21/12/12

ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ!

21 Δεκεμβρίου 2012
Αυτό το κράτος έχει τη μοναδική ικανότητα να βασανίζει τους πολίτες του. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς την οδύσσεια των ανθρώπων, που θέλησαν να πουλήσουν ένα κληρονομικό διαμέρισμα, 50 τ. μ.

Η πρώτη κατραπακιά τους ήλθε όταν ο μηχανικός που το έλεγξε, διαπίστωσε πως τα δύο μικρά μπαλκονάκια των 80 εκατοστών στον ακάλυπτο, είχαν ενωθεί (πριν από 40 χρόνια). Ήταν ο πρώτος Γολγοθάς που έπρεπε να ανεβούν, καθώς σύμφωνα με τη συμβολαιογράφο (που επικαλέστηκε τον νομο), το τετραγωνικό μέτρο του αέρα που κατέλαβε το μπαλκόνι, ανήκει σε όλους τους ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας, είναι δηλαδή κοινόχρηστο. Ως εκ τούτου, πρέπει να γίνει τροποποίηση της σύστασης των κοινόχρηστων χώρων της πολυκατοικίας. Που σημαίνει πως αρκούσε ένας να διαφωνήσει, ή να συμφωνήσει, αλλά να ζητήσει αναθεώρηση στα κοινόχρηστα των προηγούμενων 40 χρόνων, για να μην γίνει η πώληση! Τόσο απλά..

Η δεύτερη κατραπακιά ήλθε, όταν μπήκαν στη διαδικασία της φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας. Όσο αυτονόητο και απλό ακούγεται, τόσο παράλογο και τυραννικό αποδείχθηκε, καθώς τους ζήτησαν να γυρίσουν τον χρόνο δεκαεπτά (!) χρόνια πίσω και να προσκομίσουν βεβαίωση, πως η μητέρα τους, από την οποία κληρονόμησαν το σπίτι, είχε πληρώσει τον φόρο, όταν της έγινε εν ζωή δωρεά του διαμερίσματος. Όμως για να τους δοθεί το χαρτί αυτό, σύμφωνα με την βλοσυρή υπάλληλο της εφορίας, έπρεπε να φέρουν πιστοποιητικό θανάτου της μητέρας τους και πιστοποιητικό εγγύτερων συγγενών, προκειμένου να βεβαιωθεί... πως είναι παιδιά της μητέρας τους! Παράλογο; Εντελώς!

Δεν αρκούσε ούτε η αστυνομική ταυτότητα, που βεβαίωνε την ιδιότητά τους, ούτε το χαρτί της αποδοχής της κληρονομιάς! Δεν αρκούσε ούτε η βεβαίωση της ίδιας της εφορίας, πως όταν το ακίνητο πέρασε τους ίδιους, πριν λίγους μήνες, είχαν πληρωθεί όλοι οι αναλογούντες φόροι και δεν υπήρχε καμία οφειλή από το παρελθόν!

Το ίδιο και με το ΙΚΑ. Οι άνθρωποι απευθύνθηκαν στο ΙΚΑ της περιοχής τους (Ν. Κόσμος), απ' όπου πήραν τη σχετική βεβαίωση, την οποία όμως το ΙΚΑ Καλλιθέας (που βρίσκεται το ακίνητο) δεν αναγνώριζε. Έπρεπε υποχρεωτικά να παρουσιαστούν μαζί (!) ενώπιον της υπαλλήλου και να χάσουν άλλο ένα μεροκάματο.

Αυτά και άλλα πολλά, μέχρι να συγκεντρώσουν τα δεκάδες απίθανα χαρτιά που τους ζητήθηκαν. Οι άνθρωποι έφτασαν σε απόγνωση, χάλασαν την ψυχική τους υγεία, στήθηκαν για ώρες σε ουρές, έχασαν μεροκάματα, έσπασαν τα νεύρα τους, τσακώθηκαν με αγενείς και βλοσυρούς υπαλλήλους, για να καταφέρουν να μεταβιβάσουν ένα διαμέρισμα μικρής αξίας.

Αναλογιστείτε λοιπόν, τηρουμένων των αναλογιών, την τύχη αυτών που θα θελήσουν να επενδύσουν στη χώρα μας. Τι τυραννία και τι κόλαση τους περιμένει, από μια απάνθρωπη κρατική μηχανή και ένα σαδιστικό γραφειοκρατικό λαβύρινθο! Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους. Δυστυχώς τίποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν διδαχθήκαμε από το παρελθόν.

20/12/12

ΑΠΕΧΘΕΙΑ ΣΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΞΕΒΟΛΕΥΕΙ!

20 Δεκεμβρίου 2012
Το ότι έχουμε έχουμε μια απέχθεια στις μεταρρυθμίσεις και σε ότι μας ξεβολεύει, είναι γνωστό. Όπως επίσης και το ότι ζούμε στο βασίλειο του λαϊκισμού και της υπερβολής. Η επικείμενη επαναφορά της βάσης του 10, για την εισαγωγή των υποψηφίων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι ένα ακόμη πεδίο αντιπαράθεσης.

Η υπόθεση επανήλθε στο προσκήνιο, μετά το σχετικό αίτημα προς τον υπουργό Παιδείας, των προέδρων διαφόρων ΤΕΙ της χώρας. Όπως είπαν,η άμεση επαναφορά της βάσης του 10 θα λύσει πολλά προβλήματα. Το γεγονός πως υπάρχουν εισακτέοι σε Πανεπιστημιακές σχολές και σε σχολές των ΤΕΙ, με βαθμό 4 και 5, σημαίνει υποβάθμιση των σπουδών, καθώς, όπως είναι φυσικό, είναι αδύνατον να παρακολουθήσουν την εκπαιδευτική διαδικασία.

Για όσους δεν θυμούνται, η υπόθεση αυτή “πηγαίνει και έρχεται” κάθε τρεις και λίγο. Για την ιστορία, η βάση του 10 επανακαθιερώθηκε (αφού πρώτα χάλασε ο κόσμος) το 2006 από την Μαριέτα Γιαννάκου και καταργήθηκε, τέσσερα χρόνια αργότερα, από την Άννα Διαμαντοπούλου. Ήταν πάντα αντικείμενο διαμάχης μεταξύ “προοδευτικών” και “συντηρητικών”, όχι απαραίτητα για λόγους που έχουν να κάνουν με την εκπαίδευση!

 Για παράδειγμα ο ισχυρότερος μοχλός πίεσης για την κατάργησή της, ήταν οι τοπικές κοινωνίες, που θέλουν με κάθε τρόπο να παραμείνουν σε λειτουργία περιφερειακά ΤΕΙ, στα οποία συνήθως καταλήγουν “μονοψήφιοι” υποψήφιοι. Ο λόγος είναι πως οι σπουδαστές λογίζονται αποκλειστικά ως “έσοδο”, αφού θεωρούνται εμπορικό και οικονομικό αντικείμενο! Στη ίδια πλευρά είναι και οι καθηγητές (δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), που ισχυρίζονται ότι το μέτρο θα “στείλει” χιλιάδες υποψήφιους σε ΙΕΚ και κολέγια και έτσι θα μείνουν κενές θέσεις στα ΤΕΙ!

Αλλά και έτσι να είναι γιατί είναι κακό; Τα χρήματα που δαπανά επί δυο- τρία χρόνια, στην νόμιμη και την παράνομη παραπαιδεία των φροντιστηρίων και των ιδιαίτερων μια οικογένεια, αρκούν για να φοιτήσει ένα παιδί σε όποιο κολέγιο θελήσει. Και γιατί ένα εξωτικό ΤΕΙ της περιφέρειας, που φτιάχτηκε για να δουλεύουν τα σουβλατζίδικα και να νοικιάζονται οι γκαρσονιέρες στην εκλογική περιφέρεια του καταφερτζή πολιτικού, να είναι καλύτερο από ένα κολέγιο;

Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν, πως τον πρώτο λόγο έχουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, οι πρόεδροι των ΤΕΙ που υφίστανται τις συνέπειες. Αλλά και έτσι να μην είναι, για πόσο ακόμη η χώρα αυτή θα πορεύεται ανάλογα με το τι βολεύει τον καθένα και όχι με την κοινή λογική; Αν δεν είχε καταργηθεί (με έωλα επιχειρήματα) η βάση του 10, σήμερα ίσως δεν θα υπήρχε λόγος να μιλάμε για καταργήσεις και συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών.

Απλώς θα είχαν κλείσει όλα εκείνα τα τμήματα! Έτσι δεν θα υπήρχε και λόγος μαζικών μεταγραφών σπουδαστών χαμηλής στάθμης σε κεντρικά ΤΕΙ, για την εισαγωγή στα οποία ο μέσος όρος βαθμολογίας είναι τρεις και τέσσερις φορές μεγαλύτερος!!

18/12/12

ΤΩΡΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ!

18 Δεκεμβρίου 2012
Η πιο κρίσιμη φάση σε μια διαστημική αποστολή, είναι η στιγμή της επανεισόδου του διαστημοπλοίου στη γήινη ατμόσφαιρα. Οι συνθήκες που επικρατούν σε αυτή τη φάση είναι τρομακτικές, λόγω της τριβής του σκάφους στην ατμόσφαιρα και των θερμοκρασιών που αναπτύσσονται! Μάλιστα στιγμιαία, σε αυτή τη διαδικασία, χάνεται η επικοινωνία με το κέντρο ελέγχου και περιμένουν όλοι με αγωνία τη στιγμή που θα αποκατασταθεί η επαφή. Οι Σοβιετικοί παλαιότερα και οι Αμερικανοί σχετικά πρόσφατα, ακριβώς σε αυτή τη φάση έχασαν διαστημόπλοια και είχαν ανθρώπινες απώλειες, παρότι νωρίτερα όλα είχαν πάει καλά στο διάστημα, οι εργασίες είχαν ολοκληρωθεί με επιτυχία και ήταν όλοι ευτυχείς και ικανοποιημένοι, πριν ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής στην γη.

Είναι μεταφορικά, ακριβώς η ίδια ακριβώς φάση, στην οποία ετοιμάζεται να εισέλθει η χώρα και μαζί της η κυβέρνηση. Είναι η στιγμή που θα κριθούν όλα, καθώς κυβέρνηση και κοινωνία θα βρεθούν απέναντι σε ακραίες καταστάσεις. Είναι η ώρα να δοκιμαστούν σε εντελώς οριακές συνθήκες, οι δυνατότητές της κυβέρνησης και παράλληλα οι αντοχές της κοινωνίας. Αν υποθέσουμε πως μέχρι τώρα διασφαλίστηκε η παραμονή μας στην ευρωζώνη, τακτοποιήθηκε (προσωρινά) το πρόβλημα με το δημόσιο χρέος, λύθηκαν τα προβλήματα της χρηματοδότησης της χώρας, εγκρίθηκαν από το κοινοβούλιο τα απαραίτητα μέτρα, τα οποία φτάνει η ώρα που πρέπει να γίνουν πράξη.

Δηλαδή να εφαρμοστούν νόμοι, να υλοποιηθούν μεταρρυθμίσεις και να προχωρήσουν αποκρατικοποιήσεις, σε συνθήκες ακραίας λιτότητας, της μεγαλύτερης λιτότητας από την εμφάνιση της κρίσης! Πρέπει να γίνουν νέες περικοπές στους μισθούς, να βγουν μερικές χιλιάδες ακόμη δημόσιοι υπάλληλοι σε διαθεσιμότητα, να αυξηθεί η φορολογία και να γίνουν περαιτέρω περικοπές σχεδόν παντού! Η ανεργία θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, η ύφεση θα μεγαλώσει και ένας θεός ξέρει τι άλλο κρύβει το επόμενο εξάμηνο.

Πλέον την ευθύνη έχει αποκλειστικά η κυβέρνηση, που θα κρατάει το πηδάλιο. Οι χειρισμοί από εδώ και πέρα, θα είναι δικοί της. Πρέπει να υλοποιήσει μια σειρά από μέτρα και συγχρόνως να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις σταθεροποίησης της οικονομίας! Και ας μην ξεχνάμε πως η κρατική μηχανή υπολειτουργεί, οι ποιοτικοί δείκτες υποχωρούν (χαρακτηριστικότερη όλων η διαφθορά, που μέσα σε ένα χρόνο η χώρα υποχώρησε 14 θέσεις στο σχετικό πίνακα των χωρών!) και υπάρχει έντονη καχυποψία και γενικευμένη απαξίωση του πολιτικού κόσμου.

Όμως ότι ήταν να γίνει στο εξωτερικό για την αποφυγή της ελληνικής χρεοκοπίας έγινε. Από εδώ και πέρα το παιγνίδι μεταφέρεται εντός, στη διακυβέρνηση της χώρας! Με την αγωνία να μην υπάρξει πολιτική ή κοινωνική χρεοκοπία. Μέχρι την ώρα που θα φανεί φως στον ορίζοντα και θα αναθαρρέψει η ψυχολογία μας, υπάρχει μακρύς και δύσβατος δρόμος. Το ακόμη χειρότερο είναι, πως δυστυχώς είναι μονόδρομος!

13/12/12

ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΚΛΑΙΝΕ, ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΟΧΙ!

13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Το ερώτημα, με αφορμή το δάκρυ του Κύπριου Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, είναι αν τελικά και οι άνδρες κλαίνε. Η απάντηση είναι δεδομένη. Ναι, κλαίνε! Οι ηγέτες όμως κλαίνε; Και πάλι η απάντηση είναι περίπου αυτονόητη. Ασφαλώς και κλαίνε, όπως  όλος ο υπόλοιπος κόσμος!

Οπότε το σωστό ερώτημα πρέπει να είναι, αν οι ηγέτες επιτρέπεται να κλαίνε δημόσια. Εδώ η απάντηση είναι πάλι δεδομένη. Όχι οι ηγέτες δεν κλαίνε δημόσια. Και ένας λόγος είναι γιατί με το κλάμα τους, παρασύρουν στο προσωπικό τους πένθος, στη δική τους θλίψη, έναν ολόκληρο λαό! Αν, άνθρωποι είναι, νιώσουν αβάσταχτη θλίψη και συγκίνηση, μπορούν να ξεσπάσουν στα κλάματα, να πλαντάξουν, πίσω από την κλειστή πόρτα. Και αφού βγάλουν τα απωθημένα τους, μετά να ανεβούν στο βήμα και να μιλήσουν ψύχραιμα και με επιχειρήματα, όπως άλλωστε ταιριάζει σε έναν ηγέτη, που διαφεντεύει τις τύχες ενός λαού.

Τα συναισθήματα και μάλιστα στην ακραία μορφή τους, δεν έχουν θέση στη δημόσια εικόνα ενός ανδρός, αν θέλει να τον παίρνουν σοβαρά και να τον εμπιστεύονται. Άλλωστε, σύμφωνα με το γνωμικό, “ήρωας δεν είναι αυτός που κλαίει. Είναι αυτός που κρύβει τον πόνο πίσω από ένα χαμόγελο”. Αν ένας ηγέτης επιτρέψει στον εαυτό του να κλάψει δημοσίως, για κάτι μάλιστα που έχει συμβεί καιρό, που δεν τον αιφνιδιάζει, που ο χρόνος του έχει επιτρέψει να το επεξεργαστεί και να το αξιολογήσει, πρέπει την επομένη να παραιτηθεί και να πάει σπίτι του!

Και αυτό γιατί είτε είναι εκ φύσεως υπερευαίσθητος, συναισθηματικός και ευσυγκίνητος, δηλαδή δεν είναι ρεαλιστής, ψύχραιμος και με καθαρό μυαλό στη δύσκολη ώρα, όπως οφείλει να είναι ένας ηγέτης, είτε παίζει θέατρο, προκειμένου να “διασκεδάσει” μια χοντρή αποτυχία και τη δυσάρεστη θέση στην οποία έχει περιέλθει! Σιγά μην δεν ήξερε ο Κύπριος Πρόεδρος, τι φάμπρικα άνοιξε με την τρόικα. Δυο βήματα είναι η Ελλάδα, το δε Καστελόριζο ακόμη εγγύτερα! Πάντως όποιο από τα δύο να ισχύει, είναι το ίδιο κακό! Επ’ αυτού, η συνήθως αλάνθαστη λαϊκή σοφία, έχει ένα σχόλιο: ”Οι μικρές λύπες είναι φλύαρες, η μεγάλη οδύνη είναι πάντα σιωπηλή”.

 Ήδη τα προεόρτια στην Κύπρο ξεκίνησαν προχθές, με την εισβολή μέσα στη Βουλή διαδηλωτών- ομολογιούχων. Η δεύτερη πράξη παίχτηκε χθες με πετροπόλεμο και με νέα απόπειρα εισβολής στο κοινοβούλιο από πολύτεκνους,καθώς ξεκίνησε η συζήτηση νομοσχεδίων που σχετίζονται με το μνημόνιο και, μεταξύ άλλων καταργούν επιδόματα μητρότητας,παιδιών κλπ. Και ακολούθησαν όλη τη μέρα, επεισοδιακές διαδηλώσεις διαφόρων κοινωνικών ομάδων.

Το θέμα επομένως αν και προσφέρεται για πόνο, δεν προσφέρεται για συγκίνηση και για δάκρυα. Αν δικαιούνται εν τέλει κάποιος να δακρύσει, αυτοί είναι οι πολίτες για τα δεινά που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν σύντομα. Εμείς ξέρουμε!

11/12/12

ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΣΑΜΑΡΙΤΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ!

11 Δεκεμβρίου 2012
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, ζει για πολλά χρόνια σε μια Δυτικοευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Θεωρούσε πάντα μεγάλη τύχη το γεγονός, πως η χώρα που τον φιλοξενεί, του παρέχει εξαιρετικές υπηρεσίες υγείας. Οποτεδήποτε χρειάστηκε κάποιος από την οικογένειά του να νοσηλευτεί σε (δημόσιο) νοσοκομείο, πάντα η φροντίδα ήταν στο υψηλότερο επίπεδο.

Οι ιστορίες που άκουγε από την Ελλάδα της κρίσης, τον τρόμαζαν! Ο απόηχος που έφτανε από την πατρίδα, του προκαλούσε λύπηση και οίκτο για τους συμπατριώτες του. Είχε σχηματίσει στο μυαλό, την εικόνα μιας ρημαγμένης χώρας, στην οποία τα δημόσια αγαθά, όπως η περίθαλψη, ήταν τριτοκοσμικού επιπέδου και οι λειτουργοί της υγείας διεφθαρμένοι.

Η τύχη, ή πιο σωστά η ατυχία, το έφερε τις ημέρες που βρίσκονταν στην Αθήνα, την περασμένη εβδομάδα, να ασθενήσει σοβαρά η μητέρα του. Ήταν τόσο επείγουσα η κατάσταση, ώστε ήταν αδύνατο να κάνει αυτό που οι κοντινοί συγγενείς τον προέτρεψαν, να την μεταφέρει σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Χωρίς να έχει άλλη επιλογή, τηλεφώνησε στο 166, κάνοντας τον σταυρό του για όσα φοβόταν ότι θα του συμβούν.

Για να μην τα πολυλογούμε, η γυναίκα μεταφέρθηκε ξημερώματα, από το ΕΚΑΒ, στα “επείγοντα” του Ευαγγελισμού, που εφημέρευε. Ο άνθρωπος κυριολεκτικά έτριβε τα μάτια του από αυτό που είδε και έζησε στο νοσοκομείο. Γιατροί και νοσηλευτές χωρίς να βαρυγκωμούν ούτε λεπτό, έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό. Οι δεκάδες ασθενείς που έρχονταν κατά κύματα, σε κακή κατάσταση στα επείγοντα, αντιμετωπίζονταν με οργάνωση, επαγγελματισμό και κυρίως με ανθρωπιά! Χωρίς χρονοτριβή, χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς γκρίνιες. Ο άνθρωπος μας, τους παρακολουθούσε έκπληκτος, καθώς προφανώς ήταν προετοιμασμένος να ζήσει κάτι τελείως διαφορετικό!

Το ίδιο λίγο αργότερα και στον θάλαμο της Γ’ Παθολογικής Κλινικής, όπου μεταφέρθηκε η μητέρα του. Η φροντίδα, η θεραπεία, η εξυπηρέτηση και οι συνθήκες, δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από αυτή που παρείχαν τα νοσοκομεία της πλούσιας χώρας στην οποία ζούσε εκείνος. Μια δυο φορές που δοκίμασε να βάλει το χέρι στη τσέπη, το μετάνιωσε καθώς αντιμετώπισε την “ευγενική” αποδοκιμασία των γιατρών και των νοσηλευτών!

 Στο αυτονόητο ερώτημα, πως είναι δυνατόν να μην υπάρχουν ελλείψεις σε υλικά και αναλώσιμα στο νοσοκομείο, η απάντηση του ήταν πως ναι μεν υπήρχαν, όμως ο τρόπος, η οργάνωση και η συμπεριφορά του προσωπικού στο νοσοκομείο, έκαναν τα πράγματα να μοιάζουν ιδανικά, ακόμη και αν δεν ήταν! Οι άνθρωποι κυριολεκτικά υπερέβαλαν εαυτούς, ώστε να καλύψουν τις ελλείψεις.

Συνεπείς και αφοσιωμένοι, σε δύσκολες συνθήκες τα έβγαζαν πέρα, με επιτυχία! Και ας είχαν μειωθεί δραματικά οι απολαβές τους και ας ήταν απλήρωτες οι εφημερίες τους. Συμπτωματικά ήταν η τρίτη παρόμοια ιστορία που άκουγα σε διάστημα λίγων ημερών. Ένα μπράβο για όλους αυτούς, είναι πολύ λίγο! Και είναι ένα καλό μάθημα σε όσους επιμένουν να εκβιάζουν για τα "κεκτημένα" τους, στις πλάτες της λαβωμένης κοινωνίας μας.

6/12/12

ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ!

6 Δεκεμβρίου 2012
Ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα προσαρμογής, αντίστοιχο με αυτό που μας επέβαλε η τρόικα, χάνεται κάθε χρόνο στην Ελλάδα, εξ’ αιτίας της γραφειοκρατίας. Για την ακρίβεια δεκατέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ, είναι το ετήσιο οικονομικό βάρος που επωμίζονται οι πολίτες στη χώρα μας, λόγω της διαφθοράς, της κακοδιοίκησης και της γραφειοκρατίας, στη Δημόσια Διοίκηση.

Πρόκειται για ένα ακόμη αρνητικό ρεκόρ, καθώς το ποσό αυτό αντιστοιχεί με το 6.8% του ΑΕΠ, ποσοστό σχεδόν διπλάσιο του μέσου όρου των χωρών της Ε. Ε. που είναι 3,5%! Μάλιστα, όπως κατέδειξαν σχετικές έρευνες, οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα υποχρεώνονται να δαπανούν ετησίως δύο δισ. ευρώ, προκειμένου να ξεπεράσουν τα εμπόδια που προκύπτουν από τη γραφειοκρατία. Μια από τις σημαντικότερες αιτίες που τρέφει το τέρας της Δημόσιας Διοίκησης, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι η πολυνομία, που στις περισσότερες περιπτώσεις δημιουργεί πολυδαίδαλες διαδρομές και ανοιγοκλείνει παραθυράκια.

Από το 1975 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, καταμετρήθηκαν 153.415(!) ρυθμίσεις* και αλλαγές (ήτοι 111.905 υπουργικές αποφάσεις, 20.580 προεδρικά διατάγματα, 17.500 ρυθμίσεις και 3.430 νόμοι). Κάθε μέρα που περνάει, αν κάνετε τις σχετικές πράξεις, θα βρείτε πως έχουμε 16 αλλαγές στη νομοθεσία! Ποιος να ξέρει άραγε, πόσες από αυτές είναι ρουσφέτια και φωτογραφικές ή χαριστικές διατάξεις!

 Στη χώρα, ουσιαστικά λειτουργούν τόσα «Υπουργεία», όσοι είναι οι γενικοί και οι ειδικοί γραμματείς της κυβέρνησης. (σήμερα είναι 78!) Πίσω απ’ αυτούς, υπάρχει ένας στρατός 1200* υπουργικών (κομματικών) συμβούλων. Αυτός ο στρατός επιβεβαιώνει την ύπαρξή του, συνήθως αλλάζοντας, αυτά που είχαν αλλάξει οι προηγούμενοι. Όχι πάντα χωρίς δόλο! Όσοι πίστεψαν πως επιτέλους μια τρικομματική κυβέρνηση θα ανατρέψει επιτέλους τα δεδομένα, ορίζοντας κανόνες αξιοκρατίας και αντικειμενικών κριτηρίων, έχασαν.

 Η Δημόσια Διοίκηση όχι μόνο εξακολουθεί να είναι κομματική υπόθεση, αλλά ακριβώς επειδή είναι τρεις οι εταίροι, θεσπίστηκαν κανόνες ποσόστωσης. Με τη γνωστή παλαιοκομμουνιστική μέθοδο (ατυχώς ισχύει ακόμη) που εφαρμόζεται στις εσωτερικές διαδικασίες των αριστερών κομμάτων, προκειμένου να τηρηθεί η περιβόητη ισότητα των φύλων. Το κάθε κόμμα διεκδικεί για λογαριασμό του και διορίζει αυτούς που του αναλογούν αριθμητικά. Αυτή είναι προφανώς η σύγχρονη ελληνική εκδοχή της αξιοκρατίας.

Πάλι σε θέσεις κλειδιά, συναντάμε αποτυχόντες να εκλεγούν βουλευτές, κομματικά στελέχη και φίλους. Τα δικά μας παιδιά. Είναι πάνω κάτω οι ίδιοι, με την προσθήκη της ΔΗΜΑΡ πλέον, που χρόνια εναλλάσσονται στη διοίκηση οργανισμών και δημόσιων επιχειρήσεων, στρατηγικής σημασίας με καθοριστικό ρόλο στην πορεία της χώρας. Όσοι πίστεψαν πως η κρίση της οικονομίας (και της πολιτικής) θα μας κάνει σοφότερους, για την ώρα έχουν διαψευστεί.

 *Τα στοιχεία ανακοινώθηκαν στο πρόσφατο συνέδριο της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδος.

4/12/12

ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΥΘΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

4 Δεκεμβρίου 2012
Αν και αμφίβολης αποτελεσματικότητας, η πρωτοβουλία Βενιζέλου να επιχειρήσει να αναδείξει ως “αντισυνταγματικό κόμμα” τη Χρυσή Αυγή, έχει τα καλά της. Ανοίγει το δημόσιο διάλογο για το πρωτόγνωρο φαινόμενο, χωρίς όμως να έχει πρακτική αξία, αφού το Σύνταγμά δεν προβλέπει την αποβολή κόμματος από το κοινοβούλιο.

 Είναι δικαιολογημένη η ανησυχία του πολιτικού κόσμου, από την αυξανόμενη απήχηση της Χρυσής Αυγής, αλλά και από τα εντεινόμενα κρούσματα αυθαιρεσίας, βίας και περιφρόνησης του πολιτεύματος. Αν όμως ειλικρινά ο κύριος Βενιζέλος θέλει να απομονώσει τη Χρυσή Αυγή και όχι απλώς να κάνει ντόρο για να καλύψει τη γύμνια και την εν εξελίξει αποσύνθεση του κόμματός του, οφείλει να ξεκινήσει από τις αιτίες που τη γιγάντωσαν.

 Αυτό που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να αντιληφθούν οι περισσότεροι, είναι πως οι πολίτες που ψήφισαν και εμφανίζονται να υποστηρίζουν τη Χρυσή Αυγή, δεν είναι κατ’ ανάγκη φασίστες, νεοναζιστές και εχθροί του πολιτεύματος. Είναι πολίτες οι οποίοι μέχρι χθες ψήφιζαν και αποθέωναν τα συμβατικά πολιτικά κόμματα! Είναι οι περισσότεροι θύματα του λαϊκισμού που εξέπεμψαν με θορυβώδη τρόπο τα κόμματα την προηγούμενη εικοσαετία! Ως γνωστόν όμως, όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες!

 Αν ο κύριος Βενιζέλος (πολύ σωστά) διαβλέπει έναν μεγάλο κίνδυνο για τη Δημοκρατία, πριν ενεργοποιήσει όπως λέει, όλες τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα εναντίον της Χρυσής Αυγής, με αμφίβολα αποτελέσματα, ας σκεφτεί μήπως υπάρχει κάτι αποτελεσματικότερο, που θα λειτουργήσει θετικά στην κοινωνία και θα ξεβαλτώσει τη Δημοκρατία μας. Στο χέρι του πολιτικού κόσμου είναι να απομονωθεί η Χρυσή Αυγή, αρκεί να συμφωνήσουν μεταξύ τους στην εξάλειψη των αιτίων.

Ας ξεκινήσουν αύριο κιόλας από την αυτοκάθαρση του πολιτικού συστήματος, από πρόσωπα και καταστάσεις που ζέχνουν από μακριά! Ας επαναπροσδιορίσουν τις προτεραιότητες της πολιτικής τους, ορίζοντας ως ύψιστη προτεραιότητα τη στήριξη των ασθενέστερων τάξεων. Ας θεσπίσουν επιτέλους κανόνες, σύμφωνα με τους οποίους κανείς δεν θα είναι υπεράνω του νόμου, όσο μεγαλόσχημος και αν είναι. Να μπει με ηχηρό τρόπο τέλος στη διαφθορά των πολιτικών.

Να πάψει η προκλητική ασυλία και ατιμωρησία, όσων έχουν τις πλάτες του νόμου, ή τις πλάτες των ισχυρών. Ας περιορίσουν τα βουλευτικά προνόμια, ώστε ο πολιτικός κόσμος να βρίσκεται σε αντιστοιχία με την κοινωνία και ας μειώσουν σε διακόσιους τον αριθμό των βουλευτών. Το Σύνταγμα το επιτρέπει, η κοινή λογική το επιβάλει στις παρούσες συνθήκες. Ας σταματήσει κάποτε ο νεποτισμός και ο κομματισμός, που σαρώνουν τη Δημόσια Διοίκηση ακόμη και σήμερα.

Ο πολίτης έχει αποσύρει την εμπιστοσύνη του από τα πολιτικά κόμματα, νιώθει απροστάτευτος από την οικονομική κρίση και εκτεθειμένος στην ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα. Αυτά ασφαλώς δεν μπορούν να γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη. Όμως η ηρωοποίηση της Χρυσής Αυγής, αν επιμείνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είναι θέμα χρόνου.

29/11/12

ΤΟΑΝΕΚΔΟΤΟ ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΤΑΝΙΚΟ.

29 Νοεμβρίου 2012
Έχω ένα καλό και ένα κακό νέο, αναγγέλλει στους επιβάτες, σύμφωνα με το γνωστό ανέκδοτο, ο καπετάνιος του Τιτανικού. Το καλό νέο, τους λέει, είναι πως θα βραβευτούμε με επτά όσκαρ! Το κακό νέο, είναι πως χτυπήσαμε σε παγόβουνο και όπου να 'ναι βουλιάζουμε!

Ατυχώς υπάρχουν πολλές αναλογίες με τον δικό μας Τιτανικό, με μια ουσιαστική διαφορά όμως. Το καράβι δεν θα βουλιάξει στο τέλος, εν τούτοις πολλοί επιβάτες θα πνιγούν. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ξεκινώντας από το κακό νέο. Όλα δείχνουν πως το επόμενο εξάμηνο, θα είναι το χειρότερο εξάμηνο της ζωής μας!

Το πρόβλημα της “φτωχοποίησης” θα ενταθεί, η ανεργία θα μεγαλώσει και υπάρχει ανησυχία μήπως η ύφεση καταστεί ανεξέλεγκτη. Επιχειρήσεις που είναι στο όριο δεν θα καταφέρουν να επιβιώσουν, και τα νέα σκληρά μέτρα, όπως ο φορολογικός νόμος, θα σαρώσουν τα εναπομείναντα εισοδήματα. Όλα αυτά αποτελούν ένα επικίνδυνο μείγμα, που θα δοκιμάσει τις αντοχές της κοινωνίας και της κυβέρνησης.

Από την άλλη, η καλή όψη των πραγμάτων, παραδόξως μοιάζει να είναι πολύ καλή! Μέσα στον γενικευμένο ζόφο, για πρώτη φορά υπάρχουν αχτίδες φωτός και ψήγματα ελπίδας. Η χώρα ως φαίνεται, δεν θα χρεοκοπήσει τελικά και δεν θα βγει από την ευρωζώνη, εκτός αν προκύψουν συγκλονιστικά απρόοπτα! Ίσως με τις συνθήκες που επικρατούν, να μην ακούγεται τόσο εντυπωσιακή η εξέλιξη αυτή.

Αν όμως θυμηθούμε που βρισκόμασταν πριν λίγους μήνες, τότε η εικόνα αλλάζει. Είχε σχεδόν προεξοφληθεί η “αποβολή“ μας από την ευρωζώνη και η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία μας. Υπήρχαν φόβοι για κοινωνική έκρηξη και οι δυτικές πρεσβείες προειδοποιούσαν τους πολίτες τους για επικίνδυνες καταστάσεις. Οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες ξεφορτώνονταν μαζικά τα ελληνικά χρεόγραφα και υπήρχε η εκτίμηση πως η χώρα μας πρόκειται συντόμως να εγκαταλειφθεί στην τύχη της.

Οι πολίτες απέσυραν μαζικά τις καταθέσεις από τις τράπεζες και αλυσίδες σούπερ μάρκετ είχαν προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο να υπάρχουν λεηλασίες στα καταστήματα τους. Αυτά και πολλά άλλα που δεν γράφονται, συνέβαιναν στην περίοδο της παρατεταμένης ακυβερνησίας. Παρότι στις επόμενες λίγες ημέρες θα ζήσουμε κλίμα ευδαιμονίας και ίσως να ακουστούν σενάρια για επενδύσεις και μεγαλεπήβολα σχέδια, η πραγματικότητα θα παραμένει αμείλικτη.

Η κυβέρνηση πρέπει να ξεπεράσει και τον τελευταίο, αλλά και πιο επικίνδυνο σκόπελο. Να περάσει σκληρά μέτρα και μεταρρυθμίσεις, σε μια κοινωνία μισοπεθαμένη. Αυτό κρύβει κινδύνους και για την κυβέρνηση, αλλά και για την κοινωνία. Το βάρος ωστόσο πέφτει στην κυβέρνηση. Αν αντέξουμε, οι εκτιμήσεις είναι πως από το δεύτερο εξάμηνο του 2013, η κατάσταση σιγά- σιγά θα αλλάζει.

Ο συνήθως απαισιόδοξος νομπελίστας Χρ. Πισσαρίδης, δηλώνει πως “μέσα σε δύο χρόνια, η Αθήνα θα αναστηθεί”. Δημιουργούνται πλέον οι προϋποθέσεις, να βγούμε οριστικά από το φαύλο κύκλο του χρέους και της ύφεσης και να υπάρξουν τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης! Όχι δυστυχώς χωρίς πόνο.

27/11/12

ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ, ΣΤΗΝ ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ

27 Νοεμβρίου 2012
Αν οι εκλογές του Ιουνίου είχαν διεξαχθεί με την απλή και ανόθευτη αναλογική, το σίγουρο είναι πως θα βρισκόμασταν ήδη για τρίτη φορά μέσα σε πέντε μήνες, σε προεκλογική περίοδο, με τη χώρα ακυβέρνητη, άγνωστο σε ποιες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες.

Ο λόγος είναι πως στη σχετική ψηφοφορία στο κοινοβούλιο, το πολυνομοσχέδιο για το μεσοπρόθεσμο θα είχε καταψηφιστεί, η κυβέρνηση θα είχε απολέσει τη δεδηλωμένη, θα είχε παγώσει κάθε κουβέντα με την τρόικα και η χώρα θα ήταν μισό βήμα από ένα ολοκληρωτικό κραχ!

Με βάση τα ποσοστά που θα είχαν συγκεντρώσει τα κόμματα στις εκλογές του Ιουνίου (με το σύστημα της απλής αναλογικής) και μετά τις διαγραφές και ανεξαρτητοποιήσεις που στο μεταξύ μεσολάβησαν, η σημερινή κοινοβουλευτική τους δύναμη θα ήταν: ΝΔ 91 βουλευτές, ΣΥΡΙΖΑ 86, ΠΑΣΟΚ 32, Ανεξάρτητοι Έλληνες 24, Χρυσή Αυγή 22, ΔΗΜΑΡ 20 και ΚΚΕ 14. Με άλλα λόγια ο κυβερνητικός συνασπισμός ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, δεν θα διέθετε πλειοψηφία, αφού θα είχε μόλις 143 έδρες (αντί των 167 σήμερα).

Θα μπορούσαν όμως οι νέες εκλογές να δώσουν λύση; Με απλή και ανόθευτη αναλογική δύσκολα, καθώς σύμφωνα με τη δυναμική και τις θέσεις των κομμάτων, είναι εξαιρετικά απίθανη μια συνεργασία, που θα συγκέντρωνε το 50%+, ώστε να έχει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Εκτός και αν θεωρήσουμε ως βιώσιμη και ρεαλιστική τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων, της ΔΗΜΑΡ, του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ!

Αλλά και έτσι να είναι, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της PULSE (με αναγωγή στην πρόθεση ψήφου) που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα 6 ημέρες, όλα αυτά τα κόμματα μαζί, συγκέντρωναν το 49,5%! Αλλά και το 50% να ξεπερνούσαν, πιστεύει κανείς πως αυτή θα ήταν μια κυβέρνηση, που θα μπορούσε να μακροημερεύσει; Εννοείται πως όχι!

Ρωτήστε καλύτερα τους Ιταλούς, που στα 64 τελευταία χρόνια, έχουν ψηφίσει σε 63 εκλογικές αναμετρήσεις! Και η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα, καθώς εκεί υπάρχει η τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία διαχειρίζεται σημαντικά θέματα, χωρίς να χρειάζεται την κηδεμονία και τις αποφάσεις της κεντρικής κυβέρνησης. Βέβαια όλα αυτά δεν σημαίνουν πως πρέπει να διατηρηθεί το σημερινό παράλογο και ληστρικό μπόνους των 50 εδρών. Άλλωστε, ο σκοπός του όταν καθιερώθηκε, ήταν να πριμοδοτήσει το πρώτο κόμμα, που συγκέντρωνε ποσοστά συνήθως πάνω από το 40%, κάτι που σήμερα δεν υφίσταται!

Ο προβληματισμός και η κουβέντα για την καθιέρωση ενός νέου εκλογικού συστήματος, έχει αρχίσει! Σκέψεις και σενάρια υπάρχουν πολλά. Το θέμα είναι να καθιερωθεί ένα δίκαιο, εκλογικευμένο και αποτελεσματικό εκλογικού σύστημα. Που θα εξασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή αναλογικότητα, θα προτρέπει τα κόμματα σε συνεργασία και θα βοηθάει στο σχηματισμό κυβέρνησης. Σίγουρα όμως ένα τέτοιο εκλογικό σύστημα, δεν μπορεί να είναι η απλή αναλογική.

20/11/12

ΚΡΑΤΟΣ ΔΥΝΑΣΤΗΣ! Μια αληθινή ιστορία

     20 Νοεμβρίου 2012                  
Ας υποθέσουμε πως είστε ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους, που συντηρούν με αγώνα μια μικρή βιοτεχνία, που απασχολεί 5-6 υπαλλήλους! Και ας υποθέσουμε πως έρχεται η κρίσιμη ώρα, που πρέπει να αποφασίσετε αν θα δώσετε και την ύστατη μάχη, προκειμένου να σώσετε την επιχείρηση, να συνεχίσετε να απασχολείτε το προσωπικό και να πληρώνετε κανονικά τους φόρους σας, ή να βάλετε οριστικά λουκέτο.

Για το λόγο αυτό αποφασίζετε να “σκοτώσετε” το μοναδικό σας περιουσιακό στοιχείο, ένα μικρό αστικό ακίνητο. Η τιμή που πετυχαίνεται είναι μεν εξευτελιστική, όμως είναι μονόδρομος προκειμένου να χρηματοδοτήσετε την επιχείρησή σας, αφού η τράπεζα αδυνατεί να σας δανείσει.

Παράλληλα αποφασίζεται να ακινητοποιήσετε ένα δεύτερο ΙΧ μεγάλο κυβισμού που έχετε στην κατοχή σας, ώστε να μην πληρώσετε τέλη κυκλοφορίας, ασφάλεια, βενζίνες, σέρβις κλπ. Η πρώτη ψυχρολουσία έρχεται από το συνοικιακό ΚΕΠ, όπου μαθαίνετε πως είστε οφειλέτης και δεν δικαιούστε φορολογική ενημερότητα, απαραίτητη για την πώληση του ακινήτου. Ανήσυχος, πάτε στην εφορία. Εκεί διαπιστώνετε με ανακούφιση πως ο λόγος ήταν η ρύθμιση της οφειλής σας.

Παράλογο μεν, αφού πληρώνετε κανονικά τις δόσεις, αλλά ευτυχώς εδώ, όπως σας είπαν, θα σας δώσουν. Πάλι καλά, μονολογείτε, μέχρι τη στιγμή που η υπάλληλος σας ρωτάει τον λόγο που ζητάτε φορολογική ενημερότητα. Τότε σας πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι, γιατί μαθαίνετε πως αν πρόκειται για πώληση ακινήτου, από το τίμημα που θα εισπράξετε, θα παρακρατηθεί αυτομάτως το σύνολο της οφειλής σας προς την εφορία. Ναι αυτό που μέχρι χθες πληρώνατε σε δόσεις.

Το κράτος παύει να αναγνωρίζει τη ρύθμιση στην οποία είχε συμφωνήσει, αδιαφορεί για τις ανάγκες σας και ζητάει όλα τα χρήματα μπροστά. Στυγνή εκδίκηση, καθώς το ακίνητο που θα ξεπουλήσετε, θα πάει κυριολεκτικά “υπέρ πατρίδος”, αφού σχεδόν όλα τα χρήματα θα τα πάρει το κράτος. Στην αγανάκτησή σας, οι υπάλληλοι της εφορίας θα αναγνωρίσουν δίκιο, αλλά δεν γίνεται αλλιώς.

Οργισμένος ανεβαίνετε στο επάνω όροφο, τουλάχιστον να ξεμπλέξετε με το ΙΧ, καθώς έτσι θα εξοικονομήσετε 5-6 χιλιάδες ευρώ. Εκεί έρχεται η δεύτερη ψυχρολουσία, αφού η εφορία προκειμένου να καταθέσετε τις πινακίδες, απαιτεί να έχετε στεγασμένο γκαράζ! Το γεγονός πως διαθέτετε αυλή 6 στρεμμάτων και στο εξοχικό ακόμη μεγαλύτερη, δεν τους λέει τίποτα. Δεν αρκούν να χωρέσουν το ΙΧ σας! Για το λόγο αυτό σας ζητάει ή το Ε9 που να δείχνει το γκαράζ, ή μισθωτήριο συμβόλαιο! Χρειάζεται δηλαδή να πληρώσετε 1800- 2000 ευρώ για ενοίκιο κλειστού γκαράζ για έναν ολόκληρο χρόνο, προκειμένου να παραλάβουν τις πινακίδες του ΙΧ!

Εννοείται πως ο άνθρωπος της ιστορίας μας έφυγε βλασφημώντας και αποφασισμένος να βάλει λουκέτο. Τι και αν μείνουν στο δρόμο έξι οικογένειες, τι και αν το κράτος δεν εισπράξει από αυτόν ούτε πενηνταράκι ΦΠΑ και φόρο εισοδήματος. Ποιος νοιάζεται...

16/11/12

ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

16 Νοεμβρίου 2012
Όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνει επισήμως πως δεν πλήρωσε το ειδικό τέλος ακινήτων, αυτομάτως πρέπει να νιώθουν ηλίθιοι μερικά εκατομμύρια συμπολίτες μας, που ως συνεπείς φορολογούμενοι, το πλήρωσαν από το υστέρημά τους. Ο Αλέξης Τσίπρας,όπως είπε, δεν το πλήρωσε γιατί είναι παράνομος και αντισυνταγματικός φόρος.

Και για να αποδείξει πως δεν είναι θέμα τσιγκουνιάς, δεσμεύτηκε (άγνωστο αν το έκανε) να καταβάλει το ισόποσο του ειδικού τέλους, στο ΚΕΘΕΑ, που όπως είπε κινδυνεύει να κλείσει από τις περικοπές του μνημονίου. Βέβαια το αρμόδιο θεσμικό όργανο της πολιτείας, το Συμβούλιο της Επικρατείας, είχε κρίνει το ειδικό τέλος, ως νόμιμο και συνταγματικό φόρο, προσωρινού χαρακτήρα, που στηρίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια που διασφαλίζουν την αναλογικότητα και την ισότητα στην κατανομή φορολογικών βαρών. Ωστόσο αυτά ελάχιστη σημασία έχουν, από τη στιγμή που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έκρινε αλλιώς, με την ισχύ και το κύρος της θεσμικής του ιδιότητας.

Καλό είναι, πριν βιαστούμε να τον επικρίνουμε, να δούμε και τα θετικά που προκύπτουν από το σκεπτικό του Αλέξη Τσίπρα, με το δεδομένο πως πιθανότατα, κάποια στιγμή θα κληθεί να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Είναι για παράδειγμα θετικό το γεγονός, πως οι πολίτες, σύμφωνα με το παράδειγμα του μελλοντικού πρωθυπουργού, θα αποφασίζουν μόνοι τους ποιους φόρους θα πληρώσουν και ποιους όχι. Θα μπορούν να κρίνουν ποιος φόρος είναι δίκαιος και ποιος άδικος. Επίσης, θα έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν, αν αποφασίσουν να πληρώσουν τον φόρο, υπέρ ποιου θα καταβάλουν το ποσό. Θα μπορούν για παράδειγμα αντί να πληρώνουν στο δημόσιο ταμείο, να καταβάλουν το ποσό στο ταμείο της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης της αρεσκείας τους!

Θα ήταν χρήσιμο, όταν αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι πολίτες να πυκνώσουν τις τάξεις του κινήματος “ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ”, (που σίγουρα θα εκπροσωπείται στο υπουργικό συμβούλιο), στηρίζοντας έτσι την νέα κυβέρνηση. Από την επόμενη ημέρα ο λαός θα απελευθερωθεί από τα δεινά της καθημερινότητας. Τέλος τα διόδια στους δρόμους, τέλος τα εισιτήρια στις συγκοινωνίες, τέλος οι λογαριασμοί για φως , νερό και τηλέφωνο. Όλα ελεύθερα και δωρεάν για τον λαό. Είναι αδιευκρίνιστο αν θα καταργηθούν τα φακελάκια στα νοσοκομεία και η παραπαιδεία των φροντιστηρίων, καθώς θα ισχύσει καθολική δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία.

Και επιτέλους θα καθιερωθεί η Σεισάχθεια, θα διαγραφούν δηλαδή όλα τα χρέη μας προς τις τράπεζες. Ως εκ τούτου ας τρέξουν τώρα οι πολίτες να επωφεληθούν. Να δανειστούν από τις τράπεζες (όταν θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση) και όσο είναι ακόμη χαμηλά οι τιμές των ακινήτων να αγοράσουν την μεζονέτα της αρεσκείας τους, αφού το χρέος τους θα διαγραφεί!

Εννοείται πως θα έχουμε πριν κηρύξει το δημόσιο χρέος απεχθές και θα έχουμε κάνει μονομερή διαγραφή. Έτσι θα ζήσουμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα. Το δεύτερο είναι σίγουρο!

15/11/12

BLACKOUT ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ!

15 Νοεμβρίου 2012
Σε μια κανονική χώρα, με αυτό που έγινε χθες και προχθές, με το ηλεκτρονικό blackout τεσσάρων μεγάλων πανεπιστημιακών νοσοκομείων, θα έπρεπε φυσιολογικά να είχε χαλάσει ο κόσμος. Εκατοντάδες ασθενείς έμειναν εκτός του συστήματος της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, δημιουργήθηκαν προβλήματα στην αντιμετώπιση των επειγόντων περιστατικών, διεκόπη η επικοινωνία μεταξύ των κλινικών των νοσοκομείων και ήταν αδύνατη η προώθηση από τα εργαστήρια των αποτελεσμάτων των ιατρικών εξετάσεων.

Μάλιστα σε ένα από τα νοσοκομεία, που ήταν σε γενική εφημερία, το πρόβλημα ήταν οξύτατο! Και όλα αυτά από μια ομάδα μερικών δεκάδων υπαλλήλων του Πανεπιστημίου και φοιτητών, μέλη όλοι των συνδικαλιστικών παρατάξεων που υποστηρίζονται από το ΚΚΕ τον ΣΥΡΙΖΑ και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Ως γνωστόν, προκειμένου να σταματήσουν την διαδικασία εκλογής οργάνων διοίκησης (κάτι που δεν κατάφεραν τελικά, αφού οι πανεπιστημιακοί συμμετείχαν μαζικά στις εκλογές), κατέλαβαν με καταδρομική επιχείρηση και έθεσαν εκτός λειτουργίας τον κεντρικό υπολογιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών, βυθίζοντας σε ηλεκτρονική απομόνωση, όχι μόνο τα τέσσερα νοσοκομεία, αλλά ολόκληρο το Πανεπιστήμιο, στο όνομα της Δημοκρατίας και της προάσπισης των θεσμών.

Πως κατέλαβαν το Κέντρο Λειτουργίας και Διαχείρισης Δικτύων του Πανεπιστημίου; Εισβάλλοντας, αφού πρώτα με λοστούς και σφυριά, έσπασαν την πόρτα! Τελικά για να μην πολυλογούμε, ούτε ο κόσμος χάλασε και ούτε πρώτη είδηση έγινε, καθώς μάλλον θεωρήθηκε ως ένα συνηθισμένο περιστατικό, από αυτά που συμβαίνουν τόσο συχνά στα ελληνικά πανεπιστήμια, ώστε να περνούν σχεδόν απαρατήρητα. Είναι χαρακτηριστικό πως ο πρύτανης, όλο αυτό το διάστημα, παρότι αναζητείτο, ήταν “άφαντος” και πως η εισαγγελία χρειάστηκε ένα ολόκληρο 24ωρο για να παρέμβει. Δυστυχώς όπως συνήθως συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις, αφού τελικά δεν πέθανε κανείς, δεν χάλασε και ο κόσμος!

Θα ξεχαστεί και αυτή η υπόθεση, όπως ξεχάστηκαν δεκάδες άλλες. Στην πατρίδα του “δεν βαριέσαι” και “του νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη”, όλα χωράνε! Σε αρκετές σελίδες του “προοδευτικού” τύπου, χθες και προχθές, η ενέργεια των καταληψιών χαρακτηρίστηκε από ντεμοντέ, έως δικαιολογημένη! Η ίδια εφημερίδα για παράδειγμα, που στη μία σελίδα παρουσίαζε (πολύ σωστά) με καταγγελτικό ύφος τα προβλήματα περιφερειακού νοσοκομείου, που λόγω περικοπών που επιφέρει το μνημόνιο εκθέτει σε κίνδυνο τους ασθενείς, στην επόμενη νομιμοποιεί το ηλεκτρονικό black out των τεσσάρων πανεπιστημιακών νοσοκομείων και δεν ασχολείται με το γεγονός των σοβαρών προβλημάτων που προκλήθηκαν.

Εννοείται ότι το γεγονός, πως μεγαλύτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας, παρέμεινε σε ηλεκτρονική απομόνωση από τον έξω κόσμο, για τρία 24ωρα, δεν ήταν άξιο αναφοράς. Αλλά είπαμε, έτσι δουλεύει χρόνια αυτή η χώρα, τώρα θα αλλάξει; Δείτε για παράδειγμα τι συμβαίνει, μήνες τώρα, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, το οποίο έχει μεταβληθεί σε χωματερή. Ούτε σε Αφρικανική χώρα δεν συμβαίνουν τόσο θλιβερά περιστατικά, που εμείς πλέον καταπίνουμε αμάσητα!

14/11/12

ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ Η ΔΟΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ

14 Νοεμβρίου 2012
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, έχουμε κουραστεί να καταναλώνουμε ορόσημα. Κάθε λίγο και λιγάκι απαιτείται μια καινούργια θυσία, μεγαλύτερη από την προηγούμενη, ώστε κάτι καλύτερο να προσδοκούμε για τη συνέχεια. Οι απανωτές διαψεύσεις όμως, κάποια στιγμή εκτός από την κούραση, παράγουν απόγνωση και οργή και γιγαντώνουν την καχυποψία στην κοινωνία.

Οι φοβικοί πολιτικοί μας, δίστασαν να πουν εξ' αρχής την αλήθεια. Ο λόγος είναι πως θα έπρεπε να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Επειδή αυτό δεν θα συμβεί ποτέ σε αυτή τη χώρα, αντιθέτως προσπάθησαν να κερδίσουν χρόνο, προκαλώντας μεγαλύτερη ζημιά, διασύροντας τη χώρα διεθνώς, καθιστώντας την συνώνυμο της αναξιοπιστίας.

Έπρεπε να περάσουν δύο χρόνια, για να ακουστεί από επίσημα χείλη, πως η χώρα πρακτικά έχει χρεοκοπήσει. Πως ότι ζήσαμε στο παρελθόν το ξεχνάμε οριστικά, πως η προσδοκία είναι να παραμείνουμε ζωντανοί, ώστε να περιληφθούμε στον σχεδιασμό για συνολική λύση στην Ευρωζώνη, κάποια στιγμή στο μέλλον. Με μια κοινωνία κουρασμένη, μοιρολατρική και καχύποπτη και με έναν λογαριασμό που δεν βγαίνει με τίποτα, τα πράγματα είναι απελπιστικά δύσκολα.

Ο κόσμος ξέρει πως αυτά δεν ήταν τα τελευταία μέτρα, ούτε οι τελευταίες θυσίες. Τα εισοδήματα του θα συνεχίσουν να υποχωρούν, η φορολογία θα αυξηθεί, η ανεργία θα καλπάσει (μετατρέποντας την απασχόληση σε ύψιστο κοινωνικό αγαθό), η φτώχεια θα μεγαλώσει, ενώ οι τιμές θα παραμείνουν σε επίπεδα εξοργιστικά υψηλά, καθώς σε βασικά αγαθά, η Ελλάδα είναι από τις ακριβότερες χώρες στην Ευρώπη!

Το τρίτο μνημόνιο ψηφίστηκε, ο προϋπολογισμός πέρασε, η πολυπόθητη δόση θα έλθει, όμως τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν επαρκεί για να βγούμε από το αδιέξοδο. Αν η χώρα δεν αρχίσει να παράγει, εάν η κοινωνία δεν κινητοποιηθεί, δεν έχουμε ελπίδες. Θα φυτοζωούμε με το ελάχιστο οξυγόνο που μας επιτρέπουν να αναπνέουμε οι δανειστές μας και με την μόνιμη απειλή της ασφυξίας.

Η κυβέρνηση πρέπει να βρει τρόπους να αντισταθμίσει αυτή την αφόρητα νοσηρή και απαισιόδοξη πραγματικότητα. Οι πολιτικές της ανάπτυξης είναι μονόδρομος. Το ξέρουν και τα μικρά παιδιά. Μόνο που για να υπάρξει ανάπτυξη, χρειάζεται κυβέρνηση που να λύσει τον γόρδιο δεσμό. Ακόμη και σήμερα, για να ανοίξει κανείς ψιλικατζίδικο, θα χρειαστεί να τρέχει επί έναν ολόκληρο μήνα για να μαζεύει υπογραφές και πιστοποιητικά.

Αν δεν διορθωθούν οι παθογένειες του συστήματος, δεν θα έχουμε τύχη. Χρειάζεται να βελτιωθεί η απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ. Δεν αρκεί για μια χώρα που βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου, να έχει βαθμό απορροφητικότητας, κοντά στον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. Απαιτείται να τρέξει περισσότερο για να καλύψει το χαμένο έδαφος.

Το παιγνίδι παίζεται εντός των συνόρων. Όσο δεν είναι διασφαλισμένη η παραμονή της χώρας στο ευρώ και όσο δεν το επιτρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει περίπτωση να επενδυθεί ούτε ένα ευρώ από το εξωτερικό! Η επόμενη μέρα για την κυβέρνηση πρέπει να είναι μια καινούργια αρχή. Βήμα πρώτο ο ανασχηματισμός!

9/11/12

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ;

9 Νοεμβρίου 2012
Το γεγονός πως η χώρα βρίσκεται σε μια συνεχή διαδικασία αποθεσμοποίησης, έχει τονιστεί κατ' επανάληψη. Ισχυροί θεσμοί, ακρογωνιαίοι λίθοι του πολιτεύματος, που δομήθηκαν με μεγάλη προσπάθεια σε αντίξοες συνθήκες, καταρρέουν, χωρίς να υπάρχει αντίδραση.

Θεσμικές διαδικασίες χρόνων, που βοήθησαν την χώρα σε δύσκολες εποχές να σταθεί στα πόδια της, φθίνουν με γρήγορους ρυθμούς. Η οικονομική κρίση φαίνεται πως επιταχύνει αυτή τη διαδικασία της φθοράς και της απαξίωσης. Οι πρακτικές της ανερμάτιστης πολιτικής εξουσίας επί σειρά ετών, η αποσάθρωση της κρατικής μηχανής, αλλά κυρίως ο άκρατος λαϊκισμός που έχει επικρατήσει επί των πάντων, έχουν αποψιλώσει επικίνδυνα τη λειτουργία του πολιτεύματος από τις βασικές δομές και τις στοιχειώδεις θεσμικές διαδικασίες!

Τα παραδείγματα άπειρα. Η αδυναμία του κράτους να προστατέψει τους πολίτες σε περιοχές που έχουν μεταβληθεί σε γκέτο ανομίας. Οι έλεγχοι σε μικροπωλητές από τις ομάδες της Χρυσής Αυγής και τα περιστατικά βίας κατά των μεταναστών. Τα αναρίθμητα περιστατικά τρομοκράτησης από τις καταδρομικές ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο να διαλύσουν τις συνεδριάσεις των πανεπιστημιακών οργάνων, να παρεμποδίσουν τις εκλογές για τα Συμβούλια Ιδρύματος στα ΑΕΙ και να στοχοποιήσουν όσους έχουν αντίθετη άποψη.

Και εκεί που νομίζαμε πως τα είχαμε δει όλα, προχθές βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (η ασυλία είναι ο ορισμός την νομιμοφανούς παρανομίας) και στελέχη του κόμματος, εν είδει περιπόλου, βγήκαν στους δρόμους και ζητούσαν ταυτότητες! Επιχείρησαν να ελέγξουν (σε περιοχές εκτός των χώρων των συλλαλητηρίων), αστυνομικούς της ασφάλειας, τους οποίους φωτογράφισαν και εξέθεσαν σε φιλικό ιστότοπο, παραδίδοντάς τους βορά στους αντιεξουσιαστές! Περιστατικό που δείχνει πως έχει χαθεί το μέτρο και κάθε έννοια σεβασμού στους θεσμούς.

Αυτό επισήμως έγινε σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, “για να προστατευτεί το συνταγματικό κατοχυρωμένο δικαίωμα στη συνάθροιση”. Ανεπισήμως ο λόγος ήταν να σταματήσουν οι προσαγωγές νεαρών, πριν τις μεγάλες διαδηλώσεις, όταν διαπιστωθεί μετά από έλεγχο, πως είναι ύποπτοι για διάπραξη αδικημάτων, εφόσον έχουν επάνω τους σφυριά, ρόπαλα, μολότοφ κλπ.

Αργότερα, το απόγευμα της ίδιας μέρας, λίγο έλειψε να τιναχθεί στον αέρα η κρίσιμη συνεδρίαση στη βουλή, όταν οι υπάλληλοι αποφάσισαν να απεργήσουν και απείλησαν να μπουκάρουν στην αίθουσα της ολομέλειας, με αφορμή τροπολογία που τους εξομοίωνε με τους υπαλλήλους του δημοσίου. Τελικά αποσύρθηκε η τροπολογία και η βουλή δεν έγινε Κούγκι!

Ο καθένας πλέον δικαιούται να κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι, χωρίς συνέπειες και χωρίς κόστος! Ο λαϊκισμός που έχει διαβρώσει τα πάντα, δίνει άλλοθι σε κάθε είδους θεσμική εκτροπή. Δεν μπορεί όμως να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, εκτός αν θέλουμε να διαλύσουμε τη χώρα. Η κατηφόρα που έχουμε πάρει οδηγεί με ακρίβεια στον γκρεμό.

Είναι επιτέλους υποχρέωση όλου του πολιτικού κόσμου, να δεσμευτεί στην τήρηση των κανόνων και να προασπίσει τους θεσμούς και τη νομιμότητα, πριν να είναι αργά. Είναι καθήκον της κυβέρνησης να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες και προς τα κόμματα αλλά κυρίως προς την κοινωνία, προκειμένου να βάλει με κάθε τρόπο, τα πράγματα στη θέση τους.

5/11/12

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΙΧΤΗΚΕ ΚΑΝΕΝΑΣ!

5 Νοεμβρίου 2012
Αυτοί που πρώτοι απ' όλους θα έπρεπε να νιώθουν “ιερή αγανάκτηση” από την αποκάλυψη του σκανδάλου της λίστας Λαγκάρντ, δεν θα έπρεπε να είναι ούτε ο πολιτικός κόσμος συλλήβδην, ούτε η κοινωνία. Το αρνητικό προνόμιο, κανονικά ανήκει στους πρώην και νυν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του.

Κάθε έντιμος άνθρωπος, όταν ξαφνικά συνειδητοποιεί πως εξαπατήθηκε και πως στην πλάτη του παίχτηκε ένα βρώμικο παιγνίδι σε βάρος της κοινωνίας (και του δημόσιου συμφέροντος), αντιδρά οργισμένα και ζητά ξεκαθάρισμα της κατάστασης. Η αποκάλυψη πως για δύο χρόνια, είχε υφανθεί με δόλιο τρόπο ένα πέπλο που σκέπαζε μια τόσο σοβαρή υπόθεση, θα έπρεπε να είχε ήδη προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, του παλιού και του καινούργιου.

Το γεγονός πως η λίστα περιείχε ηχηρά ονόματα, με καταθέσεις εκατομμυρίων ελεγχόμενης νομιμότητας, σε ελβετική τράπεζα, είναι σοβαρός λόγος. Ειδικά όταν η κοινωνία λιμοκτονεί και βυθίζεται στον ζόφο και την ανέχεια, αδυνατώντας να αντέξει το βάρος των άδικων μέτρων. Σε κανονικές συνθήκες και για κανονικούς ανθρώπους, η εξαπάτηση αυτή ισοδυναμεί με ηθική μείωση και εξευτελισμό!

Πόσο μάλλον όταν ως πολιτικό στέλεχος πρώτης γραμμής, εκπροσωπείς εκτός από τον εαυτό σου και αυτούς που σε ψήφισαν! Όταν επί δύο χρόνια δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα και έχεις με πάθος και πειθώ στηρίξει ισοπεδωτικά και κοινωνικά άδικα μέτρα! Η εμπλοκή δύο κορυφαίων ονομάτων από το ΠΑΣΟΚ, πρώην υπουργών Οικονομικών, ο ένας στενός συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου, ο άλλος νυν Πρόεδρος του κόμματος, σε μια τόσο ύποπτη και περίεργη περίοδο, δεν προκάλεσε την αναμενόμενη έκρηξη των στελεχών του κινήματος.

Πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων, που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού, δεν υπήρξαν αντιδράσεις. Δεν βρέθηκαν πολλοί που να θίχτηκαν και να δήλωσαν πως εξαπατήθηκαν. Όμως η απόκρυψη της λίστας, οι παιδαριώδεις δικαιολογίες και τα ψέματα, αλλά κυρίως η άφεση αμαρτιών που επιχειρήθηκε για τα ονόματα που περιείχε, συνιστούν σκάνδαλο πρώτης γραμμής.

Είναι η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία, που η ηθική διάσταση ενός σκανδάλου, ξεπερνάει κατά πολύ σε μέγεθος την οικονομική και την πολιτική του πλευρά. Ίσως όμως όλα αυτά, να είναι και μια καλή απάντηση στο ερώτημα, γιατί ο λαός περιφρονεί τόσο υποτιμητικά το ΠΑΣΟΚ. Το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ και οι ανύπαρκτες αντιδράσεις, φωτίζουν το σαθρό ηθικό υπόβαθρο όλων αυτών των μεγαλόσχημων σωτήρων της χώρας.

Σήμερα στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, υπερτερεί ο αγώνας για την πολιτική επιβίωση των στελεχών του, που ετοιμάζουν βαλίτσες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν βγει μαχαίρια για χίλιους δύο λόγους, όχι όμως για τη λίστα. Αδυνατούν οι κεραίες τους να το αξιολογήσουν, ίσως γιατί είναι εκτός του αξιακού τους πεδίου. Εκτός, αν εθισμένοι στον πολιτικό αμοραλισμό, θεωρούν την αυθαιρεσία και την συγκάλυψη δικαίωμα του κάθε υπουργού!

30/10/12

ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΕΜΠΡΟΣ, ΔΕΚΑ ΠΙΣΩ!

30 Οκτωβρίου 2012
Είναι ανάθεμα για τους ομογενείς που επισκέπτονται την πατρίδα, η ώρα και η στιγμή που θα πέσουν στα δίχτυα της γραφειοκρατίας. Ιδίως αν πρόκειται για την εφορία, για κληρονομικά ζητήματα, ή θέματα ακίνητης περιουσίας. Οι άνθρωποι τρελαίνονται και βλασφημούν καθώς χάνονται στον κυκεώνα των τυραννικών διαδικασιών, ανεβοκατεβαίνοντας ορόφους, μαζεύοντας χαρτιά και υπογραφές, περιμένοντας σε ουρές, χωρίς στο τέλος να κάνουν τη δουλειά τους. Ότι εξωφρενικό και παρανοϊκό βιώνουμε όλοι μας,. θεωρώντας το όμως αυτονόητο, αφού αν διαμαρτυρηθείς, κάηκες!

Όμως οι συμπατριώτες μας της αλλοδαπής είναι αμάθητοι σε καψώνια και τιμωρίες! Στην Αμερική, τη Γερμανία, την Αυστραλία, το Βέλγιο, τη Σουηδία ή οπουδήποτε αλλού ζουν, ποτέ δεν χρειάστηκε να μπουν σε μια τέτοια (εξευτελιστική) διαδικασία. Έτσι είναι ξένο το αίσθημα ενοχής που σου δημιουργείς το υποτιμητικό ύφος του υπαλλήλου, που υποτίθεται πως σε υπηρετεί. Και όλα αυτά για να πληρώσεις το κράτος! Το αξιοπερίεργο είναι πως στις χώρες που προαναφέραμε, δεν χρειάζεται να ξέρεις που βρίσκεται η εφορία, αφού δεν θα πας ποτέ. Όλα γίνονται ηλεκτρονικά, είτε μέσω των ιστοσελίδων των υπηρεσιών, είτε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

Αλλά και πριν διαδοθεί το διαδίκτυο, υπήρχε το ταχυδρομείο. Σου έστελναν επιστολή, τους απαντούσες με επιστολή, ή το ανάποδο! Πληρώνεις τα οφειλόμενα και εισπράττεις τα χρωστούμενα στην τράπεζα και στα ΑΤΜ. Και η δουλειά σου γίνεται χωρίς να χάσεις μισή μέρα, να σου σπάσουν τα νεύρα και να νιώσεις ηλίθιος. Εφοριακό δεν θα δεις κατ' όψη, παρά μόνο αν σε πιάσουν να κλέβεις το κράτος! Εδώ αντίθετα το γεγονός πως κλείνουν μερικές δεκάδες εφορίες είναι ζήτημα που προκαλεί κινητοποιήσεις στις τοπικές κοινωνίες. Ακόμη και αν οι εφορίες δεν έχουν λόγο ύπαρξης είτε επειδή έχουν μηδαμινά έσοδα, είτε γιατί είναι ελάχιστα παραγωγικές. Είναι γνωστό πως το 97% των φορολογικών εσόδων του κράτους, προέρχεται μόλις από 30 ΔΟΥ, σε σύνολο 270 που υπάρχουν στη χώρα.

Οι κάτοικοι θέλουν την εφορία τους, με τον τρόπο που θέλουν το κέντρο υγείας, το αστυνομικό τμήμα και την εκκλησία! Για γέλια ή για κλάματα όλο αυτό που συμβαίνει έχει στοιχεία σουρεαλισμού. Αντί να εξαλείψουν τις αιτίες που οι πολίτες συνωστίζονται στις εφορίες, για να χρυσώσει το χάπι, δημιουργούν εκεί που θα καταργηθούν οι εφορίες, υποκατάστατα τους. Τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Φορολογουμένων.

Τι θα κάνουν τα ΚΕΦ; Θα παραλαμβάνουν αιτήσεις και αιτήματα και θα τα διαβιβάζουν στις ΔΟΥ. Με άλλα λόγια θα κάνουν, ότι θα μπορούσαν να κάνουν (και εν μέρει ήδη κάνουν) τα ΚΕΠ. Αντί έστω να οργανώσουν τα ΚΕΠ, που διαλύονται μέρα με τη μέρα, φτιάχνουν τα ΚΕΦ, έναν παράλληλο μηχανισμό, που αργά ή γρήγορα θα εκφυλιστεί. Θα γίνουν μικρές εφορίες, που θα επιφέρουν τα ίδια δεινά στους πολίτες. Ένα ακόμη δείγμα πως ζούμε στον δικό μας αιώνα! Όλοι μας, πολίτες και εξουσία.

25/10/12

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΠΑΤΡΙΔΑ!

25 Οκτωβρίου 2012
Πόσα από τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν τα προηγούμενα χρόνια, κυρίως στις κυβερνήσεις Παπανδρέου, θυμάστε σήμερα; Υπάρχει άραγε κάποιος που να είναι αισθητή η απουσία του σήμερα από το πολιτικό προσκήνιο; Ποιος από τα μεγαλοστελέχη του παρελθόντος με το “μεγάλο” πολιτικό εκτόπισμα, που μιλούσαν και συμπεριφέρονταν σαν να τους χρωστάει χάρη η οικουμένη ολόκληρη, θα ήταν απαραίτητος σήμερα;

Αν θεωρήσουμε ως μέτρο την κοινή λογική και ως δείκτη τις επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ σε όλες τις δημοσκοπήσεις του τελευταίου καιρού, κανένας! Κατ' αρχήν ως γεγονός είναι απογοητευτικό, καθώς από μια στρατιά στελεχών, μεταξύ τους και πολλά “τρανταχτά” ονόματα υπουργών, εξανεμίστηκε πολιτικά, όπως το ΑΕΠ της χώρας, ή ο γενικός δείκτης του χρηματιστηρίου! Άνθρωποι που είχαν τεράστια εξουσία και διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας, είναι σήμερα στα αζήτητα!

Είναι αυτονόητο πως δεν ισχύουν για όλους τα ίδια, καθώς υπήρχαν και περιπτώσεις, λίγες είναι αλήθεια, σοβαρών και αξιοπρεπών στελεχών, που βγήκαν αλώβητοι και καθαροί από αυτή την θλιβερή περιπέτεια. Τόσο θλιβερή, που συνεχίζει να μας εκπλήσσει δυσάρεστα με όσα έρχονται στη δημοσιότητα, όπως για παράδειγμα η περίπτωση της λεγόμενης “λίστας Λαγκάρντ”. Το γεγονός πως σε περίοδο κοινωνικής εξαθλίωσης και καθολικής φτώχειας, οι άνθρωποι που όφειλαν να υπερασπιστούν τον λαό, έκαναν, όπως αποδεικνύεται, πλάτες σε αυτούς που προκλητικά έκλεβαν και το λαό και το κράτος, κοροϊδεύοντας την κοινωνία!

Αντίστοιχης σημασίας με την οικονομική κρίση ζήτημα, ήταν η απειλή από τη λαθρομετανάστευση. Μεγαλόσχημοι υπουργοί και “στελεχάρες” εγκατέλειψαν τη χώρα στη βούληση των δουλεμπόρων και όσων επιβουλεύονται την ακεραιότητά της, στέλνοντας μας στρατιές εξαθλιωμένων. Κάθε μέρα, γύρω στους 300 περνούσαν τα σύνορα και λίγο αργότερα κατέληγαν στην πρωτεύουσα. Κάθε χρόνο, πληθυσμός ίσος με τέσσερις πόλεις του μεγέθους της Τρίπολης(!), αποκλειστικά από μετανάστες, προστίθονταν στη χώρα!

Χρειάστηκαν λίγες εβδομάδες και η επιστράτευση της κοινής λογικής, για να σταματήσει επιτέλους η ροή των μεταναστών, πριν να είναι αργά και να ξεκινήσουν οι προσπάθειες διαχείρισης του προβλήματος στο εσωτερικό της χώρας. Να γιατί κανείς δεν θέλει να τους θυμάται και σε κανέναν δεν λείπουν. Τον τελευταίο καιρό ακούγονται σενάρια και κινήσεις για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα στο χώρο της κεντροαριστεράς.

Διάφορα πρώην μεγαλοστελέχη, εμφανίζονται εκ νέου ως υποψήφιοι διαχειριστές του αύριο. Κραυγαλέα αποτυχημένοι, παλαιάς κοπής πολιτικοί, με φορτίο στις πλάτες τους τις αμαρτίες του παρελθόντος, φιλοδοξούν να βρεθούν και πάλι στα πράγματα, ως υποψήφιοι αναμορφωτές. Τι και αν οι περισσότεροι δεν μπορούν ούτε στο δρόμο να κυκλοφορήσουν, φοβούμενοι τη χλεύη των πολιτών. Αυτό δεν τους εμποδίζει, αφού αυτή είναι η μόνη δουλειά που έμαθαν, καθώς ποτέ τους δεν δούλεψαν. Αν αυτοί είναι το αύριο της χώρας, καλύτερα να αλλάξουμε πατρίδα.

23/10/12

ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!

23 Οκτωβρίου 2012
Άραγε τι πρόσημο θα είχε σήμερα ένα μεγάλο μπάχαλο, που θα έφερνε το πάνω κάτω; Που θα αναιρούσε ότι έχει κερδηθεί έως τώρα, έστω και με λάθος τρόπο! Που θα πήγαινε τη χώρα εκεί που ήταν πριν δύο χρόνια, θα επιδείνωνε την εικόνα μας προς τα έξω και θα μετέστρεφε το κλίμα στην ευρωζώνη! Σε τι θα βοηθούσε και τι θα πρόσφερε άραγε, σήμερα που η κουβέντα για μια συνολική λύση στον ευρωπαϊκό Νότο έχει ανοίξει και ευτυχώς είμαστε μέσα στο παιγνίδι;

Ποιος θα κέρδιζε και τι από μια χαοτική κατάσταση; Τι προσδοκούν όσοι το επιδιώκουν; Τι έχουν στο μυαλό τους; Η απάντηση στο τελευταίο ερώτημα είναι απλή:Τίποτα! Η ιδέα για παράδειγμα του Πάνου Καμμένου, να προκαλέσει εκλογές καλώντας τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να παραιτηθούν μαζί με τους δικούς του βουλευτές, εκτός από πρόχειρη και ανεδαφική, είναι και δείγμα του τυφλού λαϊκισμού που έχει φωλιάσει στο πολιτικό σύστημα (και επιβραβεύεται από το εκλογικό σώμα).

Πάντως αν το εννοούσε, θα ήταν δέκα φορές χειρότερα, καθώς μαζί με τον λαϊκισμό θα συνυπήρχε η άγνοια του Συντάγματος, πράγμα θεωρητικώς αδιανόητο για πολιτικό αρχηγό μεγάλου κόμματος. Δεν συζητάμε για τις ολέθριες συνέπειες, αν η χώρα ξαναπήγαινε σε εκλογές. Μάλλον για να κερδίσει τις εντυπώσεις και να πάρει πόντους, ως αντιμνημονιακότερος του ΣΥΡΙΖΑ, το έκανε ως φαίνεται! Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα στην Ελλάδα!

Στον ίδιο παρανομαστή είναι το παραλήρημα του συνδικαλιστή Φωτόπουλου, που καλεί σε ολοκληρωτικό πόλεμο, προκειμένου “να πέσει το σύστημα”! Προτείνει μπλοκάρισμα των νευραλγικών τομέων του κράτους και άσκηση συντονισμένης πίεσης για πολλές μέρες, ώστε να πέσει το σύστημα. Και όπως είπε: “οι απειλές της τρόικας και της κυβέρνησης δεν μας πτοούν.” Με άλλα λόγια προκειμένου ο Νίκος Φωτόπουλος να προαχθεί από πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ σε πρόεδρο της ΓΣΕΕ και να τύχει της υποστήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να διαλυθεί η χώρα!

 Ότι δεν έχει καταρρεύσει, σε μια χώρα χρεοκοπημένη που παλεύει να σταθεί στα πόδια της, να παραδοθεί στις διαθέσεις του Φωτόπουλου και των ομοίων του. Άλλωστε όπως ο ίδιος είπε: “Ή αυτοί ή εμείς!” Διαλέγουμε και παίρνουμε...

Ανέκαθεν η χώρα ζούσε σε τεντωμένο σκοινί, έχοντας όμως από κάτω το δίχτυ ασφαλείας του δανεισμού. Παραδοσιακά, για δεκαετίες ολόκληρες, ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του, χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες. Είτε ήταν κυβέρνηση, είτε αντιπολίτευση, έκανε αυτό που τον βόλευε. Έτσι εκπαιδεύτηκε ο πολιτικός κόσμος, αλλά έτσι έμαθαν και οι εκλογείς να διαλέγουν κυβερνήσεις.

Και αυτό όπως φαίνεται δεν αλλάζει απο τη μια μέρα στην άλλη. Ήταν μια διαδικασία που διάβρωσε έως και τις συνειδήσεις μας, ακόμη και αν όλα αυτά τα χρόνια, ξοδεύαμε  όπως αποδείχθηκε, δανεικά που πήραμε από τα παιδιά μας! Επιμένουμε πως φταίει η Μέρκελ και κανένας άλλος.

16/10/12

Η ΕΠΑΡΧΙΩΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

16 Οκτωβρίου 2012
Αν είδηση είναι ότι δείχνει η τηλεόραση, τότε ο τρομερός Φέλιξ Μπάουμγκαρτνερ έκανε μια τρύπα στο νερό. Ο άθλος του, το άλμα από το διάστημα στη γη, ήταν λίγο για τα μέτρα της Ελληνικής τηλεόρασης. Ίσως αν ο Φέλιξ μιλούσε τούρκικα ή είχε μακρινή ξαδέλφη που έπαιζε στον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή ή στη Σίλα, να παρακολουθούσαμε το άλμα του στις ειδήσεις, λεπτό προς λεπτό.

Το γεγονός πως όλα τα διεθνή δίκτυα μετέδιδαν απ' ευθείας την εικόνα που έκοβε την ανάσα, ήταν άνευ σημασίας για τα ελληνικά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, που δεν βρήκαν 3-4 λεπτά να το χωρέσουν έστω στο κλείσιμο. Χαρακτηριστικά στο MEGA, ο παρουσιαστής διέκοψε όπως- όπως τον ρεπόρτερ που περιέγραφε το γεγονός, την ώρα που ο Μπάουμγκαρτνερ ήταν έτοιμος για τη βουτιά στο κενό, προκειμένου να μεταδώσει ένα χαζοχαρούμενο ρεπορτάζ, πιθανότατα ρουσφέτι του μαγαζιού!

Με εξαίρεση τον ΣΚΑΙ, κανένα δελτίο ειδήσεων (ήταν όλα στον αέρα), δεν συνδέθηκε για να μεταδώσει τον σπουδαίο γεγονός. Αυτό που εκατοντάδες εκατομμύρια τηλεθεατές σ' όλο τον κόσμο παρακολουθούσαν (με καθυστέρηση 20 δευτερολέπτων, ώστε αν κάτι πάει στραβά και ο Φέλιξ χάσει τη ζωή του, να διακοπεί η μετάδοση), δεν αφορούσε την μίζερη τηλεόρασή μας και κατ' επέκταση όλους εμάς, τους επαρχιώτες Έλληνες. Ο πρώτος άνθρωπος που σπάει το φράγμα του ήχου, φτάνοντας τα 1.342 χιλιόμετρα την ώρα και το ρεκόρ της ελεύθερης πτώσης από ύψος των 39 χιλιομέτρων, κάνοντας άλμα από την άκρη του διαστήματος, (τέσσερις φορές ψηλότερα από εκεί που ταξιδεύουν τα τζετ) δεν είχε θέση στις εγχώριες ειδήσεις.

 Από τη στιγμή που ξεκίνησε η εξίσωση της πίεσης στην καμπίνα, μέχρι την ώρα που ο Φέλιξ βρέθηκε στο κενό, ήταν από τις συγκλονιστικότερες εικόνες που έχουμε παρακολουθήσει. Ήταν ένας άθλος της επιστήμης και του ανθρώπου, για τον οποίο συνεργάστηκαν επί πέντε χρόνια 300 ειδικοί επιστήμονες και που θα προσφέρει πολλές πληροφορίες στους ερευνητές της ανθρώπινης φυσιολογίας, της διαστημικής τεχνολογίας και της αεροναυπηγικής.

Το γεγονός αυτό δημιούργησε ένα ακόμη ρεκόρ. Οκτώ εκατομμύρια το παρακολούθησαν συγχρόνως από το κανάλι που είχε δημιουργηθεί στο Youtube. Λίγοι περισσότεροι απ' όσους είχαν παρακολουθήσει από το κανάλι του BBC στο Youtube την πρώτη ημέρα των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου, ενώ πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ήταν μόλις εκείνη τη στιγμή τα “like” και τα “share” στα social media.

Πριν την επικράτηση του διαδικτύου και των social media, την εποχή της τηλεοπτικής μονοκρατορίας, υπήρχε ένα αξίωμα που έλεγε πως είδηση είναι μόνο ότι δείχνει η τηλεόραση. Στην υπερβολή του εμπεριείχε μεγάλη δόση αλήθειας, αφού ότι δεν μετέδιδε η τηλεόραση, ήταν σαν να μην είχε γίνει ποτέ. Τα χρόνια πέρασαν, όλα άλλαξαν, όχι όμως και η εγχώρια τηλεόραση, που εξακολουθεί να πιστεύει πως είναι το κέντρο του κόσμου.

Συνεχίζει να ζει στην ψευδαίσθηση πως όλα γυρίζουν γύρω από αυτήν, σαν κάτι ξεπεσμένους αριστοκράτες και να χάνει όλο και περισσότερους τηλεθεατές. Κυρίως μορφωμένους και νέους ανθρώπους, που δεν έχουν κανένα λόγο να την παρακολουθούν, αφού δεν έχει τίποτα να τους πει! 

12/10/12

ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ

12 Οκτωβρίου 2012
Είναι τελικά απίθανο να αλλάξει κάτι σ' αυτή τη χώρα, ακόμη και αν το επιβάλουν έκτακτες συνθήκες! Έξοχο παράδειγμα η υπόθεση “Αριάδνη” του Υπουργείου Εργασίας, που υποτίθεται θα λύσει το πρόβλημα των συντάξεων “μαϊμού”. Στο εξής, οι συγγενείς του θανόντος, προκειμένου να ταφεί ο άνθρωπός τους, θα πηγαίνουν υποχρεωτικά στον συμβολαιογράφο, θα του καταβάλουν ένα πενηντάρικο, ώστε να εκδοθεί η άδεια ταφής! Αυτός μετά θα ενημερώνει ηλεκτρονικά την ΗΔΙΚΑ (είναι ο φορέας του Εθνικού Μητρώου Ασφαλισμένων), ώστε να διακόπτεται η σύνταξη.

Όμως σχεδόν πριν ένα χρόνο, δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ 170 Α’, 5/8/2011) νόμος που προέβλεπε (με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Κοινωνικής Ασφάλισης) το αυτονόητο. Μόλις εκδίδεται ληξιαρχική πράξη θανάτου, η αρχή που την εκδίδει: “θα ενημερώνει αμελλητί την ΗΔΙΚΑ”. Με ένα απλό ηλεκτρονικό μήνυμα, που θα περιέχει τον ΑΜΚΑ, τον ΑΦΜ και τον φορέα συνταξιοδότησης, ώστε να διακόπτεται άμεσα η σύνταξη. Απέμενε η κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Κοινωνικής Ασφάλισης, (Καστανίδης, Κουτρουμάνης). Επειδή όμως σε κάποιον δεν άρεσε, η απόφαση δεν εκδόθηκε ποτέ, παρά το γεγονός, πως ο νόμος προέβλεπε την άμεση έκδοση της.

Στο διάστημα που μεσολάβησε, προτάθηκε από τους ειδικούς του κράτους στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση άλλη λύση, ακόμη πιο εύκολη, επίσης χωρίς πρόσθετο κόστος και περιττές διαδικασίες. Υπάρχει μια πάγια διαδικασία: Τα ληξιαρχεία των δήμων (που εκδίδουν τις πράξεις θανάτου και τις άδειες ταφής), ενημερώνουν σε καθημερινή βάση τα δημοτολόγια, απ' όπου ηλεκτρονικά, τα στοιχεία καταχωρούνται στα αρχεία του Υπουργείου Εσωτερικών (για την ανανέωση των εκλογικών καταλόγων). Στη συνέχεια είναι εύκολο, το Υπουργείο να ενημερώσει ηλεκτρονικά την ΗΔΙΚΑ και αυτομάτως να διακόπτεται η σύνταξη.

Ούτε αυτή λύση υιοθετήθηκε ποτέ, παρότι θα έλυνε άμεσα το πρόβλημα. Η ρύθμιση Βρούτση, απλώς φορτώνει ένα χαράτσι, που θα πάει σε κάποιες τσέπες! Ως αντάλλαγμα για το υποτιθέμενο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων! Όπως το ενεργειακό τέλος για τους μηχανικούς, η συνταγογράφηση κατόπιν ραντεβού για τους γιατρούς κλπ. Έτσι στην υπάρχουσα αλυσίδα που περιλαμβάνει το πιστοποιητικό θανάτου, τη ληξιαρχική πράξη θανάτου και την άδεια ταφής, προστίθεται ένας ακόμη κρίκος, που αποτελεί παροχή του κράτους προς τους συμβολαιογράφους. Η συμβολαιογραφική πράξη θανάτου!

Κάνει την υπόθεση περισσότερο αστεία, το γεγονός πως τα πενήντα ευρώ, θα επιστρέφονται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Το κράτος επομένως θα επιβαρυνθεί με πρόσθετο κόστος. Που θα το κάνει πολλαπλάσιο η γραφειοκρατία και οι φορείς που θα εμπλακούν! Μέχρι να πιστωθούν τα χρήματα στο λογαριασμό του δικαιούχου, θα δημιουργήσουν για το κράτος κόστος άλλων πενήντα ευρώ! Ενώ όλα θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς καμία επιβάρυνση! Η κοροϊδία, οι πελατειακές σχέσεις και η απουσία κοινής λογικής, είναι τελικά έννοιες συνυφασμένες με το κράτος.

11/10/12

Η ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

11 Οκτωβρίου 2012
Δηλαδή τι περιμέναμε; Να μας πει η Μέρκελ πόσο καλοί είμαστε και πόσο πολύ μας συμπαθεί και μας συμπονά; Και πως για να απαλύνει τον πόνο μας, θα μας δώσει έξτρα δανεικά, παράταση του χρόνου προσαρμογής και θα μειώσει το χρέος μας! Και να καιγόταν από την επιθυμία, δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα, γιατί δεν είναι στο χέρι της. Αφορά την τρόικα και έχει αξεπέραστες τεχνικής και πολιτικής φύσεως δυσκολίες.

Αλλά και στο χέρι της να ήταν, αν το επιχειρούσε θα έβγαινε χαμένη, καθώς θα έβρισκε απέναντί της την κοινή γνώμη της χώρας της, αλλά και πολλών άλλων χωρών της ευρωζώνης. Όσοι πιστεύουν πως οι κακοί Γερμανοί, έχουν κρύψει στα θησαυροφυλάκια τους τα δικά μας χρήματα και για να μας τιμωρήσουν, επειδή είμαστε απείθαρχοι, αρνούνται να μας τα δώσουν, κάνουν κάποιο λάθος. Πουθενά δεν βρίσκονται κλειδωμένα τα ανύπαρκτα χρήματά μας και καμία Μέρκελ στον κόσμο δεν μπορεί να μας βοηθήσει, έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα. Ως εκ τούτου η αποτίμηση της επίσκεψης της Γερμανίδας καγκελάριου στην Αθήνα, με τη λογική του άσπρου ή του μαύρου, είναι άστοχη.

Αυτό που θα καθορίσει το μέλλον μας και θα μας επιτρέψει να διεκδικήσουμε ή να επωφεληθούμε από μια μελλοντική πολιτική λύση, είναι να παραμείνουμε συνεπείς σε όσα δεσμευτήκαμε. Είναι κοινό μυστικό πως το πρόβλημα από εδώ και πέρα, δεν είναι οικονομικό, είναι πολιτικό. Το Ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει και η πολιτική της άγριας λιτότητας δεν είναι η λύση. Το ίδιο ισχύει για την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Κύπρο. Αντίθετα λίγο απέχει από το να προκαλέσει τεράστια κοινωνική έκρηξη, σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο.

Όλα δείχνουν πως από τη στιγμή που αποφασίστηκε η διατήρηση της συνοχής της ευρωζώνης, είμαστε πολύ κοντά στην αναζήτηση πολιτικής λύσης. Ενδεχομένως στην επικείμενη σύνοδο κορυφής, στις 18 Οκτωβρίου να ξέρουμε προς τα που θα οδηγηθούν τα πράγματα. Ρεαλιστικά λοιπόν, ενόψει των επικείμενων σημαντικών αποφάσεων, η επίσκεψη Μέρκελ είχε καθοριστική σημασία. Και είναι άνευ αξίας το γεγονός, πως δεν είπε αυτά που θα θέλαμε να ακούσουμε

ΥΓ. Αν διαδηλώνουμε για ότι είναι εθνικώς επιζήμιο και όχι για ότι είναι πολιτικώς ωφέλιμο,“πιο λογική” θα ήταν η διαμαρτυρία κατά του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών, καθώς η χώρα του υποθάλπει την παράνομη μετανάστευση στην Ελλάδα. Από τις φωτογραφίες των γραφικών (ευτυχώς ελάχιστων) που έκαναν την εμφάνισή τους στο Σύνταγμα, καίγοντας Γερμανικές σημαίες, με στολές των ες- ες και ανεμίζοντας σβάστικες, που κατέκλυσαν τα Γερμανικά ΜΜΕ, σίγουρα δεν κερδίσαμε τίποτα! Ας μην λησμονήσουμε άλλωστε πως στη Γερμανία το ναζιστικό κόμμα είναι εκτός νόμου, ενώ στην Ελλάδα είναι τρίτο κόμμα πλέον και μάλιστα βρίσκεται στο κοινοβούλιο!

9/10/12

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ!

9 Οκτωβρίου 2012
Περισσότερα από πενήντα Γυμνάσια και Λύκεια, τελούν υπό κατάληψη στην περιοχή της Αττικής και περίπου τριάντα στη Θεσσαλονίκη! Αντίστοιχη είναι η εικόνα και στην υπόλοιπη χώρα. Στη Λέσβο, το Ρέθυμνο, την Ιεράπετρα, τα Γιάννενα, την Ηλεία, τη Λήμνο, τη Φθιώτιδα, την Αιτωλοακαρνανία και όχι μόνο, πολλές δεκάδες σχολεία παραμένουν κλειστά, με τον συνήθη τρόπο.

Είτε με καταδρομική επιχείρηση τη νύχτα, είτε με το “έτσι θέλω” κάποιας κομματικής οργάνωσης, μπαίνει μια αλυσίδα στην πόρτα και το σχολείο κλείνει! Και όλα πλέον επιφύονται στις διαθέσεις των καταληψιών. Αυτοί θα αποφασίσουν πότε και με ποιους όρους θα επαναλειτουργήσει το σχολείο, αυτοί θα αποφασίζουν ποιος θα επιτρέπεται να μπαίνει στις σχολικές εγκαταστάσεις!

Και κανείς δεν γνωρίζει τι θα αφήσουν πίσω τους όταν φύγουν, από τις καταστροφές που θα προκαλέσουν, όπως πολύ συχνά συμβαίνει. Εννοείται πως κανείς δεν τολμάει να κόψει την αλυσίδα! Θα θεωρηθεί πως πάει κόντρα στο λαϊκό κίνημα και στην καλύτερη περίπτωση θα λουστεί με κοσμητικά επίθετα! Εννοείται πως τα φροντιστήρια της περιοχής, συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικότατα! Άλλη μια απίθανη ελληνική στρέβλωση!

Αν ανατρέξετε στα δημοσιεύματα των εφημερίδων της προηγούμενης εβδομάδας, θα συναντήσετε ασυνήθιστα πολλές περιπτώσεις, όπου ενήλικες εξωσχολικοί, επιχείρησαν βράδυ να καταλάβουν σχολεία. Φτάσαμε στο σημείο η αστυνομία να περιπολεί προκειμένου να μην καταληφθούν τα σχολεία. Για παράδειγμα στη Λαμία με εντολή του εισαγγελέα συνελήφθησαν 21 άτομα, που επιχείρησαν βράδυ να δημιουργήσουν συνθήκες κατάληψης, ώστε από το πρωί της επομένης να ανασταλεί η λειτουργία του σχολείου. Οι περισσότεροι ήταν πάνω από είκοσι χρονών και καμία σχέση δεν είχαν με το σχολείο.

Το ίδιο και στη Λάρισα, όπου εκεί οι ενήλικες εξωσχολικοί προκάλεσαν σοβαρές ζημιές. Υπάρχουν σχολεία που δεν λειτουργούν, παρότι καταψήφισαν τις καταλήψεις, επειδή συστεγάζονται με κατειλημμένα σχολεία. Μαθητές γυμνασίου που συμμετείχαν στο μάθημα της Γυμναστικής, κινδύνεψαν όταν δέχτηκαν επίθεση με βροχή από θρανία και καρέκλες, που εκτόξευσαν εναντίον τους από την ταράτσα όμορου σχολείου, καταληψίες μαθητές!

Ανακοίνωση του λεγόμενου Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας καλούσε τους μαθητές σε μαζικές καταλήψεις, προκειμένου “να δυναμώσουν τον αγώνα των σχολείων , όταν έλθουν για ψήφιση τα νέα μέτρα”. Και το ακόμη χειρότερο, χθες η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης αποφάσισε να παραμείνουν κλειστά πολλά σχολεία της πρωτεύουσας, λόγω της έλευσης της Μέρκελ!

Πτυχές διαφορετικές της σχολικής καθημερινότητας, μιας παράλογης και παρακμάζουσας χώρας. Σύμφωνοι λείπουν πολλά από τα σχολεία, χρειάζονται κονδύλια που δεν υπάρχουν, απαιτούνται επενδύσεις που η χώρα δεν μπορεί να κάνει. Όμως αλίμονο αν κόντρα στην αδυναμία του κράτους, αντί να προσπαθήσουμε να περισώσουμε ότι είναι δυνατόν, κάνουμε ότι χρειάζεται προκειμένου να διαλυθεί ότι απέμεινε. Αυτά που θα ήταν αδιανόητα για οποιαδήποτε άλλη χώρα, εδώ τα καταπίνουμε αμάσητα, θεωρώντας τα φυσιολογικά και αναμενόμενα.

8/10/12

ΝΑ ΕΛΘΕΙ Ή ΝΑ ΜΗΝ ΕΛΘΕΙ Η ΜΕΡΚΕΛ;

8 Οκτωβρίου 2012
Στις πρόσφατες εκλογές ο λαός αποφάσισε την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη (και στην Ε.Ε.), απορρίπτοντας την λογική του «δεν πληρώνω». Την καταγγελία του μνημονίου και την κήρυξης του χρέους ως απεχθούς, κάτι στο οποίο προέτρεπαν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ!

Ο λόγος είναι πως ήθελε να αποτρέψει την διαφαινόμενη ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, το χάος που θα ακολουθούσε και την επιστροφή της χώρας, στη χειρότερη βαλκανική εκδοχή της. Παρά τις αιματηρές θυσίες και τις δυσκολίες που συνεπάγεται η προσπάθεια για την παραμονή μας στην ευρωζώνη.

Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας δυστυχώς, είναι ακόμη μακρύς και δύσβατος. Είναι όμως η μοναδική ρεαλιστική επιλογή, υπό τις παρούσες συνθήκες. Ακόμη και αν πολλά από τα μέτρα είναι κραυγαλέα άδικα, ακόμη και αν τα βάρη που πέφτουν στις πλάτες, είναι δυσανάλογα μεγάλα και δεν κατανέμονται με δίκαιο τρόπο. Όμως ως γνωστόν, εχθρός του κακού, είναι το χειρότερο! Και το χειρότερο, ευτυχώς δεν το ζήσαμε και μακάρι να μην το ζήσουμε ποτέ. Τη διάλυση της χώρας, το χάος και την απειλή της εθνικής ακεραιότητας.

Καλώς ή κακώς, είμαστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων, με ή χωρίς μνημόνιο, να πάψουμε να έχουμε πρωτογενή ελλείμματα στον προϋπολογισμό. Πρέπει υποχρεωτικά να φτάσουμε στο σημείο που τα έσοδα του κράτους, θα καλύπτουν τις πρωτογενείς δαπάνες. Δεν υπάρχουν χρήματα και κανείς δεν διατίθεται να μας δανείσει. Ε, λοιπόν είμαστε πολύ κοντά στο σημείο αυτό. Ακόμη και αν ότι μέχρι τώρα καταφέραμε το κάναμε με λάθος τρόπο, ισοδυναμεί με έγκλημα να τα γκρεμίσουμε όλα και να ξαναρχίσουμε πάλι από την αρχή, με δυσμενέστερους όρους, όπως μας προτρέπουν οι θιασώτες του λαϊκισμού.

Είναι κρίμα και άδικο να πάνε χαμένες τόσες θυσίες. Έχει τεράστια διαφορά να παλέψει και να διαπραγματευτεί η χώρα, προκειμένου να βελτιώσει τους όρους του δανεισμού της, από το βαρέσει γροθιά στο μαχαίρι. Στη διπλωματία, δεν υπάρχουν φιλίες και συμπάθειες. Ούτε εξ ορισμού εχθροί και φίλοι. Υπάρχει το συμφέρον και οι συνθήκες που δημιουργεί κάθε στιγμή η συγκυρία. Όταν υπάρχει ταύτιση συμφερόντων, υπάρχει και δρόμος για διαπραγμάτευση. Σε αυτό το σημείο βρίσκεται σήμερα η χώρα, σε σχέση με τους εταίρους της στην ευρωζώνη.

Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται και η επίσκεψη της Μέρκελ στην Αθήνα. Ως εκ τούτου είναι καλοδεχούμενη! Το αντίθετο, η άρνησή της να έλθει στην Ελλάδα, θα ήταν κακός οιωνός. Αυτό δεν σημαίνει πως ο λαός δεν πρέπει να εκφράσει μαζικά και ειρηνικά τη διαμαρτυρία του και να στείλει το δικό του μήνυμα, για την πολιτική της ακραίας λιτότητας! Όμως έχει διαφορά αυτό, από το να ανακηρύξουμε ως ανεπιθύμητο πρόσωπο τη Γερμανίδα καγκελάριο. Ειδικά τώρα, που βρισκόμαστε κυριολεκτικά επί ξηρού ακμής!

5/10/12

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ

5 Οκτωβρίου 2012
Το ότι μερικές εκατοντάδες μπρατσωμένοι διαδηλωτές, μπούκαραν με το έτσι θέλω στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, σπάζοντας τα ρολά και τα κάγκελα της εισόδου, δεν είναι κάτι αναμενόμενο και συνηθισμένο. Το γεγονός πως αν ήθελαν και το προσπαθούσαν λίγο περισσότερο, θα μπορούσαν πιθανόν να φτάσουν ακόμη και σε διαβαθμισμένους χώρους του ΓΕΕΘΑ, επίσης δεν το λες φυσιολογικό.

Ούτε το γεγονός πως παρότι γνώριζαν οι ιθύνοντες της αστυνομίας την ώρα και το είδος της διαδήλωσης, δεν είχαν φροντίσει για τη φύλαξη του χώρου. Ως γνωστόν οι άνδρες των ενόπλων δυνάμεων, δεν μπορούν να επέμβουν κατά των πολιτών- διαδηλωτών, παρά μόνο σε εξαιρετικές καταστάσεις. Αυτό είναι άλλωστε το γεγονός που εκμεταλλεύτηκαν οι διαδηλωτές.

Τουλάχιστον όμως η αστυνομία κάποια στιγμή ξύπνησε και έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει και εκκένωσε το χώρο του στρατοπέδου. Αυτοί που δεν ξύπνησαν από τον βαθύ τους ύπνο, ήταν ολόκληρη η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, που επέδειξε επικίνδυνη ανωριμότητα, εκθέτοντας τις ένοπλες δυνάμεις και διακυβεύοντας το κύρος τους. Βάζοντάς τον αρχηγό του ΓΕΕΘΑ, μόνο εναντίον όλων, να αναμετρηθεί με τους διαδηλωτές και με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ενέπλεξε σε μια αντιπαράθεση, αποκλειστικής αρμοδιότητας των πολιτικών, τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.

Η εικόνα του αρχηγού του ΓΕΕΘΑ, που αγωνίζεται με την ντουντούκα να μιλήσει στο πλήθος και είναι βορά στα γιουχαΐσματα και τα χαχανητά των διαδηλωτών, ήταν θλιβερή! Και για τον ίδιο και για το στράτευμα. Αν αυτό συνέβαινε σε κάποια εξωτική χώρα και το παρακολουθούσαμε στις ειδήσεις, θα γελούσαμε με όσα βλέπαμε. Όμως συνέβη εδώ και αφορά τη χώρα μας! Αντίστοιχα και η εικόνα του άτακτου πλήθους, που καταλαμβάνει με ευκολία το Πεντάγωνο.

Όσο και αν προσπαθήσετε δεν θα βρείτε ανάλογο παράδειγμα πουθενά αλλού στις πολιτισμένες χώρες, όπου υπάρχουν απαραβίαστες κόκκινες γραμμές. Ίσως οι διάφορες εκδοχές του παραλόγου που ξεπηδούν και αναδεικνύονται καθημερινά, να οφείλονται αποκλειστικά στη στοχοπροσήλωση της κυβέρνησης, αποκλειστικά σε ότι έχει να κάνει με τα προβλήματα της οικονομίας και με την εκταμίευση της επόμενης δόσης.

Η υπέρμετρη αφοσίωση σε αυτόν τον στόχο, να έχει δηλαδή αδυνατίσει, άλλες πτυχές του κυβερνητικού έργου και να έχει παραλύσει θεσμικές λειτουργίες, που έχουν χαρακτηριστεί ως δευτερεύουσες. Αυτό είναι το καλό σενάριο, γιατί αν όντως είναι έτσι, όταν με το καλό όλες αυτές οι “σοβαρές” εκκρεμότητες της κυβέρνησης διευθετηθούν, έχουμε ελπίδα να ξαναγίνουμε κανονικό κράτος.

Δεν είναι όμως έτσι και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Η παρούσα, είναι κυβέρνηση δύο ταχυτήτων. Υπάρχουν οι υπουργοί αιχμής, για να διαχειριστούν τα θέματα πρώτης γραμμής και οι υπουργοί που απλώς συμπληρώνουν το υπουργικό συμβούλιο, προκειμένου να τηρηθούν εσωκομματικές ισορροπίες και προεκλογικές υποχρεώσεις! Ας καταλάβουν όμως οι πολιτικοί αρχηγοί, πως αυτό που είδαμε χθες, ήταν σκηνές από τα προσεχώς και ας λάβουν τα μέτρα τους.

4/10/12

ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ

4 Οκτωβρίου 2012
Ακόμη και αν υπήρχε κάποιος, που συστηματικά και μεθοδευμένα θα επιχειρούσε να ρίξει λάδι στη φωτιά, δεν θα μπορούσε να κάνει τόση ζημιά, όση έκανε από μόνος του ο πολιτικός κόσμος. Όσο πλησιάζει η ώρα να έλθει στη βουλή το πακέτο των σκληρών μέτρων, το ένα αυτογκόλ σημειώνεται μετά το άλλο. Ίσως ο φόβος της αποκάλυψης της αλήθειας στο μέλλον, με επαχθέστερους όρους, να είναι η αιτία που πολλά βγαίνουν στο φως τώρα και όχι αργότερα!

Υποθέσεις που εμπλέκουν θεσμικούς παράγοντες και αποκαλύπτονται φόρα παρτίδα, γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, είτε που εμφανίζονται με ένα θολό περίβλημα, ώστε να βγει η μισή αλήθεια. Η πρώτη περίπτωση είναι η λίστα Λαγκάρντ, που αίφνης, μετά τη φασαρία που δημιουργήθηκε, θυμήθηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος πως την είχε ξεχασμένη στο σπίτι. Η δεύτερη περίπτωση είναι οι 32, ή 34, ή 36 πολιτικοί (ποιος να ξέρει αλήθεια πόσοι είναι) που ελέγχονται για αδικαιολόγητο πλουτισμό και, που κανείς δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει με κατηγορηματικό τρόπο, όσα γράφονται και ακούγονται δεξιά και αριστερά.

Σαν να μην υπάρχει κράτος και θεσμοί που λειτουργούν, προς όφελος του πολίτη! Πάντως την ώρα που ο απλός πολίτης πληρώνει και το τελευταίο ευρώ που του έχει απομείνει στο πορτοφόλι, φαίνεται πως για κάποιους ισχυρούς του χρήματος και της πολιτικής, καταβάλλεται κάθε προσπάθεια, ώστε να παραμείνουν στο απυρόβλητο. Εκτός από κραυγαλέα ανήθικο, πολιτικά άθλιο και εξοργιστικά άδικο, σε μια χώρα κανονική θα έπρεπε να είναι και ποινικά κολάσιμο!

Αν οι άνθρωποι, που το περίφημο USB πέρασε (και προσπέρασε) από τα χέρια τους, είχαν μια στάλα φιλότιμο, ευπρέπεια και ευσυνειδησία, θα έπρεπε αφού ζητήσουν ταπεινά συγνώμη, να εξαφανιστούν δια παντός από το δημόσιο βίο. Αντ' αυτού, διαβάσαμε γελοίες δικαιολογίες, για νομικής φύσεως προβλήματα στη χρήση της λίστας, γιατί λέει είναι υλικό που αποκτήθηκε παρανόμως! Στο ΠΑΣΟΚ μάλιστα ξεπέρασαν κάθε όριο, κάνοντας (με non paper που κυκλοφόρησαν) επίκληση του Συντάγματος, που δεν επιτρέπει όπως λένε, τη χρήση αποδεικτικών μέσων που αποκτήθηκαν παράνομα!

Ενώ για παράδειγμα ήταν σύννομη η κατάργηση μέσα σε ένα βράδυ ή η καταστρατήγηση, όλων των συλλογικών συμβάσεων! Ή είναι Συνταγματική η παρακράτηση της επιστροφής του ΦΠΑ, ή η άρνηση εξόφλησης οφειλών του Δημοσίου προς τρίτους, για τις οποίες έχει καταβληθεί και ο ΦΠΑ και ο αναλογούν φόρος! Ήταν όλα νόμιμα και συνταγματικά με το κούρεμα των ομολόγων και τα αποθεματικά των ταμείων που εξαφανίστηκαν, όχι όμως η αποκάλυψη των μεγαλοφοροφυγάδων.

Με αυτή τη λογική, πρέπει άμεσα να παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, που ως Υπουργός έδωσε εντολή στο ΣΔΟΕ (όπως ο ίδιος ισχυρίζεται), για τον έλεγχο κάποιων ονομάτων επιλεκτικά, που περιέχονταν στη σχετική λίστα! Είναι φανερό πως στις παρούσες συνθήκες, όλα αυτά λειτουργούν διαβρωτικά για το κράτος και για το πολίτευμα. Κυρίως πολλαπλασιάζουν την απογοήτευση του κόσμου και μεγαλώνουν την απόγνωση.

2/10/12

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΤΑ ΜΕΤΡΑ!

2 Οκτωβρίου 2012
Το χειρότερο σήμερα δεν είναι τα μέτρα και όσα θα επισυμβούν στη ζωή μας, αλλά το γεγονός πως κανείς δεν πιστεύει πως θα οδηγήσουν κάπου καλύτερα, έστω και μακροπρόθεσμα. Και την αίσθηση αυτή την κάνει εντονότερη, η απογοητευτική, σχεδόν παρακμιακή εικόνα, που παρουσιάζει σήμερα η χώρα σε όλους τους τομείς.

Η ακατάσχετη και όχι χωρίς υπόβαθρο σκανδαλολογία, η αίσθηση της συγκάλυψης, οι πολιτικές έριδες, η επικράτηση της μετριότητας, η έλλειψη οράματος και κυρίως η απουσία δικαιοσύνης. Τι να φανταστεί ο κάθε πολίτης, όταν πληροφορείται πως το CD που περιείχε πολλές εκατοντάδες ονόματα και ποσά κατατεθειμένα από Έλληνες στις Ελβετικές τράπεζες, κάπου παράπεσε;

 Όταν από το ίδιο ακριβώς CD, Γάλλοι, Ιταλοί, Γερμανοί, Ισπανοί και Βέλγοι, έβαλαν στα δημόσια ταμεία μερικά δισεκατομμύρια, που υποχρεώθηκαν να καταβάλουν ως φόρο, οι καταθέτες που περιλαμβάνονταν στις σχετικές λίστες; Τώρα λέει, ψάχνουν να το βρουν! Τι να φανταστεί ο καθένας από μας, όταν μαθαίνει ότι επιχειρηματίας (και κουμπάρος πολιτικού) που καταδικάστηκε πέρυσι τον Οκτώβρη σε 8 χρόνια κάθειρξη, κυκλοφορούσε μέχρι την περασμένη εβδομάδα ελεύθερος και ανενόχλητος, αφού δεν είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψής του! Κάτι που τελικά έγινε πριν λίγα 24ωρα, μετά την δημοσιοποίηση υπόθεσης που τον εμπλέκει σε υπόθεση ξεπλύματος βρώμικου χρήματος!

Δύο ιστορίες, χθεσινές, από τις δεκάδες παρόμοιες που βλέπουν κάθε λίγο και λιγάκι το φως της δημοσιότητας. Σε κανονικές συνθήκες, αν είμασταν σοβαροί, έπρεπε να είχαν έλθει τα πάνω κάτω στη χώρα, καθώς δεν μιλάμε για πειθαρχικά παραπτώματα, ή για διοικητικές παραλείψεις. Μιλάμε πλέον για “εγκλήματα”, σε μια περίοδο που η κοινωνία στενάζει και απαιτεί, αν μη τι άλλο, να μην συνεχίζει να “λούζεται” τόσο άκομψα και χωρίς προσχήματα, την κοροϊδία.

Ο κόσμος δυστυχώς ξέρει πως κανείς δεν πρόκειται να τιμωρηθεί. Ή αν τιμωρηθεί, αυτό θα γίνει για τα μάτια του κόσμου! Και η ζωή θα συνεχιστεί κανονικά, μέχρι την αποκάλυψη του επόμενου σκανδάλου. Αυτή είναι η παρακμή,αλλά και η αιτία να ζούμε τις ισχυρές παρενέργειες τύπου “Χρυσής Αυγής”, που δοκιμάζουν την αντοχή του πολιτεύματος!

Δεν είναι μόνο τα μέτρα. Είναι πως στο ίδιο καλάθι που κουβαλάμε στην πλάτη, εκτός από τα μέτρα, υπάρχουν και πολλά κιλά κοροϊδίας και υποκρισίας. Ο κόσμος το ξέρει αυτό και αν δεν το ξέρει, το υποψιάζεται. Αυτό κάνει το φορτίο ασήκωτο. Ίσως αν είχε περάσει επιτέλους το μήνυμα, πως από εδώ και πέρα, δεν υπάρχει ανοχή σε τίποτα και σε κανέναν, σήμερα τα πράγματα να ήταν περισσότερο αισιόδοξα και το κλίμα στην κοινωνία, παρά τα τεράστια προβλήματα, να ήταν λίγο καλύτερο.

 ΥΓ. Το θέμα είναι πόσα σκάνδαλα μπορεί να αντέξει ακόμη ο τόπος. Απλώς φανταστείτε, με την κοινή λογική, πόσα ακόμη δεν ξέρουμε!

28/9/12

ΑΛΛΟ Ο "ΒΑΓΓΕΛΑΣ", ΑΛΛΟ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ!

28 Σεπτεμβρίου 2012
Το πολίτευμά έχει τους κανόνες του και οι θεσμοί της δημοκρατίας μας, τους κώδικές τους. Ο λόγος είναι πως με ένα σύστημα κανόνων και αρχών, που ισχύουν εδώ και πολλές δεκαετίες, τονίζεται ο θεσμικός χαρακτήρας, ενισχύεται ο συμβολισμός και διασφαλίζεται ένα ελάχιστο κύρος, σε πρόσωπα και πράγματα, που έχουν σχέση με τη λειτουργία του πολιτεύματος.

Κάτι που το υπερτονίζει η δημόσια παρουσία των θεσμικών εκπροσώπων. Πολιτικών, δικαστικών, στρατιωτικών, αρχιερέων κλπ. Αλλιώς μιλάει για παράδειγμα ο πρωθυπουργός σε μια συντροφιά φίλων ή συνεργατών και αλλιώς όταν απευθύνεται δημόσια, με τη θεσμική του ιδιότητα. Είναι εντελώς ξεχωριστά αυτά τα δύο. Στην πρώτη περίπτωση δικαιούται να μιλήσει όπως θέλει, να αστειευτεί και να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε έκφραση ή λέξη.

Από την ώρα όμως που θα μιλήσει δημόσια, ο λόγος του έχει τεράστιο ειδικό βάρος και κάθε λέξη του πρέπει να είναι προσεκτικά ζυγισμένη και διατυπωμένη. Αυτό που θα πει, ως θεσμικός εκπρόσωπος, καλό ή κακό, χρεώνεται στο πολιτικό σύστημα, χρεώνεται στην κυβέρνηση και ακόμη περισσότερο χρεώνεται στην χώρα. Τα ίδια ισχύουν για τον πρόεδρο της Βουλής, τον τρίτο στη σειρά πολιτειακό παράγοντα στην ιεραρχία της χώρας.

Μάλιστα ένας λόγος παραπάνω, καθώς η δική του ιδιότητα, έχει ισχυρά συμβολικό χαρακτήρα, καθώς συνδέεται με την “καρδιά” του πολιτεύματος, το κοινοβούλιο. Είναι γνωστό βέβαια, πως ο νυν πρόεδρος της Βουλής έχει εκρηκτικό χαρακτήρα και ότι πολλές φορές στο παρελθόν, έχει εκστομίσει κουβέντες, που δεν λέγονται. Κάποιες δημόσιες τοποθετήσεις του, που έχουν καταγραφεί στο μαγνητόφωνο, αποτελούν δείγμα πολιτικού λόγου, προς αποφυγή.

Ωστόσο όσο ήταν απλός βουλευτής είχε το δικαίωμα να διαχειριστεί την εικόνα του και το προφίλ του, με τον τρόπο που εκείνος επέλεγε, ζυγίζοντας τις συνέπειες. Από τη στιγμή όμως που αναρριχήθηκε στα ύπατα αξιώματα, αυτομάτως εγκλωβίστηκε στο πλαίσιο των κανόνων και των αρχών, που πηγάζουν από τη θέση που κατέχει. Είναι ο ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, είναι επίσης, βάσει του Συντάγματος, ο αντικαταστάτης του προέδρου της Δημοκρατίας, σε περίπτωση κολλήματος. Δεν είναι ούτε ο Μεϊμαράκης, ούτε ο Βαγγέλης, ούτε, πολύ περισσότερο ο Βαγγέλας!

Δυστυχώς για τον ίδιο και για τον θεσμό που εκπροσωπεί, ακόμη και αν είχε δίκαιο, το έχασε με μιας, πριν ακόμη διευκρινιστεί οτιδήποτε, σχετικό με την υπόθεση που εμπλέκεται το όνομά του. Το ακραία αγοραίο ύφος του και οι πεζοδρομιακές εκφράσεις που εκστόμισε, σοκάρουν και του αφαιρούν επιχειρήματα!

Κυρίως όμως καταρρακώνουν και ευτελίζουν, τον (ήδη πληγωμένο από τον προηγούμενο θητεύσαντα Πρόεδρο) θεσμό του Προέδρου του Κοινοβουλίου. Από εδώ και πέρα θα είναι εγκλωβισμένος στα λεγόμενά του, που δεν διαγράφονται, με τον κίνδυνο να μετατραπεί σε καρικατούρα. Μαζί με αυτόν βέβαια και το κοινοβούλιο! Το ηθικό ζήτημα που έχει προκύψει είναι μεγάλο, ανεξαρτήτως του τι μπορεί να προκύψει στη συνέχεια!