21/9/12

ΠΑΛΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ!

21 Σεπτεμβρίου 2012
Η είδηση είναι πως συνεχίζουν να αναζητούνται 2 δισ! Τόσα λείπουν για να συμπληρωθεί το πακέτο των 11,6 δισ. που έχουμε συμφωνήσει με την τρόικα. Εμείς τους λέμε πως υλοποιώντας τις μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα (που εκείνοι μας ζήτησαν να κάνουμε), θα προκύψει ως όφελος αυτό το ποσό.

Η τρόικα δεν μας πιστεύει, θεωρώντας πως είναι αμφίβολο το αν και πότε θα γίνουν και θεωρούν υπεραισιόδοξο τον στόχο των 2 δισ. Αντ' αυτού ζητούν κι άλλο ζεστό χρήμα, από νέες περικοπές, σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα! Μέχρι τώρα, από τα 9,5 δισ, που χοντρικά έχουν συμφωνηθεί μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας, το 75% αφορά περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα.

Αν στο τέλος επικρατήσει η λογική της τρόικας, τότε το ποσοστό συμμετοχής στο σύνολο των περικοπών, από μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, θα φτάσει στο 83%! Κατάργηση δώρων, αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, καθιέρωση ενιαίου μισθολογίου στις ΔΕΚΟ, μείωση όλων των συντάξεων, μείωση των αναπηρικών επιδομάτων και των επιδομάτων ανεργίας κλπ. Δηλαδή ολόκληρο το κράτος, που χάσκει και μπάζει από παντού, που αποτελεί τη μαύρη τρύπα στην οποία χάνονται δισεκατομμύρια, θα συμβάλει με μόλις 17%!

Αν δείτε τι απομένει στη σχετική λίστα της τρόικας, θα καταλάβετε. Ουσιαστικά είναι η μείωση του αριθμού των υπαλλήλων (με περιορισμό των προσλήψεων και με την εφεδρεία), η περιστολή της φαρμακευτικής και νοσοκομειακής δαπάνης και η πάταξη της φοροδιαφυγής. Αν είναι έτσι, δυστυχώς η τρόικα έχει δίκαιο να ζητάει περικοπές στην πηγή, καθώς οι επιδόσεις είναι απογοητευτικές και στην περιστολή των φαρμακευτικών και νοσηλευτικών δαπανών και στη μείωση του δημοσίου και στην πάταξη της φοροδιαφυγής (εκεί και αν είναι!).

Για παράδειγμα μόνο στο φάρμακο, η απόκλιση από τον στόχο του δεύτερου μνημονίου, ενδέχεται φέτος να ξεπεράσει τα 700 εκ. ευρώ. Η ανικανότητα, η αβελτηρία και η αρνητική διάθεση, να μπει μαχαίρι σε ότι είναι περιττό, θα μετακυλίσει το βάρος των περικοπών, για μια ακόμη φορά στους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και στις ευαίσθητες ομάδες, που λαμβάνουν προνοιακά ή κοινωνικά επιδόματα.

ΥΓ. Σε μια χώρα που δεν γνωρίζει η δεξιά, τι ποιεί η αριστερά, οφείλει κανείς να κρατάει μικρό καλάθι. Το γεγονός για παράδειγμα, πως χρειάστηκε η αποκάλυψη μέσω του τύπου, περί της λίστας των 30 πολιτικών, για τους οποίους σύμφωνα με το ΣΔΟΕ, προκύπτει παράνομος πλουτισμός, για να κινηθεί η δικαιοσύνη και να διαταχθεί προκαταρκτική έρευνα, τα λέει όλα! Λες και το ΣΔΟΕ είναι ιδιωτικός φορέας, ή πρόκειται για ανεξάρτητη αρχή.

20/9/12

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

20 Σεπτεμβρίου 2012
Υπάρχουν πράγματα που είναι εντελώς ασύμβατα μεταξύ τους. Υπάρχουν ιδιότητες που δεν μπορούν να συνυπάρχουν σε ένα πρόσωπο. Δεν γίνεται για παράδειγμα εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, να κάνει και τον διαιτητή, ειδικά όταν μια από τις δύο ομάδες που αγωνίζονται είναι η δική του ομάδα.

Όσο και αν προσπαθήσει να είναι αντικειμενικός και να κρατήσει ίσες αποστάσεις, δεν θα πείσει κανέναν ότι ήταν δίκαιος, όποιο και να είναι στο τέλος το αποτέλεσμα. Όλοι ξέρουν πως την άλλη μέρα θα είναι στα αποδυτήρια της ομάδας, με τους συμπαίκτες του και τον προπονητή και θα κάνουν κριτική του αγώνα. Αυτός είναι ο λόγος που η ιδιότητα παίκτη και διαιτητή είναι αδιανόητη και αντιδεοντολογική.

Άλλωστε στην τήρηση της δεοντολογίας, αυτό που λαμβάνεται ως μέτρο είναι οι πράξεις, οι οποίες οφείλουν να είναι σύμφωνες με την ηθική και το καθήκον , ανεξάρτητα από το ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες τους. Δεν έχει δηλαδή σημασία αν θα είναι καλός ή κακός διαιτητής, σημασία έχει πως η ιδιότητά του και μόνο, αντιβαίνει την ηθική, άρα παραβιάζει τη δεοντολογία. Πόσο μάλλον όταν τα πράγματα είναι περισσότερο σύνθετα! Όταν δηλαδή η τήρηση της δεοντολογίας, εκτός από αντικειμενικότητα, προϋποθέτει ανεξαρτησία, αξιοπιστία, ευσυνειδησία, ηθική και κύρος. Ότι ακριβώς (οφείλει να) ισχύει για το επάγγελμα του δημοσιογράφου!

Ειδικώς αυτή την εποχή, λόγω των σκληρών συνθηκών που επικρατούν στην κοινωνία, του ραγδαίου ρυθμού και της κρισιμότητας των γεγονότων. Τα κόμματα στις εκλογές έχουν κάθε λόγο να συμπεριλάβουν στις λίστες τους δημοσιογράφους. Ειδικώς αν πρόκειται για “λαμπερά” πρόσωπα της τηλεόρασης, καθώς υποτίθεται λειτουργούν ως κράχτες για τους ψηφοφόρους. Αυτό δεν είναι κακό και μάλιστα υπάρχουν εξαιρετικά παραδείγματα συναδέλφων, που σήμερα βρίσκονται στο κοινοβούλιο.

Κακό είναι όταν δεν καταφέρουν να εκλεγούν, να επιστρέφουν στη δημοσιογραφία, σαν να μην τρέχει τίποτα. Και το ακόμη χειρότερο είναι, τα κόμματα με τα οποία συμμετείχαν στις εκλογές, να φροντίζουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να τους αποκαταστήσουν και μάλιστα σε προβεβλημένες και υψηλά αμειβόμενες θέσεις, ακόμη και αν είναι αποδεδειγμένα ανεπαρκείς! Είναι κοροϊδία, οι ίδιοι που μέχρι χθες ξιφουλκούσαν με πάθος για τις θέσεις του κόμματός τους, σήμερα εμφανίζονται ως κήνσορες και θεματοφύλακες της αντικειμενικότητας.

Το επιχείρημα πως πρέπει να ζήσουν τις οικογένειές τους, δεν αφορά κανέναν. Όφειλαν να το λάβουν υπόψη τους, πριν εκτεθούν στα μάτια της κοινής γνώμης και αυτοαναιρεθούν. Η πολιτική οφείλει να είναι δρόμος χωρίς επιστροφή, για όλους τους δημοσιογράφους, διαχρονικά. Άπαξ και “ακουμπήσεις”, πρέπει υποχρεωτικά την επόμενη στιγμή να καταθέσεις τη δημοσιογραφική σου ταυτότητα. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου.

Δεν μπορείς να είσαι "τα μάτια και τα αυτιά" της κοινής γνώμης, τη στιγμή που φοράς επισήμως την οπαδική φανέλα. Αυτό είναι απαράβατος κανόνας, εκεί όμως που υπάρχουν κανόνες. Εδώ κανείς δεν ασχολείται, κανείς δεν ενοχλείται... Είναι ένα ακόμη δείγμα της συντελούμενης αποθεσμοποίησης της χώρας.

18/9/12

Νόμος είναι το δίκαιο του κακομοίρη!

18 Σεπτεμβρίου 2012
Μια ημέρα πριν ανοίξουν τα σχολεία, ο Αλέξης Τσίπρας είχε συναντηθεί με τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των δασκάλων και των καθηγητών. Συντετριμμένος, με το γνωστό ύφος συμπόνοιας που χρησιμοποιεί τον τελευταίο καιρό, είπε πως: “το χειρότερο είναι, ότι πολύ σύντομα οι γονείς και ιδιαίτερα οι λαϊκές οικογένειες, θα βάλουν το χέρι στην τσέπη και θα πληρώσουν από το υστέρημά τους τις τεράστιες ελλείψεις στα σχολεία”, και εννοούσε το πετρέλαιο για τη θέρμανση, τα σπασμένα τζάμια που πρέπει να αντικατασταθούν, την καθαριότητα και τη σίτιση.

Αυτά τα είπε για τις ανάγκες της στιγμής, γιατί λίγα 24ωρα μετά, το σκηνικό άλλαξε. Στη συνέντευξη τύπου στη Θεσσαλονίκη, ξέχασε “τις λαϊκές οικογένειες που βάζουν το χέρι στη τσέπη” και συμπόνεσε αυτούς που βάζουν χέρι, στην τσέπη των λαϊκών οικογενειών. Όπως είπε: “Το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι ο εκπαιδευτικός να ζει με αξιοπρέπεια. (...) Όταν τον εξαθλιώνεις πρέπει να βρει έναν τρόπο να ζήσει”. Με άλλα λόγια, ο Αλέξης Τσίπρας συμπάσχει και με τον φτωχό οικογενειάρχη που πληρώνει άδικα, αλλά και με τον φτωχό καθηγητή, που τα παίρνει (από τον φτωχό οικογενειάρχη), για να διδάξει στα παιδιά του, αυτά που δεν τους διδάσκει στην τάξη. Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος!

Τώρα αν ο καθηγητής κλέβει, εκτός από τον γονιό και το κράτος, αν υπάρχει ζήτημα προνομιακής μεταχείρισης του “πελάτη”, έναντι των υπολοίπων μαθητών που δεν πληρώνουν, αν παραβαίνει τον νόμο, δεν έκανε τον κόπο να αναφερθεί σχετικά, καθώς “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη”. Αυτού που τα παίρνει, όχι αυτού που πληρώνει! Δεν έχει επί της ουσίας αξία όλη αυτή η κουβέντα, καθώς ο νόμος είναι ούτως ή άλλως, υπέρτερος των απόψεων οποιουδήποτε πολιτικού. Το ίδιο και η ηθική διάσταση του ζητήματος.

Δείχνει όμως της προχειρότητα και την ευκολία που διολισθαίνει στον λαϊκισμό. Άλλωστε αν αποδεχτούμε τη λογική “του κακομοίρη που πρέπει να ζήσει”, πρέπει να επιτρέψουμε στους δικαστές να τα παίρνουν κάτω από το τραπέζι, στους αστυνομικούς να κάνουν τα στραβά μάτια εκεί που λαδώνονται και στους γιατρούς να παίρνουν νόμιμα το φακελάκι. Όλοι αυτοί έχουν μικρό μισθό και δεν μπορούν στις συνθήκες αυτές, όπως λέει και ο κύριος Τσίπρας, να ζήσουν με αξιοπρέπεια!
Ενδεχομένως και αυτοί που στη Ζάκυνθο δήλωναν τυφλοί χωρίς να είναι, να το έκαναν γιατί δεν τους έφταναν τα χρήματα, να ζήσουν αξιοπρεπώς.

Δεν είναι καινούργιο όλο αυτό. Το πολιτικό παιγνίδι στην Ελλάδα, ποτέ δεν είχε κανόνες. Ο ανταγωνισμός βασιζόταν στον λαϊκισμό και στην παροχολογία. Θυμηθείτε πως και στις πρόσφατες εκλογές, σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, δεν έγινε καμία αναφορά στο πακέτο των 11,8 δισ, που συζητάμε σήμερα! Σαν να μην υπήρχε...Γιατί να αλλάξουν οι συνήθειες σήμερα;