Η ΦΤΗΝΗ ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ ΤΩΝ ΤΙΜΗΤΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ!

3 Μαρτίου 2012

Αν το ζητούμενο στη δημόσια ζωή είναι η διαφάνεια, τότε η πρωτοβουλία σχεδόν του ενός τρίτου των μελών του κοινοβουλίου για την άρση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, για περιουσιακά στοιχεία των πολιτικών, προκάλεσε θετικά σχόλια. Και αυτό που την καθιστούσε αξιέπαινη και ειλικρινή, ήταν το γεγονός πως ήταν μια αυθόρμητη και ακηδεμόνευτη ενέργεια, ανεξάρτητη από κομματικές σκοπιμότητες, όπως πολλές φορές συμβαίνει με την κατάθεση τροπολογιών.

Ήταν από τις σπάνιες περιπτώσεις στο Ελληνικό κοινοβούλιο, που εκδηλωνόταν μια οριζόντια πρωτοβουλία, καθώς την συγκεκριμένη τροπολογία συνυπέγραψαν βουλευτές από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ, αλλά και αρκετοί ανεξάρτητοι, με πρώτο υπογράφοντα τον Γεράσιμο Γιακουμάτο.

 Ήταν όμως και εξόχως επίκαιρη, αφού η ιστορία των ημερών, το φιάσκο όπως εξελίχθηκε πιο σωστά, με τον βουλευτή του ενός εκατομμυρίου, έδειξε πόσο μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και η πίεση που ασκεί η κοινωνία για μεγαλύτερη διαφάνεια στον δημόσιο βίο. Η τροπολογία προέβλεπε κάτι που σε κανονικές συνθήκες θεωρείται αυτονόητο. Την «άρση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων των πολιτικών προσώπων, κατά τις έρευνες των κρατικών οργάνων για την περιουσιακή και την οικονομική τους κατάσταση».

 Κάτι που ούτως ή άλλως θα έπρεπε να ισχύει από τότε που θεσπίστηκε στην πολιτική ορολογία η έννοια της διαπλοκής και ο όρος σκάνδαλο! Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα πείτε! Νομίζετε! Στη βουλή την Πέμπτη το βράδυ που είχε προγραμματιστεί η σχετική συζήτηση, συνέβησαν δυο τινά. Πρώτα απ’ όλα ο (αρμόδιος) υπουργός Δικαιοσύνης έβαλε στον «πάγο» στην τροπολογία, με το επιχείρημα ότι η Βουλή δεν μπορεί να νομοθετεί «εν θερμώ», υπό την πίεση των ΜΜΕ. Δεν είναι λάθος η άποψη αυτή, αν είναι ειλικρινής και όχι πρόσχημα για να πάει η υπόθεση στις ελληνικές καλένδες. Ο υπουργός υποσχέθηκε πως θα μεταφέρει το θέμα στην επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ώστε να προωθηθεί μια συνολική ρύθμιση.

Το δεύτερο που συνέβη και είναι πολύ χειρότερο από το πρώτο, είναι πως ΚΑΝΕΝΑΣ από τους 90 βουλευτές που υποστήριζαν τη διακομματική πρωτοβουλία και είχαν υπογράψει την τροπολογία, δεν παραβρέθηκε στην αίθουσα της Ολομέλειας κατά τη σχετική συζήτηση, ώστε να την υπερασπιστεί! Κανένας δεν ένιωσε την ανάγκη να τιμήσει την υπογραφή του και να ασκήσει την στοιχειώδη υποχρέωση, να είναι παρών.

Πέταξαν ένα πυροτέχνημα για τα «μάτια του κόσμου» και αυτό ήταν όλο! Προφανώς ο ένας περίμενε να πάει ο άλλος αντί για αυτόν, ίσως η τηλεόραση να είχε αγώνα την ώρα εκείνη, η ποιος ξέρει τι άλλο! Το μόνο σίγουρο είναι πως πέτυχαν το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που προσδοκούσαν. Αντί για κήνσορες της δημόσιας ζωής, μετατράπηκαν στα μάτια της κοινής γνώμης σε δημαγωγούς. Ποιος θα βγει να πείσει την κοινή γνώμη, πως δεν ήταν ένα ακόμη δείγμα φτηνού λαϊκισμού και συνήθους μικροπολιτικής;