17/3/12

ΤΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΑ...

18 Μαρτίου 2012
Είναι καλή και χρήσιμη η αισιοδοξία, ειδικά αυτές τις δύσκολες και πιεστικές εποχές που ζούμε! Αποτελεί άλλωστε προτέρημα, να μπορεί κανείς να βλέπει τη φωτεινή πλευρά της ζωής! Με μια διαφορά! Να να υπάρχουν οι προϋποθέσεις που να δικαιολογούν την αισιοδοξία, γιατί αν δεν υπάρχουν η αισιοδοξία αποτελεί στοιχείο αφέλειας και μπορεί πέραν των άλλων να καταστεί επικίνδυνη.

Αυτό τον κίνδυνο της επίπλαστης αισιοδοξίας, αντιμετωπίζουμε σήμερα. Μετά την ολοκλήρωση του PSI που μειώνει (προσωρινά) κατά 107 δισ το δημόσιο χρέος, μετά και τη νέα δανειακή σύμβαση των 130 δισ που καλύπτει τις χρηματοδοτικές ανάγκες για τα επόμενα τρία χρόνια, άρχισε, δειλά είναι αλήθεια, να καλλιεργείται η εντύπωση πως επιτέλους τα δύσκολα πέρασαν και πως η χώρα έχει διασφαλίσει την οικονομική της επιβίωσή και την παραμονή στο ευρώ.

Αυτό θα πείτε μπορεί να έγινε αυθόρμητα και αντανακλαστικά, γιατί όλοι έχουμε ανάγκη ν’ ακούσουμε μια καλή είδηση. Ή μπορεί να είναι έργο ανθρώπων που απεχθάνονται τη μιζέρια και είναι εκ φύσεως αισιόδοξοι. Ενδεχομένως και να πρόκειται απλώς και μόνο για λάθος εκτίμηση της κατάστασης. Μπορεί όμως να μην ισχύει τίποτα απ’ όλα αυτά και ο λόγος να είναι πιο πεζός! Πως έρχονται εκλογές και πως μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο!

Είναι γεγονός πως ατμόσφαιρα σαν αυτή που έχουμε τώρα, δεν έχει υπάρξει προεκλογικά στο παρελθόν. Πονηρά σκεπτόμενοι κάποιοι, θα θελήσουν να υπερβούν τη συγκυρία και την πραγματικότητα. Να βαπτίσουν το κρέας ψάρι, για να πολιτευτούν ανενόχλητοι! Οι παλιές καλές συνήθειες δεν κόβονται εύκολα... Πως αλλιώς θα υποσχεθούν ότι θα ξαναδοθούν πίσω οι συντάξεις, πως θα αποσυρθούν τα χαράτσια και πως η ζωή μας θα γίνει καλύτερη!

 Δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας σε αυτού του είδους την ρητορική. Αντιθέτως τώρα έρχονται τα δύσκολα. Η μαύρη τρύπα του Ιανουαρίου μετρήθηκε στο 1,4 δισ! Είναι πολύ πιθανό, πριν ακόμη φτάσουμε στο καλοκαίρι, είτε να μας ζητηθεί, είτε να υποχρεωθούμε εκ των πραγμάτων, να καταφύγουμε σε νέα μέτρα. Άλλα μέτρα, καινούργια, ξεχωριστά από αυτά που έχουμε συμφωνήσει να πάρουμε ούτως ή άλλως τον Ιούνιο, ύψους 11,7 δισ. για το 2013-14.

 Και αυτό μπορεί να συμβεί είτε γιατί θα υπάρχει ταμειακό αδιέξοδο, είτε γιατί θα υπάρξουν μεγάλες αποκλίσεις στην εκτέλεση του προϋπολογισμού. Αν υπάρξει η ελάχιστη χαλαρότητα λόγω των εκλογών και δεν ενταθεί στον μέγιστο βαθμό η προσπάθεια να συλλέγουν οι φόροι και οι εισφορές των ασφαλιστικών ταμείων, η στιγμή που δεν θα υπάρχουν χρήματα για συντάξεις, δεν είναι μακριά! Το υπαινίχθηκε εξάλλου ο διοικητής του ΙΚΑ, απλώς το προσδιόρισε για λίγο αργότερα, στο τέταρτο τρίμηνο.

Η εκτίμηση πως και φέτος η ύφεση, σε κανονικές συνθήκες προσδιορίζεται στο 4,5%, θα προσθέσει με βεβαιότητα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους και θα φέρει στην επιφάνεια με μεγαλύτερη ένταση το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί. Ήδη η πρώτη γενιά των ανέργων του μνημονίου, θα πάψει να λαμβάνει εντός ολίγου το (κουτσουρεμένο) επίδομα ανεργίας, καθώς θα συμπληρώνει τον έναν χρόνο.

 Το 2010 το πρόβλημα της χώρας ήταν πρωτίστως δημοσιονομικό, ενώ το 2011 ήταν εκτός από δημοσιονομικό και πολιτικό, καθώς χρειάστηκε να συμβούν μεγάλες ανακατατάξεις στο πολιτικό τοπίο! Το 2012 το πρόβλημα εκτός από δημοσιονομικό και πολιτικό, θα αποκτήσει και εκρηκτική κοινωνική διάσταση! Και επειδή όλα είναι αλληλένδετα μην έχετε καμία αμφιβολία πως η κυβέρνηση που θα προκύψει στις εκλογές, όποια και αν είναι, θα είναι βραχύβια, ενώ τα πρόσωπα που θα πρωταγωνιστήσουν, θα είναι αναλώσιμα. Δυστυχώς, περιθώρια αισιοδοξίας δεν υπάρχουν!

ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΠΟΛΛΑ!

17 Μαρτίου 2012

 Οι αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Καταγράφουν ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό, σε συνθήκες υπερβολικής ρευστότητας. Αυτό που παρατηρεί κανείς, είναι η μεγάλη μεταφορά ψηφοφόρων από τα δύο κόμματα εξουσίας, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, προς άλλα μικρότερα κόμματα, όλου του πολιτικού φάσματος!

Είναι μια αναμενόμενη εικόνα, καθώς επιβεβαιώνει την οργή και την απογοήτευση της κοινωνίας για τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τις τρεις τελευταίες δεκαετίες! Αλλά ας μην βιαστούμε να προεξοφλήσουμε, πως από τις επικείμενες εκλογές θα προκύψει μια βουλή οκτώ, εννέα ή και δέκα κομμάτων, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Άλλωστε είναι γνωστό πως οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν το σήμερα και όχι το αύριο. Ενώ οι εκλογές ανήκουν στο αύριο.

Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως τα ευρήματα τους δεν είναι σωστά, ή πως δεν αποτελούν καθαρό δείγμα της διάθεσης του εκλογικού σώματος. Είναι αναμφισβήτητο πως αυτή τη στιγμή, η διάθεση του εκλογικού σώματος είναι να τα αλλάξει όλα! Αν ήταν δυνατόν και τους τριακόσιους που βρίσκονται σήμερα στα έδρανα του κοινοβουλίου. Μπορεί να το κάνει; Έχει διέξοδο;Υπάρχει κάτι καινούργιο στον ορίζοντα που μπορεί να κάνει τη διαφορά;

Όχι είναι η απάντηση. Ότι νέο υπάρχει δεν είναι απαραίτητα και καινούργιο, καθώς σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, είναι από δεύτερο χέρι! Πρόκειται για κόμματα και πολιτικούς σχηματισμούς, φτιαγμένους από τα υλικά της κατεδάφισης του δικομματισμού! Χωρίς ομοιογένεια και ιδεολογική ευκρίνεια. Πρόκειται για προσωποκεντρικά πολιτικά μορφώματα, συγκροτημένα από την κορυφή προς τη βάση και όχι από την βάση (την κοινωνία) προς την κορυφή.

Μοιάζουν να είναι γέννημα της ανάγκης κάποιων να διεκδικήσουν την επανεκλογή τους με καλύτερες πιθανότητες, παρά έκφραση ενός κοινωνικού ρεύματος και μιας διευρυμένης συλλογικότητας. Παρόλα αυτά το πολιτικό σκηνικό ακόμη και αν δεν είναι καινούργιο, είναι σίγουρα νέο! Και ως εκ τούτου είναι δεδομένη η αμηχανία του εκλογικού σώματος, που αποτυπώνεται στις μεγάλες αποκλίσεις στην πρόθεση ψήφου, από δημοσκόπηση σε δημοσκόπηση.

Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να αξιολογήσουν οι πολίτες τις νέες προτάσεις και κυρίως να παγιώσουν άποψή. Επισήμως δεν έχει ξεκινήσει καν η προεκλογική περίοδος, οπότε ας μην βιαστούμε να μετρήσουμε από τώρα, πόσα κόμματα θα μπουν στη βουλή! Ούτε να σταθούμε στην “εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος”, με την αναγωγή στην πρόθεση ψήφου των αναποφάσιστων, των λευκών και άκυρων, καθώς ακόμη και αν έχει τηρηθεί κατά γράμμα η δεοντολογία και οι κανόνες της στατιστικής επιστήμης, είναι σε εντελώς θεωρητική βάση.

Είναι άλλη η ψυχολογία του ψηφοφόρου ενώπιον της κάλπης, οπότε και αναλαμβάνει την ευθύνη των συνεπειών της ψήφου του και άλλη στο ακουστικό του τηλεφώνου, μάλιστα βδομάδες πριν τις εκλογές. Σε αυτές τις εκλογές, λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης, θα μετρήσει η ψυχολογία του ψηφοφόρου. Όταν θα πλησιάσει η ώρα της κάλπης και θα τεθούν τα πραγματικά διλήμματα, αυτό που θα βγάλουν οι κάλπες, θα έχει μεγάλη απόκλιση, από την ένδειξη που έχουμε τώρα. 

16/3/12

Η ανίατη νόσος των πολιτικών!

16 Μαρτίου 2012
Ενδημεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, μια επικίνδυνη νόσος που ονομάζεται Μεσσιανισμός. Η νόσος αυτή, εκτός από ανίατη είναι και μεταδοτική. Ως εκ τούτου έχει προσβάλει μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού της χώρας, ανεξαρτήτως κόμματος και χρώματος!

Δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, φιλελεύθεροι, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, εμφανίζουν τα συμπτώματα της, ωστόσο στην πιο βαριά της μορφή, η νόσος του Μεσσιανισμού προσβάλει όσους βρίσκονται στα υψηλά αξιώματα, στα ανώτατα κομματικά ιερατεία!

Το κυριότερο σύμπτωμα είναι η εγκεφαλική τύφλωση του ασθενούς, με συνέπειες την έλλειψη αντίληψης της πραγματικότητας και την απώλεια μνήμης. Επίσης ο ασθενής έχει την ψευδαίσθηση πως αυτός κατέχει την μοναδική αλήθεια και πως ο ίδιος προέκυψε από παρθενογένεση. Το μόνο καλό για τον πάσχοντα είναι πως έχει το ακαταλόγιστο, καθώς όπως είπαμε, δεν έχει αντίληψη της πραγματικότητας,!

Ωστόσο τις συνέπειες τις υφίστανται όλοι οι υπόλοιποι, όσοι αποτελούν το εκλογικό σώμα. Παρά τις προσπάθειες δεν έχει βρεθεί θεραπεία για τη νόσο, η οποία μάλιστα αυτές τις ημέρες εμφανίζει έξαρση! Στατιστικά όταν μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο ο Μεσσιανισμός σαρώνει και εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα. Θα επιστρέψει σε ύφεση, την επομένη των εκλογών. Τα πρώτα δείγματα της έξαρσης, τα βλέπεται και τα ακούτε ήδη γύρω σας.

Από Δεξιά και από Αριστερά, ξεπηδούν συνεχώς νέοι Μεσσίες, που παρουσιάζουν τη δική τους Βίβλο, καθώς θεωρούν πως τους έστειλε ο Θεός να σώσουν τη χώρα! Όλοι τους εμφανίζονται άσπιλοι και αμόλυντοι, καθώς η εξασθενημένη τους μνήμη έχει διαγράψει το παρελθόν, με συνέπεια να μην θυμούνται που βρίσκονταν και τι έκαναν μέχρι χθες.

Αν κάποιος προσπαθήσει να τους το θυμίσει, έχουν αναπτύξει αντισώματα και αντιδρούν με σφοδρότητα. Όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως, παλιοί και καινούργιοι, μεγάλοι και μικροί, δεν ένιωσαν και δεν θα νιώσουν ποτέ την ανάγκη να κάνουν αυτοκριτική. Και ας είχαν υπάρξει υπουργοί, μεγαλοστελέχη κομμάτων, απολογητές μέχρι χθες μιας άλλης εξουσίας, αυτής που σήμερα ξορκίζουν. Λες και τη χώρα αυτή μέχρι χθες, την κυβερνούσαν κάποιοι άλλοι, πιθανόν εξωγήινοι.

Για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχει και ένα άλλο είδος Μεσσιανισμού, κατεξοχήν αριστερής καταγωγής! Εκεί τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα, καθώς μπερδεύονται με ένα άλλο σύνδρομο που ονομάζεται μεγαλομανία. Συντελούν σ' αυτό τα δημοσκοπικά ευρήματα, που εμφανίζουν συγκυριακά υψηλά ποσοστά! Εκεί ο Μεσσίας δεν είναι Θεόσταλτος, αλλά είναι απεσταλμένος του λαού.

Με ρητορική άνεση και χωρίς ενδοιασμούς, ομιλεί πάντα εξ' ονόματος έντεκα εκατομμυρίων Ελλήνων! Θεωρεί πως είναι ο μόνος γνήσιος εκπρόσωπος του λαού, που όμως, είναι μονίμως θύμα μιας μεγάλης αδικίας. Καθώς τον εχθρεύονται τα μεγάλα συμφέροντα του κλέβουν τη δύναμή του και στο τέλος τον αναγκάζουν να εμφανίζει μικρή εκλογική επιρροή.

 Σκεφτείτε πως ακόμη είμαστε μόνο στην αρχή! Ένας Θεός ξέρει τι έχουμε να δούμε ακόμη!

15/3/12

ΜΗΠΩΣ ΖΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ;

15 Μαρτίου 2012
Καλά τώρα κατάλαβαν πως το πρόβλημα στην πρωτεύουσα έχει κτυπήσει κόκκινο; Σε άλλο πλανήτη ζούσαν μέχρι χθες; Τώρα άκουσαν πως η Αθήνα έχει υποβαθμιστεί σε σημείο που να μην είναι ούτε βιώσιμη, αλλά κυρίως ούτε ασφαλής; Έπρεπε να μπούμε σε προεκλογική περίοδο, για να γίνει το αυτονόητο;

Να διαπιστώσει η κυβέρνηση, δια στόματος Μιχάλη Χρυσοχοίδη, πως η ασφάλεια είναι το βασικό αγαθό για κάθε άνθρωπο και ότι τα προβλήματα στο κέντρο της πόλης, θα απαλειφθούν οριστικά!  Αυτό που βλέπουν με τρόμο καθημερινά οι χιλιάδες πολίτες που εργάζονται (ελάχιστοι επιλέγουν πλέον να ζήσουν) κανείς Υπουργός και κανείς Δήμαρχος δεν το έβλεπε μέχρι χθες; Δεν άκουσε κανείς τους τις αγωνιώδεις εκκλήσεις, πως το κέντρο αργοσβήνει; Πως δημιουργούνται γκέτο σε κάθε κεντρικό σημείο;

Δεν πέρασε κανείς τους έξω από το Πνευματικό Κέντρο στην Ακαδημίας, έξω από τη Νομική στη Μασσαλίας, ή έξω από το Πολυτεχνείο στη Στουρνάρη; Στη Σόλωνος, την 3η Σεπτεμβρίου, γύρω από το παλαιό Δημαρχείο, γύρω από την Ομόνοια; Σχεδόν παντού στην καρδιά της πόλης, σε στάσεις λεωφορείων, έξω από καταστήματα, από μουσεία, σε εμπορικές ζώνες, σε πάρκα, σε ελεύθερους χώρους, ανθεί ανεξέλεγκτη η πορνεία υπό την διακριτική επίβλεψη του σωματέμπορα, γίνεται χωρίς προφυλάξεις και προσχήματα διακίνηση ναρκωτικών μέρα μεσημέρι, το παρεμπόριο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις ακόμη και μπροστά στις βιτρίνες των (άδειων) καταστημάτων, ενώ η παράνομη μετανάστευση ανθεί!

Η Αθήνα εδώ και καιρό είναι επικίνδυνη και βρώμικη πόλη, παραδομένη στην εγκληματικότητα. Όσο υποβαθμίζεται εμπορικά και ερημώνουν οι δρόμοι από ζωή, τόσο πολλαπλασιάζονται οι εστίες παρανομίας και δημιουργούνται γκέτο! Και όσο δεν υπάρχει οργανωμένη αντίδραση από την πολιτεία, τόσο περισσότερο αποθρασύνονται τα κυκλώματα. Περίπου στις τετρακόσιες χιλιάδες υπολογίζονται αυτοί (οι περισσότεροι από χώρες της ΝΑ Ασίας) που ζουν και περιφέρονται σε απόλυτη ένδεια, στο κέντρο της πόλης!

Αυτό άλλωστε εξηγεί τη ραγδαία αύξηση το 2011, σε εγκληματικές ενέργειες “χαμηλού ρίσκου”. Όπως ληστείες καταστημάτων (52% αύξηση!), διαρρήξεις αυτοκινήτων, αρπαγές τσαντών και γενικά κλοπές από δημόσιους χώρους. Μακάρι να μην είναι οι εξαγγελίες Χρυσοχοϊδη, αυτό που φαίνεται ότι είναι. Δηλαδή κλασσικό προεκλογικό πυροτέχνημα. Ούτως ή άλλως έτσι που γιγαντώθηκε το πρόβλημα, δεν έχει εύκολη λύση. Και σίγουρα δεν αρκεί η μάχη των εντυπώσεων, με τις γνωστές επιχειρήσεις σκούπα της αστυνομίας, που μέχρι σήμερα ελάχιστα απέδωσαν.

Αν δεν υπάρξει συνεχής αστυνόμευση, πρωί, μεσημέρι, βράδυ, παντού στην πρωτεύουσα, δεν πρόκειται να λυθεί κανένα πρόβλημα. Η εμπειρία έχει δείξει, πως όταν αστυνομεύεται μια περιοχή, απλώς μετακομίζουν αλλού, για όσο καιρό χρειαστεί, τα στέκια του εγκλήματος.

 ΥΓ. Μόλις χθες υπογράφηκε η πράξη νομοθετικού περιεχομένου, για την καταβολή αποζημιώσεων στους καταστηματάρχες που καταστράφηκε η περιουσία τους στα επεισόδια της 12ης Φεβρουαρίου! Χρειάστηκε ένας μήνας, για κάτι που θα έπρεπε να είχε γίνει την επόμενη ημέρα!

14/3/12

ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΩΝ!


Να ξεκινήσουμε με τα αυτονόητα! Θα υπάρξουν έντονες αντιδράσεις και επεισόδια στον εορτασμό της 25η Μαρτίου; Αναμφίβολα ναι! Θα είναι εκτεταμένα; Μάλλον ναι! Θα είναι καθοδηγούμενα; Σε κάποιες περιπτώσεις ναι, σε κάποιες άλλες, όχι.  

Πρέπει εμπρός στη διαφαινόμενα επεισόδια, η πολιτεία να κάνει πίσω και να μην πάνε “επίσημοι” στις παρελάσεις; Ασφαλώς όχι. Θα ήταν δείγμα φόβου, θα αποκάλυπτε ενοχικά σύνδρομα και θα μαρτυρούσε ένα κράτος που δεν σέβεται την ούτε την σπουδαιότητα της ημέρας, ούτε τον εαυτό του.

 Και πόσο ειλικρινείς όμως είναι στις αντιδράσεις τους οι “δήθεν” αγανακτισμένοι, όταν θα μουτζώνουν και θα βρίζουν χυδαία τους επισήμους; Πόσο πιστεύουν βαθιά μέσα τους πως αυτό που θα κάνουν είναι δίκαιο; Πόσο ειλικρινείς και αντικειμενικά δίκαιοι - είναι η απάντηση- ήταν όσοι αποθέωναν διθυραμβικά τον Γιώργο Παπανδρέου στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ και, ζητωκραύγαζαν ρυθμικά υπέρ του Χρήστου Παπουτσή; Ποιοι βρίσκονται περισσότερο εν αδίκω; Αυτοί που αντιδρούν γιατί ξεχειλίζουν από οργή καθώς καταστράφηκαν οικονομικά, ή αυτοί που ζητωκραυγάζουν και εμφορούνται από ενθουσιασμό για τους καταστροφείς;  

Είναι σωστό να γίνουν επεισόδια μέρα γιορτής; Αδόκιμο ερώτημα, καθώς είναι σαν να ρωτάμε “είναι σωστό να βρέξει;” Δεν επιλέγουμε, ούτε ηθικολογούμε με τα φυσικά φαινόμενα! Απλώς συμβαίνουν, παρά τη θέλησή μας. Όπως όταν στον ουρανό μαζεύονται γκρίζα σύννεφα ξεσπάει καταιγίδα, έτσι και στην κοινωνία όταν μαζεύεται μεγάλη οργή ξεσπάει αντίδραση. Δηλαδή όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν; Ασφαλώς ναι, ειδικά στις περιπτώσεις που οι αντιδράσεις δεν θα είναι κομματικά υποκινούμενες.

 Και με τους προπηλακισμούς και τη βία θα λυθεί το πρόβλημα; Όχι, κάθε άλλο. Μάλλον το πρόβλημα θα γίνει πιο σύνθετο και θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Και επειδή λειτουργεί πολλαπλασιαστικά, μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη κλιμάκωση. Και αυτοί που κάνουν τα επεισόδια, δεν φοβούνται για τις συνέπειες; Υπάρχει μια παροιμία που λέει πως ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται! Και δυστυχώς σήμερα στην κοινωνία υπάρχουν πάρα πολλοί βρεγμένοι και ακόμη χειρότερα, πολλοί περισσότεροι, που είναι πνιγμένοι! Στα χρέη και την ανέχεια.  

Και τι θα γίνει; Δεν μπορεί να αλλάξει αυτή η αντίληψη; Όχι. Όπως το θύμα δεν μπορεί να εμπιστευθεί τον θύτη, άλλο τόσο ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που έχει ήδη οδηγηθεί στην εξαθλίωση, δεν μπορεί να ακουμπήσει τις ελπίδες του στο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Και που τελειώνει αυτό; Η απάντηση βρίσκεται στα χέρια του πολιτικού κόσμου. Μέχρι σήμερα δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα. Ας ελπίσουμε με αφορμή τις εκλογές να ασχοληθεί!

 Τέλος τι γίνεται με τα κόμματα που αβαντάρουν, πλειοδοτούν και υποθάλπουν τα επεισόδια; Σίγουρα προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία στον τόπο, καθώς ρίχνουν λάδι στη φωτιά! Όχι χωρίς υστερόβουλες σκέψεις, καθώς προσδοκούν κομματικά οφέλη. Είναι δε η επαχθέστερη μορφή κερδοσκοπίας, γιατί γίνεται επάνω στο κουφάρι της χώρας!

13/3/12

ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ, ΤΟ ΒΑΡΟΜΕΤΡΟ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ

13 Μαρτίου 2012
Είναι αυτονόητο πως οι εξελίξεις, αν μη το άλλο δεν θα μας επιτρέψουν να πλήξουμε από εδώ και πέρα. Την άλλη Κυριακή είναι η “εκλογή” προέδρου στο ΠΑΣΟΚ, την παρ' άλλη η γιορτή της 25ης Μαρτίου, ενώ ζυγώνουν και οι εκλογές που αναμένονται προς το τέλος Απριλίου, αρχές Μαΐου.

Όλα αυτά είναι γεγονότα με έντονη φόρτιση που δυνητικά μπορούν να προκαλέσουν αφορμές για επεισοδιακές καταστάσεις. Τα δείγματα των τελευταίων μηνών, ιδίως από το καλοκαίρι και μετά, είναι ανησυχητικά. Η κοινωνία μοιάζει με καζάνι που σιγοβράζει.

Το μαρτυρά το γεγονός πως κάθε λίγο και λιγάκι κάποια αφορμή θα υπάρχει για να σηκωθεί το καπάκι και να εκτονωθεί λίγο η πίεση! Όμως η φωτιά συνεχίζει να σιγοκαίει... Στο ξεκίνημα αυτής της τρομακτικής κρίσης, το ενδεχόμενο να δοκιμαστεί η κοινωνική συνοχή και να βρεθεί η χώρα αντιμέτωπη με κοινωνικά και πολιτικά αδιέξοδα, είχε να κάνει με την επιβίωση ή όχι της μεσαίας τάξης.

Αυτής της δυναμικής και πολυάριθμης κοινωνικής ομάδας, που είχε τη δυνατότητα να ζει σε ένα επίπεδο αντίστοιχο με αυτό των αναπτυγμένων Ευρωπαϊκών χωρών. Μπορούσε να καταναλώνει, να έχει μονό και ζυγό αυτοκίνητο, να ταξιδεύει στο εξωτερικό, να χρησιμοποιεί με ευκολία της πιστωτικής της κάρτα και γενικώς να είναι σε θέση να ζει καλά, παρά τα οποία κατά καιρούς προβλήματα.

Οι ειδικοί υπολόγιζαν πως η μεσαία τάξη, τις καλές εποχές εννοείται, είχε συμμετοχή (μέσω της κατανάλωσης) πάνω κάτω στο 40% του ΑΕΠ! Ποσοστό περίπου αντίστοιχο με την αναλογία της ως προς το σύνολο του πληθυσμού της χώρας. Το 40% του πληθυσμού, συμμετείχε κατά 40% στην διαμόρφωση του ΑΕΠ. Ήταν μια θαυμαστή ισορροπία!

Αυτό την καθιστούσε κινητήρια δύναμη της οικονομίας και συγχρόνως δείκτη της κοινωνικής σταθερότητας. Ήταν η κοινωνική ομάδα δύσκολα συμμετείχε σε συλλαλητήρια και είχε ως προτεραιότητα της την κοινωνική ειρήνη! Από το 2008 μέχρι σήμερα, η παρατεινόμενη ύφεση αποδεκάτισε το ΑΕΠ της χώρας, μειώνοντάς το γύρω στις 20 μονάδες!

Αντίστοιχα συρρίκνωσε δραματικά την αγοραστική δύναμη της μεσαίας τάξης, σαρώνοντας τα εισοδήματα και απομειώνοντας τα περιουσιακά στοιχεία που είχαν αποκτηθεί (με τραπεζικό δανεισμό) κυρίως την τελευταία 1οετία. Η μεσαία τάξη σήμερα έχει πληγεί ανεπανόρθωτα και αντιμετωπίζει το φάσμα της εξαφάνισης της από τον κοινωνικό χάρτη.

Είναι ο μεγαλύτερος χαμένος αυτής της κρίσης, καθώς βρέθηκε μέσα σε μια νύκτα, εκτεθειμένη και απροστάτευτη στη θύελλα, με υψηλό δανεισμό και ανοικτές υποχρεώσεις! Η μεσαία τάξη αποτελεί το κρίσιμο μέγεθος! Με τον ίδιο τρόπο που ο μεσαίος πολιτικός χώρος με τις επιλογές του κρίνει παραδοσιακά τον νικητή των εκλογών, έτσι και η μεσαία τάξη, αν βγει στο δρόμο, θα μεταβάλειτις ισορροπίες, καθώς είναι σε θέση να προκαλέσει τεράστιους κλυδωνισμούς και κατακλυσμιαίες εξελίξεις.

Το τι θα συμβεί θα το ξέρουμε σύντομα, καθώς οι αφορμές για να μετρήσουμε τις λαϊκές αντιδράσεις, από εδώ και πέρα, όπως είπαμε, θα είναι πολλές!

12/3/12

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΘΑΥΜΑΤΑ!

12 Μαρτίου 2012
Όταν κανείς βρεθεί στην απέναντι όχθη, εκεί που οι άνθρωποι κάνουν σκοπό της ζωής τους την προσφορά στον συνάνθρωπο, τότε έρχεται αντιμέτωπος με τη μικρότητά του. Όταν ζήσεις από κοντά το έργο και το μεγαλείο της ψυχής κάποιων ανθρώπων, που είναι οι σύγχρονοι και οι αληθινοί Άγιοι της κοινωνίας μας, καταλαβαίνεις το ελάχιστο του μεγέθους σου, όποιος και αν είσαι, ότι και αν καμώνεσαι πως έχεις καταφέρει στο βιό σου.

Ισοπεδώνεις και εκμηδενίζεις όλους αυτούς τους δήθεν, δεξιά και αριστερά, που εμφανίζονται ως υποψήφιοι σωτήρες μας και ως τιμητές της κοινωνίας. Αποκτάς αντίληψη των μεγεθών και διαπιστώνεις πως οι αληθινές αξίες και τα ιδανικά συνεχίζουν να υπάρχουν σε ανθρώπους που ζουν δίπλα μας, που όμως δεν κραυγάζουν και δεν καγχάζουν. Δεν τους επιτρέπει το ήθος και η ταπεινότητά τους. Ένας τέτοιος Άγιος ζει ανάμεσά μας.

Είναι ο Πατέρας Αντώνιος, κατά κόσμον Αντώνιος Παπανικολάου. Ένας καθημερινός άνθρωπος, ένας συνηθισμένος εφημέριος, που λειτουργεί στον Άγιο Γεώργιο του Κολωνού. Σε μια από τις πιο επικίνδυνες περιοχές της Αθήνας, καθώς εκεί δρουν συστηματικά πολλές συμμορίες, γίνεται εκτεταμένο εμπόριο ναρκωτικών και η εγκληματικότητα κτυπάει κόκκινο. Η Κιβωτός του Κόσμου, ιδρύθηκε το 1998 από τον 26άχρονο τότε Πατέρα Αντώνιο, που διαπιστώνοντας τις πολύ άσχημες συνθήκες διαβίωσης των παιδιών, θέλησε να τα βοηθήσει και να κάνει την Κιβωτό μία εστία φροντίδας και ελπίδας για το μέλλον τους. 

«Από το παράθυρό μου έβλεπα νέα παιδιά εγκαταλειμμένα, μπλεγμένα στα ναρκωτικά και την εξαθλίωση», λέει ο ίδιος και, «άρχισα να αναρωτιέμαι πώς μπορώ να τα βοηθήσω. Στην αρχή ήταν μια παρέα εφήβων. Πλησίασα και ζήτησα να παίξουμε έναν αγώνα μπάσκετ. Σήμερα στην Κιβωτό έρχονται περισσότερα από 400 παιδιά όλων των ηλικιών. Η πόρτα μας θα είναι πάντοτε ανοιχτή».   Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς, πόση ανθρωπιά, πόσο αλτρουισμό και πόση ανθρώπινη προσφορά μπορεί να χωρέσει σε ένα κτίριο!

Εθελοντές κάθε ειδικότητας, καθηγητές, δάσκαλοι, γιατροί, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, μαγείρισσες, τραπεζοκόμοι, γραμματείς και ότι μπορεί να βάλει ο νους σας, προσφέρουν καθημερινά τις υπηρεσίες τους σε εκατοντάδες παιδιά, με ανταμοιβή το παιδικό χαμόγελο και εκείνο το υπέροχο συναίσθημα της προσφοράς στον συνάνθρωπο, που σχεδόν έχουμε λησμονήσει! Η Κιβωτός του Κόσμου, δεν έχει σχέση με οτιδήποτε μπορεί να έχετε στο μυαλό σας.

Δεν είναι κάτι μίζερο, συντηρητικό, υποταγμένο στις φιλοδοξίες κάποιου ανθρώπου. Όταν κανείς διαβεί στην πόρτα, νιώθει μια τεράστια έκπληξη σε κάθε του βήμα. Είναι κάτι φωτεινό, μοντέρνο, ανατρεπτικό, δυναμικό. Είναι μια αξεπέραστη ανθρώπινη δημιουργία. Η γνωριμία με τον Πατέρα Αντώνιο, στο σπίτι του, στην Κιβωτό του Κόσμου, είναι μια συγκλονιστική εμπειρία και ένα μάθημα ζωής.

 Σε βοηθάει να βάλεις σε τάξη το μυαλό σου και να επαναπροσδιορίσεις τις αξίες. Να μετρήσεις την ανθρώπινη ματαιοδοξία και να επιβεβαιώσειςμε ικανοποίηση, πωςευτυχώς  υπάρχουν ακόμη άνθρωποι. Πως επιτέλους στη χώρα αυτή, δεν κατοικούν μόνο νεόπλουτοι και λαμόγια.

11/3/12

ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΤΗ ΡΟΔΟ ΚΑ ΤΟ ΙΛΙΟΝ!

11 Μαρτίου 2012
Δεν είναι εύκολο να εξηγήσει κανείς τα επεισόδια στο Ίλιον, με την επίθεση κατά του Γιώργου Νταλάρα και στη Ρόδο, εναντίον των επισήμων κατά τον εορτασμό της ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων.

Είναι όμως εύκολο να φανταστεί που οδηγούν, καθώς όλα δείχνουν πως πρόκειται για τα πρώτα σημάδια μιας καινούργια εποχής, στην οποία έχουμε ήδη μπει. Μιας εποχής που θα αλλάξουν πολλά, μαζί και τα κοινωνικά μας ήθη. Ο φανατισμός, η βία, η χυδαιότητα,η έλλειψη μέτρου, είναι φαινόμενα που έχουν μπει στη ζωή μας και που θα τα ζούμε σε μεγαλύτερες δόσεις από εδώ και πέρα.

 Κοινός παρανομαστής είναι ο τυφλός λαϊκισμός,που τροφοδοτεί με επιχειρήματα και δίνει άλλοθι σε κάποιους δήθεν αγανακτισμένους, που συνήθως ανήκουν σε ακραίους και αντίθετους πολιτικούς χώρους, ώστε να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους! Κάποιοι από αυτούς είναι ακροαριστεροί, όπως στην περίπτωση της συναυλίας στο Ίλιον, κάποιοι άλλοι όπως στη Ρόδο, ακροδεξιοί. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό του λαϊκισμού, να γεφυρώνει τα πολιτικά άκρα! Είναι κοινωνικές ομάδες που από διαφορετικό σημείο εκκίνησης, επιχειρούν να επιβάλουν με τον τσαμπουκά και το έτσι θέλω, τις απόψεις τους, εκμεταλλευόμενες τη δυσαρέσκεια και την απόγνωση που επικρατεί στην κοινωνία.

 Είναι άγνωστο μέχρι που μπορούν να φτάσουν όλα αυτά. Όμως σίγουρα αν αποκτήσουν συλλογικότερη έκφραση και μεγαλύτερη μαζικότητα, είναι σε θέση να δημιουργήσουν διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνία. Να χωριστούμε σε καλούς και κακούς, σε υποταγμένους και σε ανυπότακτους, σε πατριώτες και σε μιάσματα. Και στο τέλος,να βγάλουμε τα μάτια μας μεταξύ μας.

Το πόσο επίφοβο είναι να συμβεί αυτό, το μαρτυρούν τα εκατοντάδες post που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο, σε διάφορες σελίδες, κάτω από τις δύο ειδήσεις. Το χαρακτηριστικό τους είναι ο φανατισμός, οι απειλές, η χυδαιότητα και οι ακραίες ύβρεις, εναντίον όσων επιχείρησαν να αντιτάξουν τη φωνή της λογικής και ζήτησαν μεγαλύτερη ψυχραιμία. Οιδύο απρόκλητες επιθέσεις, στο Ίλιον και στη Ρόδο, δεν ήταν παρά μια σκηνή από τα προσεχώς! Αυτού του είδους ο τραμπουκισμός, ακροδεξιός ή ακροαριστερός, βρίσκει πρόσφορο έδαφος στο υπόστρωμα που έχει δημιουργήσει ο λαϊκισμός.

Πουθενά αλλού στον κόσμο, κανένα καθεστώς, δεν θα ανεχόταν τον προπηλακισμό, τον ξυλοδαρμό,τις ύβρεις και τη χυδαιότητα ως δήθεν κοινωνική αντίδραση και ως πολιτική έκφραση. Εμείς είμαστε ένα μικρό βήμα πριν αποδεχτούμε όλα αυτά ως φυσιολογική αντίδραση, απέναντι σε ένα ανυπόληπτο,διεφθαρμένο και παρωχημένο πολιτικό σύστημα.

 Με το κλίμα που καλλιεργείται, πρέπει να περιμένουμε αντίστοιχα, αν όχι μεγαλύτερης κλίμακας επεισόδια στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ την Κυριακή 18 Μαρτίου και ακόμη χειρότερα μια βδομάδα μετά,στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Ο Θεός να βάλει το χέρι του! Είναι περίπου βέβαιο, πως και στην μία και στην άλλη περίπτωση θα υπάρξουν επεισοδιακές καταστάσεις, καθώς κάποιοι θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις και την ένταση που επικρατεί στην κοινωνία. Ως γνωστόν “ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται”.

 Καθώς βαδίζουμε σε ακόμη δυσκολότερες και αβέβαιες ημέρες, το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα και η κοινωνία είναιη έλλειψη ψυχραιμίας και ο παραλογισμός. Οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά η κατάσταση θα γίνει δυσκολότερα διαχειρίσιμη. Το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα στη χώρα μας, είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό.

Όμως, ακόμη και το καλύτερο σενάριο να ισχύσει, τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα απ΄ ότι είναι σήμερα. Αυτό σημαίνει πως οι αφορμές θα γίνουν περισσότερες και το έδαφος θα είναι προσφορότερο για εντάσεις, αντιπαραθέσεις και αυτοδικία! Και όλα αυτά ακροβατώντας σε τεντωμένο σκοινί, με το φόβο ανά πάσα στιγμή να γκρεμοτσακιστούμε!


Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ισοτιμία