30/6/12

ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΟ!

30 Ιουνίου 2012
Οι εκτιμήσεις για τους επόμενους μήνες είναι ζοφερές. Οι αρνητικές προβλέψεις για την οικονομία και την ένταση των κοινωνικών προβλημάτων προκαλούν ανησυχία. Αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις του ΚΕΠΕ, πως στο τρίμηνο που διανύουμε (που περιλαμβάνει και την υψηλή τουριστική περίοδο) η ύφεση της οικονομίας θα ξεπεράσει το 9% και, πως η χρονιά θα κλείσει με την ύφεση κοντά στο 7%, μιλάμε πλέον για εφιάλτη.

Για πέμπτη χρονιά η οικονομία μας θα συνεχίσει να συρρικνώνεται με πρωτοφανείς ρυθμούς, ανατρέποντας τις προβλέψεις. Για όσους δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τι σημαίνει η συνεχιζόμενη ύφεση και τι συνέπειες προκαλεί, είναι σαν να υποβάλετε σε υποχρεωτική ασιτία έναν υπέργηρο, με εξασθενημένο οργανισμό, που αγωνίζεται να κρατηθεί στη ζωή. Η αλήθεια είναι πως το καλοκαίρι, η αλλαγή του κλίματος βοηθάει να αλλάξει και η διάθεση μας.

Τα προβλήματα του κόσμου αμβλύνονται, ο οικογενειακός προϋπολογισμός ελαφραίνει (ένας λόγος παραπάνω καθώς πολλοί δεν θα κάνουν διακοπές) και γενικώς όλα μοιάζουν καλύτερα, ακόμη και αν δεν είναι. Είναι γνωστό άλλωστε, πως το καλοκαίρι στην Ελλάδα μπορείς να περάσεις καλά και με λίγα χρήματα. Το χειμώνα όμως όχι! Και ειδικά αυτόν τον χειμώνα, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση, για να αναλογιστεί κανείς πόσο δύσκολος θα είναι, με την ανεργία να καλπάζει, τα κοινωνικά προβλήματα να οξύνονται και την απελπισία του κόσμου να περισσεύει.

Θα έχουν μεσολαβήσει τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου, που είτε ισχύσουν έως το 2015 είτε πάρουμε παράταση δύο χρόνων, θα είναι οδυνηρά για πολλές κατηγορίες εργαζομένων. Η αγορά κάτω από αυτές τις συνθήκες θα πιεστεί ασφυκτικά. Η έλλειψη ρευστότητας και η συνεχιζόμενη μείωση των τζίρων, θα οδηγήσουν χιλιάδες επιχειρήσεις στο κλείσιμο. Και βέβαια οι στρατιές των ανέργων μοιραία θα πολλαπλασιαστούν, ενώ πολλές χιλιάδες, οι περυσινοί άνεργοι, θα σταματήσουν να λαμβάνουν το επίδομα ανεργίας!

Θα έχει καταργηθεί επίσης η έκπτωση στον ειδικό φόρο κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης, που θα κάνει πανάκριβη τη χρήση καλοριφέρ. Ο χειμώνας, με βάση όλα αυτά, θα δοκιμάσει σοβαρά την κοινωνική συνοχή, αλλά και την ωριμότητα του πολιτικού συστήματος. Αυτό σημαίνει πως η κυβέρνηση δεν έχει κανένα περιθώριο να καθυστερήσει ούτε λεπτό, προκειμένου να περισώσει ότι είναι δυνατόν.

Ήδη η απόφαση της Συνόδου Κορυφής, να διατεθούν άμεσα 120 δισ για την ανάπτυξη του ευρωπαϊκού νότου, είναι μια ανάσα. Η κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού για την εκταμίευση κονδυλίων του ΕΣΠΑ, από τα δισεκατομμύρια που λιμνάζουν, θα είναι μια ανάσα ακόμη. Η αυξημένη εισροή πόρων που προβλέπεται από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ε.Ε. θα βοηθήσει σημαντικά την κατάσταση. Είναι ακόμη τα 6,5 δισ για τη χρηματοδότηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου, που θα μπουν στην αγορά στους επόμενους μήνες.

Αυτά όλα σημαίνουν, πως υπάρχουν σημαντικά περιθώρια και δυνατότητες να βελτιωθεί η κατάσταση και να αποτραπούν τα απαισιόδοξα σενάρια, για αδυναμία πολιτικής διαχείρισης της χώρας σε λίγους μήνες. Αρκεί να επιδειχθεί επιτέλους ωριμότητα από το πολιτικό σύστημα και διάθεση συνεργασίας των πολιτικών αρχηγών! Η ακυβερνησία των τελευταίων μηνών, οι δυσλειτουργίες της κυβέρνησης Παπαδήμου και οι ερασιτεχνισμοί της κυβέρνησης Παπανδρέου, έχουν συσσωρεύσει τεράστια προβλήματα στο εσωτερικό και έχουν μειώσει δραματικά την αξιοπιστία μας προς τα έξω.

 Με αυτούς τους δυσμενείς όρους, θα γίνει η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και η συμμετοχή μας στην καθοριστικής σημασίας σύνοδο κορυφής του Ιουλίου. Όμως το παιγνίδι δεν είναι χαμένο, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Αρκεί να κυβερνηθεί σοβαρά η χώρα και να ξαναλειτουργήσει ο κρατικός μηχανισμός.

29/6/12

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΣΤΗ ΔΙΕΛΚΥΣΤΙΝΔΑ;

29 Ιουνίου 2012
Η Ε.Ε. είχε πάντα τον τρόπο να ξεπερνάει τις εσωτερικές της αντιθέσεις και τα προβλήματα μεταξύ των κρατών. Πριν τις σημαντικές συνόδους κορυφής, ακόμα και αν υπήρχαν αντικρουόμενα συμφέροντα, έντονες διαφωνίες και κλίμα αντιπαράθεσης, στο τέλος επικρατούσε η λογική του συμβιβασμού και της μέσης οδού.

Ο λόγος ήταν η ισχυρή θέληση των κρατών για την οικοδόμηση της ενιαίας Ευρώπης, αλλά και το γεγονός πως οι αρχιτέκτονες ήταν ισχυρές προσωπικότητες, που διέθεταν πολιτική σοφία, κύρος και διορατικότητα. Γνώριζαν πως “το προλαμβάνειν, κρείττον του θεραπεύειν”. Έτσι μπόρεσε βήμα -βήμα η Ευρώπη να φτάσει εδώ που έφτασε, ξεπερνώντας δυσκολίες, προλαμβάνοντας κακοτοπιές και γεφυρώνοντας αντιθέσεις.

 Σήμερα η κατάσταση έχει χαρακτηριστικά διελκυστίνδας. Είναι η πρώτη φορά που η Ευρώπη έχει μείνει τόσο πίσω από τις εξελίξεις, αντιμέτωπη με τις συνέπειες του προβλήματος. Είναι αυτονόητο, πως η Ισπανία δεν μπορεί να συνεχίσει να δανείζεται με επιτόκια πάνω από το 7%, όπως συνέβη εκ νέου χθες και, πως στον ίδιο δρόμο ακολουθεί στις επόμενες εβδομάδες η Ιταλία, που χθες δανείστηκε με 6.2% και, έπεται η Γαλλία! Η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει πλέον τις εμμονές της Άγκελα Μέρκελ, για λύση του προβλήματος με δημοσιονομική πειθαρχία και τα προγράμματα σκληρής λιτότητας.

Τα αδιέξοδα και η ασφυκτική πίεση των αγορών, κάνουν πλέον επιτακτική την ανάγκη για άμεσα ριζοσπαστικά μέτρα, όπως για παράδειγμα η αγορά κρατικών τίτλων απευθείας από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, όπως το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ένα είδος ευρωομολόγου δηλαδή, χωρίς να απαιτείται η υπαγωγή των κρατών σε πρόγραμμα διάσωσης! Κάποιοι λένε πως πρόκειται για την κρισιμότερη σύνοδο κορυφής στην ιστορία της Ε.Ε. καθώς συγκρούονται δύο αντίθετες λογικές και δύο στρατόπεδα. Ο πλούσιος Βοράς και ο χρεοκοπημένος Νότος.

Αν και οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους, όλα κρίσιμα είναι πλέον, παρότι το ελληνικό ζήτημα δεν θα συζητηθεί στη σύνοδο, είναι καθοριστικής σημασίας για εμάς, τι θα αποφασίσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες για την ανάπτυξη. Αν θα καταλήξουν σε γενναία μέτρα, κυρίως προς τις χώρες με τις εύθραυστες οικονομίες, που βρίσκονται σε ύφεση και αντιμετωπίζουν το φάσμα της κοινωνικής έκρηξης.

Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τη χώρα μας, να συμφωνήσουν στη σύνοδο κορυφής, σε άμεσα μέτρα για την σταθεροποίηση της οικονομίας και την τόνωση της ανάπτυξης. Να υπάρξουν κονδύλια από τα ευρωπαϊκά ταμεία, ώστε να κινηθεί η οικονομία και να υπάρξει ρευστότητα. Έτσι όπως είναι τα πράγματα στη χώρα μας και, με την πρόβλεψη ότι η ύφεση θα ξεπεράσει το 9% στο παρόν τρίμηνο, είναι αδύνατον να σταθεί κυβέρνηση και να υπάρξουν ομαλές πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις.

Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η αγορά και οι επιχειρήσεις, είναι ζήτημα αν οι περισσότερες αντέχουν για 2-3 μήνες ακόμη. Το ίδιο και η κοινωνία, που χάνει όπου να 'ναι και το τελευταίο ίχνος υπομονής.

28/6/12

ΟΛΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΔΥΣΚΟΛΑ...

28 Ιουνίου 2012
Η συγκεκριμένη περίοδος που διανύει η κυβέρνηση, θεωρητικά είναι με διαφορά η καλύτερη στο βίο κάθε κυβέρνησης. Είναι κάτι σαν τον μήνα του μέλιτος για τα νιόπαντρα ζευγάρια, καθώς περιέχει μόνο υποσχέσεις και προσδοκίες και καθόλου προβλήματα. Δεν έχει να απολογηθεί για τα πεπραγμένα της, δεν έχει συγκρουστεί ακόμη και δεν έχει δημιουργήσει αντιπαλότητες, είναι όλοι οι υπουργοί δημιουργικοί και ορεξάτοι, δεν έχουν προλάβει να διαφωνήσουν και να τσακωθούν μεταξύ τους και κυρίως έχει ακόμη τον ενθουσιασμό της νίκης και νωπή τη λαϊκή εντολή. Τι ωραιότερο!

Ε, λοιπόν για την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά δεν ισχύει τίποτα απ' όλα αυτά! Με το καλημέρα ήλθαν τα προβλήματα, οι αναποδιές και οι δυσκολίες. Το πρόβλημα με την υγεία του πρωθυπουργού, ακριβώς στο ξεκίνημα, με ανοικτά επείγοντα και πιεστικά ζητήματα, είναι χωρίς προηγούμενο. Όσα είχε υποχρέωση να κάνει στον πρώτο μήνα της θητείας του, σε άλλες συνθήκες θα ισοδυναμούσαν με τον όγκο δουλειάς ενός ολόκληρου χρόνου!

Μοιάζει με φάρσα, αλλά το διάστημα που ο πρωθυπουργός θα πρέπει, με αυστηρή σύσταση των γιατρών, να αποφύγει τα ταξίδια και την μεγάλη πίεση της δουλειάς, είναι οι επόμενες 40 ημέρες. Ακριβώς όσο διαρκεί μια “κολασμένη περίοδος” που περιλαμβάνει δύο κρίσιμες συνόδους κορυφής της Ε.Ε., όπου θα τεθεί και το ελληνικό πρόβλημα, τον ερχομό της τρόικας και την καταγραφή της κατάστασης, τις καθοριστικές διαπραγματεύσεις του μνημονίου, τη σταθεροποίηση του αποσαθρωμένου κρατικού μηχανισμού, τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, την επίλυση εκκρεμοτήτων και προβλημάτων στο εσωτερικό της χώρας που δημιουργήθηκαν από την παρατεταμένη ακυβερνησία και πολλά άλλα που δεν μπορούν να περιμένουν ούτε λεπτό.

Αλλά σαν να μην έφτανε αυτό, ενός κακού μύρια έπονται! Το πρόβλημα με το όνομα του νέου υπουργού Οικονομικών, οι καραμπόλες και οι αρνήσεις στα πρόσωπα των υπουργών, η λανθασμένη, αρχικά, θεσμική εκπροσώπηση της χώρας στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. και η παραίτηση του υφυπουργού Ναυτιλίας, είναι ένα μικρό δείγμα της αλυσίδας των προβλημάτων, στο χρονικό διάστημα μόλις μιας εβδομάδας. Με βεβαιότητα δεν υπάρχει προηγούμενο πουθενά αλλού, να ξεκινούν όλα με τόσες ατυχίες, αστοχίες και αντιξοότητες.

Όμως η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί και να διευθετήσει άμεσα τα ανοικτά ζητήματα. Και όλα αυτά καθώς τα μαντάτα είναι άσχημα. Η ύφεση στο τρίτο τρίμηνο του 2012 (που περιλαμβάνει τους καλούς καλοκαιρινούς μήνες) σύμφωνα με το ΚΕΠΕ, θα φτάσει στο δραματικό 9,14% και θα διαμορφωθεί στο τέλος του χρόνου στο 6,7%. Ίσως για τον πολύ κόσμο, αυτό να μην σημαίνει πολλά.

Όμως για όσους γνωρίζουν οικονομικά, είναι η βίαιη επαναφορά στην πραγματικότητα, μετά την ευφορία ενός εκλογικού αποτελέσματος, που πολλοί θεώρησαν πως έλυσε προβλήματα και εξασφάλισε την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Οι μήνες που έρχονται, ας το έχουμε υπόψη μας, θα είναι πολύ σκληροί και ανελέητα αδυσώπητοι!

27/6/12

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ!

27 Ιουνίου 2012
Η αυταρέσκεια, ήταν ανέκαθεν χαρακτηριστικό μας. Θεωρούμε ότι είμαστε ο ομφαλός της γης, και η κινητήρια δύναμη του σύμπαντος. Ότι όλοι οι υπόλοιποι μας χρωστούν, σε αντίθεση με εμάς, που δεν χρωστάμε σε κανέναν! Ως εκ τούτου, όλοι μας επιβουλεύονται, θέλουν το κακό μας, επιδιώκουν να μας καθυποτάξουν και κάνουν τα πάντα για να το πετύχουν.

Αυτός ο συλλογισμός, είναι φυσιολογικό να ακούγεται είτε ως παραδοξολογία, είτε ως ακαλαίσθητο και προσβλητικό αστείο. Και τέτοιο είναι! Μόνο που δεν είναι για όλους! Όσοι παρακολουθούν συστηματικά τι γράφεται και τι λέγεται στο διαδίκτυο, έχουν συναντήσει άπειρες φορές, απόψεις και ντοκουμέντα, που υποτίθεται πως ξεσκεπάζουν την πλεκτάνη που υφαίνεται εναντίον μας.

Σε αυτό τον κόσμο των κακών, υπάρχουν ευτυχώς και οι καλοί! Είναι οι έντιμες χώρες, που αναγνωρίζουν το χρέος τους απέναντι μας και την μοναδικότητά της χώρας μας. Είναι η Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβες, η Κίνα του Χου Τζιντάο και η Ρωσία του Βλάντιμιρ Πούτιν. Σε αυτές οφείλαμε να προστρέξουμε για βοήθεια, γυρίζοντας την πλάτη στην Ε.Ε. Ποιος δεν θυμάται την πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα, πριν τέσσερα χρόνια στο Καράκας, όταν ανέλαβε να ζεστάνει με τσάμπα πετρέλαιο, τις φτωχογειτονιές της Αθήνας, με πρώτη την Καισαριανή.

Ή τα 25 δισ ευρώ που μας χάριζαν το 2010 οι Ρώσοι, προκειμένου να μην μπούμε στο μνημόνιο, αλλά εμείς δεν τα δεχτήκαμε, επειδή δεν ήθελε ο Σόρος! Ή ακόμη τις προτροπές σπουδαίων πνευματικών ανθρώπων, που δημιούργησαν μάλιστα πατριωτικά κινήματα, να εγκαταλείψουμε την Ευρώπη και να στραφούμε στην Κίνα και τη Ρωσία, για τη σύναψη δανείων με ασυναγώνιστους όρους! Τελικά τίποτα από αυτά δεν καρποφόρησε.

Αντιθέτως η Ελλάδα ήταν κόκκινο πανί για την Κίνα και τη Ρωσία! Ήταν οι χώρες που εναντιώθηκαν έντονα στη βοήθεια που πήραμε από το ΔΝΤ, γιατί θεώρησαν πως ήταν εις βάρος λιγότερο ανεπτυγμένων κρατών. Ούτε πετρέλαιο, έστω και ακριβό, μας έδωσε ο Τσάβες, καθώς για οικονομικούς λόγους, παραμένουμε αποκλεισμένοι από τις αγορές καυσίμων. Πιθανόν, θα πείτε, αυτά συνέβησαν, γιατί δεν είχαμε αριστερές κυβερνήσεις, ώστε να υπάρξει αλληλεγγύη. Ίσως πάλι το πρόβλημα να ήταν πως χρειαζόμασταν υπερβολικά πολλά χρήματα. Πάνω από 200 δισ!

Δυστυχώς, για όσους αρέσκονται στα όμορφα παραμύθια και στις ιστορίες συνωμοσίας, έρχονται οι εξελίξεις για να τους επαναφέρουν στην σκληρή πραγματικότητα. Η μικρή και έντιμη Κύπρος, με την αριστερή κυβέρνηση, την πλεονεκτική γεωπολιτική θέση, τα μυθικά κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου και τις πολύ λογικές απαιτήσεις δανεισμού δεν τα κατάφερε.

Εξάντλησε χωρίς επιτυχία, κάθε δυνατότητα, να δανειστεί 3-4 δισ όλα και όλα από τη Ρωσία και Κίνα προκειμένου να αποφύγει το μνημόνιο. Ποσό εντελώς ασήμαντο για τα μεγέθη των χωρών αυτών, που αντιστοιχεί χοντρικά στο 0,000000000003 του ΑΕΠ τους! Παρά τις επίμονες διπλωματικές προσπάθειες, απέρριψαν το αίτημα. Αυτά για να μην έχουμε εθνικές αυταπάτες!

26/6/12

ΘΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ Η ΣΧΕΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ;

26 Ιουνίου 2012
Πριν ακόμη η κυβέρνηση καταπιαστεί με τα μείζονα ζητήματα, όπως τη σταθεροποίηση της (επικίνδυνα απορυθμισμένης) κατάστασης στο εσωτερικό, ή, την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, πρέπει να στείλει ένα σινιάλο στην κοινωνία. Να γνέψει συγκαταβατικά προς πήρε το μήνυμα. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που έχει να λύσει, ως ο κύριος πολιτικός φορέας , είναι η αποκατάσταση της σχέσης της πολιτικής με την κοινωνία. 


Είναι γνωστό πως εδώ και δυο- τρία χρόνια, η σχέση αυτή έχει διαταραχθεί επικίνδυνα. Το έλλειμμα αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και η γενικευμένη καχυποψία της κοινωνίας προς τους πολιτικούς, είναι δύο (αλληλένδετα) ανοικτά ζητήματα, που θα βρίσκει εμπρός της η κυβέρνηση, σε κάθε της βήμα. Το γεγονός πως η ΝΔ αναδείχθηκε πρώτο κόμμα δεν λέει πολλά, όπως δεν λέει και το ότι ο “συνασπισμός του ευρώ” αριθμεί 179 βουλευτές και εκπροσωπεί το 48% του εκλογικού σώματος. Ήταν για πολλούς μια επιλογή ανάγκης. 


Ήταν ψήφος παραμονής στο ευρώ και όχι ψήφος στον Σαμαρά, τον Βενιζέλο ή τον Κουβέλη! Όσοι στις έρευνες της κοινής γνώμης εκφράζουν με συντριπτικά ποσοστά, απαρέσκεια για την πολιτική και τους πολιτικούς, ή οι εκατοντάδες χιλιάδες "αγανακτισμένοι" του περυσινού καλοκαιριού στην πλατεία Συντάγματος, κάτω από το φόβο της άτακτης χρεοκοπίας ενδεχομένως να ψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ. Προς αυτούς, που είναι οι περισσότεροι, η κυβέρνηση πρέπει να “τείνει χείρα φιλίας” και να κοπιάσει, για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Δεν χρειάζονται χρήματα, δεν απαιτείται ιδιαίτερος κόπος. Αρκεί η πολιτική βούληση! 


Αυτά στα οποία δεσμεύτηκαν οι αρχηγοί των κομμάτων που απαρτίζουν την κυβέρνηση, δεν περιλαμβάνουν διαχρονικά αιτήματα της κοινωνίας. Όπως για παράδειγμα είναι η μείωση του αριθμού των βουλευτών σε διακόσιους, η κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης (όχι μόνο για τους νεοεισερχόμενους), η κατάργηση όλων ανεξαιρέτως των βουλευτικών προνομίων, ο καθορισμός μέγιστου επιτρεπόμενου αριθμού συνεχόμενων θητειών στη βουλή, το ασυμβίβαστο βουλευτή και υπουργού, η κατάργηση των Γενικών Γραμματέων στα Υπουργεία και η επαναφορά των Γενικών Διευθυντών (όπως ίσχυε πριν το 1981), ώστε να κατοχυρωθεί η αυτοτέλεια της Δημόσιας Διοίκησης και να εκλείψει η κομματοκρατία κλπ. 


Δεν είναι λίγα αυτά τα οποία δεσμεύτηκαν να κάνουν, είναι όμως το μισό βήμα. Ας κάνουν και το άλλο μισό, αναλογιζόμενοι πόσες φορές στους επόμενους μήνες, θα αναζητήσουν συμμαχίες στην κοινωνία και θα απαιτήσουν κατανόηση και υπομονή από τους πολίτες, για τα δύσκολα που έρχονται! 


ΥΓ. Η κυβέρνηση, πρέπει να ξεπεράσει τάχιστα την αμηχανία και τις αρρυθμίες που εμφανίζει λόγω των προβλημάτων με την υγεία του πρωθυπουργού και του υποψήφιου υπουργού οικονομικών. Μπορεί να μην υπάρχει προηγούμενο πουθενά στον κόσμο, την επομένη της ορκωμοσίας οι Νο1 και Νο2 να εισάγονται επειγόντως στο νοσοκομείο, (κάποιοι λένε πως ήταν ανεξήγητο, κάποιοι άλλοι όμως όχι), όμως στη διαχείριση της πρώτης κρίσης, η κυβέρνηση μέχρι στιγμής, παίρνει χαμηλό βαθμό.

24/6/12

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ!


24 Ιουνίου 2012
Αυτή η κυβέρνηση έχει μια μεγάλη πρωτιά! Πρόκειται για την πρώτη πολυκομματική κυβέρνηση που συγκροτείται στη χώρα μας τα τελευταία 50 χρόνια, χωρίς να ορίζεται ως κυβέρνηση ειδικού σκοπού και περιορισμένης χρονικής διάρκειας. 
Το γεγονός πως τρία διαφορετικά κόμματα, από χώρους που αποκλίνουν σημαντικά πολιτικά και ιδεολογικά μεταξύ τους, σχηματίζουν κυβέρνηση, είναι κάτι καινούργιο στα πολιτικά μας ήθη και ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο. Θα ήταν μάλιστα λάθος να το δούμε ως μεμονωμένο γεγονός, καθώς ως φαίνεται θα προκαλέσει γενικότερες εξελίξεις, που θα αλλάξουν πολλά απ’ όσα έως τώρα θεωρούσαμε δεδομένα και αυτονόητα. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας θα είναι ο νέος τρόπος, που για τα επόμενα πολλά χρόνια, θα πορευτεί η χώρα. 
Η απίσχανση των ποσοστών των πάλαι ποτέ κραταιών σχηματισμών του δικομματισμού, φανερώνει την αλλαγή διάθεσης του εκλογικού σώματος, σε μια χώρα που μέχρι χθες είχε αποδεχθεί τη λογική των μονοκομματικών κυβερνήσεων. Άλλωστε τα εκλογικά συστήματα, φρόντιζαν πάντα να βοηθούν το πρώτο κόμμα να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, με τη λογική πως τουλάχιστον το 80% των ψήφων, πήγαινε στις δύο βασικές πολιτικές παρατάξεις. 
Η κοινωνία με την ψήφο της, σε δύο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, έδειξε με ξεκάθαρο τρόπο, πως αυτό τελείωσε! Υπάρχει μια νέα πραγματικότητα που πέραν όλων των άλλων, καθιστά δυσλειτουργικό και κραυγαλέα άδικο, το εκλογικό σύστημα! Είναι αυτονόητο πως ο εκλογικός νόμος που αναμένεται συντόμως, θα πάψει να λειτουργεί σε αυτή την κατεύθυνση και θα οδηγεί σε αναλογικότερα σχήματα, που θα υποχρεώνουν τα κόμματα στην αναζήτηση κυβερνητικών εταίρων! 
Ως εκ τούτου, με σιγουριά μπορεί να ισχυριστεί κανείς, πως με το τέλος του δικομματισμού κλείνει και ο κύκλος της μεταπολίτευσης. Αυτό είναι το ορόσημο, το οποίο αναζητούσαμε στο σημείωμα της προηγούμενης εβδομάδας.
Βέβαια ότι άλλαξε στην πολιτική ζωή, δεν άλλαξε γιατί ξαφνικά οι πολιτικοί αρχηγοί έγιναν νουνεχείς και σώφρονες. Μην ξεχνάτε πως λίγους μήνες πριν, τα δύο από τα τρία κόμματα που απαρτίζουν σήμερα την κυβέρνηση, αναζητούσαν τον πρωθυπουργό μεταξύ της Έλσας Παπαδημητρίου, του Απόστολου Κακλαμάνη και του Φίλιππου Πετσάλνικου! Αν τότε δεν είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες, είναι άγνωστό τι ακόμη χειρότερο μπορεί να είχε συμβεί στη χώρα. 
Η ενδεχόμενη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και ο φόβος της εξόδου από την Ευρωζώνη, νίκησαν την οργή και την απογοήτευση του κόσμου από το πολιτικό κατεστημένο. Η απαξιωτική ψήφος του εκλογικού σώματος, σίγουρα συνέτισε τους κυρίους Σαμαρά και Βενιζέλο και επέβαλε στον Φώτη Κουβέλη να συνεργαστεί! Ίσως και πάλι, αν η χώρα δεν είχε περιέλθει σε τόσο δραματική κατάσταση, να μην είχαν συμφωνήσει σε λίγες ώρες για το πολιτικό πλαίσιο συνεργασίας και τα πρόσωπα της κυβέρνησης. 
Θυμηθείτε, πως για να καταλήξουν στον Λουκά Παπαδήμο και ακολούθως στη σύνθεση της  λεγόμενης οικουμενικής κυβέρνησης, πέρασε μια εβδομάδα και πλέον! Τώρα πια η χώρα είναι υπό κατάρρευση. Υπάρχουν τρομακτικά κενά και επικίνδυνες ελλείψεις σχεδόν παντού. Από την εθνική άμυνα, έως την κοινωνική προστασία! Επιμελώς προεκλογικά απέφυγαν τα κόμματα, να πουν την αλήθεια στο λαό για την απελπιστική κατάσταση και τους κινδύνους που καραδοκούν. 
Τα μεν κόμματα εξουσίας γιατί θα έπρεπε να αναλάβουν τις ευθύνες τους, αφού δικό τους δημιούργημα ήταν, ο δε ΣΥΡΙΖΑ για να μην τρομάξει τον κόσμο και τον στρέψει σε συντηρητικότερες επιλογές. Όμως δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Ως εκ τούτου η κυβέρνηση, πρέπει να μάθει να δουλεύει στα νέα δεδομένα, χωρίς πολιτικαντισμούς και υστερόβουλες σκέψεις. Είναι σε έναν δρόμο χωρίς γυρισμό. Δεν μπορεί παρά να κοιτά μόνον εμπρός, χωρίς περιθώριο λάθους, χωρίς περίοδο χάριτος. Αν αποτύχει, αυτό θα ισοδυναμεί με όλεθρο! Όχι για το πολιτικό σύστημα, αλλά για τη χώρα.