόπο, όσα γράφονται και ακούγονται δεξιά και αριστερά.

Σαν να μην υπάρχει κράτος και θεσμοί που λειτουργούν, προς όφελος του πολίτη! Πάντως την ώρα που ο απλός πολίτης πληρώνει και το τελευταίο ευρώ που του έχει απομείνει στο πορτοφόλι, φαίνεται πως για κάποιους ισχυρούς του χρήματος και της πολιτικής, καταβάλλεται κάθε προσπάθεια, ώστε να παραμείνουν στο απυρόβλητο. Εκτός από κραυγαλέα ανήθικο, πολιτικά άθλιο και εξοργιστικά άδικο, σε μια χώρα κανονική θα έπρεπε να είναι και ποινικά κολάσιμο!

Αν οι άνθρωποι, που το περίφημο USB πέρασε (και προσπέρασε) από τα χέρια τους, είχαν μια στάλα φιλότιμο, ευπρέπεια και ευσυνειδησία, θα έπρεπε αφού ζητήσουν ταπεινά συγνώμη, να εξαφανιστούν δια παντός από το δημόσιο βίο. Αντ' αυτού, διαβάσαμε γελοίες δικαιολογίες, για νομικής φύσεως προβλήματα στη χρήση της λίστας, γιατί λέει είναι υλικό που αποκτήθηκε παρανόμως! Στο ΠΑΣΟΚ μάλιστα ξεπέρασαν κάθε όριο, κάνοντας (με non paper που κυκλοφόρησαν) επίκληση του Συντάγματος, που δεν επιτρέπει όπως λένε, τη χρήση αποδεικτικών μέσων που αποκτήθηκαν παράνομα!

Ενώ για παράδειγμα ήταν σύννομη η κατάργηση μέσα σε ένα βράδυ ή η καταστρατήγηση, όλων των συλλογικών συμβάσεων! Ή είναι Συνταγματική η παρακράτηση της επιστροφής του ΦΠΑ, ή η άρνηση εξόφλησης οφειλών του Δημοσίου προς τρίτους, για τις οποίες έχει καταβληθεί και ο ΦΠΑ και ο αναλογούν φόρος! Ήταν όλα νόμιμα και συνταγματικά με το κούρεμα των ομολόγων και τα αποθεματικά των ταμείων που εξαφανίστηκαν, όχι όμως η αποκάλυψη των μεγαλοφοροφυγάδων.

Με αυτή τη λογική, πρέπει άμεσα να παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, που ως Υπουργός έδωσε εντολή στο ΣΔΟΕ (όπως ο ίδιος ισχυρίζεται), για τον έλεγχο κάποιων ονομάτων επιλεκτικά, που περιέχονταν στη σχετική λίστα! Είναι φανερό πως στις παρούσες συνθήκες, όλα αυτά λειτουργούν διαβρωτικά για το κράτος και για το πολίτευμα. Κυρίως πολλαπλασιάζουν την απογοήτευση του κόσμου και μεγαλώνουν την απόγνωση.

2/10/12

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΤΑ ΜΕΤΡΑ!

2 Οκτωβρίου 2012
Το χειρότερο σήμερα δεν είναι τα μέτρα και όσα θα επισυμβούν στη ζωή μας, αλλά το γεγονός πως κανείς δεν πιστεύει πως θα οδηγήσουν κάπου καλύτερα, έστω και μακροπρόθεσμα. Και την αίσθηση αυτή την κάνει εντονότερη, η απογοητευτική, σχεδόν παρακμιακή εικόνα, που παρουσιάζει σήμερα η χώρα σε όλους τους τομείς.

Η ακατάσχετη και όχι χωρίς υπόβαθρο σκανδαλολογία, η αίσθηση της συγκάλυψης, οι πολιτικές έριδες, η επικράτηση της μετριότητας, η έλλειψη οράματος και κυρίως η απουσία δικαιοσύνης. Τι να φανταστεί ο κάθε πολίτης, όταν πληροφορείται πως το CD που περιείχε πολλές εκατοντάδες ονόματα και ποσά κατατεθειμένα από Έλληνες στις Ελβετικές τράπεζες, κάπου παράπεσε;

 Όταν από το ίδιο ακριβώς CD, Γάλλοι, Ιταλοί, Γερμανοί, Ισπανοί και Βέλγοι, έβαλαν στα δημόσια ταμεία μερικά δισεκατομμύρια, που υποχρεώθηκαν να καταβάλουν ως φόρο, οι καταθέτες που περιλαμβάνονταν στις σχετικές λίστες; Τώρα λέει, ψάχνουν να το βρουν! Τι να φανταστεί ο καθένας από μας, όταν μαθαίνει ότι επιχειρηματίας (και κουμπάρος πολιτικού) που καταδικάστηκε πέρυσι τον Οκτώβρη σε 8 χρόνια κάθειρξη, κυκλοφορούσε μέχρι την περασμένη εβδομάδα ελεύθερος και ανενόχλητος, αφού δεν είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψής του! Κάτι που τελικά έγινε πριν λίγα 24ωρα, μετά την δημοσιοποίηση υπόθεσης που τον εμπλέκει σε υπόθεση ξεπλύματος βρώμικου χρήματος!

Δύο ιστορίες, χθεσινές, από τις δεκάδες παρόμοιες που βλέπουν κάθε λίγο και λιγάκι το φως της δημοσιότητας. Σε κανονικές συνθήκες, αν είμασταν σοβαροί, έπρεπε να είχαν έλθει τα πάνω κάτω στη χώρα, καθώς δεν μιλάμε για πειθαρχικά παραπτώματα, ή για διοικητικές παραλείψεις. Μιλάμε πλέον για “εγκλήματα”, σε μια περίοδο που η κοινωνία στενάζει και απαιτεί, αν μη τι άλλο, να μην συνεχίζει να “λούζεται” τόσο άκομψα και χωρίς προσχήματα, την κοροϊδία.

Ο κόσμος δυστυχώς ξέρει πως κανείς δεν πρόκειται να τιμωρηθεί. Ή αν τιμωρηθεί, αυτό θα γίνει για τα μάτια του κόσμου! Και η ζωή θα συνεχιστεί κανονικά, μέχρι την αποκάλυψη του επόμενου σκανδάλου. Αυτή είναι η παρακμή,αλλά και η αιτία να ζούμε τις ισχυρές παρενέργειες τύπου “Χρυσής Αυγής”, που δοκιμάζουν την αντοχή του πολιτεύματος!

Δεν είναι μόνο τα μέτρα. Είναι πως στο ίδιο καλάθι που κουβαλάμε στην πλάτη, εκτός από τα μέτρα, υπάρχουν και πολλά κιλά κοροϊδίας και υποκρισίας. Ο κόσμος το ξέρει αυτό και αν δεν το ξέρει, το υποψιάζεται. Αυτό κάνει το φορτίο ασήκωτο. Ίσως αν είχε περάσει επιτέλους το μήνυμα, πως από εδώ και πέρα, δεν υπάρχει ανοχή σε τίποτα και σε κανέναν, σήμερα τα πράγματα να ήταν περισσότερο αισιόδοξα και το κλίμα στην κοινωνία, παρά τα τεράστια προβλήματα, να ήταν λίγο καλύτερο.

 ΥΓ. Το θέμα είναι πόσα σκάνδαλα μπορεί να αντέξει ακόμη ο τόπος. Απλώς φανταστείτε, με την κοινή λογική, πόσα ακόμη δεν ξέρουμε!