28/4/12

ΚΑΙ ΑΝ ΣΕ ΚΑΛΕΣΟΥΝ ΣTO ΠΑΝΕΛ;

28 Απριλίου 2012
Γράφαμε χθες, πόσο απέχουν από την πραγματικότητα οι δεκάρικοι που εκφωνούνται από τηλεοράσεως, εν είδει διαλόγου μεταξύ των υποψηφίων βουλευτών και πόσο εκνευριστικοί γίνονται, όταν υψώνουν τον τόνο της φωνής και καμώνονται πως τσακώνονται, ή αγανακτούν όταν υποτίθεται τους πνίγει το δίκαιο!

Ασφαλώς δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο και ούτε έπεσε κανείς από τα σύννεφα με όλα αυτά. Αλλά όπως και να το κάνουμε, οι συνθήκες που επικρατούν στη χώρα είναι πολύ συγκεκριμένες, το ίδιο και τα προβλήματα που θα κληθούν να διαχειριστούν, όταν εκλεγούν στην βουλή. Οπότε δεν μπορείς να μιλάς σήμερα, με όρους του παρελθόντος. Δεδομένου μάλιστα πως η πολιτική βαρύνεται με πλείστα αμαρτήματα και υπάρχει ένα πολύ κακό κλίμα στην κοινωνία, το λογικό θα ήταν κάτι να αλλάξει.

Δεν μπορεί να μην βλέπεις αυτό που συμβαίνει γύρω σου και το βλέπουν όλοι οι άλλοι. Πως πλέον η κοινή γνώμη, αντιμετωπίζει με μεγάλη καχυποψία τους πολιτικούς και πως υπάρχει συσσωρευμένος θυμός και οργή! Άραγε, για το χαμηλό επίπεδο του δημόσιου διαλόγου, να φταίει η δυσκολία με την οποία τα κόμματα συμπλήρωσαν τις λίστες των υποψηφίων; Να μέτρησε δηλαδή το γεγονός, πως σε αυτές τις εκλογές υπήρξε μεγάλη απροθυμία από πρόσωπα εγνωσμένου κύρους και μεγάλης εμβέλειας, να ανταποκριθούν στις προσκλήσεις των κομμάτων και να συμπεριληφθούν στις κομματικές υποψηφιότητες.

Οι πρώτες ενδείξεις συνηγορούν σε αυτή την κατεύθυνση, καθώς είναι γνωστό πως υπήρξαν πολλές αρνήσεις και κατά πως φαίνεται επικράτησαν οι συνήθεις μετριότητες. Το πολιτικό προσωπικό δεν ανανεώθηκε στο βαθμό που απαιτούν τα νέα δεδομένα, ούτε εμπλουτίστηκε με πρόσωπα κύρους, που θα ήταν σε θέση να αναβαθμίσουν τη γενικότερη εικόνα. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς, πως ακόμη και ότι εμφανίστηκε σε αυτές τις εκλογές ως καινούργιο, ανατρεπτικό και πρωτοπόρο, είναι φτιαγμένο από παλιά υλικά και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις δεύτερης διαλογής. Με ότι περίσσεψε ή ότι δεν χώρεσε στα άλλα κόμματα.

Σε αυτές τις εκλογές, παρότι ήταν καθολικό αίτημα της κοινωνίας η ανανέωση της πολιτικής ζωής, ελάχιστα δείχνουν να έχουν αλλάξει. Η πιο επικίνδυνη ασθένεια της χώρας, ο λαϊκισμός που έχει διαποτίσει τη σάρκα της κοινωνίας, ήταν αποτρεπτικός παράγοντας για ανθρώπους που θα μπορούσαν και θα ήθελαν να προσφέρουν στον τόπο. Όμως, όταν στην χώρα αυτή τις τελευταίες δεκαετίες, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, ήθελε μεγάλη περίσκεψη και τόλμη η εμπλοκή στο παιγνίδι της πολιτικής.

Όταν η ιδιότητα του πολιτευτή δεν ταυτίζεται με τα συμφέροντα της κοινωνίας, αλλά με το προσωπικό όφελος και τα προκλητικά προνόμια, θα το σκεφτεί και θα το ξανασκεφτεί πολλές φορές κάποιος αν θέλει να τα έχει καλά με τον εαυτό του, πριν ενδώσει στην πολιτική. Η σκέψη και μόνο, πως η ανάγκη να διατυπώσεις δημόσια τις σκέψεις σου μπορεί να σε οδηγήσει σε ένα τηλεοπτικό πάνελ, αρκεί για να πεις όχι!

27/4/12

ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ 2004!

27 Απριλίου 2012
Υπάρχουν ακόμη τηλεθεατές, που στήνονται μπροστά στο δέκτη τους, για να παρακολουθήσουν τις εκνευριστικές και εντελώς ανούσιες συζητήσεις μεταξύ των υποψηφίων βουλευτών; Και αν υπάρχουν, τους έχει δει γιατρός τελευταία; Ποτέ ο πολιτικός λόγος δεν ήταν τόσο κενός, τόσο αδιάφορος και τόσο εκτός πραγματικότητας, όσο σε αυτή την προεκλογική περίοδο.

Δεν είναι μόνο οι κοινοτοπίες που εκστομίζουν και ο ξύλινος λόγος που χρησιμοποιούν. Ούτε οι στημένες κοκορομαχίες και η οχλοβοή που παράγουν. Ούτε καν οι συνήθεις γλοιώδεις κολακείες για τον αρχηγό. Είναι ότι όλοι επιλέγουν να μιλούν μια δική τους γλώσσα, που τους καθιστά αντιπαθείς και ακατανόητους. Ακούγοντάς τους και παλιότερα άλλωστε, πάντα είχες την εντύπωση πως όσα λένε δεν αφορούσαν εσένα, αλλά τις ζωές άλλων ανθρώπων που ζουν πιθανότατα σε άλλη χώρα! Ήταν η μόνη λογικοφανής εξήγηση.

Αυτή τη φορά όμως, στις συγκεκριμένες εκλογές, ο παραλογισμός τους εκτοξεύτηκε στα ύψη και πλέον μιλούν (όταν δεν τσακώνονται και μπορούν να ακουστούν), για άλλους ανθρώπους, που ζουν σε άλλη χώρα, και σε μια άλλη εποχή! Τους ακούς και δεν πιστεύεις στ' αφτιά σου. Αναρωτιέσαι αυτοί οι άνθρωποι, που εκτίθενται δημόσια και ζητούν την ψήφο μας, δεν έχουν φίλους, δεν μιλάνε με κόσμο, δεν διαβάζουν εφημερίδες, δεν παρακολουθούν ειδήσεις; Αναρωτιέσαι αν ζουν στον δικό μας κόσμο, ή κατοικούν σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου δεν υπάρχει δυστυχία, απελπισία, φόβος, απόγνωση και αβεβαιότητα!

Στο δικό τους σύμπαν, οι πολιτικοί αρχηγοί ήταν κάτι σαν τον Βούδα! Σοφοί μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο και αλάνθαστοι σε όλα. Λάθη έκαναν πάντα, μόνο οι αντίπαλοι. Το ακόμη χειρότερο είναι πως όλα αυτά, δυστυχώς, οι περισσότεροι τα πιστεύουν! Όλα δείχνουν ότι, ή δεν έχουν αντιληφθεί την καθολική κατακραυγή του κόσμου, ή ότι παρόλα αυτά, αδυνατούν να σκεφτούν σαν κανονικοί άνθρωποι και να μιλήσουν διαφορετική γλώσσα. Ακόμη και αν υποψιάζονται πως με την πρακτική τους οδηγούν στην γενικευμένη απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής, έχουν συνήθως την εντύπωση πως αυτό αφορά τους απέναντί και ποτέ τους ίδιους.

Δεν είναι δυνατόν, σήμερα, στο 2012 του ενός εκατομμυρίου ανέργων, των χιλιάδων νέων που εγκαταλείπουν τη χώρα, αναζητώντας αλλού καλύτερη τύχη, να μην έχεις να πεις ειλικρινή συγνώμη και να χαμηλώσεις με συστολή το βλέμμα, για όσα έχουν συμβεί στην κοινωνία. Είναι απολύτως αλαζονικό, εκπρόσωποι κομμάτων που ποτέ δεν συγκίνησαν την πλειοψηφία της κοινωνίας, ακόμη και τώρα σε τόσο δραματικές εποχές και πάντα βολεύονταν με μονοψήφια ποσοστά, να μιλούν εξ' ονόματος του λαού και να εμφανίζουν ως ιδιοκτησία τους τη λαϊκή βούληση.

 Καλώς ήλθες 2004 λοιπόν! Μακάρι τουλάχιστον, ευκαιρίας δοθείσης, να ξαναπάρουμε το Euro που αρχίζει σε πέντε εβδομάδες .

26/4/12

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

26 Απριλίου 2012
Υπάρχει μια αντικειμενική δυσκολία να κατανοήσει η κοινή γνώμη, τι θα σημάνει ένα εκλογικό αποτέλεσμα που μπορεί να οδηγήσει σε ακυβερνησία και να προκαλέσει συνθήκες αστάθειας στη χώρα. Ιδίως αν επικρατήσουν αιρετικές και ακραίες απόψεις. Γεγονός που δεν αποτελεί θεωρητικό ενδεχόμενο, αλλά μια διόλου αμελητέα πιθανότητα με βάση τα δεδομένα που έχουν στα χέρια τους οι δημοσκόποι.

Ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες, είναι κάτι που κανείς μας δεν το έχει ζήσει, δεν γνωρίζει τι σημαίνει και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αντιληφθεί για τι ακριβώς γίνεται κουβέντα. Είναι σαν να προσπαθείς να πεις με λεπτομέρειες πως είναι να πέφτεις στον γκρεμό! Ποτέ δεν θα το μάθεις, καθώς δεν θα βρεις κανέναν εν ζωή, να στο περιγράψει. Αν δε το ζήσεις ο ίδιος, στην καλύτερη περίπτωση, θα πρόκειται για μια πολύ άσχημη τραυματική εμπειρία.

 Το υπαινίχθηκε, κάνοντας μάλιστα υπέρβαση των θεσμικών του αρμοδιοτήτων -αφού εμμέσως υπέδειξε ως σώφρονα επιλογή την εκλογική στήριξη των κομμάτων, που συμφωνούν στην τήρηση του μνημονίου- ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος. Παρουσιάζοντας την ετήσια έκθεση του για την ελληνική οικονομία, είπε ότι “εάν μετά τις εκλογές τεθεί εν αμφιβόλω η βούληση της νέας κυβέρνησης και της κοινωνίας να εφαρμόσει το πρόγραμμα, η χώρα κινδυνεύει να περιέλθει γρήγορα σε κατάσταση ιδιαίτερα δυσχερή.” Είπε ακόμη ο κ. Προβόπουλος, πως “η χώρα πρέπει να επιμείνει στην προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της οικονομίας, εντός της ευρωζώνης” και πως “πιθανή οπισθοδρόμηση θα μας οδηγούσε όχι μόνο εκτός της ζώνης του ευρώ, αλλά και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης”.

 Η καχυποψία της κοινής γνώμης και η δυσκολία της να πειστεί πως οι κίνδυνοι που παραμονεύουν είναι μεγάλοι είναι δικαιολογημένη, καθώς είναι κάτι που μόνο η ζωή μπορεί να αποδείξει αν είναι σωστό ή λάθος. Αν δηλαδή το πρωί της Δευτέρας 7 Μαΐου, θα υπάρχουν ή όχι ουρές έξω από τις τράπεζες προκειμένου να αποσύρουν τα χρήματά τους οι πολίτες, υπό τον φόβο ενδεχόμενης της χρεοκοπίας, δεν μπορεί παρά να το μάθουμε εκείνη την ημέρα. Εάν στο τέλος του μήνα θα έχουν βρεθεί χρήματα για τις συντάξεις, επίσης δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε εκ των προτέρων.

Είναι όμως και οι κάθε λογής προφήτες που έχουν για όλα τη λύση στο τσεπάκι. Που τάζουν στους πολίτες λαγούς με πετραχήλια και που τα κάνουν όλα να μοιάζουν απλά και εύκολα. Είναι τα κόμματα που αποκηρύσσουν το μνημόνιο και που προτείνουν το δικό τους δρόμο. Οπότε λογικά αναρωτιέται ο πολίτης, ποιος απ' όλους μου λέει ψέμματα και ποιος την αλήθεια; Το δυσάρεστο είναι πως την απάντηση θα την μάθει την επομένη των εκλογών!

25/4/12

ΤΙ ΘΑ ΒΓΑΛΕΙ Η ΚΑΛΠΗ;

25 Απριλίου 2012
 Αν ζητήσετε από τους ανθρώπους που κάνουν δημοσκοπήσεις να μαντέψουν το εκλογικό αποτέλεσμα μόλις δέκα ημέρες πριν τις εκλογές, θα σηκώσουν τους ώμους! Σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, που τόσο κοντά στις εκλογές θα είχαν να σας δώσουν μια καλή πρόβλεψη για το τι θα βγάλει η κάλπη, αυτή τη φορά θα σας απογοητεύσουν.

Αυτό που θα απαντήσουν, είναι πως με βάση τις μετρήσεις που συνεχίζουν να πραγματοποιούν (ανεξαρτήτως του γεγονότος πως εμείς δεν τις μαθαίνουμε λόγω της απαγόρευσης του νόμου), είναι αδύνατη οποιαδήποτε ασφαλής πρόβλεψη του εκλογικού αποτελέσματος. Και ο λόγος είναι αφ'ενός οι μεγάλες διαφορές που εμφανίζουν τα ποσοστά των κομμάτων από μέτρηση σε μέτρηση και, αφ' ετέρου το τεράστιο ποσοστό των αναποφάσιστων!

Υπάρχει τόσο μεγάλη ασάφεια και έλλειψη γραμμικότητας στην πρόθεση ψήφου, που είναι αδύνατη η προβολή του εκλογικού ποσοστού, σχεδόν για όλα τα κόμματα, στην Κυριακή των εκλογών.
Κόμματα που στη μία μέτρηση εμφανίζονται στο12%, στην επόμενη είναι στο 4%, ή το αντίστροφο. Κόμματα που σε μια εκλογική περιφέρεια καταγράφονται μόλις στο 5%, σε μια άλλη, γειτονική, εμφανίζουν τριπλάσια εκλογική δύναμη! Ο απόλυτος παραλογισμός... Με άλλα λόγια είναι “μη φυσιολογικά”, σε σχέση με τις σταθερές του παρελθόντος, όσα σήμερα καταγράφονται ως τάσεις του εκλογικού σώματος.

Για την ώρα εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλος προβληματισμός και αμηχανία στην κοινωνία, που ως φαίνεται παρακολουθεί τις κινήσεις στην πολιτική σκακιέρα, φλερτάρει με τα κόμματα, αλλά διστάζει να κατασταλάξει οριστικά, πριν ξεκαθαρίσει η εικόνα και κατακαθίσει ο κουρνιαχτός! Κάθε κουβέντα, κάθε κίνηση, κάθε αλλαγή στρατηγικής, οδηγεί σε αλυσιδωτές αντιδράσεις. Οπότε με βάση αυτή την εικόνα, είναι αδύνατη η πρόβλεψη.

Το δεύτερο που περιπλέκει περισσότερο τα πράγματα, είναι η αδιευκρίνιστη ψήφος.Περισσότερο από το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος, παρότι βρισκόμαστε τόσο κοντά στις εκλογές, ή δεν θέλει να δηλώσει τι θα ψηφίσει, ή δεν έχει κάνει ακόμη την τελική επιλογή του. Γεγονός που λίγο ως πολύ, επιβεβαιώνει την αμηχανία και τον προβληματισμό  που προαναφέραμε!

Οπότε οι μέρες από σήμερα μέχρι και την Κυριακή της 6ης Μάιου, αποκτούν τεράστιο ενδιαφέρον. Καθώς το εκλογικό τοπίο εξακολουθεί να παραμένει αδιαμόρφωτο σε τόσο μεγάλο βαθμό, κάθε κουβέντα και κάθε κίνηση θα προσθέτει και θα αφαιρεί ποσοστά στα κόμματα. Οι τηλεοπτικές αναμετρήσεις και οι τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών, θα βαρύνουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Όπως και τα πραγματικά διλήμματα ενώπιον των οποίων θα βρεθούν οι ψηφοφόροι, καθώς πρέπει να διασφαλιστεί από τους πολιτικούς αρχηγούς προς την κοινωνία, πως την επομένη των εκλογών θα είναι ανοιχτές οι τράπεζες και το κράτος θα συνεχίσεινα λειτουργεί.

Είναι ένας πολύ δύσκολος γρίφος αυτές οι εκλογές, τόσο που ακόμη και η πρόβλεψη ενός exit poll μπορεί να αποδειχθεί επισφαλής! Αυτός είναι και ο λόγος που τα κανάλια δεν έχουν αποφασίσει ακόμα αν θα κάνουν ή όχι (κοινό) exit poll.

24/4/12

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΥΓΙΕΙΣ ΠΑΡΑ ΦΤΩΧΟΙ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ

24 Απριλίου 2012
Επιτέλους να ένα προεκλογικό πρόγραμμα που αξίζει! Που είναι τρανή απόδειξη πως υπάρχουν ακόμη στον τόπο μας πολιτικοί, που αγαπούν τον λαό και σκέφτονται το καλό του και μόνο το καλό του. Και το κυριότερο, που είναι σοβαροί, ρεαλιστές και δεν λένε ποτέ ψέμματα!

Το σημαντικότερο όμως, είναι πως σκέφτηκαν αυτό που δεν σκέφτηκε κανείς άλλος: Να μετατρέψουν την Ελλάδα από μια χρεοκοπημένη και μίζερη χώρα, ανθρώπων σε απόγνωση, στον επί της γης παράδεισο, που τίποτα δεν θα σκιάζει την ευτυχία και την ευμάρεια στην κοινωνία!

Και αν νομίζεται πως αυτά είναι παραμύθια της Χαλιμάς και δεν γίνονται, διαβάστε την πρόταση εννέα (παρακαλώ!) σημείων του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ανακοινώθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα. Πρόταση για να αποφύγει η χώρα, όπως είπε, την κατάρρευση και να ανασυγκροτηθεί η οικονομία της και η κοινωνία. Αν είχε γίνει δε προσεκτικότερη προετοιμασία, ο τίτλος της αντί για: “Εννέα άξονες για την έξοδο από την κρίση”, θα μπορούσε να είναι: “Καλύτερα πλούσιοι και υγιείς, παρά φτωχοί και ασθενείς!” Αυτός είναι ο τίτλος που αποτυπώνει πλήρως την ουσία της και τη χρησιμότητά της.

Πρόκειται χωρίς αμφιβολία για το μοναδικό μανιφέστο αυτής της στενάχωρης προεκλογικής περιόδου, που δημιουργεί αισθήματα χαράς, καθώς μια προς μια οι προτάσεις που περιέχονται, αλλάζουν τα δεδομένα της χώρας. Εκτός αν είναι χωρίς σημασία το χτύπημα στην ακρίβεια και η διαγραφή των χρεών όλων μας προς τις τράπεζες. Ή ότι έχει μικρή αξία η καταπολέμηση της φτώχειας και η άμεση τόνωση της απασχόλησης! Ή ότι είναι άνευ ενδιαφέροντος η απαίτηση να μας δώσει η Ε.Ε. εδώ και τώρα όλα τα δισεκατομμύρια από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, για να τα διαχειριστούμε όπως εμείς ξέρουμε, να σταματήσουμε να πληρώνουμε όσα χρωστάμε στους ξένους και να μετατραπεί η χώρα όλη ένα εργοτάξιο, από την αύξηση των δημοσίων επενδύσεων!

Εννοείται πως θα τονωθεί άμεσα η απασχόληση, πως θα αναδιαρθρωθεί το δημόσιο και ότι θα γίνει αναδιανομή του πλούτου υπέρ των αδυνάτων και του κοινωνικού κράτους. Αν εξαιρέσει κανείς την παράλειψη να περιληφθεί στο πρόγραμμα η αθανασία των ανθρώπων, ή έστω στη χειρότερη περίπτωση, η θεαματική αύξηση του προσδόκιμου της ζωής, το πρόγραμμα είναι εξαιρετικό! Άλλωστε, όπως υπογράμμισε ο Αλέξης Τσίπρας, πρόκειται για ένα πρόγραμμα ριζικά διαφορετικό, απολύτως ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο!

Ως εκ τούτου, κάποιες μικρές λεπτομέρειες για τον τρόπο που θα εφαρμοστούν όλα αυτά, μένει να διευκρινιστούν όταν με το καλό σχηματίσει, την επομένη των εκλογών, αυτοδύναμη κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, καθότι τα υπόλοιπα κόμματα της αριστεράς δεν ενδιαφέρονται να συνεργαστούν μαζί του και να συγκυβερνήσουν (άλλωστε δεν διαθέτουν ένα τόσο όμορφο κυβερνητικό πρόγραμμα).

Το μόνο που μένει πλέον, είναι να βρεθούν περί τα τρία εκατομμύρια ψηφοφόροι, που στο δύσκολο δίλημμα “πλούσιοι και υγιείς”, ή “φτωχοί και ασθενείς” θα επιλέξουν το πρώτο!

23/4/12

ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ!

23 Απριλίου 2012
Η χώρα σήμερα, αντιμετωπίζει μια και μοναδική πρόκληση. Τη επιβίωσή της! Ενδεχόμενη οικονομική κατάρρευση, όπως έχει ειπωθεί κατ’ επανάληψη, θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες. Και μόνο η ιδέα τρομάζει! Ως εκ τούτου, αν κάτι αυτή τη στιγμή, ενόψει εκλογών, ενδιέφερει την κοινή γνώμη περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, είναι πώς η χώρα θα ξεφύγει από τον απόλυτο εφιάλτη της.

Την χρεοκοπία και την επιστροφή στη δραχμή. Η εντύπωση που υπάρχει, είναι πως το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να κινηθούμε, είναι πολύ συγκεκριμένο. Δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για αυτοσχεδιασμούς. Μέχρι σήμερα, όσες φορές επιχειρήσαμε να κάνουμε τους μάγκες, χρειάστηκε να ζητήσουμε συγχώρεση. Το δεύτερο κατά σειρά σημαντικότερο ζήτημα, είναι τι κόστος αναλογεί στους πολίτες για να επιτευχθεί ο ανωτέρω στόχος. Τι θα πρέπει να συνεισφέρει ο καθένας μας, από εδώ και πέρα.

Με απλούστερα λόγια, πως και από ποιούς, θα προκύψουν μόλις ένα μήνα μετά τις εκλογές, τα 15 δισεκατομμύρια ευρώ που πρέπει να εμφανίσουμε στην τρόικα. Ένα μυθικό ποσό, σε σχέση με την οικονομική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως χώρα και ως πολίτες, μετά τις συνεχείς περικοπές, τα αλλεπάλληλα χαράτσια, τη βαθιά ύφεση και την απονέκρωση κάθε οικονομικής δραστηριότητας.

 Οφείλουν να μας περιγράψουν με σαφήνεια, από που θα βρουν αυτά τα χρήματα. Είναι πολλά τα λεφτά! Οι γενικότητες του στυλ «θα εξοικονομηθούν 5,8 δισ. από περικοπές στις δημόσιες δαπάνες» είναι παραπλανητικές. Δημόσιες δαπάνες είναι τα προνοιακά επιδόματα, που με το σταγονόμετρο μοιράζει το κράτος, δημόσιες δαπάνες είναι και τα εξοπλιστικά προγράμματα, που συνεχίζει να πληρώνει αφειδώς.

 Ας μπουν στον κόπο να πουν στον κόσμο, αν εδώ και πέρα θα γίνονται ή όχι, κάθε χρόνο, μαζικές απολύσεις στο δημόσιο και, αν ναι, πόσες θα είναι. Θα μειωθούν περαιτέρω όλες οι συντάξεις και σε τι ποσοστό, ώστε να συνεχίσουν να καταβάλλονται κανονικά; Υπάρχουν χρήματα που επαρκούν για τις συντάξεις, έως το τέλος του χρόνου; Μέχρι τώρα, όλα τα κόμματα αυτό που περιγράφουν λεπτομερώς στα οικονομικά τους προγράμματα, είναι οι παροχές που υπόσχονται!

Αν κανείς ερχόταν από άλλο πλανήτη, με βάση τις υποσχέσεις όλων των κομμάτων προς το εκλογικό σώμα, θα αποκόμιζε την εντύπωση πως στην Ελλάδα του 2012 και «λεφτά υπάρχουν» και μαγικές λύσεις για όλα τα προβλήματα. Ατυχώς ούτε λεφτά υπάρχουν, ούτε, ακόμη χειρότερα, μαγικές λύσεις! Το ξέρουν και τα μικρά παιδιά.

Παρ’ όλα αυτά, το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να ολισθαίνει στην εύκολη λύση του λαϊκισμού και της παροχολογίας και, να επιδεικνύει επικίνδυνη ανωριμότητα. Γνωρίζοντας πολύ καλά, πως την επομένη το πρωί θα κληθεί να διαχειριστεί μια πρωτόγνωρη κατάσταση και να ζητήσει νέες αιματηρές θυσίες από τους πολίτες. Όμως τότε ο κόσμος θα αντιδράσει άσχημα. Ας πουν επιτέλουν μια φορά τα πράγματα με το όνομά τους!

22/4/12

ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ!

22 Απριλίου 2012
Το θεμελιώδες πρόβλημα του πολιτικού συστήματος σήμερα, είναι η αναξιοπιστία του. Είναι το αποτέλεσμα μιας διεργασίας, στο οποίο συνέτειναν καθοριστικά δύο παράγοντες. Η συνεχής ανακολουθία λόγων και έργων και η βουλιμική διάθεση για εξουσία.

Είναι οι γενεσιουργές αιτίες όλων των στρεβλώσεων που απαξίωσαν σταδιακά το πολιτικό σύστημα και που οδήγησαν στο σημερινό πολιτικό αδιέξοδο. Εξέθρεψαν τον λαϊκισμό και τον καιροσκοπισμό και ανέδειξαν σε επιστήμη το ψέμα και τη μεγαλορρημοσύνη. Σήμερα ο πολιτικός λόγος δεν έχει βαρύτητα, ενώ τα κόμματα αντιμετωπίζουν την καχυποψία αλλά και την αποδοκιμασία της κοινής γνώμης σε πρωτόγνωρο βαθμό. Στον αντίποδα όλων αυτών, θα περίμενε κανείς με βάση και τις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην κοινωνία, την αναπροσαρμογή των όρων του πολιτικού παιγνιδιού.

Η διαχείριση της κρίσης στο εσωτερικό της χώρας και οι οριακές καταστάσεις που βιώνουμε, θα έπρεπε να συνετίσουν τον πολιτικό κόσμο. Είναι άλλωστε δεδομένο πως αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία και για το πολιτικό σύστημα και για τη χώρα. Αν οι επικείμενες εκλογές δεν δώσουν λύση, οι επόμενες, που δεν θα αργήσουν καθόλου να έλθουν, «θα γίνουν σε μια άλλη χώρα», όπως πρόσφατα είπε σε συνέντευξή του, ο πάντα διορατικός Αλέκος Παπαδόπουλος, θέλοντας να τονίσει πως αν τώρα δεν γίνει κάτι, η κατάσταση θα επιδεινωθεί δραματικά, τόσο ώστε τα δεδομένα να είναι πλέον εντελώς διαφορετικά.

 Για παράδειγμα σήμερα η αριστερά, εμφανίζει στις δημοσκοπήσεις ποσοστά που την καθιστούν πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία. Περίπου στο 46% εμφάνιζε αθροιστικά τα ποσοστά των κομμάτων της αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, Οικολόγοι, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), η τελευταία εκτίμηση εκλογικής επιρροής της Public Issue. Ενώ στο ερώτημα για τη μορφή διακυβέρνησης της χώρας, που θα επέλεγαν οι πολίτες, πρώτη σε προτιμήσεις είναι η «κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων της αριστεράς» με 26%. Η επιλογή συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει μόλις το 10%.

Η εικόνα αυτή της κοινής γνώμης αποτελεί λογικά, μια μοναδική ευκαιρία για την αριστερά να αποτελέσει την εναλλακτική πρόταση για τη διακυβέρνηση της χώρας. Θα έπρεπε σε κανονικές συνθήκες να λειτουργήσει ως συνεκτικός ιστός, για την αναζήτηση συγκλίσεων και τη συνεργασία μεταξύ των κομμάτων του χώρου. Επί της ουσίας, τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη, πέρα από σκόρπιες και χωρίς νόημα κουβέντες, από αυτές που λέγονται απλώς για να ειπωθούν.

 Είναι πιθανότερο μετεκλογικά να προκύψει συνεργασία της ΝΔ με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή του ΠΑΣΟΚ με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, παρά να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ. Όταν όμως κάνεις σημαία σου την καταστροφική, όπως τη χαρακτηρίζεις, πολιτική του μνημονίου και ορίζει ως ολέθρια επιλογή τον δικομματισμό, οφείλεις να αντιπαραθέσεις τη δική σου πρόταση, την οποία μάλιστα η κοινωνία δείχνει να την επιζητεί.

Τα κόμματα της αριστεράς για μια ακόμη φορά επέλεξαν να περιθωριοποιηθούν και να αποφύγουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, απέναντι και στην κοινωνία και στη χώρα. Προτίμησαν να παραμείνουν «σημαία ευκαιρίας», για όσους ψηφοφόρους επιλέξουν τη διαμαρτυρία, ως εκλογική συμπεριφορά! Πέραν τούτου ουδέν και άλλοθι κανένα! Την Δευτέρα το πρωί, την επομένη των εκλογών, η χώρα πρέπει να έχει κυβέρνηση ώστε να συνεχίσει να λειτουργεί.

Πρέπει κάποιος να φροντίσει για να εξακολουθούν να καταβάλλονται οι μισθοί και οι συντάξεις στην ώρα τους, να είναι ανοικτές οι τράπεζες, να υπάρχουν τρόφιμα στα ράφια των σούπερ μάρκετ και φάρμακα στα φαρμακεία! Αν δεν μπορεί να το εγγυηθεί και να αναλάβει την ευθύνη αυτή η αριστερά, τότε κάποιος άλλος πρέπει να βρεθεί για να το κάνει!