28 Φεβρουαρίου 2012
Όπως έλεγε ένας πολύπειρος και αξιοσέβαστος πολιτικός, από τη στιγμή που θα ανακοινωθούν οι εκλογές, κάθε μια ώρα θα μαθαίνουμε για τη δημιουργία ενός νέου κόμματος. Υπονοούσε με την σκόπιμη υπερβολή αυτή, πως κυρίως από τον χώρο των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων, θα ξεπηδήσουν νέοι, ευκαιριακού τύπου πολιτικοί σχηματισμοί, που θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τις ιδιόμορφες συνθήκες της εποχής, προκειμένου να διεκδικήσουν μερίδιο εξουσίας.
Πολιτικοί σχηματισμοί, που θα βασίζονται σε ατομικές πρωτοβουλίες και όχι σε κοινωνικές συλλογικότητες. Ήδη βλέπουμε να δημιουργούνται αλλεπάλληλες κινήσεις, σε ένα τοπίο που μοιάζει με κινούμενη άμμο. Μάθαμε εσχάτως για τους «Ανεξάρτητοι Έλληνες» με την σύμπραξη του Πάνου Καμμένου και του Γιάννη Μανώλη. Λογικά στον πολιτικό χάρτη λίγο δεξιότερα της (κεντροδεξιάς) Νέας Δημοκρατίας. Αν ευοδωθεί όμως η επιδιωκόμενη συνεργασία με τον Μίκη Θεοδωράκη, που ηγείται των (επίσης) «Ανεξαρτήτων Πολιτών», θα πρέπει να αναζητήσουμε άλλη θέση στον χάρτη.
Βέβαια ο 88χρονος Μίκης, μαζί με το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, τον 90χρονο Μανώλη Γλέζο και τον 80χρονο Συνταγματολόγο Γιώργο Κασιμάτη, παρουσίασαν την Ενιαία Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση (Ε.ΛΑ.Δ.Α). Μια κίνηση, που όπως είπαν, αποσκοπεί στη συγκρότηση αντιμνημονιακού μετώπου. Το ότι το τοπίο μοιάζει με κινούμενη άμμο το βεβαιώνει η πίεση στα ποσοστά για το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη. Ένα κόμμα με εξασφαλισμένη μέχρι χθες εκλογική πελατεία (7,15% στις τελευταίες Ευρωεκλογές) και, συμπαγή κοινοβουλευτική παρουσία. Σήμερα, λόγω της συμμετοχής στην κυβέρνηση Παπαδήμου, ιδιαιτέρως δε μετά την αποχώρηση των Βορίδη και Γεωργιάδη (και εσχάτως τη δημιουργία των «Ανεξάρτητων Ελλήνων»), αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης. Εν μια νυκτί κινδυνεύει να καταρρεύσει, ότι έκτισε ο Γιώργος Καρατζαφέρης τα τελευταία 12 χρόνια.
Αντίστοιχη είναι και η εικόνα στο ΠΑΣΟΚ που έφτασε να εμφανίζει δημοσκοπικά απίστευτα αρνητικά ρεκόρ για κόμμα εξουσίας, ακόμη και κάτω από το 10%. Πολλοί θα στοιχημάτιζαν πως από εκεί θα ξεπηδήσουν περισσότεροι του ενός νέοι πολιτικοί σχηματισμοί. Ήδη περιμένουμε το κόμμα Κατσέλη- Καστανίδη, που θα είναι και αυτό αντιμνημονιακό, αλλά τύπου ΙΙ (δηλαδή εναντίον του μνημονίου ΙΙ, αφού το πρώτο το είχαν στηρίξει φανατικά και οι δύο τους). Επίσης μοιάζει με γρίφο η συγκατοίκηση Βενιζέλου- Παπουτσή. Θα αποδεχθεί την ήττα και θα παραμείνει στο κόμμα ο χαμένος της μεταξύ τους αναμέτρησης;
Όλα αυτά δεν είναι παρά τα πρώτα δείγματα μιας νέας μεταβατικής εποχής, στην οποία μπαίνει σιγά σιγά η χώρα. Είμαστε σε αχαρτογράφητα νερά και όσα βλέπουμε γύρω μας, είναι εντελώς προσωρινά. Το τι θα συμβεί, με ποιόν τρόπο, ποια θα είναι τα νέα κόμματα και τα νέα πρόσωπα, θα το αποφασίσει η κοινωνία όταν έλθει η ώρα και θα είναι συνάρτηση των νέων συνθηκών που θα επικρατήσουν στη χώρα. Η κοινωνία για την ώρα δεν έχει μιλήσει και δεν πρόκειται να μιλήσει πριν κατακαθίσει ο κουρνιαχτός! Πριν μάθουμε προς τα που πηγαίνει η χώρα.
Πολιτικοί σχηματισμοί, που θα βασίζονται σε ατομικές πρωτοβουλίες και όχι σε κοινωνικές συλλογικότητες. Ήδη βλέπουμε να δημιουργούνται αλλεπάλληλες κινήσεις, σε ένα τοπίο που μοιάζει με κινούμενη άμμο. Μάθαμε εσχάτως για τους «Ανεξάρτητοι Έλληνες» με την σύμπραξη του Πάνου Καμμένου και του Γιάννη Μανώλη. Λογικά στον πολιτικό χάρτη λίγο δεξιότερα της (κεντροδεξιάς) Νέας Δημοκρατίας. Αν ευοδωθεί όμως η επιδιωκόμενη συνεργασία με τον Μίκη Θεοδωράκη, που ηγείται των (επίσης) «Ανεξαρτήτων Πολιτών», θα πρέπει να αναζητήσουμε άλλη θέση στον χάρτη.
Βέβαια ο 88χρονος Μίκης, μαζί με το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, τον 90χρονο Μανώλη Γλέζο και τον 80χρονο Συνταγματολόγο Γιώργο Κασιμάτη, παρουσίασαν την Ενιαία Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση (Ε.ΛΑ.Δ.Α). Μια κίνηση, που όπως είπαν, αποσκοπεί στη συγκρότηση αντιμνημονιακού μετώπου. Το ότι το τοπίο μοιάζει με κινούμενη άμμο το βεβαιώνει η πίεση στα ποσοστά για το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη. Ένα κόμμα με εξασφαλισμένη μέχρι χθες εκλογική πελατεία (7,15% στις τελευταίες Ευρωεκλογές) και, συμπαγή κοινοβουλευτική παρουσία. Σήμερα, λόγω της συμμετοχής στην κυβέρνηση Παπαδήμου, ιδιαιτέρως δε μετά την αποχώρηση των Βορίδη και Γεωργιάδη (και εσχάτως τη δημιουργία των «Ανεξάρτητων Ελλήνων»), αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης. Εν μια νυκτί κινδυνεύει να καταρρεύσει, ότι έκτισε ο Γιώργος Καρατζαφέρης τα τελευταία 12 χρόνια.
Αντίστοιχη είναι και η εικόνα στο ΠΑΣΟΚ που έφτασε να εμφανίζει δημοσκοπικά απίστευτα αρνητικά ρεκόρ για κόμμα εξουσίας, ακόμη και κάτω από το 10%. Πολλοί θα στοιχημάτιζαν πως από εκεί θα ξεπηδήσουν περισσότεροι του ενός νέοι πολιτικοί σχηματισμοί. Ήδη περιμένουμε το κόμμα Κατσέλη- Καστανίδη, που θα είναι και αυτό αντιμνημονιακό, αλλά τύπου ΙΙ (δηλαδή εναντίον του μνημονίου ΙΙ, αφού το πρώτο το είχαν στηρίξει φανατικά και οι δύο τους). Επίσης μοιάζει με γρίφο η συγκατοίκηση Βενιζέλου- Παπουτσή. Θα αποδεχθεί την ήττα και θα παραμείνει στο κόμμα ο χαμένος της μεταξύ τους αναμέτρησης;
Όλα αυτά δεν είναι παρά τα πρώτα δείγματα μιας νέας μεταβατικής εποχής, στην οποία μπαίνει σιγά σιγά η χώρα. Είμαστε σε αχαρτογράφητα νερά και όσα βλέπουμε γύρω μας, είναι εντελώς προσωρινά. Το τι θα συμβεί, με ποιόν τρόπο, ποια θα είναι τα νέα κόμματα και τα νέα πρόσωπα, θα το αποφασίσει η κοινωνία όταν έλθει η ώρα και θα είναι συνάρτηση των νέων συνθηκών που θα επικρατήσουν στη χώρα. Η κοινωνία για την ώρα δεν έχει μιλήσει και δεν πρόκειται να μιλήσει πριν κατακαθίσει ο κουρνιαχτός! Πριν μάθουμε προς τα που πηγαίνει η χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου