23/6/12

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ!

23 Ιουνίου 2012
Το έργο που έχει μπροστά της η κυβέρνηση, θυμίζει χώρα που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Καθώς πολλά έχουν μείνει απελπιστικά πίσω, χρειάζεται τιτάνια προσπάθεια, προκειμένου να ξαναγίνει διαχειρίσιμη η κατάσταση και κυβερνήσιμη η χώρα. Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα ζητήματα, καθώς σημαντικοί κυβερνητικοί τομείς έχουν υποστεί σοβαρά δομικά προβλήματα και χρειάζονται επειγόντως υποστυλώματα, γιατί βρίσκονται υπό κατάρρευση. 

Για παράδειγμα οι τομείς της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης και της ενέργειας, έχουν περάσει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Πριν ξεκινήσουν να ασκούνται πολιτικές και να σχεδιάζονται παρεμβάσεις, χρειάζεται να δοθούν άμεσες λύσεις. Είναι αδιανόητο να συνεχίσουν οι ασφαλισμένοι να πληρώνουν (όσοι αντέχουν ακόμη) από την τσέπη τους τα φάρμακα και να τελούν υπό αναστολή λειτουργίας χειρουργικές μονάδες μεγάλων νοσοκομείων.

Είναι υπαρξιακό ζήτημα για τη χώρα να αποκατασταθούν οι πιστωτικές γραμμές και να λυθεί το πρόβλημα των ενεργειακών πόρων, αφού πρακτικά παραμένουμε αποκλεισμένοι από τις αγορές πετρελαίου και φυσικού αερίου. Στην ίδια κατηγορία προβλημάτων περιλαμβάνεται επίσης η αποκατάσταση της τραπεζικής ρευστότητας, ένα ζήτημα ζωής και θανάτου για την αγορά. Είναι όρος για να παραμείνουν ζωντανές χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που σε άλλη περίπτωση έχουν ζωή ενός -δύο μηνών το πολύ.

Το ίδιο ισχύει και για την τραπεζική πίστη, που θα βοηθήσει τις εξαγωγές και δεν θα στερήσει από την αγορά, είδη πρώτης ανάγκης, που εισάγονται από το εξωτερικό. Αυτά αναφέρονται ως ενδεικτικά παραδείγματα, που όμως αποτυπώνουν το εύρος και την ένταση των προβλημάτων, που υπάρχουν σήμερα στη χώρα. Καλή και απαραίτητη η πορεία της χώρας για την έξοδο από την κρίση, αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχουν πληγές που αιμορραγούν και πρέπει να κλείσουν τάχιστα.

Πρέπει επειγόντως να δοθεί από την κυβέρνηση, ένα σαφές δείγμα γραφής και προθέσεων στην κοινωνία. Δεν γίνεται να αγνοηθεί πως υπάρχουν 1,2 εκατομμύρια άνεργοι και να μην τεθεί ως πρώτης προτεραιότητας ζήτημα η προστασία εκατοντάδων χιλιάδων άπορων οικογενειών και χιλιάδες αστέγων! Αν θέλουν ο κόσμος να τους πάρει στα σοβαρά και να εκλείψει η καχυποψία, που υπάρχει διάχυτη στην κοινωνία, πρέπει να ανακοινωθούν πρωτοβουλίες στα επόμενα 24ωρα.

Όμως πέρα από την πρακτική αξία όλων αυτών, υπάρχει και το ζήτημα της ψυχολογίας! Η γιγάντωση της ανεργίας, η παράλογη φορολόγηση των μικρών και των μεσαίων εισοδημάτων, τα καθημερινά αδιέξοδα του κόσμου, η αβεβαιότητα για το αύριο και η ανασφάλεια, προσωπική και οικογενειακή, είναι ένας ακόμη όρος ζωτικής σημασίας και ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Τίποτε απ' όλα αυτά δεν κερδίζεται με λόγια και κινήσεις εντυπωσιασμού, όπως συνέβαινε συνήθως στο παρελθόν. Περιθώρια χρονικά δεν υπάρχουν, η αντοχή έχει εξαντληθεί και η υπομονή έχει εκλείψει. Είναι η τελευταία ευκαιρία για όλους. Για το πολιτικό σύστημα, για την κοινωνία, για την χώρα

22/6/12

ΜΙΚΡΟ ΚΑΛΑΘΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

22 Ιουνίου 2012
Για μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης, ο βασικός σκοπός της νέας κυβέρνησης είναι η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Εκεί θα κριθεί αν θα πρόκειται για μια ικανή κυβέρνηση ή όχι. Όσα περισσότερα καταφέρει τόσο καλύτερη κυβέρνηση θα είναι. Η αλήθεια είναι πως για την δημιουργία αυτής της εντύπωσης φρόντισαν επιμελώς όλα τα κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, με την προεκλογική τους ρητορεία.

Κάλλιστα θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, πως την περασμένη Κυριακή δεν ψηφίζαμε για κυβέρνηση που θα σταματήσει την κατηφόρα της χώρας και θα προσπαθήσει να βάλει τις βάσεις για να βγούμε από την κρίση, αλλά ψηφίζαμε για να αναδείξουμε διαπραγματευτή. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το μνημόνιο είναι πρώτης προτεραιότητας ζήτημα, καθώς εμπεριέχει ένα μεγάλο πλέγμα προβλέψεων, που θα καθορίσουν βασικής σημασίας σημεία της πολιτικής της κυβέρνησης.

Όμως είναι κάτι που δεν εξαρτάται από την κυβέρνηση, αλλά έχει να κάνει και με τις διαθέσεις των δανειστών μας, αλλά και με την κατάσταση που διαμορφώνεται γενικότερα στην ευρωζώνη. Μην ξεχνάτε πως αν όχι σε ίδια, αλλά σε παρόμοια με τη χώρα μας θέση, είναι η Πορτογαλία και η Ιρλανδία και ενδεχομένως πολύ σύντομα, η Ισπανία και η Κύπρος. Αυτό που λογικά μπορεί να κερδίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων η χώρα μας, πέρα από την επιμήκυνση του χρόνου για την επίτευξη των στόχων, κάτι που θεωρείται σχεδόν βέβαιο, δεν μπορεί να είναι περισσότερο, από αυτό που θα δικαιολογημένα θα ζητήσουν για λογαριασμό τους, την ίδια στιγμή και οι άλλες χώρες που βρίσκονται στο μνημόνιο.

Αν γίνει επαναδιαπραγμάτευση σημείο προς σημείο στο ελληνικό μνημόνιο, το ίδιο θα απαιτήσουν και οι άλλες χώρες. Και αυτό στην παρούσα στιγμή, με την Ισπανία και την Κύπρο προ των πυλών, μοιάζει πολύ δύσκολο να συμβεί. Η μοναδική περίπτωση να γίνουν ουσιαστικές αλλαγές, είναι η χώρα να παρουσιάσει άλλα (ισόποσα) μέτρα, που θα αποδώσουν της ίδιας κλίμακας περικοπές. Άλλωστε η επαναδιαπραγμάτευση ακόμη και αν επιτύχει, δεν θα λύσει τα προβλήματα και τις αγκυλώσεις που έχουν τελματώσει τη χώρα. Χρειάζεται πάνω απ' όλα να συμφωνήσουν τα κόμματα σε ένα εθνικό σχέδιο δράσης, που θα οδηγήσει το συντομότερο δυνατόν στην έξοδο από την κρίση.

Στην ομαλοποίηση της κατάστασης, στην εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας στους πολίτες, στην ανάκαμψη της οικονομίας, την αύξηση των εισοδημάτων των εργαζομένων, τη μείωση της ανεργίας. Καλή η ιδέα της “εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης” και σπουδαίος ο συμβολισμός της, όμως όλα θα κριθούν από την απόδοση της ομάδας “Εθνικής Ευθύνης”, όπως χαρακτηρίστηκε η κυβέρνηση από τα κόμματα που την απαρτίζουν, στη διακήρυξη συνεργασίας που έδωσαν χθες στη δημοσιότητα. Οπότε ας κρατάμε μικρό καλάθι για την επαναδιαπραγμάτευση και ας απαιτήσουμε, το μέγιστο από την κυβέρνηση. Ελαφρυντικά και δικαιολογίες εδώ δεν χωρούν!

20/6/12

ΣΗΜΑΔΙΑ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑΣ;

20 Ιουνίου 2012
Το γεγονός πως τη Δευτέρα το πρωί σταμάτησε η εκροή καταθέσεων και άρχισαν δειλά να επιστρέφουν στις τράπεζες, χρήματα που αποσύρθηκαν από μικροκαταθέτες προ των εκλογών, δεν σημαίνει τίποτα.

 Αντιθέτως θα σημαίνει πολλά, όταν θα υπάρξει επαναπατρισμός ελληνικών κεφαλαίων από τις τράπεζες του Λονδίνου και της Γενεύης. Για το πρώτο αρκούσε ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα απομάκρυνε το φόβο της εξόδου από την ευρωζώνη, για το δεύτερο όμως που είναι και καθοριστικής σημασίας, χρειάζεται να μπει η χώρα σε μια διαδικασία ανασυγκρότησης και να διασφαλιστεί η προοπτική της ανάπτυξης! 


Για την ώρα φαντάζει σαν μακρινό όνειρο! Ο λόγος είναι πως αυτό που θα κληθεί να διαχειριστεί, την επομένη της ορκωμοσίας της, η κυβέρνηση, δεν έχει προηγούμενο. Για δύο λόγους: Πρώτον γιατί δεν υπάρχει κανένα περιθώριο χρόνου. Η περίοδος χάριτος που παραδοσιακά απολάμβανε κάθε νέα κυβέρνηση, προκειμένου να ενημερωθούν οι υπουργοί και να συντονιστούν μεταξύ τους, δεν υπάρχει. Ήδη ακόμη και αυτή η καθυστέρηση των 2-3 ημερών, για τη συγκρότησή της, έχει κόστος για τη χώρα. 


Ο δεύτερος λόγος είναι, πως πριν ξεκινήσουν τα μεγαλεπήβολα πλάνα, όσα αποτελούσαν βασικές προεκλογικές εξαγγελίες, όπως τα περί διαπραγμάτευσης του μνημονίου, προέχει κάτι ακόμη δυσκολότερο. Η σταθεροποίηση στο εσωτερικό της χώρας! Η κατάσταση είναι τραγική και με βεβαιότητα αν δεν γίνει κάτι άμεσα, βρισκόμαστε στο παρά πέντε εκρηκτικών καταστάσεων. Η κρατική μηχανή είναι υπό διάλυση, οι θεσμοί σε φάση αποσάθρωσης και η κοινωνία σε απόλυτη παρακμή και εξαθλίωση. 


Αυτό που συμβαίνει δεν έχει προηγούμενο, καθώς τα προβλήματα σε κάθε έκφανση του δημόσιου βίου, καθημερινά πολλαπλασιάζονται δραματικά. Οπότε είναι εκ των ων ουκ άνευ, η συγκρότηση μιας κυβέρνησης που μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος. Να δημιουργήσει ξανά συνθήκες ασφάλειας στην κοινωνία και να εξαντλήσει τις δυνατότητες που υπάρχουν, ώστε να συνδράμει με κάθε τρόπο στους συμπολίτες μας που βρίσκονται σε ανέχεια και να ξαναβάλει εμπρός την κρατική μηχανή. 

 Αυτό δεν είναι μια δουλειά που μπορεί να την διεκπεραιώσει μια συμβατική κυβέρνηση, ο Θεός ο ίδιος να είναι πρωθυπουργός. Χρειάζεται ανθρώπους σοβαρούς, με κύρος, με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης και όχι κομματικούς εντεταλμένους. Αυτή η χώρα πληρώνει άλλωστε σήμερα τα επίχειρα μιας κυβέρνησης γνωστών, φίλων και συγγενών! Ανθρώπων χωρίς κοινωνική παιδεία, χωρίς εμπειρία και κύρος. Η ευκαιρία που δίνεται στη χώρα είναι η τελευταία.

Η καινούργια κυβέρνηση, μέσα σε κλίμα δικαιολογημένης καχυποψίας, εντός και εκτός Ελλάδος, έχει μπροστά της ένα είναι τιτάνιο έργο να διεκπεραιώσει. Οι πιθανότητες δυστυχώς, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι με το μέρος της. Το γεγονός όμως πως εμφανίζονται επιτέλους σημάδια ωριμότητας στο πολιτικό σύστημα, όπως δείχνει η διαφαινόμενη συνεργασία μεταξύ των τριών κομμάτων είναι κάτι αισιόδοξο. Αν αναλογιστείτε πως λίγους μήνες πριν, τα κόμματα συζητούσαν να αναλάβει τις τύχες της χώρας ο Πετσάλνικος, ή η Έλσα Παπαδημητρίου, έχει γίνει τεράστια πρόοδος...

19/6/12

ΠΗΡΑΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ!

19 Ιουνίου 2012
Ίσως το μεγαλύτερο κέρδος από τις προχθεσινές εκλογές, είναι ο χρόνος που κερδήθηκε για τη χώρα. Το γεγονός πως, για την ώρα τουλάχιστον, το ρολόι σταμάτησε να μετράει αντίστροφα για την παραμονή μας στην ευρωζώνη! 
Αυτό είναι αρκετό ώστε να είμαστε παρόντες στις καταιγιστικές εξελίξεις που αναμένονται στην Ε.Ε. και στην ευρωζώνη. Η κρίση που ταλανίζει τη χώρα μας τα τελευταία δύο χρόνια, δεν είναι Ελληνικό ¨προνόμιο”. Πλέον έχει πάρει ορμητικές διαστάσεις, που ξεπερνούν τα σύνορά μας και επεκτείνεται απειλώντας όλο τον ευρωπαϊκό νότο. Από την Κύπρο, έως την Πορτογαλία, με πολλαπλασιαστικές συνέπειες για τη συνοχή της ευρωζώνης, το μέλλον του ευρώ και την ύφεση στην παγκόσμια οικονομία. 
Το ντόμινο που από την Ισπανία, οδηγεί ταχύτατα στην Ιταλία, μεταβάλει δραματικά τη διάσταση και την υφή του προβλήματος και υποχρεώνει την Ευρώπη να αλλάξει τη θεώρηση των πραγμάτων και από την συγκυριακή και κατά περίπτωση παρέμβαση, να λειτουργήσει συλλογικά και μακροπρόθεσμα! 
Όπως, μεταξύ άλλων, έγραψαν σε επιστολή τους προ ημερών, τρεις διακεκριμένοι συμπατριώτες μας, που κατέχουν σημαντικές θέσεις στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, οι κύριοι Ροζάκης, Διαμαντούρος και Σκουρής: “ Στο τραπέζι αρχίζουν να παρουσιάζονται σχέδια υπέρβασης της κρίσης που αποτελούν τμήμα μιας νέας πορείας προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Παράλληλα, ακούγονται απόψεις για μια μακροπρόθεσμη προοπτική κοινής οικονομικής πολιτικής ή και διακυβέρνησης, που επαναφέρει το όραμα μιας πολιτικής ένωσης. Αυτές οι τάσεις που πολύ σύντομα φαίνεται ότι θα μετουσιωθούν σε συγκεκριμένες πολιτικές δεν μπορεί παρά να λειτουργήσουν κατευναστικά και να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης. Στις κρίσιμες αυτές στιγμές των νέων προοπτικών, όταν πολλά αρχίζουν να αλλάζουν, είναι απολύτως απαραίτητο η Ελλάδα να είναι παρούσα στις διεργασίες και να επωφεληθεί από αυτές”. 
Ορόσημο θα είναι η σύνοδος κορυφής, στο τέλος του μήνα. Θα ήταν ολέθριο η χώρα μας να ήταν απούσα ή να αποτελούσε μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης! Το προχθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα, αν μη τι άλλο, εξασφαλίζει την απαραίτητη ηρεμία και βελτιώνει το αρνητικό κλίμα που είχε προκαλέσει το ενδεχόμενο η Ελλάδα να λειτουργήσει ως βομβιστής αυτοκτονίας, όπως απειλούσε και, να τινάξει στον αέρα, ολόκληρη την ευρωζώνη. 
Ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε από εδώ και πέρα, είναι μακρύς και δύσβατος. Για καιρό ακόμη θα βαδίζουμε στην άκρη του γκρεμού με κίνδυνο να βρεθούμε οποιαδήποτε στιγμή στο κενό. Τα κοινωνικά προβλήματα είναι πιεστικά, το κράτος βρίσκεται σε αποσύνθεση και χρονικά περιθώρια για την αντιμετώπιση της κατάστασης δεν υπάρχουν. Για την ώρα πήραμε μια βαθιά ανάσα και χωρίς τον πανικό της επόμενης ημέρας, διατηρούμε ζωντανή την ελπίδα να αλλάξουν, με αφορμή την εξάπλωση της κρίσης,τα δεδομένα στην Ευρώπη, με τη χώρα μας όμως να είναι παρούσα. Δεν είναι λίγο αυτό που κερδίσαμε, εκεί που είχαμε οδηγηθεί!