19/5/12

ΤΟ ΚΟΥΓΚΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ!

19 Μαΐου 2012
Είτε έχουμε χάσει την αίσθηση του μέτρου, είτε απλώς έχουμε παρανοήσει! Είναι υποτιμητικό για τη χώρα και για το λαό της, να εμφανίζεται στα μάτια της υφηλίου, σαν ένας κοινός τυχοδιώκτης και εκβιαστής. Να παρομοιάζεται η πατρίδα μας, όχι από τρίτους, αλλά από εμάς τους ίδιους, με βομβιστή αυτοκτονίας!

Ζωσμένη με εκρηκτικά έτοιμη να αυτοκτονήσει, απειλώντας να σπείρει τον θάνατο γύρω της. H συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα χθες στην Wall Street Journal, που έκανε τον γύρο του κόσμου, έδωσε μια εικόνα που μας αδικεί κατάφωρα. Η απειλή που εξέπεμψε προς τους δανειστές μας, είναι σαφής: “ 'Η συνεχίζετε να μας δανείζετε, ή τινάζουμε στον αέρα την ευρωζώνη”.

Όπως προειδοποίησε στη συνέντευξή του ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ: «οι Ευρωπαίοι δεν πρέπει να σταματήσουν τη χρηματοδότηση για το δικό τους συμφέρον». Αν όμως το κάνουν: “μία κατάρρευση της Ελλάδας θα συμπαρασύρει όλη την ευρωζώνη”. Είπε ακόμη πως: “η Ελλάδα δεν έχει στόχο να προβεί σε οποιαδήποτε μονομερή κίνηση” και πως “εάν εκείνοι διακόψουν την χρηματοδότηση, τότε θα αναγκαστούμε να σταματήσουμε να πληρώνουμε τους πιστωτές μας.”

Λεπτομέρεια πρώτη: Και να θέλαμε να κάνουμε αλλιώς, δεν μπορούμε, καθώς ως γνωστόν τους πιστωτές μας τους πληρώνουν οι ίδιοι, μέσω της χρηματοδότησης προς τη χώρα μας. Εμείς πληρώνουμε ότι έχει να κάνει με την εκτέλεση του προϋπολογισμού. Οπότε είναι άνευ αξίας η παρατήρηση στην ίδια συνέντευξη, πως: “αν δεν πληρώσει το χρέος της η Ελλάδα, θα έχει τα απαιτούμενα χρήματα για να πληρώσει μισθωτούς και συνταξιούχους, καθώς θα περικόψει τις αμυντικές δαπάνες, θα πατάξει τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή των πλουσίων.”

Ωστόσο δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Αυτά τα έχουμε ξανακούσει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, χιλιάδες φορές, από όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς τα τελευταία 40 χρόνια. Αυτό που φοβίζει είναι η έλλειψη ψυχραιμίας και μέτρου από τον Αλέξη Τσίπρα. Είναι το γεγονός πως με ευκολία και χωρίς να αναλογίζεται τις συνέπειες, προτάσσει ως πρώτη, την λέξη που θα έπρεπε να πει τελευταία! Είναι όμως και ο ρόλος που επιφυλάσσει για τον εαυτό του, σε ενδεχόμενο plan B. Θα γίνει ο σύγχρονος καλόγερος Σαμουήλ, που θα τινάξει στον αέρα την χώρα, ως το νέο Κούγκι; Αποθανέτω η ψυχή μου, μετά των αλλοφύλων λοιπόν!

Λεπτομέρεια δεύτερη, μικρότερης σημασίας: Εξακολουθούν να μην μιλάνε μεταξύ τους εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, ή ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δεν διαβάζει Wall Street Journal; Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για το γεγονός πως την ίδια στιγμή που ο πρόεδρος διαβεβαιώνει πως: “η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα προχωρήσει με μονομερή κίνηση”, το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε πως “η πρώτη κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι να ακυρώσει τα μνημόνια. Αν μας πουν όχι, θα κάνουμε moratorium στην αποπληρωμή του χρέους- το λέει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ”. Κατά τ' άλλα, η παράσταση συνεχίζεται...

18/5/12

ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΔΑΝΕΙΚΑ, ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΠΑΡΤΙ!

18 Μαίου 2012
Το μεγάλο πρόβλημα της οικονομίας, εκτός από την έλλειψη ανταγωνιστικότητας, είναι η αποσάθρωση των παραγωγικών δομών. Το γεγονός πως δεν παράγουμε ως χώρα σχεδόν τίποτε. Ακόμη και τα βασικά είδη διατροφής τα εισάγουμε από το εξωτερικό.

Χαρακτηριστικό είναι πως το εμπορικό ισοζύγιο στα γεωργικά προϊόντα, είναι ελλειμματικό. Εισάγουμε προϊόντα διατροφής αξίας 4 δισ ευρώ, ενώ οι εξαγωγές μας δεν ξεπερνούν τα 2 δισ ευρώ. Προϊόντα που κάποτε αποτελούσαν παραδοσιακές καλλιέργειες, σήμερα τα εισάγουμε από τα πέρατα της γης. Φακές από τον Καναδά, φασόλια από την Τουρκία, πατάτες από την Αίγυπτο, καρύδια από την Ουκρανία, ντομάτες από το Βέλγιο και σκόρδα από την Κίνα!

Κινητήριος μοχλός της οικονομίας ήταν η κατανάλωση. Για παράδειγμα, αγοράζαμε από το εξωτερικό 350.000 αυτοκίνητα ετησίως. Αυτό είχε φαινομενικά πολλαπλά οφέλη. Κατ' αρχήν ο κύκλος της αγοράς του αυτοκινήτου, συντηρούσε σύμφωνα με υπολογισμούς περίπου 90.000 θέσεις εργασίας. Σε αντιπροσωπείες, καταστήματα πώλησης, συνεργεία, καταστήματα ανταλλακτικών και αξεσουάρ, βενζινάδικα, πλυντήρια αυτοκινήτων, στον ειδικό τύπο, τη διαφημιστική αγορά κλπ.

 Και συγχρόνως άφηνε πολλά έσοδα στο κράτος από τους φόρους που προέρχονταν από την αγορά και τη χρήση του αυτοκινήτου. Τέλη κυκλοφορίας, τέλη ταξινόμησης, ΦΠΑ στην αγορά, στα συνεργεία και στα ανταλλακτικά, φόρος στα καύσιμα, διόδια, φόρος στη διαφήμιση, φόρος εισοδήματος και ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων στον κλάδο του αυτοκινήτου και πολλά ακόμη. Αντίστοιχα παραδείγματα με την αγορά του αυτοκινήτου υπάρχουν πολλά, όπως η αγορά των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών, των σκαφών αναψυχής, των ειδών σπιτιού, της διατροφής κλπ. Έτσι δούλευε το σύστημα, έτσι δούλευε και η χώρα.

Ήταν μια οικονομία βασισμένη σχεδόν αποκλειστικά στην κατανάλωση (κυρίως εισαγόμενων προϊόντων) και όχι στην εγχώρια παραγωγή. Αλλά κατανάλωση σημαίνει δανεισμός. Ειδικώς μετά την είσοδο της χώρας στο ευρώ και την μεγάλη πτώση των επιτοκίων, η αγορά γνώρισε στιγμές ευδαιμονισμού. Μόνο που όλο αυτό το πανηγύρι γινόταν με ξένα χρήματα, με το εμπορικό ισοζύγιο να έχει αρνητικό πρόσημο και να φτάνει στα 20- 25 δισ το χρόνο, όπως αντίστοιχα και τα δημοσιονομικά ελλείμματα που πολλαπλασιάζονταν ανεξέλεγκτα.

Σήμερα η κινητήριος δύναμη της οικονομίας, αυτή που μας προσέφερε ανάπτυξη και πλούτο όλα αυτά τα χρόνια, ο δανεισμός, το εύκολο και φτηνό χρήμα, δεν υπάρχει πλέον και δεν πρόκειται να υπάρξει στα επόμενα πολλά χρόνια. Αυτό σημαίνει πως αν θέλουμε να ξανασταθούμε στα πόδια μας, θα πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους. Εναλλακτικές λύσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν όπως ο τουρισμός βουλιάζουν. Τα στοιχεία από τις κρατήσεις, δείχνουν αυτή την ώρα, δραματική πτώση έως και 50%, σε δημοφιλείς προορισμούς. Το αβέβαιο πολιτικό σκηνικό και η εικόνα της χώρας διεθνώς, λειτουργούν αποτρεπτικά για τους τουρίστες.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Αν δεν σηκώσουμε τα μανίκια και δεν δουλέψουμε σκληρά, αλλάζοντας μυαλά και νοοτροπία, δεν θα δούμε άσπρη μέρα. Όλα όσα ακούγονται από επίσημα χείλη, για καλύτερες ημέρες που θα έλθουν, είναι καλαμπούρια για να περνάει η ώρα!

17/5/12

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ;

17 Μαΐου 2012
Κατά τα φαινόμενα στις εκλογές της 17 Ιουνίου, θα έχουμε την επιστροφή του δικομματισμού. Όχι όμως στα πρότυπα του παρελθόντος, δηλαδή με την κυριαρχία του δίπολου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά στην νέα του μορφή.

Το δίλημμα των επικείμενων εκλογών, που ήδη τίθεται με κατηγορηματικότητα από την Ε.Ε., το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, είναι παραμονή στην ευρωζώνη ή επιστροφή στη δραχμή.Έχει γίνει σαφές πως οι Ευρωπαίοι εταίροι περιμένουν να μάθουν το βράδυ της 17ης Ιουνίου, την απόφαση του Ελληνικού λαού.

Πρόκειται λοιπόν για εκλογές δημοψηφισματικού χαρακτήρα, με έπαθλο το μπόνους των πενήντα εδρών, που θα αναδείξει τον ρυθμιστή των εξελίξεων. Όμως αυτό σημαίνει πόλωση και ισχυροποίηση των κυρίαρχων δυνάμεων. Η κοινή λογική λέει, πως η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι οι βασικοί εκφραστές των δύο τάσεων.

Αυτό σημαίνει πως οι δορυφόροι γύρω από τους δύο πόλους, είτε θα απορροφηθούν, είτε να μικρύνουν σημαντικά. Στην πλευρά του φιλοευρωπαϊκού μετώπου, είναι σε εξέλιξη η προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά να ξαναδώσει τη έννοια της παράταξης στο κόμμα του και να επαναπατρίσει όσο το δυνατόν περισσότερες ψήφους. Το προσκλητήριο που απηύθυνε για τη συγκρότηση κεντροδεξιού μετώπου και οι προσπάθειες επανασυγκόλλησης της παράταξης, με την επιστροφή της Ντόρας, του Μάνου και του Καρατζαφέρη, είναι σε θέση να αυξήσουν σημαντικά τα ποσοστά της ΝΔ.

Θεωρείται δεδομένο, πως θα αδειάσει η μικρή δεξαμενή των φιλελεύθερων κομμάτων, ενώ και από το ΠΑΣΟΚ που δείχνει σημάδια εκλογικής αναιμίας, θα υπάρξει μετακίνηση εκσυγχρονιστών και κεντρώων ψηφοφόρων, προς τη ΝΔ. Ερωτηματικό είναι τι θα γίνουν οι ψήφοι που θα φύγουν από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, που ναι μεν αθροίζονται στο αντιμνημονιακό μέτωπο, αλλά είναι Νεοδημοκρατικής προέλευσης. Πάντως οι ατυχείς χειρισμοί και οι παλινωδίες του Πάνου Καμμένου, θα στοιχίσουν στο κόμμα του! Το θέμα είναι αν αυτές οι ψήφοι θα πάνε στη ΝΔ ή στον ΣΥΡΙΖΑ.

Στο άλλο μέτωπο, το λεγόμενο αντιμνημονιακό, που είναι υπό την κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται πως θα υπάρξει μείωση των ποσοστών του ΚΚΕ και μεγάλη πίεση στα ποσοστά της ΔΗΜΑΡ. Επίσης ένα μικρό τμήμα του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ θα μετακινηθεί λογικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Εάν μέχρι τις εκλογές δεν συμβεί κάτι νέο, θα έχουμε μια αμφίρροπη αναμέτρηση. Το μπόνους των 50 εδρών θα δώσει στον πρώτο ένα ξεκάθαρο προβάδισμα και πρωτοβουλία στις κινήσεις.

Αν επαληθευτούν οι πρώτες ενδείξεις, πως το πρώτο κόμμα θα πάρει μεταξύ 22 -25%, αυτό σημαίνει 118- 122 έδρες. Θα χρειάζεται ακόμη 30-35 έδρες, ήτοι ένα ποσοστό γύρω στο 12-13%, για να ελέγξει τις εξελίξεις. Από εδώ και πέρα όμως αρχίζει ο γρίφος, καθώς τα σενάρια θα είναι και πάλι πολλά. Εκτός και αν όσα ζήσαμε και κυρίως όσα θα ζήσουμε μέχρι τις εκλογές, στρέψουν το εκλογικό σώμα μαζικά προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.

16/5/12

ΜΙΚΡΟΝΟΕΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΨΥΧΟΙ

16 Μαΐου 2012
Κρίμα! Ακόμη και την ύστατη στιγμή, αποδείχθηκαν μικρόνοες και μικρόψυχοι. Η απογοήτευση που σκόρπισαν στην κοινωνία, είναι τόσο μεγάλη, που πνίγει ακόμη και την οργή που ξεχειλίζει. Απογοήτευση, φόβος και μαζί αηδία! Αυτό το αποτρόπαιο συναίσθημα, που γίνεται κόμπος στο στομάχι.

Δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις πως η χώρα ταξιδεύει ακυβέρνητη, χωρίς κατεύθυνση, σε αχαρτογράφητα και επικίνδυνα νερά. Για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία της εκτεθειμένη και απροστάτευτη σε αναρίθμητους κινδύνους που καραδοκούν κάθε στιγμή. Ανέτοιμη και αδύναμη να αντιμετωπίσει απειλές και προκλήσεις, απ' όσους θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν την αδυναμία στην οποία έχουμε περιέλθει.

Μακάρι αύριο το πρωί να μην στεγνώσουν και από το τελευταίο ευρώ οι τράπεζες, μακάρι να μην μεταβληθεί σε πανικό ο φόβος που έχει φωλιάσει στις ψυχές των ανθρώπων. Μακάρι να καταφέρουμε να μείνουμε μονοιασμένοι μέχρι τις επόμενες εκλογές και, η χώρα να μην έχει καταρρεύσει. Η δραματική προειδοποίηση πως ίσως το χρονικό διάστημα μέχρι τις επαναληπτικές εκλογές να αποβεί μοιραίο για την οικονομία και την κοινωνία, με ανυπολόγιστες συνέπειες, δεν στάθηκε αρκετή να τους συνετίσει.

Τα πολιτικά παιγνίδια υπερίσχυσαν και το κομματικό συμφέρον, αποδείχθηκε ισχυρότερο από την επιβίωση της χώρας. Αλαζόνες και ανεύθυνοι, πολιτικοί τυχοδιώκτες και θεσμικοί τραμπούκοι, έριξαν τη ζαριά επάνω στο κουφάρι της χώρας. Οι ευθύνες όσων αρνήθηκαν πεισματικά να συμφωνήσουν στα ελάχιστα προαπαιτούμενα και, να συνεργαστούν για το εθνικό συμφέρον, είναι τεράστιες και το κόστος πιθανότατα ανυπολόγιστο. Με αντάλλαγμα την ελπίδα ότι στις άλλες εκλογές να κερδίσουν τι; Τι θα υπάρχει άραγε όρθιο στη χώρα αυτή, μετά από έναν μήνα;

Δεν είναι μόνο ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμμένος με τις θλιβερές παλινωδίες, την αλαζονεία, τις ανεδαφικές θέσεις και τα καραγκιοζιλίκια. Είναι το ΠΑΣΟΚ, που επί δυο χρόνια αποτελείωσε τη χώρα. Με μια κυβέρνηση απίθανων τύπων, μαθητευόμενων μάγων, κραυγαλέα ανίκανων, κολλητών φίλων και κηπουρών, που διέσυρε τη χώρα και εξαθλίωσε το λαό. Με επικεφαλής έναν ανερμάτιστο και ανίκανο πρωθυπουργό, που αποδείχθηκε ο μοιραίος άνθρωπος στην τραγωδία της χώρας.

Είναι η πεισματική εμμονή από τη ΝΔ για τη διενέργεια εκλογών εδώ και τώρα, την ώρα που η χώρα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Η λαγνεία για την εξουσία, η δίψα για να κυβερνήσει, χωρίς να υπολογίσει το ρίσκο και τις συνέπειες. Είναι όμως και οι αλλεπάλληλες αλλαγές πορείας, που ζάλισαν τους ψηφοφόρους της.

Είναι η μονολιθικότητα του ΚΚΕ που ζει στο κόσμο του. Είναι η μικροψυχία της ΔΗΜΑΡ να αναλάβει τις ευθύνες της. Είναι η αλαζονεία, ο καιροσκοπισμός και ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Πάνω απ' όλα είναι ένα άρρωστο και διαβρωμένο πολιτικό σύστημα, ανίκανων και ανεύθυνων ανθρώπων, που αδυνατεί να ξεφύγει από τον εναγκαλισμό του με τον λαϊκισμό. Ο Θεός να βάλει το χέρι του.

15/5/12

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ;

15 Μάιου 2012
Ένας λογικός άνθρωπος, δικαιούται να ρωτήσει: Πως είναι δυνατόν η χώρα από τη μια μέρα στην άλλη, να βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας; Πως γίνεται στη διάρκεια της εβδομάδας που μεσολάβησε από τις εκλογές,να κινδυνεύει η χώρα να μείνει χωρίς ούτε ένα ευρώ στα ταμεία της;

Μέχρι την περασμένη Κυριακή, κανείς από τους πολιτικούς αρχηγούς δεν μας είχε προειδοποιήσει για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αντιθέτως, όπως όλοι πολύ καλά θυμόμαστε, στην διάρκεια της προεκλογικής περιόδου τα κόμματα , άλλο λίγο άλλο πολύ, είχαν κάτι να τάξουν. Από την έξοδο από το μνημόνιο σε ένα- δυο χρόνια, μέχρι επιστροφή των χαρατσιών που πληρώσαμε, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και νέες προσλήψεις στο δημόσιο.

Τι έγινε ξαφνικά; Η άρνηση του Αλέξη να συμφωνήσει σε οικουμενική κυβέρνηση, προκάλεσε μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο την κατάρρευση της χώρας; Η απάντηση είναι ασφαλώς όχι. Τα δημόσια οικονομικά είναι σε τραγική κατάσταση, το κράτος έχει κηρύξει στάση πληρωμών σε όσους χρωστάει στο εσωτερικό της χώρας, προκειμένου με το ζόρι, να πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις, άγνωστο για πόσο ακόμα.

Όμως για προεκλογικούς λόγους, κανένα κόμμα δεν είπε στον κόσμο τίποτα, παρότι όλοι τους γνώριζαν πως ακριβώς έχουν τα πράγματα. Ότι η κατάσταση της οικονομίας είναι δραματική και ενδεχομένως πλέον, μη ανατάξιμη. Ακόμη και όσοι αρχηγοί, υποκριτικά έπεσαν από τα σύννεφα, από το σημείωμα του πρωθυπουργού που περιέγραφε πως ακριβώς έχουν τα πράγματα.

Αρκούσαν άλλωστε μόλις δύο επισκέψεις, μια στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και μια στην Τράπεζα της Ελλάδος, για να πληροφορηθούν με ακρίβεια την εικόνα της οικονομίας. Όμως αν έκαναν το αυτονόητο και το λογικό, να πουν την αλήθεια και να παραδεχτούν δημόσια το αδιέξοδο, θα ήταν σαν να αναιρούσαν τον εαυτό τους. Δεν θα μπορούσαν ούτε να υπόσχονται χίμαιρες, ούτε να τάζουν αέρα κοπανιστό.

Σε μια κανονική χώρα, το πολιτικό σύστημα από την πρώτη στιγμή θα αναλάμβανε τις ευθύνες του απέναντί στον λαό και τη χώρα και θα είχε μιλήσει ξεκάθαρα. Θα είχε περιγράψει στο εκλογικό σώμα την κρισιμότητα των στιγμών, τους κινδύνους που καραδοκούν και θα πρότεινε λύσεις, που δεν μπορεί παρά να ήταν δυσάρεστες.

Ή ακόμη καλύτερα, την επομένη των εκλογών, μετά από ένα ατελέσφορο για το σχηματισμό κυβέρνησης αποτέλεσμα, θα όφειλαν να είχαν βρει τρόπο να συνεργαστούν, καθώς η χώρα γκρεμίζεται! Αν' αυτού τρέχουμε πανικόβλητοι, καθώς οι πολιτικές εξελίξεις φέρνουν εγγύτερα το αδιέξοδο και υπάρχει ο κίνδυνος να μην υπάρχει κυβέρνηση να το διαχειριστεί.

Ίσως αν ο κόσμος είχε ενημερωθεί εξ' αρχής για την τραγική κατάσταση, γνώριζε πόσο επικίνδυνο είναι το αδιέξοδο να είχε ψηφίσει αλλιώς. Να έδινε αυτοδυναμία σε ένα από τα πολιτικά κόμματα και να μην άφηνε την κατάσταση να σέρνεται τόσο θλιβερά και επικίνδυνα.

14/5/12

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕ!

14 Μαΐου 2012
Το ότι η Ελλάδα είναι εδώ και καιρό μια τελειωμένη υπόθεση, είναι κοινό μυστικό για τους ξένους και ιδιαίτερα για τους εταίρους μας στην Ε.Ε. Αυτό το περίεργο και ανεξήγητο γι αυτούς, μείγμα διαφθοράς, λαϊκισμού, πολιτικής αβελτηρίας, ερασιτεχνισμού και ανευθυνότητας, δεν υπήρχε περίπτωση να είχε ευτυχή κατάληξη.

Πολιτικοί αναντίστοιχοι της κρισιμότητας των στιγμών, άνθρωποι μικρής εμβέλειας, ανώριμοι, άπειροι και αλαζόνες, αδαείς και απαίδευτοι πολιτικά και κοινωνικά, κατάφεραν να βυθίσουν τη χώρα στα τάρταρα. Και ακόμη χειρότερα, να δημιουργήσουν όπως φαίνεται, εκρηκτικές συνθήκες στην κοινωνία, ικανές να μας οδηγήσουν ακόμη και στο διχασμό.

Για να μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας, η πιθανότητα να μην χρεοκοπήσουμε, είναι πλέον θεωρητικό ενδεχόμενο. Το μόνο στοίχημα που δικαιούμαστε να διεκδικήσουμε εδώ που φτάσαμε, είναι να μην υποστούμε μια νέα εθνική καταστροφή και να μην φαγωθούμε μεταξύ μας. Καθώς αν υπήρχε μια μικρή πιθανότητα να προκύψει κάτι αισιόδοξο και συνενωτικό από τις εκλογές, για μια κοινή προσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας, δεν υπάρχει πλέον.

Από εδώ και πέρα θα βαδίζουμε προς το χειρότερο. Αν πάμε δε, σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση, είναι βέβαιο πως το αδιέξοδο θα γίνει μεγαλύτερο. Εάν για παράδειγμα επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχθεί πρώτο κόμμα, τότε θα συμβεί το εξής: Με ποσοστό μεταξύ 20- 24%, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει από 105 έως 120 έδρες. Τα τρία κόμματα, που αποκλείουν εκλογική συνεργασία, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή, αν αθροίσουν όλα μαζί στις επαναληπτικές εκλογές ποσοστό 18- 22%, κάτι που είναι ρεαλιστικό, αυτό θα μεταφραστεί σε 50 έως 60 έδρες.

Άρα αυτομάτως ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ σε ένα τέτοιο σενάριο, θα συγκεντρώσουν το πολύ 145 έδρες, μετατρέπεται στον απόλυτο ρυθμιστή της πολιτικής κατάστασης, με ότι σημαίνει αυτό. Αυτή είναι και η απάντηση σε όσους αδυνατούν να κατανοήσουν τον λόγο που τόσο πεισματικά ο Αλέξης Τσίπρας αρνείται να συνεργαστεί με τους πάντες, αποκλείει όλα τα ενδεχόμενα, ακόμη και για κυβέρνηση της Αριστεράς, κόβοντας με επιθετικό τρόπο τις γέφυρες, ακόμη και με την όμορη πολιτικά ΔΗΜΑΡ.

 Αυτό που ζητούσε, δηλαδή την ψήφο εμπιστοσύνης, απειλώντας πως θα μαζέψει 500.000 διαδηλωτές έξω από τη βουλή αν δεν του τη δώσουν, την έχει, με μόνο όρο την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Είναι σίγουρο πως δεν θέλει να μπει στο παιγνίδι και πως περιμένει την επόμενη ευκαιρία, που όμως τότε το κράτος θα έχει γίνει κομμάτια και θρύψαλα.

Ίσως όμως έτσι να έχει δικαιολογία στις προγραμματικές δηλώσεις και να μην δώσει αυξήσεις 30% σε όλους τους μισθούς και τις συντάξεις, να μην προσλάβει 100.000 καινούργιους δημοσίους υπάλληλους, να μην επιστρέψει το χαράτσι και να μην παραχωρήσει δημόσια κτίρια σε άστεγους και μετανάστες.