19 Μαρτίου 2012
Από που και ως που, το δικαίωμα του πολίτη να κυκλοφορεί ανεμπόδιστα στην πόλη του, συνιστά «κτύπημα του εργατικού λαϊκού κινήματος;» Από πότε ο αγώνας κάθε μαγαζάτορα, να επιβιώσει από την κρίση και να κρατήσει ανοικτή την επιχείρησή του, αποτελεί «στοχοποίηση της ταξικής πάλης;»
Αφορμή για το νέο κύκλο αντιπαράθεσης που έχει ξεκινήσει από τα κόμματα της αριστεράς, είναι το διαπιστωμένο πρόβλημα του αποκλεισμού της πρωτεύουσας από τις καθημερινές διαδηλώσεις και τον προβληματισμό του εμπορικού κόσμου, που βλέπει πως πλέον η Αθήνα τελειώνει! Η οικονομική κρίση από τη μία και η δραματική αύξηση της εγκληματικότητας στο εμπορικό κέντρο, είναι πρόσθετες αιτίες που διώχνουν τον κόσμο από την πόλη, καθιστώντας τον αγώνα επιβίωσης των καταστημάτων, δύσκολο και άνισο.
Αν δεν το γνωρίζεται, ετησίως στην Αθήνα γίνονται 1300 διαδηλώσεις, πορείες διαμαρτυρίας και συγκεντρώσεις (αντιστοιχούν τέσσερεις την ημέρα) ! Πρόκειται για παγκόσμιο ρεκόρ και μοναδικό φαινόμενο στον πλανήτη. Όποιος θέλει, όποτε θέλει, όπου θέλει, κλείνει την πόλη αποκλείοντας την πρόσβαση προς το κέντρο, δημιουργώντας χάος στους δρόμους. Οι ενώσεις των εμπόρων έχουν υπολογίσει, πως κατά μέσο όρο η αγορά χάνει ημερησίως τέσσερεις παραγωγικές ώρες, με συνέπεια τεράστιες απώλειες σε τζίρο.
Τι προτείνουν λοιπόν; Πέντε ημέρες πριν την διαδήλωση, οι οργανωτές να το γνωστοποιούν στη δημοτική αρχή, ώστε να λαμβάνουν τη σχετική άδεια. Επίσης, αν θεωρούν πως δεν είναι σε θέση να διασφαλίσουν την περιφρούρηση της πορείας, να ζητούν τη συνδρομή των αρχών. Και τέλος, όλες οι διαδηλώσεις να μην κλείνουν όλο το πλάτος του δρόμου, αλλά να επιτρέπουν την κυκλοφορία των αυτοκινήτων, έστω από μια λωρίδα, με εξαίρεση τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) και τις ημέρες μαζικών διαδηλώσεων, όπως στην επέτειο του Πολυτεχνείου ή την Πρωτομαγιά!
Με άλλα λόγια να μπορεί ο καθένας να διαδηλώνει ανεμπόδιστα, αρκεί να τηρεί κάποιες αυτονόητες προϋποθέσεις. Δεν είναι ελληνικό εφεύρημα οι προϋποθέσεις αυτές, καθώς ισχύουν σχεδόν παντού. Εκτός αν θεωρούμε πως η μοναδική δημοκρατική χώρα στον πλανήτη, που μέχρι σήμερα σέβεται το δικαίωμα στη διαμαρυρία, είναι η Ελλάδα! Σίγουρα δεν πρόκειται για «κτύπημα του εργατικού λαϊκού κινήματος» που λέει το ΚΚΕ, ούτε για «συντονισμένη επίθεση της μαύρης συγκυβέρνησης, των ΜΜΕ και των μεγαλοεπιχειρηματιών που στοχοποιούν την ταξική πάλη και το λαό που αγωνίζεται!» Άλλωστε οι 82.000 εμπορικές επιχειρήσεις, τόσα υπολογίζονται τα καταστήματα της Αθήνας, ανήκουν σε ανθρώπους που παλεύουν για την επιβίωση τους και οι χιλιάδες εργαζόμενοι σε αυτά αποτελούν κομμάτι του λαού!
Μέχρι σήμερα, παρά τις εκκλήσεις του εμπορικού κόσμου, καμία κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα, εξαιτίας του φόβου του πολιτικού κόστους! Φαίνεται όμως πως πλέον η ιδέα ωρίμασε, καθώς δεν πάει άλλο! Ας δείξουν επιτέλους πολιτική ωριμότητα τα κόμματα, καθώς μπαίνουμε και σε προεκλογική περίοδο και, ας ακούσουν, έστω για μια φορά τις εκκλήσεις του εμπορικού κόσμου, πριν να είναι αργά. Πριν ερημώσει εντελώς το εμπορικό κέντρο!!
Αφορμή για το νέο κύκλο αντιπαράθεσης που έχει ξεκινήσει από τα κόμματα της αριστεράς, είναι το διαπιστωμένο πρόβλημα του αποκλεισμού της πρωτεύουσας από τις καθημερινές διαδηλώσεις και τον προβληματισμό του εμπορικού κόσμου, που βλέπει πως πλέον η Αθήνα τελειώνει! Η οικονομική κρίση από τη μία και η δραματική αύξηση της εγκληματικότητας στο εμπορικό κέντρο, είναι πρόσθετες αιτίες που διώχνουν τον κόσμο από την πόλη, καθιστώντας τον αγώνα επιβίωσης των καταστημάτων, δύσκολο και άνισο.
Αν δεν το γνωρίζεται, ετησίως στην Αθήνα γίνονται 1300 διαδηλώσεις, πορείες διαμαρτυρίας και συγκεντρώσεις (αντιστοιχούν τέσσερεις την ημέρα) ! Πρόκειται για παγκόσμιο ρεκόρ και μοναδικό φαινόμενο στον πλανήτη. Όποιος θέλει, όποτε θέλει, όπου θέλει, κλείνει την πόλη αποκλείοντας την πρόσβαση προς το κέντρο, δημιουργώντας χάος στους δρόμους. Οι ενώσεις των εμπόρων έχουν υπολογίσει, πως κατά μέσο όρο η αγορά χάνει ημερησίως τέσσερεις παραγωγικές ώρες, με συνέπεια τεράστιες απώλειες σε τζίρο.
Τι προτείνουν λοιπόν; Πέντε ημέρες πριν την διαδήλωση, οι οργανωτές να το γνωστοποιούν στη δημοτική αρχή, ώστε να λαμβάνουν τη σχετική άδεια. Επίσης, αν θεωρούν πως δεν είναι σε θέση να διασφαλίσουν την περιφρούρηση της πορείας, να ζητούν τη συνδρομή των αρχών. Και τέλος, όλες οι διαδηλώσεις να μην κλείνουν όλο το πλάτος του δρόμου, αλλά να επιτρέπουν την κυκλοφορία των αυτοκινήτων, έστω από μια λωρίδα, με εξαίρεση τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) και τις ημέρες μαζικών διαδηλώσεων, όπως στην επέτειο του Πολυτεχνείου ή την Πρωτομαγιά!
Με άλλα λόγια να μπορεί ο καθένας να διαδηλώνει ανεμπόδιστα, αρκεί να τηρεί κάποιες αυτονόητες προϋποθέσεις. Δεν είναι ελληνικό εφεύρημα οι προϋποθέσεις αυτές, καθώς ισχύουν σχεδόν παντού. Εκτός αν θεωρούμε πως η μοναδική δημοκρατική χώρα στον πλανήτη, που μέχρι σήμερα σέβεται το δικαίωμα στη διαμαρυρία, είναι η Ελλάδα! Σίγουρα δεν πρόκειται για «κτύπημα του εργατικού λαϊκού κινήματος» που λέει το ΚΚΕ, ούτε για «συντονισμένη επίθεση της μαύρης συγκυβέρνησης, των ΜΜΕ και των μεγαλοεπιχειρηματιών που στοχοποιούν την ταξική πάλη και το λαό που αγωνίζεται!» Άλλωστε οι 82.000 εμπορικές επιχειρήσεις, τόσα υπολογίζονται τα καταστήματα της Αθήνας, ανήκουν σε ανθρώπους που παλεύουν για την επιβίωση τους και οι χιλιάδες εργαζόμενοι σε αυτά αποτελούν κομμάτι του λαού!
Μέχρι σήμερα, παρά τις εκκλήσεις του εμπορικού κόσμου, καμία κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα, εξαιτίας του φόβου του πολιτικού κόστους! Φαίνεται όμως πως πλέον η ιδέα ωρίμασε, καθώς δεν πάει άλλο! Ας δείξουν επιτέλους πολιτική ωριμότητα τα κόμματα, καθώς μπαίνουμε και σε προεκλογική περίοδο και, ας ακούσουν, έστω για μια φορά τις εκκλήσεις του εμπορικού κόσμου, πριν να είναι αργά. Πριν ερημώσει εντελώς το εμπορικό κέντρο!!
Είναι λογικό να υπάρχουν κάποιοι κανόνες που δεν περιορίζουν το δικαίωμα της διαδήλωσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπορίες: 1)Γιατί όλες οι πορείες και διαδηλώσεις πρέπει να γίνονται στο πολύπαθο κέντρο της Αθήνας και όχι και σε διαφορετικά μέρη κάθε φορά πχ Δέλτα Φαλήρου,Λ.Καβάλας,Σταθμό Λαρίσης,Γηροκομείο κλπ κλ;2)Γιατί οι συνδικαλιστικές οργανώσεις διοργανώνουν κάθε φορά διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες με τους ίδιους "κλασσικούς",τετριμμένους και παλιομοδίτικους τρόπους.Λίγη φαντασία και πρωτοτυπία ρε παιδιά.3)Πόσες φορές οι διαδηλώσεις γίνονται απο τους τρείς και τον κούκο με σκηνοθετικά κόλπα τύπου Μπιρσίμ; 4)Γιατί πολλές φορές βαράμε το σαμάρι αντί το γαϊδούρι(δεν εννοώ επ ουδενί βίαιες εκδηλώσεις) και τη νύφη τη πληρώνουν άνθρωποι που υποτίθεται θάλουμε να βρίσκονται στο πλευρό μας;
ΑπάντησηΔιαγραφή