Απρίλιος 09
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη κοινοτοπία από το ότι «τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά». Είναι η περισσότερο αυτονόητη διαπίστωση, που μπορεί σήμερα κάποιος να κάνει. Σε όποιο σημείο του πλανήτη και αν ζει, ότι δουλειά και αν κάνει, σε όποια κοινωνική και οικονομική τάξη και αν ανήκει! Η κρίση είναι παγκόσμια, το ίδιο και τα προβλήματα που συνεπάγονται. Ωστόσο σε αντίθεση με άλλες παγκόσμιες κρίσεις, όπως για παράδειγμα πέρυσι με τα τρόφιμα, από την κατακόρυφη αύξηση της τιμής των δημητριακών και του ρυζιού, αυτή τη φορά η κρίση κτυπάει ανελέητα τον ανεπτυγμένο κόσμο. Δεν είναι το πεινασμένο Μπαγκλαντές και η Σρι Λάνκα, ούτε οι παραγωγοί ρυζιού της νότιας Αυστραλίας. Είναι οι Αμερικανοί, οι Γερμανοί, οι Άγγλοι, οι Ιάπωνες, οι Κορεάτες, είναι οι Έλληνες...είναι τέλος πάντων όλοι. Ο καθένας με τα δικά του προβλήματα. Ολόκληρος ο πλανήτης!
Αυτό που διαφοροποιεί τα πράγματα, είναι ο βαθμός εμπλοκής στην κρίση της κάθε χώρας, είναι το οπλοστάσιο που διαθέτει η κάθε μία για να αμυνθεί, είναι τέλος η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει την κρίση. Οι Αμερικανοί παράδειγμα τρέχουν να σώσουν τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες και αυτοκινητοβιομηχανίες, οι Γερμανοί ομοίως, οι Άγγλοι επί πλέον έχουν σοβαρό πρόβλημα και με την στερλίνα, οι Ιάπωνες οχυρώνονται ενόψει του κινδύνου επανάκαμψης του αποπληθωρισμού, οι Κορεάτες σχεδιάζουν προσβάσεις σε συναλλαγματικά διαθέσιμα. Και όλοι μαζί παλεύουν να εξασφαλίσουν ρευστότητα στην αγορά και να περιορίσουν τις απώλειες θέσεων εργασίας. Και οι Έλληνες.... Οι Έλληνες τι κάνουν;
Καλό ερώτημα. Η αλήθεια είναι πως αν πάρει κανείς μέρα- μέρα την επικαιρότητα, λίγα πράγματα θα συναντήσει για την κρίση. Είναι η πτώση της οικοδομής, της αγοράς αυτοκινήτου, η περιορισμένη ρευστότητα στην αγορά, οι μειωμένες κρατήσεις στα ξενοδοχεία από ξένους τουρίστες για το καλοκαίρι, άντε και οι φόβοι για μεγάλο κύμα απολύσεων. Όλα αυτά, όχι απαραίτητα στο πρώτο πλάνο, αφού σχεδόν πάντα θα υπάρχει κάτι άλλο «σημαντικότερο» να απασχολεί την κοινή γνώμη. Η αλήθεια είναι πως λίγο η τρομοκρατία, λίγο το κοινό έγκλημα, λίγο οι κουκουλοφόροι, λίγο τα γκάλοπ, λίγο οι εκλογές που θα γίνουν ή δεν θα γίνουν, λίγο οι λεκτικές κορώνες των κομμάτων, το μόνο που έχει μείνει να θυμίζει την κρίση, είναι τα περίφημα «28δις των τραπεζών» που κάθε τρεις και λίγο κάποιος θα τα θυμηθεί, κυρίως για αντιπολιτευτικούς λόγους. Όλα τα άλλα μοιάζουν περισσότερο με ψηλά γράμματα.
«Η οικονομία μας επιδεικνύει πολύ ισχυρές αντοχές στη διεθνή κρίση και πάει πολύ καλύτερα από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες» έλεγε άλλωστε τέσσερις μήνες πριν ο πρωθυπουργός και όλοι ησυχάσαμε! Για την ακρίβεια, γυρίσαμε πλευρό! Και αποδείχθηκε πως ο πρωθυπουργός είχε δίκαιο! Η εικόνα της παραπαίουσας ελληνικής οικονομίας, ήταν άσχετη με τη διεθνή κρίση, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν μας είχε ακουμπήσει. Η αύξηση του δημόσιου χρέους κατά €24,5 δισεκατομμύρια σε έναν χρόνο, το έλλειμμα του προϋπολογισμού πέρυσι κατά €13,5 δισεκατομμύρια, τα €11 δισεκατομμύρια που χρωστάει το κράτος στα ταμεία, τα €5 δισεκατομμύρια που χρωστούν τα νοσοκομεία στους προμηθευτές τους και ένας θεός ξέρει πόσα ακόμη, δόξα τω Θεό δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τη διεθνή κρίση. Η χώρα μας επιτυχώς είχε καταφέρει να αποφύγει μέχρι τώρα, κάθε παρενέργεια από την παγκόσμια κρίση. Όπως ακριβώς κάποιος που πνίγεται στο πέλαγος, δεν κινδυνεύει να μουσκέψει από την δυνατή βροχή που πέφτει! Απόδειξη; Τα σκληρά μέτρα που ανακοίνωσε στις 18 Μαρτίου ο κ. Παπαθανασίου, μέτρα που στοχεύουν στον περιορισμό των ελλειμμάτων, που όμως θα πνίξουν ακόμη περισσότερο την αγορά.
Όσο δυσάρεστο και αν ακούγεται, αυτή ακριβώς τη στιγμή, που υποδεχόμαστε τις πραγματικές συνέπειες, η εικόνα της χώρας μας μοιάζει απογοητευτική. Όταν όλοι παλεύουν γύρω μας να σωθούν, εμείς μελετάμε γκάλοπ και συζητάμε εκλογές, γνωρίζοντας πως το πιθανότερο σενάριο αν γίνουν, είναι η έλλειψη αυτοδυναμίας για το πρώτο κόμμα, με ότι αυτό συνεπάγεται για την λαβωμένη οικονομία της χώρας. Αναλογιστείτε πως και μόνο η εκλογική διαδικασία, θα στοιχίσει στο Ελληνικό Δημόσιο γύρω στα 100 εκατομμύρια και άλλα τόσα, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, η επαναληπτική διαδικασία. Αν υπάρξει και έκτακτη ενίσχυση οικονομική ενίσχυση στα κόμματα, κάτι που δεν αποκλείεται, υπολογίστε άλλα 20- 40 εκατομμύρια. Για την ιστορία τα κόμματα έχουν ήδη εισπράξει, εν μέσω οικονομικής κρίσης, γύρω στα 60 εκατομμύρια ως προκαταβολή για τις Ευρωεκλογές! Πόσο θα στοιχίσουν οι Ευρωεκλογές του Ιουνίου; Μόλις 130 εκατομμύρια!
Όμως ακόμη χειρότερα από την οικονομία και τους αριθμούς, είναι τα πράγματα στην γενικότερη εικόνα της χώρας. Πολύ περισσότερο τώρα που αναζητούμε με το τουφέκι τουρίστες, να γεμίσουν το καλοκαίρι τα ξενοδοχεία μας. Γύρω στο 30- 35% κάτω είναι για την ώρα οι κρατήσεις και παραμένει μεγάλο ερωτηματικό αν πλησιάζοντας προς το καλοκαίρι, αυτό το ποσοστό θα αυξηθεί ή θα μειωθεί. Εμείς πάντως κάνουμε ότι μπορούμε να αυξηθεί. Η επανάκαμψη της τρομοκρατίας, η κατακόρυφη αύξηση του εγκλήματος, αλλά κυρίως η θλιβερή εικόνα του κέντρου της Αθήνας, σίγουρα θα αποθαρρύνει πολλούς. Δυστυχώς η βιτρίνα μας, εκτός από βρώμικη, αφρόντιστη και ακαλαίσθητη, είναι και θρυμματισμένη. Από τα τσεκούρια και τα ρόπαλα των κουκουλοφόρων, από τις μολότοφ και τα δακρυγόνα, από τα σκουπίδια κυριολεκτικά και μεταφορικά που πλέον είναι παντού, από μια υπνωτισμένη κοινωνία που δεν αντιδρά με τίποτα!
