2/9/11

ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΜΑ;

3 Σεπτεμβρίου 11

Αν μια λέξη χαρακτηρίζει την σημερινή κατάσταση της χώρας, είναι η λέξη τέλμα! Είναι η διαπίστωση πως τίποτα δεν προχωράει, τίποτα δεν κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Τα οικονομικά δεδομένα που φωτογραφίζουν την πραγματική κατάσταση της χώρας, επιδεινώνονται μέρα με την ημέρα.

Η πρόσφατη έκθεση του γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους, σύμφωνα με την οποία το Δημόσιο Χρέος έχει πάρει ανεξέλεγκτη, μη αναστρέψιμη πορεία, δεν είναι παρά η δημοσιοποίηση στην κοινή γνώμη, αυτού που γνωρίζουν όσοι παρακολουθούν προσεκτικά τις εξελίξεις και έχουν πρόσβαση στα πραγματικά δεδομένα. Ότι η κατάσταση έτσι όπως εξελίσσεται δεν οδηγεί πουθενά. Ή για την ακρίβεια οδηγεί στον γκρεμό!

Η εκτίμηση της έκθεσης, πως το δημόσιο χρέος θα φτάσει στο 172%(!) του ΑΕΠ το 2012 και πως ακόμη και αν μηδενιζόταν αύριο το πρωί, πάλι η δημοσιονομική θέση της χώρας δεν θα ήταν βιώσιμη χωρίς εκ νέου προσφυγή σε δανεισμό, είναι μεν οδυνηρές διαπιστώσεις, αλλά δεν προκαλούν καμία έκπληξη, καθώς είναι περίπου αυτό που συζητούν μεταξύ τους τεχνοκράτες, αλλά και πολιτικοί που γνωρίζουν την κατάσταση.

Ως εκ τούτου μικρή σημασία έχουν οι αυτονόητες προσπάθειες του Υπουργού Οικονομικών να υποβαθμίσει το θέμα, δηλώντας πως περίπου το γραφείο Προϋπολογισμού δεν γνωρίζει τη δουλειά του (τότε γιατί υπάρχει;).
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ότι η στασιμότητα της κυβέρνησης , η αναβλητικότητα, οι παλινωδίες, οι προσωπικές πολιτικές, η έλλειψη συνεννόησης και οι έριδες, μας φέρνουν κάθε μέρα ένα βήμα πιο κοντά στο χείλος του γκρεμού.

Και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα, καθώς τα δύσκολα έρχονται, με την εκταμίευση της 6ης δόσης του δανείου της τρόικας και το μεγάλο μπαράζ των κινητοποιήσεων του Φθινοπώρου! Οι κινητοποιήσεις στην Παιδεία ξεκινούν δειλά δειλά, αλλά εύκολα μαντεύει κανείς πως σύντομα θα πάρουν δυναμικό χαρακτήρα, ενώ μια σειρά από επαγγελματικές ομάδες περιμένουν ήδη με το δάκτυλο στην σκανδάλη. Δημόσιοι υπάλληλοι, ταξιτζήδες, υπάλληλοι ΔΕΚΟ, γιατροί, εκπαιδευτικοί κλπ.

Τι πιθανότητες έχει η κυβέρνηση, κάτω από αυτά τα δεδομένα, να επιβάλει την πολιτική της; Από ελάχιστες έως καθόλου! Είτε γιατί δεν θέλει, είτε γιατί δεν μπορεί! Όμως οι εξελίξεις είναι προδιαγεγραμμένες και μια σειρά από πολιτικές θα πρέπει υποχρεωτικά να υλοποιηθούν. Οι ιδιωτικοποιήσεις, το ενιαίο μισθολόγιο, η εργασιακή εφεδρεία και οι διαφαινόμενες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, οι αλλαγές στα ΑΕΙ , η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και πολλά άλλα, είναι προαπαιτούμενο για να συνεχίζουμε να λαμβάνουμε την ξένη βοήθεια.

Μοιάζει με ένα δύσκολο κουίζ αυτό το Φθινόπωρο, καθώς είναι άγνωστο αν υπάρχει τρόπος να βγούμε από το τέλμα και το αδιέξοδο! Πάντως μοιάζει ικανό να μας οδηγήσει σε δυσάρεστες καταστάσεις.
δημοσιεύτηκε στην Ισοτιμία

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος2/9/11, 7:36 μ.μ.

    Καλησπέρα σας

    Δηλαδή υπάρχουν περιθώρια πολιτικής σε ένα μαθηματικό πρόβλημα? Εκεί που μπαίνει η πολιτική στη μαθηματική σκέψη μόνο να επαληθεύσει την εξαίρεση μπορεί.

    Είναι δεδομένο πως η λύση είναι μονόδρομος, και έχει να κάνει με την οριζόντια μείωση των δαπανών του Ελληνικού κράτους.

    Το να ασχολείται κάποιος σήμερα με το άνοιγμα των επαγγελμάτων σήμερα (=Πολιτική) εμένα προσωπικά μου δίνει την εντύπωση πως αποσκοπει στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, από το πρόβλημα. Μας έχουν βάλει ηθελημένα στο τρυπάκι της διατήρησης των κεκτημένων μας ενω όλη η Ελλάδα κατρακυλά σε επίπεδο.

    Είναι σαφές πως με αυτόν τον τρόπο οι πολιτικοί ανταλλάσουν τον χρόνο που αποζητούν -είτε για την παραμονή στην θέση τους είτε γιατι περιμένουν πως θα έρθουν και άλλα δανεικά από τρίτους που πιέζονται, με την υποτίμηση και τον στραγγαλισμό όλης της Ελληνικής επιχειρηματικής προσπάθειας.

    Είμαι τρομερά απογοητευμένος από όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιωργος Μωραιτης2/9/11, 7:54 μ.μ.

    Πολυ ηπιο το αρθρο οπου αναφερεται στους πολιτικους. Σαν επιχειρηματιας κανω εναν απλο συλλογισμο. Εχεις ενα μαγαζι με ακριβο ενοικιο και πληθωρα υπαλληλων. Ο τζιρος σου συνεχως μειωνεται και ως λυση επιλεγεις να αυξησεις τις τιμες. Ακομα και ενα παιδακι του δημοτικου καταλαβαινει την ηλιθιοτητα της αποφασης. Εκτος και αν δεν ειναι ηλιθιοτητα αλλα σκοπιμοτητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή