14/10/11

Το δημόσιο χρήμα, είναι το έπαθλο κάθε κυβέρνησης!

15 Οκτωβρίου 2011
Το σημερινό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα έχει αιτίες και αφορμές. Σίγουρα δεν πρόκειται για κατάρα που έπεσε από τον ουρανό, ούτε για σχέδιο σκοτεινών δυνάμεων. Αρκεί η κοινή λογική και η στοιχειώδης γνώση των οικονομικών, για να γίνει αντιληπτό πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Ιδιαίτερα όσοι διάβασαν τη συνέντευξη στο ΒΗΜΑ του πρώην Υπουργού Οικονομικών (1982-83) Δημήτρη Κουλουριάνου, ασφαλώς θα έφριξαν! Με όσα ο ίδιος αποκαλύπτει για τις πιέσεις που δεχόταν, για παράλογες παροχές στα “δικά μας παιδιά”, για τον δανεισμό, που από τότε είχε αρχίσει να παίρνει τη μορφή χιονόμπαλας, όπως λέει. Ο άνθρωπος παραιτήθηκε κάτω από την αφόρητη πίεση για παροχές που δεν άντεχε η οικονομία.

Αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τα στοιχεία που αφορούν το πρωτογενές δημοσιονομικό αποτέλεσμα (δηλαδή τα κατ΄ έτος δημόσια έσοδα και τις δημόσιες δαπάνες, χωρίς να περιλαμβάνονται οι πληρωμές για τόκους), θα διαπιστώσει πως κάθε φορά που έρχονταν εκλογές το έλλειμμα μεγάλωνε! Οι δημόσιες δαπάνες εκτινάσσονταν στα ύψη και συνήθως τα έσοδα περιορίζονταν σημαντικά.

Ενώ τη δεκαετία του 80 κάθε χρόνο το πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα ήταν μεταξύ του -3% και του -4% του ΑΕΠ, στις εκλογικές χρονιές (81, 85, 89, 90) διπλασιαζόταν, φτάνοντας κοντά στο -7%! Εννοείται πως η χώρα για να αντεπεξέλθει, αύξανε υπέρμετρα τον δανεισμό με αποτέλεσμα το χρέος να τριπλασιαστεί και από 22% το 1980, στο τέλος της δεκαετίας και να φτάσει στο 71% του ΑΕΠ!

Χρυσή εξαίρεση ήταν οι εκλογές του 96, επί υπουργείας Αλέκου Παπαδόπουλου, όταν τα δημόσια οικονομικά παρουσίασαν θεαματική βελτίωση και η χώρα είχε πλεόνασμα κατά 3,9%! Αντίστοιχα την δεκαετία του 2000 στις εκλογικές χρονιές, το πρωτογενές έλλειμμα μεγάλωνε αισθητά (το 2004 -2,6% και 2007 -2%). Αποκορύφωμα ήταν το 2009, όταν εκτοξεύτηκε στο εγκληματικό -10,2% του ΑΕΠ.

Σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις “οικειοποιήθηκαν” το δημόσιο χρήμα για ίδιον όφελος. Σαν να επρόκειτο για ένα δικαίωμα, ένα έπαθλο νίκης, ξόδευαν τα χρήματα των φορολογουμένων, προκειμένου να επανεκλεγούν. Αυτό αποδεικνύουν οι αριθμοί! Εξοφλούσαν τις υποχρεώσεις στους δικούς τους ανθρώπους! Στα κάθε λογής μικρά και μεγάλα συμφέροντα.

Εξυπηρετούσαν τα δικά τους παιδιά για να τους ξαναψηφίσουν, σίτιζαν πλουσιοπάροχα τον κομματικό στρατό που είχε τις θέσεις κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό και μοίραζαν αφειδώς παροχές σε κάθε συντεχνία που είχε εκλογική δύναμη. Και τώρα τα ζητούν πίσω! Ε, δεν είναι λογικό κάποιοι να αντιδρούν λίγο περισσότερο από τους άλλους;

ΥΓ. Η διαφορά των ελλειμμάτων κάθε χρονιάς εκλογών, σε σχέση με όλες τις αμέσως προηγούμενες χρονιές, είναι 21% του ΑΕΠ. Σε σημερινές τιμές αυτό αντιστοιχεί με 45 δισ ευρώ!


Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΙΣΟΤΙΜΙΑ

13/10/11

Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, ΤΩΡΑ!

13 Οκτωβρίου 11
Το πρόβλημα της χώρας εξελίσσεται, ως γνωστόν, ερήμην μας. Αυτό μπορεί να συμβαίνει για δύο λόγους. Η μια εκδοχή είναι πως οι μεγάλοι της Ευρώπης αναζητούν λύσεις σε ζητήματα που υπερβαίνουν κατά πολύ τις διαστάσεις του Ελληνικού προβλήματος. Να τους απασχολούν πολύ σοβαρότερα προβλήματα από τη σωτηρία της χώρας μας, όπως για παράδειγμα η επιβίωση των τραπεζών τους, η πρόνοια για πιθανή κατάρρευση της Ιταλίας ή της Ισπανίας, η συνοχή της Ευρωζώνης κλπ.

Όποιο απ’ όλα και να είναι το πρόβλημα, το γεγονός πως ίσως να μην είμαστε στις προτεραιότητας τους, είναι μια πολύ αρνητική εξέλιξη! Η δεύτερη εκδοχή είναι η χώρα μας να μην αποτελεί, πλέον, αξιόπιστο συνομιλητή. Ότι δηλαδή οι δανειστές μας δεν έχουν άλλο τη διάθεση να αναλώνονται σε «ανούσιες» συζητήσεις με την Ελληνική πλευρά. Είτε γιατί δεν πιστεύουν πως η παρούσα κυβέρνηση είναι πολιτικά ισχυρή και ικανή να υλοποιεί όσα κάθε φορά συμφωνούνται, είτε γιατί δεν πιστεύουν ότι θα μακροημερεύσει! Ειδικά αν πάμε σε εκλογές, κάτι που είναι πολύ πιθανό, ενδεχόμενη νίκη της ΝΔ με δεδομένες τις θέσεις του κόμματος, καθιστά τη συζήτηση άνευ νοήματος.

Όποια από τις εκδοχές αυτές και αν ισχύει, είναι εξ’ ίσου κακή και απευκταία! Και στη μία και στην άλλη περίπτωση είμαστε χαμένοι από χέρι! Το ακόμη χειρότερο, όμως, είναι πως παρά την κρισιμότητα των στιγμών, κυβέρνηση και κρατική μηχανή βρίσκονται σε απόλυτη παραλυσία. Θα περίμενε κανείς την ύστατη ώρα, κάποιες πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση να αντιμετωπίσουμε ως χώρα την καταιγίδα που έρχεται, με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες. Μοιάζει αυτονόητη η αναζήτηση «εθνικής συνεννόησης» για την αντιμετώπιση της κατάστασης.

Αντ’ αυτού έκπληκτη η κοινή γνώμη παρακολουθεί τις κενές περιεχομένου αντιπαραθέσεις μεταξύ των κομμάτων, αλλά και τις διχογνωμίες και τη γκρίνια στο εσωτερικό της κυβέρνησης, που την έχουν οδηγήσει σχεδόν σε αποσύνθεση. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το πολιτικό κενό να διευρύνεται, να μεγαλώνει η αβεβαιότητα και να βαθαίνει το ρήγμα (της κοινωνίας) με τον πολιτικό κόσμο. Αντί η χώρα να δίνει τη μάχη με ενιαία φωνή, τα κομματικά και τα προσωπικά συμφέροντα συνεχίζουν να είναι ισχυρότερα από το εθνικό συμφέρον!

Μέρα με τη μέρα η δυναμική των εξελίξεων επιταχύνεται σε βαθμό που να απειλεί τη συνοχή της κοινωνίας, αλλά και την υπόσταση της χώρας. Κανείς δεν γνωρίζει τι είναι ακριβώς αυτό που έρχεται. Παρόλα αυτά αντί να προετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα, κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να επιταχύνουμε τις εξελίξεις.

Δεν υπάρχει, πλέον, περιθώριο για να χαθεί ούτε ώρα. Είναι ανάγκη άμεσα να υπάρξει πρωτοβουλία, που θα οδηγήσει σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Πριν η κοινωνία χάσει εντελώς τον βηματισμό της, πριν η χώρα απωλέσει και την τελευταία ευκαιρία που μπορεί να της δοθεί. Πριν να είναι πολύ αργά.

Δημοσιεύτηκε στο www.aixmi.gr