Και μόνο το γεγονός της ποσόστωσης στη μοιρασιά των θέσεων ( 30 ΝΔ, 14 ΠΑΣΟΚ, 6 ΔΗΜΑΡ), κραυγάζει για το σκεπτικό της επιλογής. Αλλά και πάλι, αν επρόκειτο για στελέχη, που πέρα από την κομματική ταυτότητα, είχαν τα απαραίτητα προσόντα, δηλαδή τη γνώση και την εμπειρία, το κακό θα ήταν μικρό. Όμως στην πλειονότητα τους πρόκειται για αποτυχημένους πολιτευτές, κομματικά στελέχη, “γνωστούς, συγγενείς και φίλους”!
Και όλα αυτά πριν καλά- καλά στεγνώσει το μελάνι, με το οποίο γράφτηκε η προγραμματική συμφωνία των τριών πολιτικών αρχηγών, η οποία περιείχε σαφείς και κατηγορηματικές δεσμεύσεις και για τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια και για τον δραστικό περιορισμό του αριθμού των γενικών γραμματέων των υπουργείων, αλλά και για την ενίσχυση της αυτοτέλειας της δημόσιας διοίκησης, που θα έπαυε να αποτελείται από «φέουδα» κομματικών επιρροών. Εννοείται πως τίποτα από αυτά δεν τηρήθηκε.
Μόλις χθες γράφαμε, πως η συνεργασία των τριών στη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ευθύνης, ήταν ένα θετικό και απαραίτητο βήμα. Με τη στήριξη του 50% του εκλογικού σώματος, έχουν όλες τις προϋποθέσεις να ξεφύγουν από τα συνήθη μονοπάτια και τις παρωχημένες πολιτικές πρακτικές που οδήγησαν τη χώρα εδώ που βρίσκεται σήμερα και απαξίωσαν την πολιτική. Είναι επομένως αρνητικό δείγμα γραφής αυτό που έγινε με τον ορισμό των γενικών γραμματέων, καθώς αποκαλύπτει την ανασφάλεια του πολιτικού συστήματος και την ανάγκη του ελέγχου με κάθε τρόπο, του κρατικού μηχανισμού.
Όμως η χώρα σήμερα βρίσκεται σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο. Θα πρέπει σε ασφυκτικές προθεσμίες, να κάνει όσα δεν έκανε χρόνια. Να εφαρμόσει δύσκολες μεταρρυθμίσεις, που περιλαμβάνουν τον εκσυγχρονισμό και την αναδιάταξη του κρατικού μηχανισμού, με την κατάργηση ή συγχώνευση οργανισμών και τη μετακίνηση μεγάλου αριθμού υπαλλήλων. Είναι τεράστιο το φορτίο που θα πρέπει να σηκώσουν στις πλάτες τους στελέχη, στην πλειοψηφία τους χωρίς τα απαιτούμενα προσόντα και με την αρνητική αύρα που προσδίδει η κομματική τους ιδιότητα! Κάτι που τους καθιστά ευάλωτους στην κριτική και στις πιέσεις των μηχανισμών.
Είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο θέμα, ο απεγκλωβισμός της δημόσιας διοίκησης από την κομματική εξάρτηση . Είχε υπολογιστεί πως κάθε φορά που άλλαζε χέρια η κυβέρνηση, σχεδόν 10.000 στελέχη, ένας τεράστιος κομματικός στρατός, καταλάμβανε τα καίρια πόστα στην κρατική μηχανή, αφαιρώντας ζωτικό χώρο και οξυγόνο από τη φυσική ιεραρχία της δημόσιας διοίκησης .
Οι ενδείξεις είναι πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, έστω σε μικρότερο βαθμό. Κάτι που ίσως να οφείλεται όχι στις καλές προθέσεις, αλλά στο γεγονός πως λόγω συνθηκών, πολλές θέσεις δεν είναι πλέον ελκυστικές. Ούτε λεφτά έχουν, ούτε εξουσία.
Και πού είναι η έκπληξη κ. Σπηλιόπουλε; Γιατί είναι αξιοσημείωτο να αναφέρετε ότι οι αρχηγοί αυτών των δύο κομμάτων, που βρίθουν από μίζες και μαύρες τακτικές, βάζουν το κόμμα τους πάνω από τη χώρα; Ο κ. Κουβέλης πάλι είναι καλό που έδωσε δείγμα γραφής για να γνωρίζουμε καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο ένα ανόητος θα πίστευε ότι οι 3 αυτοί θα συνεργαστούν αξιοκρατικά για το καλό της χώρας.