26 Ιουνίου 2012
Πριν ακόμη η κυβέρνηση καταπιαστεί με τα μείζονα ζητήματα, όπως τη σταθεροποίηση της (επικίνδυνα απορυθμισμένης) κατάστασης στο εσωτερικό, ή, την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, πρέπει να στείλει ένα σινιάλο στην κοινωνία. Να γνέψει συγκαταβατικά προς πήρε το μήνυμα. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που έχει να λύσει, ως ο κύριος πολιτικός φορέας , είναι η αποκατάσταση της σχέσης της πολιτικής με την κοινωνία.
Είναι γνωστό πως εδώ και δυο- τρία χρόνια, η σχέση αυτή έχει διαταραχθεί επικίνδυνα. Το έλλειμμα αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και η γενικευμένη καχυποψία της κοινωνίας προς τους πολιτικούς, είναι δύο (αλληλένδετα) ανοικτά ζητήματα, που θα βρίσκει εμπρός της η κυβέρνηση, σε κάθε της βήμα. Το γεγονός πως η ΝΔ αναδείχθηκε πρώτο κόμμα δεν λέει πολλά, όπως δεν λέει και το ότι ο “συνασπισμός του ευρώ” αριθμεί 179 βουλευτές και εκπροσωπεί το 48% του εκλογικού σώματος. Ήταν για πολλούς μια επιλογή ανάγκης.
Ήταν ψήφος παραμονής στο ευρώ και όχι ψήφος στον Σαμαρά, τον Βενιζέλο ή τον Κουβέλη! Όσοι στις έρευνες της κοινής γνώμης εκφράζουν με συντριπτικά ποσοστά, απαρέσκεια για την πολιτική και τους πολιτικούς, ή οι εκατοντάδες χιλιάδες "αγανακτισμένοι" του περυσινού καλοκαιριού στην πλατεία Συντάγματος, κάτω από το φόβο της άτακτης χρεοκοπίας ενδεχομένως να ψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ. Προς αυτούς, που είναι οι περισσότεροι, η κυβέρνηση πρέπει να “τείνει χείρα φιλίας” και να κοπιάσει, για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Δεν χρειάζονται χρήματα, δεν απαιτείται ιδιαίτερος κόπος. Αρκεί η πολιτική βούληση!
Αυτά στα οποία δεσμεύτηκαν οι αρχηγοί των κομμάτων που απαρτίζουν την κυβέρνηση, δεν περιλαμβάνουν διαχρονικά αιτήματα της κοινωνίας. Όπως για παράδειγμα είναι η μείωση του αριθμού των βουλευτών σε διακόσιους, η κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης (όχι μόνο για τους νεοεισερχόμενους), η κατάργηση όλων ανεξαιρέτως των βουλευτικών προνομίων, ο καθορισμός μέγιστου επιτρεπόμενου αριθμού συνεχόμενων θητειών στη βουλή, το ασυμβίβαστο βουλευτή και υπουργού, η κατάργηση των Γενικών Γραμματέων στα Υπουργεία και η επαναφορά των Γενικών Διευθυντών (όπως ίσχυε πριν το 1981), ώστε να κατοχυρωθεί η αυτοτέλεια της Δημόσιας Διοίκησης και να εκλείψει η κομματοκρατία κλπ.
Δεν είναι λίγα αυτά τα οποία δεσμεύτηκαν να κάνουν, είναι όμως το μισό βήμα. Ας κάνουν και το άλλο μισό, αναλογιζόμενοι πόσες φορές στους επόμενους μήνες, θα αναζητήσουν συμμαχίες στην κοινωνία και θα απαιτήσουν κατανόηση και υπομονή από τους πολίτες, για τα δύσκολα που έρχονται!
ΥΓ. Η κυβέρνηση, πρέπει να ξεπεράσει τάχιστα την αμηχανία και τις αρρυθμίες που εμφανίζει λόγω των προβλημάτων με την υγεία του πρωθυπουργού και του υποψήφιου υπουργού οικονομικών. Μπορεί να μην υπάρχει προηγούμενο πουθενά στον κόσμο, την επομένη της ορκωμοσίας οι Νο1 και Νο2 να εισάγονται επειγόντως στο νοσοκομείο, (κάποιοι λένε πως ήταν ανεξήγητο, κάποιοι άλλοι όμως όχι), όμως στη διαχείριση της πρώτης κρίσης, η κυβέρνηση μέχρι στιγμής, παίρνει χαμηλό βαθμό.
Πριν ακόμη η κυβέρνηση καταπιαστεί με τα μείζονα ζητήματα, όπως τη σταθεροποίηση της (επικίνδυνα απορυθμισμένης) κατάστασης στο εσωτερικό, ή, την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, πρέπει να στείλει ένα σινιάλο στην κοινωνία. Να γνέψει συγκαταβατικά προς πήρε το μήνυμα. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που έχει να λύσει, ως ο κύριος πολιτικός φορέας , είναι η αποκατάσταση της σχέσης της πολιτικής με την κοινωνία.
Είναι γνωστό πως εδώ και δυο- τρία χρόνια, η σχέση αυτή έχει διαταραχθεί επικίνδυνα. Το έλλειμμα αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και η γενικευμένη καχυποψία της κοινωνίας προς τους πολιτικούς, είναι δύο (αλληλένδετα) ανοικτά ζητήματα, που θα βρίσκει εμπρός της η κυβέρνηση, σε κάθε της βήμα. Το γεγονός πως η ΝΔ αναδείχθηκε πρώτο κόμμα δεν λέει πολλά, όπως δεν λέει και το ότι ο “συνασπισμός του ευρώ” αριθμεί 179 βουλευτές και εκπροσωπεί το 48% του εκλογικού σώματος. Ήταν για πολλούς μια επιλογή ανάγκης.
Ήταν ψήφος παραμονής στο ευρώ και όχι ψήφος στον Σαμαρά, τον Βενιζέλο ή τον Κουβέλη! Όσοι στις έρευνες της κοινής γνώμης εκφράζουν με συντριπτικά ποσοστά, απαρέσκεια για την πολιτική και τους πολιτικούς, ή οι εκατοντάδες χιλιάδες "αγανακτισμένοι" του περυσινού καλοκαιριού στην πλατεία Συντάγματος, κάτω από το φόβο της άτακτης χρεοκοπίας ενδεχομένως να ψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ. Προς αυτούς, που είναι οι περισσότεροι, η κυβέρνηση πρέπει να “τείνει χείρα φιλίας” και να κοπιάσει, για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Δεν χρειάζονται χρήματα, δεν απαιτείται ιδιαίτερος κόπος. Αρκεί η πολιτική βούληση!
Αυτά στα οποία δεσμεύτηκαν οι αρχηγοί των κομμάτων που απαρτίζουν την κυβέρνηση, δεν περιλαμβάνουν διαχρονικά αιτήματα της κοινωνίας. Όπως για παράδειγμα είναι η μείωση του αριθμού των βουλευτών σε διακόσιους, η κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης (όχι μόνο για τους νεοεισερχόμενους), η κατάργηση όλων ανεξαιρέτως των βουλευτικών προνομίων, ο καθορισμός μέγιστου επιτρεπόμενου αριθμού συνεχόμενων θητειών στη βουλή, το ασυμβίβαστο βουλευτή και υπουργού, η κατάργηση των Γενικών Γραμματέων στα Υπουργεία και η επαναφορά των Γενικών Διευθυντών (όπως ίσχυε πριν το 1981), ώστε να κατοχυρωθεί η αυτοτέλεια της Δημόσιας Διοίκησης και να εκλείψει η κομματοκρατία κλπ.
Δεν είναι λίγα αυτά τα οποία δεσμεύτηκαν να κάνουν, είναι όμως το μισό βήμα. Ας κάνουν και το άλλο μισό, αναλογιζόμενοι πόσες φορές στους επόμενους μήνες, θα αναζητήσουν συμμαχίες στην κοινωνία και θα απαιτήσουν κατανόηση και υπομονή από τους πολίτες, για τα δύσκολα που έρχονται!
ΥΓ. Η κυβέρνηση, πρέπει να ξεπεράσει τάχιστα την αμηχανία και τις αρρυθμίες που εμφανίζει λόγω των προβλημάτων με την υγεία του πρωθυπουργού και του υποψήφιου υπουργού οικονομικών. Μπορεί να μην υπάρχει προηγούμενο πουθενά στον κόσμο, την επομένη της ορκωμοσίας οι Νο1 και Νο2 να εισάγονται επειγόντως στο νοσοκομείο, (κάποιοι λένε πως ήταν ανεξήγητο, κάποιοι άλλοι όμως όχι), όμως στη διαχείριση της πρώτης κρίσης, η κυβέρνηση μέχρι στιγμής, παίρνει χαμηλό βαθμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου