4/11/11

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ;


5 Νοεμβρίου 2011

Ο χρόνος μετράει αντίστροφα και τα περιθώρια στενεύουν απελπιστικά. Η χώρα είναι εκτεθειμένη σε μεγάλο κίνδυνο, έρμαιο στις διαθέσεις και τα συμφέροντα των δανειστών της. Οι ατυχείς χειρισμοί του Γιώργου Παπανδρέου, με αποκορύφωμα την παράλογη ιδέα του δημοψηφίσματος, έχουν φέρει στο προσκήνιο τα χειρότερα σενάρια.

Καταφέραμε το αδιανόητο. Να μετατρέψουμε το πρόβλημά μας, από πρόβλημα χρέους μιας χώρας, σε πρόβλημα επιβίωσης της ζώνης του ευρώ. Με άλλα λόγια, κάναμε ασύμβατη την λύση του ελληνικού προβλήματος, με τα συμφέροντα των χωρών της ευρωζώνης! Είναι χαρακτηριστική η δήλωση της Μέρκελ στους G20:"Μας ενδιαφέρει το νόμισμα, όχι η Ελλάδα." Η κλίμακα του προβλήματος και προτεραιότητες αλλάζουν και το ενδιαφέρον τους επικεντρώνει στον κίνδυνο η κρίση να κτυπήσει την καρδιά της ευρωζώνης.

Το μέλημά τους από εδώ και πέρα δεν είναι η ανεξέλεγκτη Ελληνική χρεοκοπία. Αυτή προεξοφλήθηκε ήδη και προετοιμάζονται να ζήσουν χωρίς εμάς, όπως επισήμως δηλώνεται δεξιά και αριστερά από κορυφαίους κοινοτικούς παράγοντες..Άλλωστε η προεργασία, ιδίως σε ότι αφορά το τραπεζικό τους σύστημα, είχε ξεκινήσει από καιρό. Απλώς περίμεναν την ευκαιρία που τους δώσαμε! Στη διεθνή διπλωματία τα παιγνίδια και οι ελιγμοί επιτρέπονται, όταν είναι σε αποδεκτά πλαίσια και σύμφωνα με τους κανόνες που επιβάλλουν οι περιστάσεις..Πρέπει δε, αν αποφασίσεις να ρισκάρεις, να έχεις λύση και για το κακό σενάριο.

Αποδείχθηκε πως ούτε πλάνο Β υπήρχε, ούτε στοιχειώδης σχεδιασμός. Αντίθετα απολέσαμε και το τελευταίο ψήγμα σοβαρότητας και αξιοπιστίας. Θα άξιζε κάποια στιγμή να μιλήσουν κορυφαίοι υπουργοί για την ιταμή και προσβλητική συμπεριφορά που αντιμετώπιζαν από συναδέλφους τους άλλων χωρών, για να γίνει αντιληπτό το εχθρικό κλίμα για τη χώρα μας, στους κόλπους της Ε.Ε.. Και όλα αυτά πριν ακόμη συμβούν όσα δραματικά συνέβησαν εσχάτως,

Είναι εκτός λογικής ο Πρωθυπουργός της χώρας, να διαψεύδεται δημοσίως και μάλιστα με απαξιωτικό ύφος, από αυτούς που ζητάμε να μας σώσουν. Το ότι ο πολιτικός κόσμος είχε τη διαβεβαίωσή του, πως οι εταίροι μας είχαν ενημερωθεί για το δημοψήφισμα, κάτι που αποδείχθηκε αναληθές, θα ήταν αρκετό σε κανονικές συνθήκες να εκπέσει του αξιώματός του. Αυτό και μόνο κάνει απαγορευτική από εδώ και πέρα, οποιαδήποτε παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια.

Ο αντικαταστάτης του, όποιος και αν είναι έχει πολύ δύσκολο έργο εμπρός του. Πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή. Να αποδείξει πρώτα απ' όλα πως δεν κατεργάρης! Να αποκαταστήσει την ανύπαρκτη σήμερα αξιοπιστία μας. Για να το πετύχει δεν αρκεί μόνο το κύρος του, η σοβαρότητά και η αναγνώριση του. Πρωτίστως, πρέπει να διαθέτει την ισχυρή εξουσιοδότηση από τον πολιτικό κόσμο της χώρας. Αν δεν εξασφαλιστεί αυτή η προϋπόθεση, το παιγνίδι είναι χαμένο δια παντός. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε για πολιτικά παιγνίδια, ούτε περιθώρια για υστερόβουλες σκέψεις.
δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ισοτιμία

2/11/11

Τι είπε ο Γιώργος; Ή εγώ ή το χάος!

2 Νοεμβρίου 2011
Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Η απάντηση είναι προφανής. Βαρβαρότητα, και μάλιστα, ακραίας μορφής! Η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου να αντιστοιχίσει το αξίωμα που κατέχει, με την ίδια την ύπαρξη της χώρας, είναι πρωτοφανής και αδιανόητη! Αν αναλυθεί με πολιτικά κριτήρια η εξαγγελία του πρωθυπουργού να προσφύγει σε δημοψήφισμα για τη νέα δανεική σύμβαση, προφανέστατα θα υπάρχουν κάποιοι που θα αναγνώριζαν ακόμη και θετικά κίνητρα.

Αν, όμως, ακριβώς η ίδια εξαγγελία, ιδωθεί με βάση την πολιτική ηθική και τους στοιχειώδεις κοινωνικούς κανόνες, το δίλημμα είναι διαφορετικό και πρακτικά δεν αφορά τη νέα δανειακή σύμβαση! Το ερώτημα, που έθεσε ενώπιον της κοινής γνώμης ο πρωθυπουργός, είναι “Εγώ ή το χάος”! Είπε ουσιαστικά πως “ή υπερψηφίζεται την πρότασή μου, παραμένω πρωθυπουργός και συνεχίζουμε όπως είμαστε, ή με καταψηφίζετε και βυθίζεται εσείς – με δική σας ευθύνη- στο χάος τη χώρα”. Όχι εγώ, εσείς!

Στο μεταξύ σοβαροί πολιτικοί λόγοι αλλά και σημαντικές τεχνικές λεπτομέρειες, μας φέρνουν πλέον απελπιστικά κοντά στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και την έξοδό από το Ευρώ. Ούτως ή άλλως, όμως, ακόμη και αν δεν συνέτρεχαν άλλοι λόγοι, αρκούσε το διχαστικό δίλημμα του δημοψηφίσματος και το οξύ πολιτικό κλίμα, για να παραλύσει την χώρα και να μπει σε ακόμη μεγαλύτερες περιπέτειες.

Είναι αυτονόητο πως η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος μέχρι το δημοψήφισμα, θα οδηγήσει σε ολοκληρωτική ακινησία του δημόσιου τομέα. Θα αδρανοποιήσει ό,τι ελάχιστο έχει απομείνει πλέον να λειτουργεί στην κρατική μηχανή. Και, όμως, οι εκλογές θα μπορούσαν να δώσουν μια λύση στο αδιέξοδο. Με όποιους κινδύνους μπορούσαν να κρύβουν στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε.

Ωστόσο, μια σύντομη προεκλογική περίοδος, (αρκούσαν μόλις είκοσι ημέρες), ίσως οδηγούσε εκ των πραγμάτων, ακόμη και σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Στην πραγματικότητα η ακραία απόφαση του πρωθυπουργού για δημοψήφισμα, δεν είναι παρά ένας ελιγμός, για ήττα με άλλοθι και αξιοπρεπή αποχώρηση. Ξέρει μεν πως στο δημοψήφισμα θα καταψηφιστεί ο ίδιος (εάν, τελικώς, φτάσει ενώπιον του εκλογικού σώματος).

Θεωρεί, όμως, ότι κάτι τέτοιο του επιτρέπει να φύγει χωρίς να σκύψει το κεφάλι. Ότι δεν θα υποστεί την ταπείνωση από το εκλογικό σώμα. Ο ίδιος δεν θα ήθελε να ζήσει την οργισμένη και διαφαινόμενη αποδοκιμασία σε μια ανοικτή εκλογική αναμέτρηση. Το ενδεχόμενο ενός εκλογικό ποσοστού, ενδεχομένως και κάτω από το 15%, τρομάζει! Ήξερε πως θα ήταν αδύνατον να σταθεί ενώπιον του πλήθους. Ή ότι θα ήταν εξαιρετικά αδύναμος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, σε κάθε είδους αντιπαράθεση.

Θα ήταν μια συντριπτική και ταπεινωτική ήττα, που θα αποδομούσε την εικόνα που θέλει για τον εαυτό του. Όχι τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όπου το παιγνίδι έχει χαθεί προ πολλού, όσο στο εξωτερικό! Είναι δυνατόν ο πολιτικός εγωισμός να εκθέτει σε τόσο μεγάλο κίνδυνο την χώρα; Η απάντηση είναι πως ναι, μπορεί!
Δημοσιεύτηκε στο aixmi.gr